พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 13.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
38) อาหารมื้อแรก / เฝ้าคนป่วย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
แอ๊ดด..
ป๊อปปี้เปิดประตูห้องเข้ามาก่อนจะเดินมาหาฟางที่กำลังหลับอยู่ก่อนจะอมยิ้มออกมานิดๆ
"ชั้นละอยากให้เธอเห็นสภาพน่าเธอตอนหลับจริงๆ"ป๊อปปี้พูดเเล้วส่ายหน้า ถ่ายเก็บไว้ล้อดีมั้ย ป๊อปปี้คิดก่อนจะเอาโทรศัพท์ขึ้นมาแอบถ่ายตอนฟางหลับ เข้าใจหลับนะเธอหันข้างที่โดนตบไปซุกหมอน
"ตื่นๆ ได้เวลากินข้าวเเล้ว"ป๊อปปี้ถ่ายรูปฟางเสร็จก่อนจะสะกิดฟางเล็กน้อย
"อือ หอื้อ ได้เวลาเเล้วหรอ"ฟางงัวเงียตื่นขึ้นมาก่อนจะขยี้ตา
"ไปล่างหน้าเหอะ น้ำตาเต็มไปหมดเเล้ว"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินหนีออกจากห้องไป
"O_O!! นะ น้ำลายงั้นหรอ"ฟางพูดเเล้วรีบอามือจับๆหน้าทันที
"ไม่เห็นมีเลย อ๋อ โดนหลอกงั้นหรอ T^T"ฟางพูดก่อนจะเดินไปล่างหน้า โดนหลอกตั้งเเต่ตื่นมาเลยเรา
"เห้ย ตกใจหมด มายืนทำอะไรตรงนี้เนี่ย นึกว่าลงไปเเล้วนะเนี่ย"ฟางพุดเมื่อเปิดประตูก็เจอป๊อปปี้อยู่
"ลงไปเเล้ว เเต่ก็ขึ้นมาอีกเมื่อหี้เนี่ย"ป๊อปปี้บอก
"ขึ้นมาทำไม"ฟางถาม
"ลืมไปว่าเธอเจ็บขาเดี๋ยวเดินไป กลิ้งตกบันไดจะเรื่องใหญ่ เอ้าจับเเขนชั้นไว้"ป๊อปปี้พูดเเล้วยื่นเเขนให้ฟางควง
"ความจริงนายน่าจะบอกเเค่จะมาช่วยชั้นก็ได้นะ ไม่ต้องสันนิฐานก็ได้ ทำตัวเป็นโมริโคโกโร่"ฟางพูดเเล้วควงป๊อปปี้
"ทำไมชั้นไม่ได้เป็นโคนัน"ป๊อปปี้พูด
"ก็โคนันสันนิฐานถูกส่วยนาย มันสันนิฐานมั่วน่ะสิถามได้"ฟางพูด
"ว่าชั้น!"ป๊อปปี้พูดเเล้วหยุดเดิน
"เปล๊า เเค่พูดเฉยๆ เดินๆไ ชั้นจะรีบไปทำอาหาร"ฟางพูด ป๊อปีป้จึงพาฟางเดินลงมาที่ห้องครัว
"เธอจะทำอะไรกิน"ป๊อปปี้ถาม
"ดูของก่อน"ฟางพูดเเล้วเดินกระเพกๆไปเปิดตูเย็นดู
"ของสดเยอะเหมือนกันนะเนี่ยมาทะเลก็ต้องกินของทะเล ชั้นจะทำตำจืดปลาหมึกยัดใส้วุ้นเส้น เเล้วก็ต้มยำกุ้ง โอเคมั้ย"ฟางที่ดูของในตู้เย็นก็พูดขึ้น
"ก็โอเค"ป๊อปปี้พูด
"งั้นชั้นขอเวลาไม่เกิดชั่วโมง เดี่๋ยวจะยกไปเสิรืฟ นายไปนั่งดูหนังรอก็ได้เสร็จเเล้วจะไปตาม"ฟางพุด ป๊อปปี้พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินไปที่ห้องรับเเขกเพื่อนั่งดูโทรทัศน์
50 นาทีผ่านไป ~
"เสร็จเเล้ววววว"ฟางพูดพร้อมยกต้มยำกุ้งเเละต้มจืดปลาหมึกยัดใส้วุ้นเส้นมาวางก่อนจะเดินไปตามป๊อปปี้ที่อยู่ในห้องรับเเขก
"นี่นายชั้นทะ ทำเสร็จเเล้ว"ฟางที่เข้ามาในห้องก็เห็นป๊อปปี้นอนหลับอยู่บนโซฟาตัวยาว
"จะว่าไปหน้านายนี่มันก็เหมือนหมีเลยเนาะ อิอิ"ฟางพูดเเล้วเลื่อนหน้ามาจ้องป๊อปปี้ใกล้ๆ
ฟึ่บ
จู่ๆ ป๊อปปี้ก็ลืมตาขึ้นมาฟางจึงสะดุ้งเเละรีบกลับไปยืนออกห่างจากป๊อปปี้ทันที
"แอบมองชั้นทำไม"ป๊อปปี้พูดเเล้วเดินมาหาฟาง ฟางหน้าแดงทันที
"คะ ใครแอบมองไม่ทราบ ไม่ใช่ชั้นเเล้วกัน"ฟางพูดเเล้วจะเดินหนีเเต่เจ็บเท้าขึ้นทำให้เวเเต่ป๊อปปี้มารับไว้ทัน
