Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.19 น.
แก้ไขเมื่อ 17 เมษายน พ.ศ. 2557 11.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
40) 39.อย่าเป็นอะไรนะคนดี2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องของฟางพร้อมดอกไม้ที่เขามักจะนำมาให้ฟางแบบนี้ทุกวันๆ เธอชอบ
ดอกไม้ เขาอยากให้เธอตื่นมาแล้วพบว่ารอบๆตัวของเธอมีแต่ดอกไม้ที่เธอชอบ และเขาจะทำมัน
จนกว่าเธอจะฟื้น
“2เดือนแล้วนะ นี่จะนอนแบบนี้อีกนานแค่ไหนครับ เนี่ยฟางรู้มั้ยว่าตอนนี้เราน่ะจะบวมเพราะน้ำเกลือ
โรงบาลแล้วนะ เดี๋ยวอีกหน่อยพี่คงจะเปลี่ยนจากทำไร่องุ่นไปเปิดฟาร์มหมูแน่ๆเพราะว่ามีแม่หมูอยู่นี่
เนี่ย”ป๊อปปี้พูดแล้วจูบลงที่หน้าผากคนตัวเล็กที่ยังหลับอยู่ แก้วที่คลอดลูกแล้วอุ้มลูกเดินเข้ามากับ
โทโมะได้ยินถึงกับขำ
“นี่คือคำพูดอ้อนให้ฟางฟื้นขึ้นมาหรอครับพ่อเลี้ยง ทำไมโหดจัง”โทโมะพูดแล้วผลัดแก้วมาอุ้มลูก
ตัวเองไว้
“คอยดูนะถ้าฟางฟื้นขึ้นมาแล้วชั้นจะฟ้องฟางว่านายว่าฟางอ้วน”แก้วพูด สักพักเฟย์และเขื่อนก็เข้า
มาพร้อมกับน้องเขมลูกขายวัย3เดือน
“โอ้โหป๊อป ชั้นเข้ามาในนี้ก็นึกว่าอยู่ที่ร้านขายดอกไม้ซะอีก นี่นายทำแบบนี้พยาบาลไม่ว่าหรอ”เฟย์
มองรอบๆห้องที่มีแต่ดอกกุหลาบแดง ขาวสลับกันทั่วห้อง
“ไม่ว่าหรอก เพราะพ่อเลี้ยงเค้าเอามาทุกวัน ทำแบบนี้มาตลอด2เดือน แถมยังจ่ายค่าทำความ
สะอาดให้แม่บ้านโรงบาลพิเศษเพื่อชดเชยค่าดอกไม้อีกนะ”โทโมะพูดถึงป๊อปปี้ที่ทำแบบนี้ทุกวันจน
พยาบาลเอาไปเล่ากันจนทั่ว
“พ่อบุญทุ่มแบบนี้นี่สงสัยพอฟางฟื้นมาฟางต้องให้รางวัลป๊อปแล้วล่ะมั้ง”เฟย์พูดยิ้มๆ สักพัก
พยาบาลก็เข็นเฟิร์สและฟ้าลูกฝาแฝดชายหญิงของป๊อปปี้และฟางเข้ามาในห้อง
“ตายแล้วหลานน้าน่ารักน่าชังจังเลย”เฟย์ที่ให้เขื่อนอุ้มลูกแล้วก็รีบอุ้มฟ้าฝาแฝดหญิงขึ้นมา ส่วน
ป๊อปปี้ก็อุ้มเฟิร์สฝาแฝดชายขึ้นมา
“ลูกเราออกจากตู้อบแล้วนะครับ และพี่น่ะก็ไปเรียนอาบน้ำลูกกับพยาบาล ไหนจะให้นมลูกเป็นแล้ว
ฟางน่ะต้องรีบมาช่วยพี่เลี้ยงลูกด้วยนะ”ป๊อปปี้อุ้มลูกแล้วพูดกับฟางที่หลับอยู่
“แหม น่ารักจังเลยนะป๊อปที่ทำทุกอย่างเพื่อฟางขนาดนี้ ไม่เหมือนคนแถวนี้ บอกให้เปลี่ยนผ้าอ้อม
