Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.19 น.
แก้ไขเมื่อ 17 เมษายน พ.ศ. 2557 11.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) 5.ชั้นเป็นดี้ แล้วนายยังจะแต่งงานกับชั้นมั้ยล่ะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เอ่อ ป๊อป พ่อถามจริงๆเถอะ ทำไมเราถึงอยากแต่งงานกับหนูฟางเพื่อพ่อนักหนาเนี่ย พ่อไม่เคย
เห็นเราเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ”พ่อของป๊อปปี้ถามลูกชายที่ขับรถไปส่งเขาที่โรมแรม
“ก็ผมว่าน้องเค้าก็น่ารักดี เหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ผสมลูกแมว”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ
“ใช่หรอป๊อป พ่อจำได้ว่าเราไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้ แล้วเราจะแต่งงานเราลืมแคทไปจากใจได้แล้ว
หรอ”คำพูดของพ่อทำให้ป๊อปปี้ชะงัก นิ่งลงไปทันที
“เรื่องมันนานแล้ว ผมเองก็ลืมๆไปแล้วเหมือนกันครับพ่อ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆก่อนจะส่งพ่อที่โรงแรมแล้ว
ขับรถออกไป
“นั่นสินะ เรื่องมันก็ตั้งนานแล้ว ควรจะลืมได้แล้ว”ป๊อปพูดแล้วเอารูปแคทและเขาที่ถ่ายคู่กันใน
กระเป๋าตังยัดใส่ลิ้นชักด้านหน้าในรถทันที
“หา แต่งงาน”แก้วและทีเจร้องอย่างตกใจเมื่อฟางที่รีบมาหาพวกเขาที่ตลาดของแม่พวกเขา
“ก็ใช่น่ะสิ นี่ฟางยื้อมากสุดก็แค่หมั้น แก้ว พี่ทีเจ จะทำยังไงกันดี”ฟางพูดอย่างร้อนใจก่อนจะโผเข้า
กอดแก้วในออฟฟิศที่ตลาด แก้วกอดปลอบฟางทันที
“เอ้า กอดกันกลางตลาดอีกเยี่ยมเลย คนเค้ามองกันหมดแล้วเนี่ย”ทีเจส่ายหน้าทันที
“คุณแก้ว คุณทีเจคะ มีคนมาเป็นลมหน้าตลาดเรา”แม่ค้าวิ่งมาบอกแก้วและทีเจให้รีบไปพาผู้หญิง
คนหนึ่งเข้ามาพักที่ห้องในออฟฟิศพวกเขาทันที
“นี่ชั้นเป็นอะไรไปเนี่ย”ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นเมื่อฟื้นขึ้นมา
“คุณน้าเป็นลมหน้าตลาดของแก้วน่ะค่ะ สงสัยคุณน้าคงพักผ่อนไม่เพียงพอแน่ๆเลย งั้นเอางี้ คุณน้า
นั่งพักตรงนี้ก่อนนะคะ พี่เล็กเอาน้ำมาให้คุณน้าก่อนเร็ว”แก้วพูดก่อนจะสั่งให้คนของเธอเอาน้ำมาให้
ผู้หญิงคนนั้น
“เอ๋ คุณน้าเป็นหมอหรอคะ มีพวงกุญแจของโรงพยาบาลเสริมความงามด้วย ที่นี่ฟางชอบเห็นคุณแม่
