Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเย็นป่านนี้ยังไม่กลับบ้านกันอีกนะ”ป๊อปปี้เดินไปมาในบ้านอย่างร้อนรน วันนี้เขาอุตส่ากลับ

บ้านมาเช้าแล้วแท้ๆตั้งใจทำอาหารให้ฟางและลูกแต่ทำไมไปสปายังไม่กลับมานะ

 

 

 

 

 

“เดินเป็นหนูติดจั่นเชียวนะป๊อป มีอะไรรึเปล่า”โทโมะที่พาแก้วกลับมาจากสปาก็พูดขึ้น

 

 

 

 

“ก็ฟางน่ะสิ จะไปหาพวกนายที่สปากับแคทและลูก นี่ยังไม่กลับมาเลยพวกนายเห็นบ้างมั้ย”ป๊อปปี้

ถาม

 

 

 

 

 

“ไม่เห็นนะคะ เนี่ยแก้วกับโทโมะรอร้านปิดเหมือนว่าพวกฟางจะออกมาก่อนแล้วนะ”แก้วพูด โทโมะ

นิ่งคิด

 

 

 

 

“เออ จริงสิ วันนี้คิมลูกของแคทอ่ะเค้าพูดว่าเห็นนายแบงค์ที่บริเวณรีสอร์ทของนายน่ะป๊อปปี้”โท

โมะนึกขึ้นได้แล้วพูด

 

 

 

 

 

“ทำไมคุณโบว์ไม่รับสายนะ”กั้งเดินเข้ามาในบ้านของป๊อปปี้แล้วกังวลที่โบว์ไม่รับสาย

 

 

 

 

“คุณกั้งยังหาคุณโบว์ไม่เจอหรอคะ เมื่อกี้หนูเห็นคุณโบวืบอกว่า คุณกั้งกับคุณป๊อปเรียกเธอไปที่โรง

บ่มไวน์นี่คะ”สาวใช้ในบ้านบอกป๊อปปี้กับกั้ง กั้งตกใจเพราะเขาไม่ได้บอกโบว์

 

 

 

 

 

 

“หรือจะเป็นไปได้มั้ยโทโมะว่าพวกแบงค์แทนที่จะทำร้ายป๊อปปี้ แต่กลับไปทำร้ายพวกฟาง

แทน”แก้วสงสัย

 

 

 

 

 

“งั้นถ้ามันเป็นจรงิตอนนี้ฟางก็แย่แล้วล่ะสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบวิ่งไปที่โรงบ่มไวน์ แต่พอเปิดประตูไป

ก็พบแต่ความว่างเปล่าไม่มีใครอยู่เลย

 

 

 

 

 

“นั่นมันกระเป๋าคุณโบว์”กั้งที่จำกระเป๋าสะพายของโบว์ได้ก็รีบหยิบมันมาดู พบว่าในนั้นมีมือถือของ

โบว์ โบวืไปไหนไม่เคยไม่พกมือถือ นี่แสดงว่าต้องเกิดอะไรขึ้นกับโบว์แน่ๆ

 

 

 

 

 

“หรือว่าแคทอาจจะร่วมมือกับพี่เขยตัวเองแล้วจับฟางกับโบวืไป”แก้วสันนิษฐาน

 

 

 

 

“ไม่มีทาง แคทไม่ใช่คนแบบนั้น บางทีแคทอาจจะส่งฟางแล้วกลับบ้านแล้วก็ได้”ป๊อปปี้รีบพูดทันที

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะ นี่รองเท้าใคร”โทโมะสังเกตเห็นรองเท้าส้นสูงคู่หนึ่งที่ตกอยู่ข้างชั้นเก็บไวน์ก็เอามาดู

 

 

 

 

“เอ่อ ขอโทษนะครับ คือว่านี่มันเย็นมากแล้ว ผมมาตามแคทกับคิมกลับบ้านครับ”กวินเดินเข้ามา

พร้อมคนสนิทตัวเองที่อุ้มคิตตี้มาด้วยเดินเข้ามาในโรงบ่มไวน์

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แคทกับลูกยังไม่กลับบ้านอีกหรอกวิน”ป๊อปปี้หันไปถามกวิน