ลูกล่ะกว่าจะลูกจากทีวีมาช่วยล่ะนานมาก”เฟย์พูดแล้วเหล่ไปที่เขื่อนทันที
“โธ่ เฟย์จ๋า ก็เมื่อวานน่ะมันมีบอล นานทีคู่นี้เค้าจะมาเจอกันนี่จ้ะ”เขื่อนรีบพูด
“งั้นนานทีเฟย์กับลูกจะกลับไทยมาหาเขื่อนบ้างมั้ย เอ จะว่าไปแล้วก็คิดถึงป้ที่อยู่เกาหลีจัง”เฟย์พูด
ขู่
“ไม่เอาจ้ะๆ ไม่ไปนะเฟย์ ลูกยังเล็กอยู่ต้องอยู่พร้อมหน้าทั้งพ่อ แม่ลูกสิจ้ะ”เขื่อนรีบพูดทำให้ทุกคน
ขำกับเขื่อนและเฟย์
“คุณกั้งคะ เกิดเรื่องอีกแล้วค่ะ”คนงานหญิงวิ่งมาบอกกั้งที่ทำงานในไร่ กั้งตกใจ เพราะคงจะเป็น
เรื่องของโบวือีกแล้วสินะ ตลอดเวลา2เดือนที่ผ่านมาโบว์เอาแต่ซึมเศร้าไม่พูดไม่จา บางครั้งก็ชอบ
หนีไปไหนมาไหนคนเดียวจนเขาและป๊อปปี้ต้องคอยเป็นห่วงตลอดเพราะกลัวว่าเธอคิดอยากจะฆ่า
ตัวตาย แล้วนี่ก็เป็นอีกวันที่โบว์หายไปจากบ้าน กั้งรีบทิ้งงานที่ไร่แล้วออกตามหาโบว์นทั่ว สุดท้าย
เขาก็ไปที่ท้ายไร่แล้วพบว่าโบวือยู่ที่น้ำตกเล็กๆที่ท้ายไร่
“คุณโบว์กลับบ้านเถอะนะครับ ตรงนี้มันอันตราย”กั้งรีบเข้าไปหาโบว์ แต่โบวืเดินหนีกั้งไปเรื่อย
“พี่กั้งไม่ต้องมายุ่งกับโบว์ ปล่อยโบวืไปซะเถอะ ส่วนพี่ก็กลับไปทำงานเถอะค่ะ”โบว์พูด
“ไม่ได้นะครับ คุณโบว์ต้องกลับกับผม ถ้าคุณโบว์เป็นอะไรขึ้นมาคนที่เสียใจก็คือพ่อ แม่และก็คุณ
ป๊อปนะครับ”กั้งพูด
“โบว์มันไม่ดีพอให้พวกเค้าต้องเป็นห่วง ผู้หญิงสกปรกๆแบบโบว์ควรจะตายๆไปซะ”โบว์พูดอย่าง
ขมขื่น กั้งเงียบทันที
“พี่กั้งกลับไปเถอะค่ะ ไม่ต้องมาเสียเวลากับผู้หญิงสกปรกๆอย่างโบว์อีก อ๊ะ”โบว์พูดก่อนจะร้องเมื่อ
ถูกกั้งกอดจากด้านหลัง โบวืตกใจและพยายามขืนตัวหนี
“คุณโบว์ครับ ผมขอร้องกลับบ้านเถอะนะครับ คุณป๊อปรักคุณโบว์มากนะครับ ผมเข้าใจความรู้สึกคุณ
ป๊อปดีเพราะผมเองก็เคยเจ็บปวดมาก่อนกับเรื่องของแบม”กั้งพูดทำให้โบว์นึกย้อนถึงการลักพาตัว
เธอครั้งแรกที่แบมถูกลูกน้องของแบงค์รุมข่มขืน จนกั้งต้องส่งแบมไปอยู่ที่ญี่ปุ่นกับครอบครัว
“ถ้าคุณโบว์เป็นอะไรไป ผมก็คง”กั้งอึกอักไม่กล้าพูดความรู้สึกตัวเอง จังหวะนั้นโบว์ที่พลิกตัวจะหัน
ไปมองหน้ากั้งลื่นหินในน้ำทำให้ตกลงไปพร้อมกับกั้ง
“เสื้อเปียกหมดแล้ว สงสัยโบว์คงต้องยอมกลับกับพี่กั้งแล้วล่ะ”โบวืส่ายหน้าขำก่อนที่จะยอมกลับ
