Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.19 น.
แก้ไขเมื่อ 17 เมษายน พ.ศ. 2557 11.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16) 16.เมื่อใกล้ชิดกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“จะไปแล้วหรอ หืม ไม่ค้างที่นี่ล่ะคืนนี้”แบงค์ลุกขึ้นมาหอมแก้มพิมที่กำลังสวมใส่เสื้อผ้าอยู่
“ไม่ค่ะ พิมต้องกลับไปที่บ้านพัก เดี๋ยวถ้าคนอื่นรู้ว่าพิมมาหาคุณแบบนี้ได้เอาไปเม้าท์กันสิ อย่าลืม
ว่าคุณแบงค์น่ะไม่ชอบเจ้านาย”พิมพูดแล้วใส่เสื้อผ้าต่อ แบงค์ยิ้มนิดนึงก่อนจะเดินไปควักเงินจำนวน
หนึ่งมาให้พิม
“เก็บเถอะค่ะ เพราะยังไงวันนี้คุณเองก็ทำมันได้ดีอยู่เหมือนกัน”พิมพูดแล้วคิดถึงตอนกลางวันที่
แบงค์พูดเป่าหูให้ฟางเข้าใจป๊อปปี้กับเธอผิดและทะเลาะกันตอนเย็น
“จะว่าไปแล้วเมียหมอนั่นทั้งสวยทั้งสาว น่าสนดีออก”แบงค์พูดอย่างเจ้าชู้ พิมมองด้วยความหมั่นไส้
ฟาง ที่ใครๆก็รุมชอบฟาง
“แล้วนังคุณน้องโบว์ล่ะค่ะ ไม่สนแล้วหรอ”พิมถามต่อ แบงค์เดินมาโอบเอวพิมไว้
“แหม เด็กนั่นน่ะเหมือนเป็นหัวใจของป๊อปปี้ ถ้าได้มาเชยชม มันคงอกแตกตายไม่มีกระจิตกระใจ
ทำงานต่อ เหมือนกับตอนของแคทแน่ๆ”แบงค์พูดอย่างมีแผนร้าย
“พิมช่วยให้คุณได้ตัวนังน้องโบว์กับยัยแม่เลี้ยงนั่น แต่ขออย่างเดียว อย่าทำร้ายคุณป๊อปนะ”พิมพูด
แล้วเดินออกไปจากห้อง แบงค์มองแล้วยิ้มอย่างมีแผนการ
“อืม โบว์ไม่เอาสิ พี่ยังง่วงอยู่เลยน้า”ฟางที่หลับอยู่รู้สึกว่าโบว์เอามือมากอดตัวเอง ก็พูด เพราะเมื่อ
คืนโบว์เองก็นอนดิ้นไปมาจนเธอนอนไม่หลับเลย
“ง่วงก็นอนต่อสิครับ พี่ไม่กวนหรอก”เสียงคุ้นหูกระซิบลงข้างหูฟางทำให้ฟางลืมตาขึ้นมามองป๊อปปี้
อย่างตกใจ พบว่าคนที่กอดเธอตอนนี้ไม่ใช่โบว์แต่เป็นป๊อปปี้
“นะ นาย เข้ามาได้ยังไงน่ะ แล้วโบว์ไปไหน”ฟางตกใจรีบดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดป๊อปปี้ทันที
“โบว์ไปช่วยแม่เตรียมอาหารเช้า เลยให้พี่มาปลุกคนขี้เซาแทนไงล่ะ”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะโน้มหน้าไป
หอมแก้มฟาง ฟางรีบดึงหมอนไปกันไม่ให้ป๊อปปี้หอมแก้มทันที
“ปล่อยเลยนะ ชั้นจะไปอาบน้ำแล้ว”ฟางดิ้นไปมา ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะยอมปล่อยฟาง เมื่อฟางลุก
ขึ้นจากเตียง ป๊อปปี้ใช้ความไว ดึงฟางไปจูบทีนึง