 

 

 

 

 

 

“ใช่ๆ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ นี่มันรองเท้าแคทนี่”กวินพูดก่อนจะสังเกตรองเท้าในมือโทโมะก็ตกใจพบว่าเป็น

รองเท้าของภรรยาตัวเอง ป๊อปปี้และกวินมองหน้ากันแล้วคิดหนัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”ฟางค่อยๆลืมตาขึ้นมาพบว่าเธอนอนอยู่บนฟูกในบ้านไม้หลังหนึ่ง ฟางหันหน้าไปพบว่าเธอนอน

อยู่ข้างแคทและมือของเธอและแคทถูกมัดไว้อยู่

 

 

 

 

 

 

“คุณแคทๆ ตื่นค่ะ”ฟางพยายามเรียกแคทให้ตื่น พอแคทตื่นมามองสภาพตัวเองและฟางก็ตกใจ

ก่อนจะรีบลุกขึ้นนั่งและประคองฟางที่ท้องอยู่ให้นั่งลง

 

 

 

 

 

 

“แล้วน้องโบว์กับคิมล่ะ”แคทตกใจเมื่อไม่เห็นโบว์และลูกของตัวเองก็มองหาทางหนีทีไล่ในห้องพบ

ว่าในห้องนี้ไม่มีหน้าต่าง มีแค่ประตูด้านหน้า

 

 

 

 

 

 

“คุณแคทหนีไปเถอะค่ะ ฟางเองท้องโตแบบนี้มีหวังทำให้คุณแคทต้องหนีไปลำบากแน่ๆ”ฟางมอง

ตัวเองก่อนแล้วค่อยพูดขึ้น เธอท้องโตแบบนี้หนีไปกะมีแต่ทำให้แคทเป็นภาระ

 

 

 

 

 

“ไม่นะคะ คุณฟางเป็นภรรยาของป๊อปปี้ ในเมื่อเราถูกจับมาด้วยกัน เราะต้องหนีออกไปด้วยกันให้

ได้”แคทรีบพูดทันที

 

 

 

 

 

 

“แต่เราจะหนีออกไปได้ยังไงล่ะคะ ฟางมืดแปดด้านไปหมดแล้ว”ฟางมองไปรอบๆบ้านแล้วพูด

 

 

 

 

 

“คุณฟางคะ เราต้องคิดถึงคนที่รอเราอยู่นะคะ แล้วเราจะสามารถทำเรื่องที่เราคิดว่าทำไม่ได้ให้มัน

ได้แน่นอน”แคทพูด

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

พิมเปิดประตูเข้ามาอย่างอารมณ์ดี

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันจ้ะ นี่นั่งจับเข่าคุยตามประสาผู้หญิงของเจ้านายหรอ เอ ถ้าจะคุยกันงั้นชั้นก็ต้องเข้าไปด้วย

สิ เพราะชั้นก็เป็นผู้หญิงของเจ้านายเหมือนกัน จริงมั้ยจ้ะ แคท”พิมยิ้มเยาะพูดถึงอดีตที่เธอทำให้

แคทเข้าใจเธอกบป๊อปปี้ผิด

 

 

 

 

 

“ไม่มีวัน เธอน่ะไม่มีวันที่ป๊อปปี้จะชายตามองเธอหรอก ยัยจอมมารยา”แคทว่า พิมจึงเดินเข้ามาตบ

แคทหน้าหันทันที

 

 

 

 

 

“หึ อย่ามาพูดดี ดูตัวเองซะบ้างว่าเธอกำลังอยู่ในสถานะต่อรองชั้นไม่ได้ ถ้ายังปากดีอีกล่ะก็ชั้นจะ

ส่งเธอไปเป็นเมียของไอ้พวกลูกน้องพวกนั้นแน่ อย่าลืมสิ ชั้นยังเคยหลอกล่อให้เธอติดกับชั้น แล้ว

ด็ต้องถูกแบงค์ข่มขืน เอะ แต่เธอนี่คงจะชอบแบบควบทั้งพี่ทั้งน้องสินะ ได้ทั้งพี่ และก็แต่งงานกับ