บ้านมากับกั้งแล้วขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวเองในห้อง
“คุณโบว์ครับ นี่เสื้อผ้าแม่บ้านเอามาให้นะครับ”กั้งพูดแล้วเอาเสื้อผ้ามาให้แทนก่อนะแปลกใจที่โบว์
เข้าไปในห้องน้ำนานมากก่อนจะลองเดินไปที่ห้องน้ำพบว่าประตูไม่ได้ล๊อคจึงเปิดเข้าไปก็ตกใจที่
เห็นโบว์ในชุดเดิมกอดเข่าร้องไห้แล้วเปิดฝักบัวให้น้ำไหลรดทั่วตัว
“คุณโบว์ พอเถอะครับ เปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะครับเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”กั้งดึงโบว์ออกมาจากห้องน้ำ
ก่อนจะเช็ดผมให้โบว์
“พี่ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น ชั้นมันสกปรก ชั้นมันเป็นคนมีตำหนีไปแล้ว”โบว์พูดทั้งน้ำตา
“คุณโบว์อย่าคิดมากสิครับ เช็ดตัวแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะครับ เดี๋ยวผมรอด้านนอก”กั้งพูดแล้วเดิน
ออกไปแต่โบว์รั้งมือไว้
“แม้แต่พี่ยังไม่อยากจะยุ่งกับชั้น ที่พี่ทำเพราะมันเป็นหน้าที่ พี่ไม่ต้องทำอีกแล้วล่ะถ้ามันฝืนตัวเอง
อย่าเอาเวลามาสนใจดูแลผู้หญิงไม่มีค่าอย่างชั้นเลย”โบว์พูดเศร้าๆ กั้งหันมาแล้วกอดโบว์แน่น
“อย่าคิดแบบนี้สิครับ คุณโบว์น่ะมีค่ามากที่สุด อย่าคิดว่าตัวเองไม่มีค่าแบบนี้ คุณโบว์เป็นเหมือน
นางฟ้าของผม ถ้าคุณเศร้าแบบนี้แล้วผมคงต้องเศร้าตามแน่ๆ กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมได้มั้ยครับ
กลับมาเป็นคุณโบว์ที่น่ารักเหมือนเดิมนะครับ”กั้งพูดทำให้โบว์กอดกั้งแน่นแล้วร้องไห้ซบลงที่ไหล่
ของเขาอยู่พักใหญ่
“ขอบคุณนะที่พี่อยู่ข้างชั้นเสมอมา พี่ไม่ใช่พี่แท้ๆของชั้นพี่ก็ยังจะดูแลชั้นดีแบบนี้มาตลอด”โบว์พูด
“คุณโบว์เป็นผู้หญิงที่สำคัญที่สุดของผม อะไรที่ผมทำให้คุณโบวืได้ผมยินดีท่ะทำโดยไม่ลังเลเลย
ครับ”กั้งพูดก่นจะถอนกอดโบว์ออกมา โบว์นิ่งสักพักก่อนจะช้อนใบหน้าของชายหนุ่มไปจูบอย่าง
อ่อนโยน
“แล้วพี่ช่วยชั้นได้มั้ย ช่วยทำให้สิ่งเลวๆที่มันทำกับชั้นหายไป ได้มั้ย”โบว์พูดแล้วสบตากั้ง กั้งนิ่งสัก
พักก่อนที่โบว์จะจูบกั้งอีกครั้ง แล้วกั้งก็ค่อยๆดันโบว์ลงไปนอนกับเตียงแล้วจัดการลบรอยร้ายๆที่