ชอบไปทำหน้าบ่อยๆ”ฟางชี้ที่กระเป๋าผู้หญิงคนนั้นที่ห้อยพวงกุญแจที่ระลึกจากโรงพยาบาลเสริม
ความงามอันดับ1ของไทย
“อ๋อ ก็เป็นโรงพยาบาลน้านี่จ้ะ ขอบคุณพวกหนูมากนะที่ช่วยน้า ไปทำหน้าที่โรงพยาบาลน้ามั้ยเดี๋ยว
น้าลดให้ราคาพิเศษเลย”ผู้หญิงคนนั้นพูด
“เอ่อ งานนี้แก้วขอบายนะคะ คือแก้วไม่ค่อยถูกกับพวกของสวยๆงามๆ”แก้วพูด
“อ้าวทำไมล่ะจ้ะ น้าว่าหนูน่ะเป็นคนสวย ถ้าแต่งตัว แต่งหน้านิดๆหน่อยๆนี่ใช้ได้เลยล่ะ”ผู้หญิงคน
นั้นชมแก้ว
“ผมว่าน้องผมไม่สนใจหรอกครับน้า มันน่ะเป็นทอม โอ๊ยๆ”ทีเจแซวแก้วจึงโดนแก้วซัดไปหลายที ผู้
หญิงคนนั้นถึงกับหัวเราะขำกับความแสบของแก้ว
“จริงสิ น้าเป็นลมแบบนี้ ลูกชายน้าที่มาด้วยต้องเป็นห่วงแน่ๆเลย”ผู้หญิงคนนั้นพูดก่อนจะโทรศัพท์
แล้วสักพักโทโมะก็รีบวิ่งเข้ามาในออฟฟิศ
“แม่ เป็นยังไงบ้างครับ ผมบอกแล้วไงว่าอย่ามาเดินๆ ทั้งร้อนทั้งคนเยอะ พึ่งออกเวรมาแท้ๆต้อง
นอนพักสิครับ”โทโมะรีบพูดกับแม่ตัวเอง แก้วอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าลูกชายของคุณน้าคนนี้คือโท
โมะ
“แหม แม่ก็ว่างทั้งทีวันนี้ก็อยากจะทำของโปรดให้เราทานนินา ไม่ต้องมาดุแม่เลยนะ”แม่โทโมะพูด
โทโมะเมื่อเห็นลูกอ้อนของแม่เพียงคนเดียวของเขาก็ถอนหายใจหายเคืองแม่ทันที
“เอ่อ ยังไงก็ขอบใจเธอมากนะที่ช่วยแม่ชั้นไว้ อ่ะนี่ค่าตอบแทน”โทโมะพูดก่อนจะควักแบงค์พันให้
แก้ว แก้วอ้าปากค้างก่อนจะปัดมือนั้นทิ้ง
“นี่ชั้นทำไปเพราะชั้นอยากจะช่วย รู้จักมั้ยน้ำใจของเพื่อนมนุษย์น่ะ ไม่ใช่เอาเงินฟาดหัวแบบนี้ ไป
เลย”แก้วว่าโทโมะก่อนจะเดินออกมาจากออฟฟิศอย่างหงุดหงิด ฟางรีบวิ่งตามแก้วออกไปทันที
“โทโมะน่ะ ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ”แม่โทโมะตีแชนโทโมะเบาๆและดุ
“ก็ผมไม่รู้จะตอบแทนเค้ายังไงนี่ครับ งั้นเรากลับบ้านดีกว่าเนาะ”โทโมะพูดก่อนจะเดินพาแม่ออกไป
ทันที
“เห้อ ทำไงดีๆ ชั้นไม่อยากแต่งงาน”ฟางร้องเมื่อนัดกับเขื่อนและแก้วมาดูหนังด้วยกัน ส่วนทีเจต้อง
ไปช่วยงานของแม่
“เอาน่า เพื่อฐานะบ้าน เธอต้องยอมละล่ะฟาง”เขื่อนพูด เพราะถ้าฟางเองไม่แต่งเขาเองก็จะซวยไป
ด้วยเหมือนกัน
