พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟางเอาไงอะจะทำมั้ย"แก้วถามฟาง
 
 
 
 
 
 
"ลองดูก็ได้ ถือว่าช่วยเค้าก็เเล้วกัน"ฟางพูดเเล้วเหม่อลอย
 
 
 
 
 
 
"ก็ได้นะ เเต่ถ้าทำงานเสร็จแก้วจะโอนเงินที่เค้าเรียกว่าเศษเงินคืน ถือว่าช่วยคนที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ดีเเต่เอาเงินฟาดหัวคนอื่น"แก้วพูดอย่างโมโหเพราะตั้งเเต่เด็กเธอถูกสอนให้รู้จักใช้เงินเสมอ
 
 
 
 
 
 
"แก้วไม่บอกฟางก็ทำอยู่เเล้ว"ฟางพูดเเล้วเม่อลอยมองไปทางอื่น
 
 
 
 
 
 
"ไม่ไหวก็ไม่ต้องทำนะ"แก้วพูดเเล้วเเตะไหล่ฟางเพราะเห็นฟางเอาเเต่เหม่อลอยตั้งเเต่กลับมา
 
 
 
 
 
 
"ไหวสิ ถือว่าเจอเค้าเป็นครั้งสุดท้ายก็เเล้วกัน"ฟางพูดเเล้วหันมายิ้มให้แก้ว
 
 
 
 
 
 
"หมายความว่าไง"แก้วถามฟาง
 
 
 
 
 
 
"ไปเมืองนอกกัน"ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
"เอาจริงหรอ"แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
"จริงสิ"ฟางพูดเเล้วยิ้มให้
 
 
 
 
 
 
"ก็ดีเหมือนกัน ไปพักบ้างก็ดีเหมือนกัน แก้วเองก็ไม่อยากจะเจอหน้าเค้าเหมือนกัน"แก้วพูดเเล้วเเตะไหล่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โทโมะ ป๊อปลูก วันนี้ไม่ต้องไปทำงานไปลองชุดกับน้อง"แม่พูดระหว่างทานอาหารเช้า
 
 
 
 
 
"แม่ครับผมไม่ว่าง"โทโมะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
"ผมก็มีงานครับ"ป๊อปปี้พูดอีก
 
 
 
 
 
"ได้ไง งานอะไรจำสำคัญกว่างานหมั้นตัวเองล่ะ"แม่พูด
 
 
 
 
 
"ถ้าลูกไม่ว่างก็หาวันอื่นสิคุณ"พ่อช่วยพูด
 
 
 
 
 
"คุณพ่อ คุณแม่สวัสดีค่ะ"เกลเเละเเบมพูดพร้อมยกมือไหว้พ่อเเละเเม่ของป๊อปปี้เเละโทโมะ
 
 
 
 
 
"ต้องไปนะจ่ะ"แม่หันมากดเสียงต่ำใส่ป๊อปปี้เเละโทโมะ
 
 
 
 
 
"ผมมีงาน ไม่ว่างไป"โทโมะยังคงยืนยัยคำเดิม
 
 
 
 
 
"แม่จะหยุดให้"แม่พูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
"ที่ไม่กล้าไป ป๊อดหรือไง"แก้วเดินมาพร้อมฟางก็พูดขึ้น ทำให้ตั้งโต๊ะหันไปมองแก้วเเละฟางเป็นตาเดียว เเม่ก็มองด้วยสายตาดุๆ
 
 
 
 
 
"กล้ามากนะที่มาที่นี่"ป๊อปปี้เเละโทโมะพุดพร้อมกันพร้อมมองแก้วเเละฟาง แก้วเเละฟางได้เเต่เก็บอมน้ำตาไว้ นึกแต่ว่าวันนี้คือวันสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน
 
 
 
 
 
"พวกชั้นกล้าไงถึงได้มา เเล้วพวกนายทำไมไม่กล้าไปลองชุดล่ะ"แก้วพูดอีก
 
 
 
 
 
"จะหมั้นทั้งทีหาเวลาว่างไปไม่ได้เลยหรือไงกัน"ฟางช่วยพูดอีก ป๊อปปี้เเละโทโมะก็แปลกใจที่ครั้งนี้แก้วเเละฟางมาจะดูเเข็งๆกว่าเดิม ทุกทีจะร้องไห้
 
 
 
 
 
"เเล้วเธอจะยุ่งอะไรด้วย"ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ
 
 
 
 
 