แบงค์ทำไว้กับโบวืด้วยตัวเขาเอง
“2เดือนกัย14วัน เมื่อไหร่จะฟื้นเนี่ยเจ้าหญิงของพี่ ชุดเดรสที่พี่เอามาให้เรานะ พี่ว่าจะฝากเฟยืไป
ขยายไซส์ซะแล้วล่ะ ไม่ก็ต้องใส่ยางยืดแทน”ป๊อปปี้โอบกอดฟางที่หลับแล้วพูด เขื่อนและเฟย์ที่
เล่นกับลูกตัวเองและลูกของป๊อปปี้ก็มองชายหนุ่มที่นอนกอดฟางบนเตียงคนไข้ เวลาที่พยาบาลไม่
มาเฝ้า ป๊อปปี้มักจะชอบขึ้นไปนอนกอดฟางแบบนี้เสมอๆ
“บ่นว่าเค้าอ้วนๆ แล้วก็ขึ้นไปนอนเบียดฟางเค้าแบบนั้น เหอะ พ่อเลี้ยงเดี๋ยวถ้าฟางตกเตียงไปนะน่า
ดู”เฟย์พูด
“เออ เราลองให้ฟางตกเตียงมั้ยเผื่อะตื่น”ป๊อปปี้เริ่มคล้อยตามกับคำพูดเฟย์ทำให้แก้วที่นั่งกินองุ่น
กับโทโมะอยู่ปาองุ่ใส่ป๊อปปี้ทันที
“ความคิดนายแต่ละอย่างนี่มันน่ามั้ยล่ะ”แก้วบ่นก่อนจะผลัดอุ้มลูกกับโทโมะโดยชายหนุ่มต้องป้อน
องุ่นให้แก้วแทน
“อื้อ”ฟางเริ่มขยับตัวไปมาเหมือนบิดขี้เกียจ ป๊อปปี้รับชะโงกหน้าดูภรรยาที่เขากอดอยู่ทันที
“ฟาง ฟางขยับตัวแล้ว ไปตามหมอเร็วเขื่อน”เฟย์พูดก่อนะรีบสั่งให้เขื่อนไปตามพยาบาล
“ฟาง พี่ไม่ได้ฝันไปใช่มั้ยฟาง ฟางฟื้นแล้วจริงๆ”ป๊อปปี้กอดฟางแน่นด้วยความดีใจ
“พะ พี่ป๊อป ฟางอึดอัด”ฟางปรือตามองป๊อปปี้ก่อนจะพูด ป๊อปปี้รีบลงจากเตียงเพื่อให้ฟางนอน
สบายๆ สักพักหมอก็เข้ามาตรวจร่างกายของฟางเมื่อฟางฟื้น
“เดี๋ยวคนไข้ลองลุกนะครับ เพราะหมอไม่แน่ว่าคนไข้หลับไป2เดือนสภาพร่างกายจะเป็นยังไง
บ้าง”หมอพูดก่อนจะให้นางพยาบาลค่อยๆให้ฟางลงจากเตียง
ตุบ
ฟางล้มลงไปกองกับพื้นทันที ป๊อปปี้รีบมาประคองฟาง
“เป็นอย่างที่คิดจริงๆ คนไข้ไม่ได้เคลื่อนไหวร่างกายมานาน ทำให้คนไข้ชาตามร่างกาย เดี๋ยวหมอ
จะให้คนไข้ทำกายภาพบำบัดนะครับ และต้องนวดบริเวณตั้งแต่ต้นชาลงไปเสมอเพื่อกระตุ้นเลือดไป
เลี้ยงนะครับ”หมอพูดก่อนจะให้พยาบาลเอารถเข็นวีลแชร์มาให้ฟาง ฟางนั่งลงที่รถเข็นแล้วอุ้มลูก
แฝดหญิงมาจากเฟย์
“ผู้หญิงพี่ตั้งชื่อว่าฟ้านะ ส่วนผู้ชายชื่อว่าเฟิร์ส และลูกทั้ง2ชื่อจะได้คล้องกับแม่ด้วย”ป๊อปปี้พูดขณะ
อุ้มเฟิร์สให้ฟางดู
“ฟ้า เฟิร์ส เราเจอกันแล้วนะ แม่ฟางฟื้นแล้ว แม่ฟางจะดูแลแล้วก็เลี้ยงหนูอย่างดีเองนะคะ”ฟางพูด
ก่อนจะจูบที่หน้าฝากฟ้าและเฟิร์ส