น้อง”พิมเยาะ แคทโกรธจดเมื่อพิมพูดถึงอดีตที่เจ็บปวดของเธอก็ใช้เท้าที่ไม่ได้ถูกมัดถีบพิมจนล้ม

 

 

 

 

 

 

 

“จิตใจเธอนี่มันสกปรกไม่เปลี่ยนแปลงเลยนะ เป็นไงล่ะ จัดการชั้นได้ แต่สุดท้ายป๊อปปี้ก็ไม่เคยเห็น

เธออยู่ในสายตาสุดท้ายป๊อปปี้เค้าก็แต่งงานกับฟาง เธอก็รอเก้อ”แคทได้ทีเยาะเย้ยพิมบ้าง

 

 

 

 

“นังแคท”พิมปรี้ดแตกรีบลุกจะตบแคทอีกรอบ แคทพลิกตัวหลบพิมอย่างคล่อมแคล่วทำให้พิมหน้า

คะมำลงข้างๆฟาง ฟางที่เท้าไม่ถูกมัดก็ถีบพิมจนกระเด็นตกฟูกก่อนจะขยับหนีมาข้างๆแคท

 

 

 

 

 

“คนเลวๆอย่างเธอ ป๊อปปี้เค้าก็ต้องการนะ แต่แค่ต้องให้เธอไปชดใช้กรรมอยู่ในคุกไงล่ะ”แคทเยาะ

ก่อนจะดึงฟางขึ้นมา พิมหันไปมองอย่างโกรธจัดพุ่งจะทำร้ายแคทอีกครั้ง แต่แคทเตะพิมอีกครั้งจน

จุกจนตัวงอคุดคู้ลงไปกองกับพื้น

 

 

 

 

 

“แต่ก็ต้องขอบคุณเธอนะที่เธอทำให้ชั้นเข้าใจผิดเรื่องป๊อปปี้ แล้วชั้นก็มาเจอกับกวิน กวินเค้าน่ะ

ดูแลชั้นดีมากเลยนะ และสอนศิลปะป้องกันตัวแบบนี้ให้ชั้นด้วย เห้อ คิดถูกจริงๆที่ให้ป๊อปปี้เลือก

ฟางมาเป็นภรรยาแทนชั้น ไม่ใช่ยัยงูพิษแบบเธอ”แคทพูดอย่างสะใจ ฟางอึ้ง นี่อย่าบอกนะว่า คนที่

ทำให้ป๊อปปี้กับเธอเจอกันก็คือแคทงั้นหรอ

 

 

 

 

 

“แก นังแคทแกนี่มันมารหัวใจชั้นตลอดเลยสินะ แกตาย”พิมอึ้งเมื่อรับรู้ว่าความจริงแล้ว ป๊อปปี้

พยายามดึงดันเลือกฟางมาแต่งงานด้วยนั้นก็เพราะแคทขอไว้งั้นหรอ พิมพุ่งเข้าไปทำร้ายแคท ฟาง

เห็นดังนั้นก็เตะพิมจนล้มบ้างก่อนจะเห็นมีกกระเด็นมาจากมือของพิมแคทรีบเอามีดมาแก้เชือกตัว

เอง แล้วซัดที่พิมจนสลบแล้วแก้เชือกให้ฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ”ฟางที่วิ่งออกมาจากห้องขับกับแคทก็ร้องเพราะเมื่อกี้เธอง้างเตะพิมไป เธอออกแรงมากไป

หน่อยจนปวดท้อง

 

 

 

 

 

“ตายแล้วคุณฟาง เอางี้ เราไปซ่อนตัวกันที่ห้องใต้บันไดก่อนแล้วกัน”แคทพูดก่อนจะรีบประคองฟาง

ลงมาที่ห้องแคบๆใต้บันได ก่อนจะลองค้นตามตัวเองนับว่าโชคดีที่พวกนั้นไม่ได้ยึดมือถือเธอ แค

ทรีบส่งไลน์ พิกัดที่เธออยู่ให้กวินและป๊อปปี้ทันทีก่อนจะรีบดูฟางที่เอามือกุมที่ท้องนูนของเธอ