“นี่แต่ชั้นไม่ชอบผู้ชายแบบหมอนั่นจริงๆนะ กล้ามากที่เมื่อวานมาดุชั้นแบบนี้”ฟางพูดอย่างฮึดฮัด
เพราะแม่ยังไม่เคยดุเธอแล้วนี่เป็นใครทำไมถึงกล้าทำแบบนี้กับเธอ
“เอาน่าๆ ก็หมั้นไปก่อนก็ได้ ยอมๆทำให้แม่เธอเถอะ เออ นี่เห็นว่านัดกับพวกครอบครัวนายป๊อปปี้
เย็นนี้นิ นี่ก็บ่ายละ เรากลับกันมั้ย เดี๋ยวต้องไปส่งแก้วอีก”เขื่อนถาม
“ไม่ ฟางเปลี่ยนใจละ ฟางว่าเย็นนี้ ฟางจะพาแก้วไปทานข้าวเย็นกับฟางที่บ้าน”ฟางพูดจบก็คล้อง
แขนแก้วทันที เขื่อนและแก้วมองหน้ากันทันที
“ยิ้มหวานแบบนี้ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ”เขื่อนพูดพลางส่ายหน้า ก่อนจะเดินเที่ยวกับฟางแล้วกลับบ้าน
มาประมาณ4โมง
“อะไรกัน เย็นนี้เรามีทานข้าวกับครอบครัวป๊อปปี้นะ ยังจะพาหนูแก้วมาอีกหรอฟาง”คุณหญิงตกใจ
เมื่อเห็นฟางเดินคล้องแขนแก้วที่แต่งตัวคล้ายผู้ชายเดินเข้ามาในบ้าน เขื่อนมองคุณหญิงประมาณว่า
บอกแล้วแต่ฟางไม่ยอม
“ก็จะมาหมั้นกันไม่ใช่หรอคะก็ต้องมีพยานรักสิคะ เวลาหมั้นถึงจะมีคนรับรู้”ฟางพูดแล้วมองแก้วที่
ยิ้มด้วยสายตาหวานเยิ้มจนคุณหญิงแทบจะเป็นลม
“ก็ดีนะครับ เพราะผมเองก็เตรียมเพื่อนของผมมาเป็นพยานการหมั้นเย็นนี้เหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดแล้ว
เดินออกมาพร้อมกับพ่อของเขายืนข้างคุณหญิง
“นี่ นายมาที่นี่ได้ยังไงกัน”ฟางพูดอย่างไม่พอใจ
“อีกไม่กี่ชั่วโมงนี้เราก็จะเป็นคู่หมั้นกันแล้ว จะแปลกตรงไหนที่ผมอยากจะมาเตรียมการหมั้นนี้ให้ดีๆ
ใช่มั้ยครับคุณแม่”ป๊อปปี้หันไปพูดกับคุณหญิงอย่างสนิทสนม ฟางอ้าปากค้างที่เห็นแม่ตัวเองเทค
แคร์ป๊อปปี้ดีจนหน้าหมั่นไส้
“ขอโทษนะป๊อป พอดีมัวแต่ไปรับยัยเฟย์ที่ห้างอ่ะเลยมาช้า”โทโมะขับรถเข้ามาแล้วเดินเข้ามาในบ้า
นพร้อมเฟย์
“นะนาย จริงสิ คุณแม่คะ คิดดีๆนะคะที่จะให้ฟางแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ ในเมื่อ ผู้ชาย2คนนี้เค้าเป็น
แฟนกัน”แก้วเห็นโทโมะเดินเข้ามาก็นึกถึงตอนที่งานวันเกิดเจฟก็รีบพูดเพื่อช่วยเพื่อน
“นี่เธอหึงฟางมากถึงขั้นพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้เลยหรอ”โทโมะพูด