“ไม่หอมพ่อบ้างหรอครับ พ่อของฟ้ากับเฟิร์สมาเฝ้าแม่กับลูกทุกวันเลยนะ”ป๊อปปี้รีบอ้อน
“ค่ะ แต่ว่า ดอกไม้เต็มห้องแบบนี้น่ะ พี่ป๊อปต้องช่วยแม่บ้านทำความสะอาดด้วยนะถ้าฟางหายแล้ว
ไม่งั้นนะ ฟางจะเอาเงินของพี่ป๊อปมาจ่ายเป็นค่าจ้างแม่บ้านที่นี่เลย”ฟางดุป๊อปปี้เหมือนเดิมทำให้
ทุกคนหัวเราะออกมา
“ฟางอ่ะ แล้วฟางไม่ชอบหรอ นี่พี่รู้ว่าฟางชอบนะ พี่ก็เอาดอกไม้มาที่นี่ทุกวันๆเลยนะ”ป๊อปปี้พูด
“รู้ค่า ขอบคุณนะคะ แต่มันเปลืองไง ฟางเป็นห่วงนะเนี่ยเลยบอกไว้ก่อนน่ะ”ฟาพูดป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะ
หอมแก้มฟาง
“โอย ฟื้นมาก็หวานอีกล่ะ เหนื่อยจริงๆเลย เขื่อน เอาน้องเขมไปนอนดีกว่าป่ะ ดูสิ งอแงละ”เฟย์พูด
ก่อนจะอุ้มน้องเขมเดินนำเขื่อนออกไปจากห้อง
“เห้อ ฟางเดี๋ยวแก้วขอกลับก่อนนะ คือแต้งกิ้วจะได้นอนพัก พามาตากแดดตากลมแบบนี้เดี๋ยวจะ
ป่วยเอา”แก้วพูดแล้วก็อุ้มแต้งกิ้วเดินออกไปกับโทโมะ
“พี่ป๊อป รูดม่านหน่อยค่ะ ฟางจะให้นมลูก”ฟางพูดก่อนจะวางฟ้าไว้ที่เบาะแล้วให้ป๊อปปี้อุ้มเธอกลับ
ขึ้นเตียงเนื่องจากขาของเธอยังไม่มีแรง ก่อนป๊อปปี้จะรูดม่านแล้วมานั่งข้างๆ ฟางค่อยๆแกะกระดุม
เชือกชุดคนไข้ออกแล้วก็อุ้มฟ้ามาก่อนจะให้ลูกสาวดื่มนมจากเต้า น้ำนมแท้ๆของแม่ ป๊อปปี้แอบมอง
ฟางให้นมลูกก็หน้าแดงจนฟางเริ่มรู้สึกว่าถูกจ้องอยู่
“แน่ะ เค้าให้นมลูกมาจ้องอะไรล่ะเนี่ย ฟางเขินนะคะ”ฟางพูดยิ้มๆไม่มองหน้าป๊อปปี้
“รู้มั้ยว่าฟางเขินแบบนี้น่ะ ฟางน่ารักมากเลยนะ”ป๊อปปี้เขยิบเข้าใกล้ฟางแล้วพูดก่อนจะโน้มหน้า
เข้าไปจูบฟางอย่างอ่อนโยน
“นั่นไง ว่าแล้วว่าต้องแอบจู๋จี๋กัน นี่ขนาดให้นมลูกนะเนี่ยยังไม่เว้น มีการรูดม่านซะด้วยรอบนี้”แก้ว
เดินนำโทโมะ เฟย์และเขื่อนเข้ามาในห้องอีกครั้งแล้วพูด ฟางรีบปิดเสื้อคนไข้ตัวเองแทบไม่ทัน
“อ๊าย ไหนว่ากลับไปแล้วไง นี่ฟางให้นมลูกอยู่จริงๆนะ”ฟางที่เขินจัดแล้วหน้าแดงรีบพูดส่วนป๊อปปี้ก็
เกาหัวตัวเองแก้เขินทันที
ช่วงนี้มัวแต่ยุ่งเรื่องลงทะเบียนซัมเมอร์อ่ะเลยไม่ได้มาอัพบ่อยโทษทีน้าาา
แต่หัลงจากนี้จะมีด่านสุดท้ายกับอุปสรรคความรักของป๊อปฟาง อยากรู้ต้องติดตามนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