“Morning kissครับ”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดี
“อึ๋ย คนฉวยโอกาส”ฟางรีบถูปากตัวเองทันที เมื่อป๊อปปี้ออกไป ฟางเอามือจับปากตัวเองเมื่อกี้ก่อน
หน้าจะแดงจัด
“อืม โอ๊ะ”แก้วที่ค่อยๆลืมตาเพราะไปยินเสียงปึงปังจากด้านล่างก็ลุกขึ้นก่อนจะร้องเพราะรู้สึกเจ็บไป
ทั่วตัวเพราะผ่านบทรักที่ร้อนแรงเมื่อคืนนี้ แก้วกุมขมับด้วยความปวดหัวก่อนจะหันไปมองผู้ชายที่
กอดเธอแล้วหน้าซีดถอดสี เรื่องเมื่อคืนระหว่างเธอกับหมอนี่ก็เป็นจริงไม่ได้ฝันไปน่ะสิ
“นี่นาย ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะโทโมะ ตื่น”แก้วซัดเข้าไปบึกกลางอกกว้างของโทโมะทำให้โทโมะสะดุ้ง
ตื่นขึ้นมามองแก้วทันที
“นี่เธอ จะมากไปแล้วนะ มารบกวนเวลานอนของชั้น ถ้าชั้นนอนไม่เต็มอิ่มน่ะจะว่ายังไงถ้าชั้นหน้า
โทรมและสิวขึ้นน่ะ”โทโมะบ่นยาวเหยียด
“จะโทรมนายก็ไปแก้หน้าที่โรงบาลนายได้ แต่เวอจิ้นชั้นน่ะ มันเสียไปแล้วเสียไปเลยนะไอ้ตุ๊ด”แก้ว
โวยวาย
“นี่ตกลงเรื่องของชั้นกับเธอเมื่อคืนมันไม่ได้ฝันไปงั้นสินะ”โทโมะอึ้งมองสภาพตัวเองกับแก้วแล้วคิด
หนัก
“อ๋า ตื่นกันแล้วหรอจ้ะลูกรักทั้ง2ของแม่ๆ”แม่ของแก้วและโทโมะเดินเปิดประตูเข้ามาในห้องอย่าง
อารมณ์ดี ทันทีที่เห็นสภาพของแก้วและโทโมะก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ
“นี่แม่ครับ ครั้งนี้ผมว่ามันไม่เกินไปหน่อยหรอที่พวกแม่เล่นกันแบบนี้น่ะ”โทโมะพูดขึ้น
“ม๊าทำไมม๊าทำกับแก้วแบบนี้ แก้วก็บอกแล้วไงว่าแก้วไม่ใช่ทอม ไหงมาต้องทำร้ายลูกตัวเองแบบนี้
ล่ะ”แก้วโวยวายรู้สึกทั้งโกรธและเสียใจมากกับเรื่องที่เกิดขึ้นจนร้องไห้ไม่ออก
“เอาน่าแก้ว ม๊าก็แค่อยากให้แก้วแต่งงาน ม๊าอยากอุ้มหลานนิ”แม่ของแก้วพูด
“แล้วมาทำแบบนี้กับแก้วแทนงั้นหรอ โอ๊ย”แก้วโวยวายจะเข้าไปเอาเรื่องแต่ต้องร้องเมื่อเจ็บที่ท้อง
น้อย โทโมะตกใจรีบประคองแก้วทันที
“แต่หนูแก้วก็น่ารักเหมาะสมกับโทโมะเค้าดีนี่นา มันก็ไม่เสียหายอะไรถ้าจะแต่งงานกัน”แม่โทโมะ
พูด
“ไม่เสียหายอะไรเพราะมันเสียไปแล้วน่ะสิแม่”โทโมะพูดพลางกุมขมับตัวเอง
“เสียแล้วเราก็รับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับหนูแก้วเค้าไง แค่นี้เอง”แม่ของโทโมะพูดยิ้มๆก่อนจะ
เดินไปคุยกับแม่ของแก้วเรื่องงานแต่งงานของโทโมะและแก้วต่อ
"นี่ชั้นต้องแต่งงานกับเธอจริงๆหรอเนี่ย"โทโมะพูดออกมาอย่างอึ้งๆ ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับเขา
ด้วยนะ
“นี่นายคงไม่คิดจะแต่งงานกับชั้นเพราะเรื่องนี้ใช่มั้ย เอ่อ ชั้นรู้ว่านายไม่ได้รักชั้น ดังนั้นเรื่องที่เกิดขึ้น
ทั้งหมด ชั้นจะนึกว่ามันไม่มีอะไรละกัน เอ่อ หันหลังได้มั้ย ชั้นจะแต่งตัว”แก้วพูดแล้วไม่สบตาก่อน
จะค่อยๆกะเผลกแล้วหอบเอาเสื้อผ้าเข้าไปใส่ในห้องน้ำทันที โทโมะหันมามองคราบเลือดที่ผสมกับ
คราบน้ำรักของพวกเขาทั้ง2เป็นดวงๆแล้วกุมขมับ
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย”โทโมะล้มตัวนอนแล้วคิดหนักหาทางแก้ไข
“นี่ยังไม่กลับอีกหรอ”เฟย์ตื่นขึ้นแล้วแปลกใจที่ได้กลิ่นอาหารมาจากมุมในห้องครัวก็ลุกขึ้นแล้วสวม
ชุดคลุมอาบน้ำเดินมาเห็นเขื่อนกำลังต้มซุปตอนเช้าก็ทักขึ้น
“ก็เป็นทาส ต้องดูแลเจ้านายสิ ถึงจะกลับบ้านได้”เขื่อนตอบก่อนจะยืนคนซุปในหม้อต่อ เฟย์มอง
เขื่อนที่ทำอาหารให้เธอแล้วนึกถึงวันนั้นที่เขื่อนกับเธอมีอะไรกันครั้งแรกแล้วเขื่อนก็เก็บห้องให้เธอ
"แหมๆ นี่ไม่ต้องเคร่งขนาดนั้นก็ได้น่ะ เรื่องเจ้านายกับทาสน่ะ"เฟย์ส่ายหน้าขำๆไม่คิดว่าคำพูดคน
เมาของเธอจะทำให้เขื่อนจริงๆจังแบบนี้
"ไม่ได้หรอก ถ้าไม่ทำแบบนี้เธอก็ไม่หยุดที่ชั้นคนเดียวสิ ไปอาบน้ำเถอะ"เขื่อนพูดขึ้นทำให้เฟย์ที่
ยิ้มอยู่ก็หุบยิ้มทันที
“นี่ วันหลังมาห้องชั้นบ่อยๆสิ”เฟย์พูด เขื่อนหันขวับไปมองเฟย์ เฟย์ยิ้มจนเห็นลักยิ้มก่อนจะเดินเข้า
ห้องน้ำไป เขื่อนส่ายหน้านิดนึงก่อนจะตักซุปร้อนๆให้เฟย์ แล้วแกะน้ำส้มในเฟย์รินใส่แก้วก่อนจะ
เดินออกไปจากห้อง
“เดี๋ยววันนี้เจ้านายต้องไปคุยกับพวกผู้ใหญ่นะคะเรื่องแจงกำหนดการงานเก็บองุ่นประจำปี แล้วปีนี้
เนี่ยเค้าจะมีการส่งตัวสาวงามของแต่ละไร่มาด้วยนะคะ”พิมพูดขณะแจงรายละเอียดให้ครอบครัว
ป๊อปปี้ฟัง
“งั้นดีเลย งั้นปีนี้เราก็ส่งพี่ฟางไปไงคะ”โบว์รีบพูดทำให้ฟางที่กำลังดื่มน้ำอยู่สำลักออกมาทันที
“แค่กๆ ไม่ไหวมั้งโบว์ พี่น่ะไม่ถนัดพวกประกวดอะไรแบบนี้”ฟางพูดพลางลุกขึ้นไปเอาองุ่นมาให้ทุก
คนกิน
“ถ้าคุณฟางไม่ไปพิมไปแทนก็ได้นะคะ เพื่อไร่พิมทำได้ค่ะ”พิมยิ้มหวานกับป๊อปปี้จนฟางแอบเบ้
ปากนิดนึงก่อนจะเดินออกไปข้างนอกเพราะไม่อยากเห็นพิมมาประคบประหงมป๊อปปี้เกินหน้าเกินตา
เธออีก ฟางเดินมาที่จักรยานแล้วหนีเอาจักรยานปั่นออกไปเรื่อยๆตามทางที่คนงานเริ่มเก็บองุ่น ฟาง