“ไม่ได้ไร้สาระ คุณน้าคะ นายคนนี้กับไอ้ตุ๊ดเนี่ยเค้าไปงานวันเกิดเจฟวันนั้นแล้วเค้าก็หอมแก้มกันค่ะ
เค้าน่ะเป็นคู่เกย์กันนะคะคุณน้า”แก้วรีบพูด คุณหญิงตกใจหันไปมองป๊อปปี้ ที่ขยิบตาประมาณว่าไม่
จริง
“เอ้า ทีฟางกับแก้วเป็นเพื่อนกันยังหอมกันได้เลยนิลูก เอ่อ แล้วนี่ป๊อปปี้กับเพื่อนเค้าจะเล่นกันอะไร
แบบนั้นก็ไม่แปลกหรอก”คุณหญิงพูดเพื่อช่วยป๊อปปี้ แม้มันจะตะหงิดๆแต่เธอก็เลือกแล้วจะช่วย
ป๊อปปี้เธอต้องช่วยให้ถึงที่สุด
“อ๋อ หอมกันก็เป็นเพื่อนกันหรอคะ แต่แก้วกับฟางเราเป็นมากกว่าเพื่อนนะคะ ไม่เชื่อคุณแม่ดูนี่”ฟาง
รีบพูดทันทีก่อนจะหันหน้าไปหาแก้วแล้วโน้มเพื่อนสาวลงมาบดจูบท่ามกลางความตกตะลึงของทุก
คนรวมถึงแก้วด้วยที่ตกใจว่าฟางทำอะไรไม่ปรึกษาเธอเลย
“พอเลยทั้งคู่นั่นล่ะ อะไรกันยัยฟาง ก็เราบอกแม่เองไม่ใช่หรอว่าเป็นเพื่อนกัน แล้วนี่จะมารักกัน
ตอนไหน”คุณหญิงพูดก่อนจะเอามือทาบอกตัวเองอย่างตกใจที่ลูกสาวกล้าทำอะไรแบบนี้ต่อหน้า
ทุกคน
“ความจริงแล้วฟางเองล่ะค่ะที่ผิดที่โกหกความรู้สึกตัวเองที่ฝังในใจ ความจริงแล้ว แก้วกับฟางเรารัก
กันค่ะแม่ แต่เพราะหน้าตาทางสังคมของฟางแก้วเลยยอมปิดแล้วบอกว่าเราเป็นเพื่อนกัน”ฟางรีบพูด
เพราะวางแผนกับแก้วไว้แล้ว
“ใช้ค่ะ เรา2คนรักกัน แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่ผิดแต่เรา2คนรักกันนะคะแม่ ได้โปรดเห็นใจความรัก
ของเราเถอะค่ะ”แก้วที่เออออกับฟางรีบกอดฟางแน่นแล้วร้องไห้ออกมาทั้งคู่ ป๊อปปี้ โทโมะ และ
เฟย์มองหน้ากันนิดนึงอย่างรู้ทัน เพราะเฟย์เองได้ยิน2สาววางแผนกันตั้งแต่แรกที่ห้างแล้ว เลยโทร
หาป๊อปปี้ก่อนจะรีบมากับโทโมะเพื่อช่วยเพื่อนรักจัดการกับว่าที่เจ้าสาวตัวแสบคนนี้
“แก้ว ต้องเข้าใจนะว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้ว ชั้นรู้แม้ว่าเธอกับว่าที่คู่หมั้นชั้นจะรักกันมากแค่ไหน แต่
พอถึงเวลากลับสู่โลกแห่งความจริงต้องยอมรับว่าเธอรักกันไม่ได้”ป๊อปปี้ที่ไม่โกรธหรือไม่โวยวาย
อะไรเดินมาตบไหล่แก้วเป็นมิตร ฟางแทบเหวอ
“แต่ พวกชั้นเรารักกันนะ นายจะทำลายความรักของพวกเรา2คนงั้นหรอ”ฟางพยายามจะเถียงต่อ
“เปล่านะ ชั้นไม่ได้ทำลาย แต่ชั้นน่ะ ต้องการให้เธอตื่นขึ้นมาจากโลกแห่งความฝันสักที เอาล่ะครับ