 

 

 

 

 

“คุณแคทคะ แล้วน้องคิมกับโบว์ล่ะคะ”ฟางที่เป็นห่วงลูกของแคทและโบว์ก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“งั้นเอาอย่างงี้นะคะ คุณฟางอยู่ในนี้ นี่มือถือแคทพยายามส่งข้อความให้ป๊อปปี้กับกวินรู้นะคะ แค

ทะขึ้นไปดุเองว่าพวกแบงค์เอาลูกกับน้องโบว์ไปซ่อนไว้ที่ไหน”แคทพูดก่อนจะค่อยๆย่องออกไป

แล้วไม่ลืมปิดประตูห้องใต้บันไดให้ฟางซ่อน ฟางทั้งห่วงแคท แต่ก็ปวดท้องนิ่วหน้า เธอกลัวจัง เมื่อ

กี้เธอไม่น่าออกแรงเตะพิมไปแรงมากแบบนั้นเลย

 

 

 

 

 

“พะ พี่ป๊อป มาช่วยฟางกับทุกคนด้วย ฮึก ฟางปวดท้อง”ฟางกดตรงไลนืแล้วพูดเป็นข้อความเสียง

สั้นๆส่งไปให้ป๊อปปี้ รีบบๆมาช่วยฟางกับทุกคนนะคะพี่ป๊อป ฟางปวดท้องไม่ไหวแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำชั้นนะ อย่า”แคทที่หลบลูกน้องของแบงค์มาถึงห้องมุมสุดแล้วต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงโบว์

ก่อนจะพยายามดันประตูเข้าไปแต่ไม่เป็นผล เสียงของโบว์ร้องไห้ออกมายิ่งทำให้แคทยิ่งร้อนใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก เจ็บ เอาออกไปนะ ฮือๆ”โบว์กรีดร้องออกมาจากในห้องแคทอึ้งทรุดลงไปกองกับพื้น ไม่นะ

โบว์

 

 

 

 

 

 

ปังๆ

 

 

 

 

แคทปาดน้ำตาเมื่อได้ยินเสียงปืนยิงรัวจากด้านนอก

 

 

 

 

 

 

“หรือว่าจะเป็นพวกป๊อป”แคทพูดเบาๆ แล้วต้องตกใจเมื่อพิมพยุงตัวเองออกมาเจอกับแคทที่นั่ง

ทรุดห้นาห้องแบงค์

 

 

 

 

 

 

“นี่แกเรียกพวกมาช่วยหรอ นังแคท แกตาย”พิมโมโห คว้าเอาแจกันข้างๆตัวทุ่มใส่แคท แคทรีบ

หลบ ก่อนทั้งคู่จะตบกันนัวเนียอย่างไม่ยอมกัน เพี้ยะ แคทที่เป็นต่อพิมตบพิมทันที

 

 

 

 

 

 

“ขอหน่อยเถอะ นังงูพิษ แค้นมาตั้งหลายปีแล้ว”แคทพูดแล้วตบพิมอีกครั้ง พิมไม่ยอมพลิกตัวมา

ตบแคทบ้าง

 

 

 

 

 

 

“เหอะ คิดว่าเป็นรักแรกของเจ้านายได้แล้วจะเป็นกามเทพให้เจ้านายเจอนังฟางได้งั้นหรอ แก”พิม

พูดแล้วตบแคทบ้าง เป็นจังหวะเดียวกับกั้งและป๊อปปี้วิ่งขึ้นมาก่อนจะแยกพิมและแคทออกจากกัน

พิมตกใจแต่ถูกกั้งล๊อคตัวไว้

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

แบงค์เดินเปิดประตูห้องมาในกางเกงยีนส์ตัวเดียวกำลังใส่เสื้อ

 

 

 

 

 

“แหม จะว่าไปแล้ว รสชาติสาวแรกรุ่นแล้วยิ่งเป็นน้องของศัตรูแล้วนี่มันหอมหวานดีจริงๆ”แบงค์ยิ้ม

เยาะ ป๊อปปี้รีบชกหน้าแบงค์ล้มคว่ำก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องกับแคทแล้วอึ้งกับภาพที่เห็น โบว์อยู่บน

เตียงในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยนอนร้องไห้สะอึกสะอื้น และตรงหว่างขาของน้องสาวมีคราบเลือด

ป๊อปปี้แทบช้อค เช่นเดียวกับกั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“สมน้ำหน้า เป็นไงล่ะ สุดท้ายเด็กปากดีอย่างแกก็หมดสภาพ”พิมยิ้มเยาะอย่างสะใจ แคทหันขวับ

ไปตบพิมไม่ยั้ง

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

ป๊อปปี้ชกหน้าแบงค์ไม่ยั้ง

 

 

 

 

 

“ไอ้ชั่ว ไอ้เลว แกทำแบบนี้กับโบว์ได้ยังไง แกมันไม่ใช่คน”ป๊อปปี้ชกแบงค์ไม่หยุดจนกั้งต้องมา

ห้ามไว้

 

 

 

 

“หึๆ ก็ดีออกนะ ทั้งคนที่แกรักอยากแคทแล้วก็โบว์ก็ตกเป็นของชั้นหมดแล้ว คิดแล้วเสียดายที่เมีย

แกอีกคนไม่น่าชิงท้องก่อนเลย”แบงค์หัวเราะเยาะ กั้งทนไม่ไหวเตะเสยปากแบงค์ไปทันที

 

 

 

 

 

“แคท กั้ง จับ2คนนี้มัดไว้นะ แล้วรอตำรวเคลียร์ด้านล่างให้เสร็ และดูแลโบว์ด้วย”ป๊อปปี้พูดสั่งกั้ง

และแคททันที

 

 

 

 

 

“ป๊อป ตอนนี้ฟางอยู่ที่ห้องใต้บันไดดูท่าแล้ว อาการของฟางปวดท้องมากเลยนะป๊อป”แคทพูด

ป๊อปปี้ตกใจ

 

 

 

 

 

 

“หึ อยากซ่าดีนัก เดี๋ยวสักพักก็ตกเลืดอตาย”พิมที่น่วมไปทั้งตัวแล้วก็ยังไม่วายปากดี แคททนไม่

ไหวต่อยไปกลางดั้งพิมจนเลือดกำเดาออกอย่างเหลืออด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้วิ่งลงมาที่ห้องใต้บันได ก่อนจะเปิดประตูออกมาแล้วพบภรรยาคนสวยกำมือถือแล้วเอา

มือจับท้องตัวเองแน่น

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ฮือๆ”ฟางโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่น ก่อนที่ป๊อปปี้จะประคองฟางออกมาจากห้องนั้น เป็นจังหวะ

เดียวกับพวกตำรวจเข้ามาเคลียร์พื้นที่และพาพิมและแบงค์ลงมาจากชั้นบน โดยมีกั้งที่อุ้มโบว์ที่ตอน

นี้ช๊อคหมดสติไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”แคทที่ถือปืนยืนข้างกวินที่อุ้มลูกชายที่หลับด้วยฤทธิ์ยาสลบก็ร้องเมื่อแบงค์ที่มัดเชือกไม่แน่น

รีบดึงปืนมาจากมือแคทแล้วง้างปืนยิงป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อประวัง”ฟางร้องตกใจก่อนจะพลิกตัวไปบังป๊อปปี้

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

กระสุนนัดนั้นยิงถูกหลังของฟาง ฟางทรุดลงไปในอ้อมกอดป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

“ฟางงงงงงงงง”ป๊อปปี้แทบช้อคกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า

 

 

 

 

บอกแล้วหลังจากนี้น่ะดราม่าแน่ๆ เพราะถ้าไม่มีดราม่าก็ไม่ใช่ฟิคไรเตอร์

 

 

 

ส่วนป๊อปปี้กับแคทที่เคยคบกันไม่แปลกหรอกที่นิสัยกับลูกบ้าแล้วก็เรื่องวางเเผนจะเหมือนกัน

 

 

 

มาอัพแล้วน้า ไปทำธุระเลยกลับมาดึก อย่าลืมเม้นกับโหวตน้าาาา ใกล้จุดพีคเรื่องละ