ยิ้มให้กับทุกคนในไร่แล้วปั่นมาจนถึงท้ายไร่ก่อนจะจอดจักรยานแล้วจูงมันมาเรื่อยๆ
“ว้าวมีลำธารด้วย”ฟางวิ่งมาดูลำธารเล็กๆแล้วยิ้ม
“ถ้าเดินเข้าไปหน่อยจะมีน้ำตกนะครับ แม่เลี้ยงลองเดินไปดูสิฮะ”กั้งเดินออกมาจากมุมต้นไม้ ฟาง
มองหน้ากั้งแล้วร้องอ๋อเพราะจำได้แล้วว่ากั้งคือผู้ช่วยของป๊อปปี้ในไร่นี้
“ไม่ต้องเรียกชั้นว่าแม่เลี้ยงหรอก เรียกฟางเฉยๆนี่ล่ะ นี่แล้วกั้งมาทำอะไรตรงนี้คนเดียวเนี่ย”ฟาง
ถามกั้ง
“อ๋อ ผมมาเช็ดงานลูกน้องแล้วเลยมาดูว่าพวกรั้วลวดหนามมันมีตรงไหนชำรุดบ้างรึเปล่านะครับ”กั้ง
ตอบพลางเดินพาฟางมาที่น้ำตกเล็กๆที่ไม่ไกลจากท้านไร่“กั้งนี่เก่งจังเลยนะ ทั้งหล่อทั้งเก่งแบบนี้
สาวๆต้องกรี้ดเยอะแน่ๆ”ฟางแซว
“แต่ไม่เท่าพ่อเลี้ยงหรอกครับ พ่อเลี้ยงเค้าเป็นผู้ใหญ่และอ่อนโยน ลูกน้องคนงานทุกคนที่นี่รักพ่อ
เลี้ยงทุกคนเลย”กั้งพูดถึงป๊อปปี้ ฟางแอบส่ายหน้านิดๆ
“รักจนคิดอยากจะจับเลยน่ะสิ”ฟางย่นจมูกทำให้กั้งขำก่อนจะนึกออกว่าฟางคงหมายถึงพิมไม่ก็แบ
มน้องของเขา
“แต่ยังไงเจ้านายก็เลือกคุณฟางนะครับ ไม่งั้นคงไม่ยอมคุณฟางขนาดนี้หรอก”กั้งพูดก่อนจะเอา
ดอกไม้ดอกหนึ่งให้ฟางเพราะเห็นว่ามันสวยดี
“ผมว่าเดี๋ยวคุณฟางกลับได้แล้วนะครับเพราะที่นี่มันเปลี่ยว ถ้าอยู่คนเดียวมันจะอันตราย เดี๋ยวผม
เดินไปส่ง”กั้งบอกก่อนจะเดินเป็นเพื่อนฟางเพื่อจูงจักรยาน แต่เพราะท้ายไร่อยู่ไกล กั้งเลยอาสาปั่น
จักรยานปั่นไปส่งฟางให้ถึงที่บ้าน
“แหมๆ เดี๋ยวนี้พี่กั้งสนิทกับแม่เลี้ยงด้วยนะคะ แบมไม่ยักจะรู้”ทันทีที่กั้งจอดจักรยานลงกับฟาง
แบมที่แวะมาหาป๊อปปี้ก็แขวะทันที ฟางและกั้งหันมาพบว่าป๊อปปี้เองก็เดินออกมาพร้อมกับพิมและ
แบมก็หน้างอทันที
“พอดีพี่เจอคุณฟางเค้าไปท้ายไร่น่ะเลยอาสามาส่ง นี่เอกสารเช็คยอดองุ่นฮะเจ้านาย”กั้งเดินเอา
เอกสารไปให้ป๊อปปี้
“งั้นกลับดีๆนะกั้ง บาย”ฟางยิ้มให้กั้งแล้วโบกมือ ป๊อปปี้หันขวับไปมองทันที
“เฟรนลี่จริงๆนะคะแม่เลี้ยง”พิมแอบแขวะฟางนิดนึงก่อนจะเดินกลับไปบ้าง โบว์เมื่อเห็นว่าพี่ชายตัว
เองหน้าตึง ก็รีบดันตัวฟางเข้าไปในบ้านทันที
“พี่ฟางไปสนิทสนมกับนายกั้งเดี๋ยวพี่ป๊อปก็หึงหรอก”โบว์พูด
“เอ้า นั่นลูกน้องเค้านะ ถ้าหังก็ไม่มีเหตุผลเกินไปละ”ฟางพูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินกลับเข้าไปใน
บ้านแล้วขึ้นไปบนห้อง ป๊อปปี้เดินตามมาแล้วแอบเหล่ฟางที่เอาดอกไม้ออกมาจากกระเป๋าเอี๊ยม