พ่อ เราก็ถึงเวลาอันสมควรแล้ว ผมว่าผมกับฟางควรจะหมั้นกันสักที”ป๊อปปี้พูดจบก็ดึงฟางมาจาก
แก้วก่อนจะอุ้มฟางขึ้นแล้วตรงดิ่งไปที่สวนที่ช่วงบ่ายเขากับพวกของแม่ฟางช่วยกันจัดมุมสำหรับ
หมั้นเล็กๆตรงนั้นเพราะรู้ว่าฟางชอบนั่งที่สวนนี้
“เหอะ ขั้นน่ะแค่หอมกันเพราะอุบัติเหตุ แต่เธอน่ะ เป็นผู้หญิงซะเปล่าไม่รู้จักกาลเทศะเลยนะ
ผู้ใหญ่อยู่ที่นี่ตั้งเยอะแยะแต่ก็ยังจะทำอะไรแบบนี้อีก เห้อ พวกทอมก็งี้ล่ะ อยากรักก็แสดงออกเลย
ไม่อายรึไง”โทโมะว่าแก้วยาวเหยียด
“นี่ ทอมแล้วมันผิดตรงไหนวะไอ้ตุ๊ด พูดงี้ตีกันดีกว่ามั้ย”แก้วเท้าสะเอวว่าโทโมะ เขื่อนและเฟย์เห็น
ก็รีบห้ามเพื่อนทั้ง2ก่อนจะพากันไปที่สวนหลังบ้าน
“สวมแหวนให้น้องสิป๊อป”พ่อป๊อปปี้สั่ง ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือฟาง ฟางตกใจชักมือหนี
ป๊อปปี้จึงจับมือฟางทั้ง2มือตัวเองเพื่อล๊อกมือฟางไว้แน่น
“โอ๊ย เจ็บนะ นายทำเบาๆหน่อยสิ”ฟางโวยวาย
“อ้าว ก็ไซส์นี้นิครับคุณแม่ทำไมเข้ายาก ผมว่าน้องต้องอ้วนขึ้นแน่ๆเลย”ป๊อปปี้พูดแหย่ฟางทำให้
ฟางมองกลับอย่างไม่พอใจ ก่อนจะหยิบแหวนแล้วยัดใส่นิ้วนางข้างซ้ายป๊อปปี้อย่างแรงเหมือนกัน
“เสร็จพิธีแล้วใช่มั้ยคะ ดีค่ะ งั้นฟางขอตัว”ฟางพูดแล้วจะลุกแต่ป๊อปปี้กระชากแขนฟางรั้งไว้ทำให้
ฟางล้มลงไปในอ้อมกอดป๊อปปี้ทันที
จุ๊บ
ด้วยที่ฟางหันหน้าอยู่ทำให้ปากฟางไปชนกับปากป๊อปปี้ คุณหญิงกับพ่อของป๊อปปี้ยิ้มแก้มปริ
“แหม ยังไม่ทันจะแต่งงานนี่แค่งานหมั้นก็ใจร้อนแบบนี้แล้วหรอจ้ะ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ ฟางรีบผลักป๊อปปี้
แล้วรีบลุกขึ้นทันที
“มันเป็นอุบัติเหตุย่ะ อี๋ ถึงแม้เราจะหมั้นกันนะ แต่ชั้นก็เกลียดนายจำไว้”ฟางพูดแล้วรีบดึงแก้วและ
เขื่อนเข้าไปในบ้านทันที
“งานนี้เจองานยากหน่อยนะป๊อป ลูกแม่คนนี้เค้าชอบเอาแต่ใจแบบนี้ล่ะ”คุณหญิงเดินมาพูดกับ
ป๊อปปี้
“ไม่เป็นไรครับแม่ น้องเค้ายังเด็กผมเข้าใจ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มนึกถึงฟางที่จูบตัวเองเมื่อกี้
โทษทีๆเมื่อวานไปธุระมาเลยไม่ได้อัพอ่ะ เดี๋ยวบ่ายๆอัพให้อีกตอนนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
