My Diary บันทึกลับ ไขรหัสรัก
เขียนโดย 
PichaPafe
วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.02 น.
แก้ไขเมื่อ 31 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
25)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 24 พี่ชายคนเดิม
KAEW TALK
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในเรือกับโทโมะสองคน ยัยเพื่อนบ้าก็ทิ้งฉันไปสวีทกันบนดาดฟ้าแล้ว
"จะไปไหน?" โทโมะถามขึ้นทันทีที่ฉันลุกหนีเค้า
ก็เขินนี่หว่า นั่งอยู่ด้วยกันสองคน บรรยากาศก็เงียบเชียบ
แถมเค้าก็ชอบจ้องฉันเป็นระยะๆด้วย
"ปล่อยนะ ><" ฉันดิ้นพลั่กๆ เมื่อโทโมะเข้ามารวบตัวฉันไว้ไม่ยอมให้ฉันไปไหน
"ไหนบอกจะไม่หนีฉันไปไหนอีกแล้วไง"
"ก็......ไม่ได้หนี แค่........จะออกไปหาเฟย์"
"ไปทำไมเล่า -0- "
"ไม่รู้>-< นายอ่ะ ปล่อยฉันสักทีสิ"
"ไม่ปล่อยๆ :P " เค้าพูดแล้วขโมยหอมแก้มฉันไป 1 ฟอด
"แอร้ยยยยยย ไอบ้า ปล่อยน๊าาาาาา"
"อย่าดิ้นสิ เดี่ยวก็โดนขอบเรือหรอก"
"ไม่ๆ ปล่อยฉันก่อนสิ ไอบ้า -//////////- ปล่อยนะ โอ๊ยยยยยย!!"
ฉันแทบน้ำตาร่วง เมื่อเข่าไปกระแทกกับขอบเรือ
โทโมะรีบปล่อยจากการกอดทันที
"เห้ยยยย เจ็บไหม? ฉันบอกเธอแล้วไงอย่าดิ้น" เค้าประคองฉันนั่งลง แล้วหายออกไป
"ยัยแก้ว!! เห้ยยย ไปโดนไรมาอ่ะ" ฟางที่เดินเข้ามาก็ตกใจตาโต
"เข่ากระแทกกับขอบเรืออ่ะ เจ็บ T^T "
ฉันพูดขึ้น เฟย์ เขื่อน ป๊อปปี้ เดินเข้ามานั่งในเรือ
สักพักนายโทโมะก็เดินเข้ามาพร้อมกล่องปฐมพยาบาล
"ซนจริงๆเลยเธอเนี่ยะ? อ่าวพวกแกมาทำไมกัน"
"อ่าว -0- พวกฉันนั่งไม่ได้หรอวะ" เขื่อนถามขึ้นมา
"นั่งได้ๆ นั่งเลย อย่าไปไหน!!" ฉันชิงพูดขึ้นก่อน
เพราะดูท่าทางโทโมจะไล่พวกเค้าออกไปน่ะสิ
"อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวแผลก็อักเสบหรอก" เค้านั่งคุกเข่าลงต่อหน้าฉัน แล้วเริ่มทำแผล
"ฉันปวดฉี่จัง" สักพักฟางก็ลุกขึ้น แล้วหันไปขยิบตาใส่นายป๊อปปี้
หน๊อยยยแน่ จะทิ้งฉันไว้อีกล่ะสิ
"ปวดตาหรอครับ ที่รัก ^^ " ป๊อปปี้เอ่ยอย่างซื่อๆ
"ไปกับฉันสิ!!" ฟางดึงแขนนายป๊อปปี้ไป
เฟย์หันไปซุบซิบกับเขื่อน เอาล่ะสิ จะทิ้งฉันไปอีกคู่แล้ว
"เฟย์เย่จ๋า อากาศกำลังดี เราไปรับลมกันเถอะ -3- "
"ค่ะ >< ไปนะพี่แก้วพี่โมะ" แล้วสองคนนั้นก้เดินออกไป
"โอ๊ย แสบอ่ะ" ฉันจิกเล็บไปที่มืออีกข้างของโทโมะ
"ขอโทษๆ" ฉันก้มลงมองเค้า ภาพวัยเด็กสะท้อนเข้ามาในหัว
ภาพของเด็กผู้ชายราว 7 ขวบ กำลังทำแผลให้กับฉันที่ซุ่มซ่าม
"พี่โทโมะ T^T ฮือออออ " จู่ๆน้ำตาใสๆก็ร่วงลงที่มือของเค้า เค้าเงยหน้ามาหาฉัน
"เจ็บหรอ ฉันขอโทษ ฉันทำให้เธอมาทุกครั้ง ยังไม่ชินอีกหรอ?"
"พี่โทโมะ " ฉันพูดแล้วโผเข้ากอดผู้ชายตรงหน้า
เค้าวางสำลีกับยาแดงแล้วลุกขึ้นกอดฉัน
"ขี้แยอีกแล้วยัยแก้ว น้องพี่"
"ฮือๆ T^T แก้วคิดถึงพี่จัง"
"แก้วเป็นอะไรไป ไหวมั้ยเนี่ยะ" เค้าคลายกอดออก มือขาวๆปาดน้ำตาฉันออกไป
"พี่โมะ แก้ว......"
"ยัยแก้ว" ฟางเปิดประตูเข้ามาพอดี ก็ถึงกับผงะ
"อ่าว ดราม่ากันอยู่หรอ ขอโทาๆ ฉันไปดีกว่า" แล้วยัยนั่นเดินหายไป
โทโมะค่อยจับหน้าฉันเลื่อนไปชนกับหน้าเค้า
"แก้ว..................พี่รักแก้วนะ " แววตาแสนเย็นชา
แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่น อ่อนหวาน
"แก้วก็รัก อือออออ "
ฉันค่อยๆเอื้มมือไปกอดเค้า แต่จู่ๆ สติของฉันก็ดับวูบไป~ . . .
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