กางเกงตัวเองแล้วเอามาแช่น้ำก็หน้าตึง
“นี่กั้งเค้าเก็บดอกไม้ให้ฟางใช่มั้ย”ป๊อปปี้พูด
“ใช่ กั้งเค้าอาสาเดินเป็นเพื่อนท้ายไร่แล้วเอาดอกไม้ให้อีก ลูกน้องนายนี่นิสัยดีเนาะ”ฟางยิ้มนิดนึง
เพราะไม่ได้คิดอะไร แต่ทำให้ป๊อปปี้ฟังแล้วฉุนกึก
“ใช่สิ พี่มันไม่มีดอกไม้ ไม่เคยปั่นจักรยานพาฟางไปท้ายไร่แบบกั้งนิ ฟางเลยสนใจกั้งมากกว่า
พี่”ป๊อปปี้พูดแกมงอนแล้วเดินออกไปจากห้อง ฟางแทบเหวอไม่คิดว่าที่โบว์พูดเมื่อกี้ ป๊อปปี้จะงอน
จริงๆ
“ผู้ชายอะไรขี้งอนจัง”ฟางส่ายหน้าก่อนจะอาบน้ำแล้วนั่งรอป๊อปปี้ที่ห้องพลางมองนาฬิกาที่ปา
ไป5ทุ่มแล้วป๊อปปี้ไม่ยอมเข้าห้องมาก็หงุดหงิดทันทีก่อนจะเดินไปที่ประตู แล้วจะไปตามแต่เปิดมา
พบว่าป๊อปปี้เข้ามาพอดี
"นี่ทำไมถึงกลับมาเอาป่านนี้ห้ะ มันกี่โมงแล้วเนี่ย"ฟางบ่นป๊อปปี้ทันที
"พี่นี่มันเป็นเจ้านายที่แย่เนาะ กลับบ้านไม่ตรงเวลาใครจะไปดีอย่างกั้งล่ะ"ป๊อปปี้พูดงอนๆก่อนจะ
เดินเซไปที่เตียง
“นี่กินเหล้าอีกแล้วหรอ เหม็นอ่ะ”ฟางย่นจมูกก่อนจะเดินหายเข้าห้องน้ำไป ป๊อปปี้มองฟางอย่าง
ตัดพ้อที่เห็นฟางหนีตัวเอง ก็เปิดตู้เสื้อผ้าเอาเสื้อผ้าเตรียมจะไปนอนที่ห้องทำงาน
“นี่จะเก็บเสื้อผ้าไปไหนอีกน่ะ”ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้หันไปมองฟางที่เดินมาพร้อมกะละมังและผ้าชุบ
น้ำ ก่อนจะหยุดการกระทำแล้วถูกฟางลากมานั่งที่ปลายเตียงก็จะเอาผ้าชุบน้ำเย็นๆเช็ดตามหน้าของ
ป๊อปปี้
"ฟะ ฟาง"ป๊อปปี้แทบสร่างเมาเมื่อสัมผัสได้ถึงน้ำเย็นที่ฟางมาเช็ดที่หน้า
“เช็ดหน้าเช็ดตาซะ จะได้สร่างๆ”ฟางพูดแล้วเช็ดหน้าให้ป๊อปปี้แต่พยายามไม่สบตาชายหนุ่ม
“วันนี้พี่หึงนะที่ฟางยิ้มให้กั้งอ่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น ฟางหยุดมือแล้วเบือนหน้าหนี
“นายนี่ไม่มีเหตุผลจริงๆ นั่นลูกน้องนายยังจะหึงอีก ตาบ้า”ฟางเอากะละมังไปเก็บแล้วแอบยิ้มที่
ป๊อปปี้บอกว่าหึง
“เพราะพี่รู้จักกับฟาง เหตุผลทุกอย่างที่มีก็หายไปหมดแล้วไง”ป๊อปปี้พูดเบาๆแล้วหลับตาลง
พระเอกนางเอกเค้าผลัดกันงอนนิดหน่อยนะ เรื่องนี้ป๊อปฟางเด่นดังนั้นNCคู่นี้น่ะ จะออกมา
ไวเหมือนคู่อื่นไม่ได้หรอก หุหุ
ถ้าเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆเดี๋ยวกลับมาอัพอีกตอนน้าา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