"นายก็รู้นิว่าทำไมชั้นต้องยุ่ง"ฟางพูดเเล้วมองทางอื่น พายายามไม่มองหน้าป๊อปปี้ เพราะถ้ามองนานกว่านี้ ความเเข็งเกร่งที่เธอพายายามทำมา พายายามกลั้นน้ำตามันจะทำไม่ได้ จึงพายายามไม่มองหน้าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"เงิน เหอะ!"ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเยียดหยาม
 
 
 
 
 
"เกลเเบม แม่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิลูก"แม่พูดขึ้นก่อนจะเดินนำเกลเเละเเบมออกไปข้างนอก
 
 
 
 
 
"เงินเเล้วยังไง พวกนายทำไมถึงไม่ไป"แก้วพูดอย่างไม่เเคร์ เเต่ก็พายายามหลบสายตาของโทโมะทุกครั้งที่โทโมะมมองมาพ่อมมองสี่คนสลับกัน
 
 
 
 
 
"พ่อขอตัวนะ"พ่อพุดเเล้วลุกหนีไป
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
ทุกอย่างตกอยู่ในสถาวะเงียบทันที แก้วเเละฟางก็มองไปทายอื่นพายายามไม่สบตาของโทโมะเเละป๊อปปี้ เเต่ต่างจากป๊อปปี้เเละโทโมะที่มองสองสาวอย่างไม่ว่างตา
 
 
 
 
 
"คิดหรอว่าชั้นจะไป"โทโมะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
''ชั้นก็ไม่คิดว่ามาเฟียอย่างพวกนายเเค่ไปลองชุดอยังไม่กล้า"แก้วพูดโดยที่หันมาสบตาเย็นชาของโทโมะครู่หนึ่งก่อนจะหันไนีไปเพราะกลัวจะกลั้นน้ำตาไม่ไหว
 
 
 
 
 
"รู้ได้ไงว่าชั้นไม่กล้า!!"โทโมะเเละป๊อปปี้พูดพร้อมกัน
 
 
 
 
 
"ถ้ากล้าก็ไปดิ้"ฟางท้า
 
 
 
 
 
"นี่เธอท้าชั้นหรอ"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองหน้าฟาง
 
 
 
 
 
"อย่างที่เข้าใจ"ฟางตอบเเล้วเชิดใส่
 
 
 
 
 
"หวังว่าจะกล้านะ คงไม่กลัวการหมั้นขนาดนั้นหรอก"แก้วพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกมาข้างนอกพร้อมฟาง เพราะถ้าอยู่นานกว่านี้อีก 3 วิเธอคงจะต้องร้องไห้ต่อหน้าเขาเเน่ๆ เธอเองก็ไม่อยากจะให้เขากมั้นหมือนกัน มันเจ็บนะที่ทำแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"หนูจ้างสองคนนั้นมาใช่มั้ย"แม่เปิดประเด็น
 
 
 
 
 
"เม่รู้หรอค่ะ"เกลเเละเเบมถามพร้อมกันอย่างงงๆ
 
 
 
 
 
"เอาเป็นว่าเเม่รู้ เเล้วจ้างมาทำไม"แม่ถามต่อ
 
 
 
 
 
"เเค่มาทำให้สองคนนั้นไปลองชุดค่ะ เเบมรู่ว่าถ้าพวกเรามาขอกันเองพวกพี่ๆเค้าก็คงจะไม่ยอมไปแน่ๆ"เเบมพูดเเล้วก้มหน้าเศร้า
 
 
 
 
 
"โธ่ลูก เเล้วจะรู้ได้ไงว่าสองคนนั้นทำได้"แม่พูด
 
 
 
 
 
"ต้องได้สิค่ะถ้าสองคนนั้นอยากยกเลิกงาน"เกลพูดเเล้วยิ้ม แม่ก็มองแอย่างเข้าใจ
 
 
 
 
 
 
"อ้าวโทโมะจะไปไหนล่ะลูกแม่บอกให้ไปลองชุดกับน้องเค้า"แม่ที่เดินเข้ามาพร้อมกับเกล เเบม ก็ถามขึ้นเมื่อเห็นโทโมะเเละป๊อปปี้กำลังจะเดินออกจากบ้าน
 
 
 
 
 
"ก็ไปลองชุดไงครับ"ป๊อปีป้พูดเกลเเละเเบมมองหน้ากันก็ยิ้ม
 
 
 
 
 
