My Diary บันทึกลับ ไขรหัสรัก

ตอนที่ 24 พี่ชายคนเดิม
 
KAEW TALK
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในเรือกับโทโมะสองคน ยัยเพื่อนบ้าก็ทิ้งฉันไปสวีทกันบนดาดฟ้าแล้ว
"จะไปไหน?" โทโมะถามขึ้นทันทีที่ฉันลุกหนีเค้า
 
ก็เขินนี่หว่า นั่งอยู่ด้วยกันสองคน บรรยากาศก็เงียบเชียบ
แถมเค้าก็ชอบจ้องฉันเป็นระยะๆด้วย
"ปล่อยนะ ><" ฉันดิ้นพลั่กๆ เมื่อโทโมะเข้ามารวบตัวฉันไว้ไม่ยอมให้ฉันไปไหน
"ไหนบอกจะไม่หนีฉันไปไหนอีกแล้วไง"  
"ก็......ไม่ได้หนี แค่........จะออกไปหาเฟย์"
"ไปทำไมเล่า -0- " 
"ไม่รู้>-< นายอ่ะ ปล่อยฉันสักทีสิ"
"ไม่ปล่อยๆ :P " เค้าพูดแล้วขโมยหอมแก้มฉันไป 1 ฟอด
"แอร้ยยยยยย ไอบ้า ปล่อยน๊าาาาาา"
"อย่าดิ้นสิ เดี่ยวก็โดนขอบเรือหรอก" 
"ไม่ๆ ปล่อยฉันก่อนสิ ไอบ้า  -//////////-  ปล่อยนะ โอ๊ยยยยยย!!"
ฉันแทบน้ำตาร่วง เมื่อเข่าไปกระแทกกับขอบเรือ
โทโมะรีบปล่อยจากการกอดทันที
 
 
 
 
"เห้ยยยย เจ็บไหม? ฉันบอกเธอแล้วไงอย่าดิ้น"  เค้าประคองฉันนั่งลง แล้วหายออกไป
"ยัยแก้ว!! เห้ยยย ไปโดนไรมาอ่ะ"  ฟางที่เดินเข้ามาก็ตกใจตาโต
"เข่ากระแทกกับขอบเรืออ่ะ เจ็บ T^T "
 ฉันพูดขึ้น เฟย์ เขื่อน ป๊อปปี้ เดินเข้ามานั่งในเรือ
สักพักนายโทโมะก็เดินเข้ามาพร้อมกล่องปฐมพยาบาล
"ซนจริงๆเลยเธอเนี่ยะ? อ่าวพวกแกมาทำไมกัน"
"อ่าว -0- พวกฉันนั่งไม่ได้หรอวะ" เขื่อนถามขึ้นมา
"นั่งได้ๆ นั่งเลย อย่าไปไหน!!" ฉันชิงพูดขึ้นก่อน
เพราะดูท่าทางโทโมจะไล่พวกเค้าออกไปน่ะสิ
"อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวแผลก็อักเสบหรอก"   เค้านั่งคุกเข่าลงต่อหน้าฉัน แล้วเริ่มทำแผล
"ฉันปวดฉี่จัง"  สักพักฟางก็ลุกขึ้น แล้วหันไปขยิบตาใส่นายป๊อปปี้
หน๊อยยยแน่ จะทิ้งฉันไว้อีกล่ะสิ  
"ปวดตาหรอครับ ที่รัก ^^ " ป๊อปปี้เอ่ยอย่างซื่อๆ
"ไปกับฉันสิ!!"  ฟางดึงแขนนายป๊อปปี้ไป
เฟย์หันไปซุบซิบกับเขื่อน เอาล่ะสิ จะทิ้งฉันไปอีกคู่แล้ว
"เฟย์เย่จ๋า อากาศกำลังดี เราไปรับลมกันเถอะ -3- "
"ค่ะ >< ไปนะพี่แก้วพี่โมะ"  แล้วสองคนนั้นก้เดินออกไป
 
 
 
 
"โอ๊ย แสบอ่ะ"  ฉันจิกเล็บไปที่มืออีกข้างของโทโมะ
"ขอโทษๆ"  ฉันก้มลงมองเค้า ภาพวัยเด็กสะท้อนเข้ามาในหัว
ภาพของเด็กผู้ชายราว 7 ขวบ กำลังทำแผลให้กับฉันที่ซุ่มซ่าม
 
"พี่โทโมะ T^T ฮือออออ " จู่ๆน้ำตาใสๆก็ร่วงลงที่มือของเค้า เค้าเงยหน้ามาหาฉัน
"เจ็บหรอ ฉันขอโทษ  ฉันทำให้เธอมาทุกครั้ง ยังไม่ชินอีกหรอ?" 
"พี่โทโมะ "  ฉันพูดแล้วโผเข้ากอดผู้ชายตรงหน้า
เค้าวางสำลีกับยาแดงแล้วลุกขึ้นกอดฉัน 
"ขี้แยอีกแล้วยัยแก้ว น้องพี่"
"ฮือๆ T^T แก้วคิดถึงพี่จัง"
"แก้วเป็นอะไรไป ไหวมั้ยเนี่ยะ"  เค้าคลายกอดออก มือขาวๆปาดน้ำตาฉันออกไป
"พี่โมะ แก้ว......"
"ยัยแก้ว"  ฟางเปิดประตูเข้ามาพอดี ก็ถึงกับผงะ
"อ่าว ดราม่ากันอยู่หรอ ขอโทาๆ ฉันไปดีกว่า" แล้วยัยนั่นเดินหายไป
 
โทโมะค่อยจับหน้าฉันเลื่อนไปชนกับหน้าเค้า
"แก้ว..................พี่รักแก้วนะ "  แววตาแสนเย็นชา
แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่น อ่อนหวาน
"แก้วก็รัก อือออออ "  
ฉันค่อยๆเอื้มมือไปกอดเค้า  แต่จู่ๆ สติของฉันก็ดับวูบไป~ . . .