"หรอ ถ้างั้นก็ไปเถอะลุก"แม่พูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
"ไปค่ะพี่ป๊อป"แบมพูดเเล้วเดินมาจับเเขนป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"ไปค่ะพี่โทโมะ"เกลพูดเเล้วเดินมาควงเเขนโทโมะเหมือนเเบม
 
 
 
 
"พวกเธอไปด้วย"เกลพูดกับแก้วเเละฟาง
 
 
 
 
 
"ไปทำไมค่ะ"ฟางถาม
 
 
 
 
 
"ไปดูความสพเร็จของงานเธอไง"เกลพุดเเล้วเดินไปร้อมฌโทโมะ แก้วเเละฟางจึงจำเป็นต้องไปด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"สวัสดีค่ะ"เมื่อเข้ามาในร้านพนักงาานก็ทักทายอย่างมีมารยาท
 
 
 
 
 
"ที่จองไว้"แบมพูด
 
 
 
 
 
"อ๋อ เชิญข้างในค่ะ"พนักงานพูดเเล้วเดินนำไป
 
 
 
 
 
"คุณภาณุกันคุณเเบม"พนักงานพูดเเล้วพาเเบมเเละป๊อปปี้ไปอีกทาง
 
 
 
 
 
"ทางนี้ค่ะคุณวิศวะคุณเกล"พนักงานอีกคนพูดเเล้วนำไปอีกทาง แก้วเเละฟางจึงเดินตามไปห่าง แก้วไปทางโทโมะ ฟางไปทางป๊อปปี้ เเต่ไปแบบหห่างๆ
 
 
 
 
"เลือกแบบตามสบายค่ะ"พนักพูดเเล้วยื่นหนังสือมาให้ดูชุด
 
 
 
 
 
"ชุดไหนเหมาะกับแบมค่ะ"แบมพูดเเล้วยื่นหนังสือให้ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
"ชุดนี้ดีมั้ยค่ะ"เเบมที่เห็ยว่าป๊อปปี้ไม่พูดจขริงหาเรื่องคุย
 
 
 
 
 
"อ๊ะ เอ่อขอบคุณค่ะ"ฟางที่กำลังจะเดินมาหาป๊อปปี้เเละแบมเเละสดุดส้นสูงตัวเองทำให้เวล้มเเต่มีพนักงานชายคนหนึ่งมารับฟางไว้ทันป๊อปปี้จึงหันไปมองไม่วางตา
 
 
 
 
 
"ไม่ยักรู้นะค่ะว่าคนของเเบมเค้าจะชอบอ่อยพนักงานแบบนี้"เเบมพูดใส่ไฟฟางเพราะรู้มาจากแม่ว่าสองคนนี้เคนรักกัน
 
 
 
 
 
"หึ"ป๊อปปี้ได้เเค่เคล้นเสียงหัวเราะในลพคอก่อนจะหันมาเหมือนเดิมฟางจึงเดินมายืนอยู่ห่างๆ
 
 
 
 
 
"นี่เธอว่าชุดไหนสวยหรอ"เเบมพุดเเล้วยื่นหนังสือให้ฟางดูกะจะเย้ย
 
 
 
 
 
"ชุดไหนก็เหมาะกับคุณค่ะ ชั้นขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ ตามสบายค่ะ"ฟางพูดก่อนจะเดินออกมา
 
 
 
 
 
"คงจะไปอ่อยคนอื่นสิค่ะ"เเบมพาย่ายามพูดใส่ไฟอีก
 
 
 
 
 
"ชั้นขอตัว"ป๊อปปี้พูดเเล้วลุกพรวดขึ้น เเบมเองก็เหวอนิดๆ เเต่ก็คิดว่าคงจะไปเข้าห้องน้ำเลยไม่ได้คิดอะไร นั่งดูเเบบชุดต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่เธอว่าชุดไหนสวยอ่ะ"เกลแกล้งถามแก้วที่ยืนอยู่
 
 
 
 
 
"ทุกชุดค่ะ"แก้วตอบ
 
 
 
 
 
"หรอ"เกลพูดเเล้วมองแก้วเยียดๆ
 
 
 
 
 
"พี่โทโมะเลือกชุดไหนค่ะ"เกลหันไปถามโทโมะ
 
 
 
 
 
"ชุดไหนก็ได้"โทโมะตอบปัด
 
 
 
 
 
"พูดแบบนี้อยากให้เกลเลือกให้ใช่มั้นค่ะเนี่ย ก็ไม่บอกมาค่ะเกลเลือกให้ก็ได้"เกลพุดเเล้วหยิบหนังสือแบบชุดเจ้าบ่าวมาดู แก้วถึงกับกำมือแน่นเพื่อข่ออารมณ์
 
 
 
 
 
"ตัวนี้สวยนะค่ะ"เกลพูดเเล้วชี้ไปที่ชุด
 
 
 
 
 
"อืม"โทโมะตอบปัดๆ
 
 
 
 
 
"เกลเลือกให้เเล้ว พี่เลือกให้เกลบ้างสิค่ะ"เกลพูด
 
 
 
 
 
"เลือกเองไม่เป็นหรือไง"โทโมะหะันมาว่า
 
 
 
 
 
"เอ่อ อยากจะให้เกลตามเเบบตัวเองใช่มั้ยค่ะ"เกลพูดแก้เสยหน้าเพราะเธออยากจะยั่งเเก้วเเต่โทดมะไำม่เล่นด้วยเลยแก้วมองก็คลายมือที่กำออก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หมับ!
 
 
 
 
 
ฟึ่บ!
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ที่เดินมาข้างหลังฟางเมื่อใกล้ถึงห้องน้ำมีช่องเเคบๆอยู่่เเต่ไม่เคบมากป๊อปปี้จึงจังมือฟางก่อนจะดันตัวฟางเข้าไปในซอกนั่น
 
 
 
 
 
"ปล่อยชั้นจะ อื้อ!!"ฟางที่กำลังโวยวายเเต่ก็ถูกป๊อปปี้จูบปิดปาก ฟางพายายมทุบตีป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"อื้อ!!"ฟางที่เริ่มหายใจไม่ออกก็ทุบป๊อปปี้อีกเเต่มือมันเริ่มอ่อนเเรง
 
 
 
 
 
"แค่กๆ"เมื่อป๊อปปี้ถอดจูบออกจากก็หอบหายใจทันที
 
 
 
 
 
"ทำบ้าอะไรของนาย ออกไปนะ"ฟางว่าเเล้วพายายามดันป๊อปปี้ออกจากตัว
 
 
 
 
 
"ชอบอ่อยนักไม่ใช่หรอเธอน่ะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองฟางอย่างเหยียดๆ
 
 
 
 
 
"อ่อยบ้าอะไรของนายออกไปนะ"ฟางพูดเเล้วพายายามดันป๊อปปี้อีก
 
 
 
 
 
"เหอะ! ที่คิดว่าแกล้งล้มน่ะชั้นจะสนใจงั้นหรอ"ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
"ไม่เคยคิด!! เเล้วชั้นก็ไม่ได้แกล้งล้มออกไปสักที"ฟางพูดเเล้วพายายามดันป๊อปปี้
 
 
 
 
 
"ทำเป็นสะดีดสะดิ่ง!"ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
เพี้ยะ!
 
 
 
 
 
"หยุดพูดจาดูถูกชั้นสักที"ฟางตบหน้าป๊อปปี้จนหน้ากันไปตามแรงก่อนจะว่าป๊อปปี้ทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
"ตบงั้ยหรือได้!"ป๊อปปี้พูดเเล้วประกบปากกับฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
"อื้อ!!"ฟางร้อวท้วงก่อนจะทุบตีป๊อปปี้
 
 
 
 
 
หมับ!
 
 
 
 
 
ผลั่ก!
 
 
 
 
 
แก้วดึงป๊อปปี้ออกมาจากซอกแคบก่อนจะปล่อยหมัด ป๊อปปี้ที่ไม่ได้ตั้งตัวก็ล้มลงไปกองกับพื้น
 
 
 
 
 
"อย่ามารังแกเพื่อนชั้น!!"แก้วพูดเเล้วชี้หย้าป๊อปปี้อย่าเอาเรื่องก่อนจะมองไปที่ซอกเเคบฟางนั่งทรุดตัวร้องไห้อยู่
 
 
 
 
 
"ฟาง"แก้วพูดเเล้วรีบไปช่วยพยุงฟางออกจากซอกแคบนั้นทันที
 
 
 
 
 
"จำไว้ นายจะไม่ได้เจอกน้าฟางอีก!!"แก้วเเล้วชี้หน้าป๊อปปี้ก่อนจะพยุงฟางเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
__________________________________________________________________________________
 
 
 
อุต๊ะ!! 5555555 ต้องเข้าใจอารมณ์ก็แปรปรวนได้เป็นธรรมดา 55555
 
 
 
เม้นกันเยอะๆๆๆๆๆๆน้าาา 555555 โหวตเเยะๆๆๆๆๆน้าาา 5555