"เมื่อกี้ชั้นยังไม่ได้บอกว่าเป็นเธอเลยนะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วเอี้ยงคอเล้กน้อย ฟางล็อกแล๊กมองซ้ายมองขวา
"ชะ ชั้นเเค่พูดเผื่อไว้"ฟางแก้
"ไม่เนียน"ป๊อปปี้พูด
"ปะ ปล่อยได้เเล้วไปกินข้าว เดี๋ยวกับข้าวก็เย็นกันพอดี"ฟางพูดก่อนจะดันป๊อปปี้ออกเเล้วเดินกลับไปที่โต๊ะอาหาร โดยที่ป๊อปปี้เองก็เดินตามมาไม่ห่าง
"หน้าตาน่ากินเหมือนกันนะเนี่ย"ป๊อปปี้พูด
"หยุด!"ป๊อปปี้ที่กำลังจะตักกับข้าวเเต่ฟางยกมือมาห้ามไว้ก่อน
"อะไรของเธอ-_-"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองหน้าฟาง
"เอ่อ(.. )( ..)"ฟางมองซ้ายมองขาว
"อะไร"ป๊อปปี้พูด
"ขะ ขอถ่ายรูปก่อนได้ป่ะ แปปนึง"ฟางพุดไม่รอคำตอบฟางป๊อปปี้ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปกับข้าวที่ตัวเองทำ
อาหารมื้อเเรกที่ทำให้นายกิน เดี๋ยวกลับไปต้องรีบไปแปะไว้ที่ไดอาร์รี่ นายนี่อุ้มชั้นมาเเทนที่จะเอามาด้วย เอ๊ะ เอามาก็รู้น่ะ สิไม่ดีๆ เเต่ดีนะที่นายนนี้เอาตุ๊กตากระต่ายที่คีบมาให้ ไม่งั้นนอนไม่หลับเเน่ เเต่ก็สงสัย ทำไมถึงเอามา ชั่งเถอะๆ
"อะ กินได้"ฟางพุด
"-_-"ป๊อปปี้มองฟางก่อนจะตักอาหารเข้าปาก
"ปะ เป็นไงมั่งอ่ะ"ฟางที่นั่งดูว่าอาหารที่ตัวเองทำจะถูกปากป๊อปปี้มั้ยก็กำช้อนเเน่น
"..."ป๊อปปี้ไม่พูดได้เเต่ทำหน้านิ่งเเล้วเคี้ยวต่อ
"..."ฟางก็ได้เเต่ใจจดใจจ่อรอฟังคำวิจารณ์จากปากป๊อปปี้
"..ก็โอเค"ป๊อปปี้พูด
"เยสสสส"ฟางพูดเเล้วทำท่าดีใจ
"-_-"ป๊อปปี้มองฟางที่กำลังยิ้มเหมือนเด็กๆ
"แหะๆ กินต่อเถอะ ลุ้นเป็นบ้า"ฟางพุดก่อนจะกินไปยิ้มไป
โรงพยาบาล
"ไง ยัยเซ่อบอกไม่เป็นอะไรๆ ทำไมหมอถึงให้อยู่ให้น้ำเกลือสามวันสามคืนเเบบนี้ละ"โทโมะที่คอนนี้นั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วงห้องพิเศษก็มองหน้าแก้วก่อนจะส่ายหน้า
"จะไปรู้ไง"แก้วพุดเเล้วมองไปทางอื่น
"ทีหลังถ้าเเพ้อะไรหรือว่ามีอะไรให้บอกชั้นเข้าใจมั้ย!"โทโมะเดินมาฝั่งที่แก้วหันหน้ามาเเล้วพุด
"จะบอก"แก้วพูด
"วันนี้ถ้าชั้นไม่ตักกุ้งให้เธอ เธอก็คงไม่มานอนโรงพายาบาลเเบบนี้"โทโมะพุดด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
"เห้ย คิดมากน่า ชั้นยังไม่เห็นคิดอะไรมากเลย ความจริงถ้านายไม่ตักมาให้ชั้น ก็คงต้องเป็นชั้นนี่แหละที่ต้องตักกินเอง"แก้วพุดเพื่อให้โทโมะสบายใจ
"ทำไม"โทโมะถามด้วยความสงสัย
"ถ้าชั้นนั่งอยู่เฉยๆ นายเองก็ต้องบอกว่า ทำไมไม่กินละ ชั้นก็จะบอกว่า เอ่อๆ อือ"แก้วพูดเเล้วเลียนเสียงโทโมะ
"ยัยบ้าเอ้ย"โทโมะพุดเเล้วยิ้มออกมาในความน่ารักของแก้ว
"-//////-"แก้วหน้าแดงทันทีที่เห็นรอบยิ้มของโทโมะ
"เเต่เธอก็น่าจะบอกชั้นว่าเเพ้ ชั้นจะได้สั่งอย่างอื่น"โทโมะพุด
"ก็นายชอบกินไม่ใช่ไง"แก้วบอก
"ชั้นชอบกินเเล้วยังไงละ ถ้าเธอกินเเล้วเป็นแบบนี้ชั้นไม่กินมันหรอกกุ้งบ้านั่นน่ะ"โทโมะพูด แก้วสะอึกหน้าแดงทันที
"ขะ ขอบคุณที่เป็นห่วงเเล้วกันนะ"แก้วพุดเเล้วก้มหน้างุดไม่อยากให้โทโมะเห็นว่าหน้าแดง
"ใครเป็นห่วงเธอ"โทโมะพุดเเล้วหมุดตัวหนีก่อนจะทำหน้าไม่น่าหลุดออกไปเลย
"นอนเเล้วนะ!"แก้วกระเเทกเสียงก่อนจะหมุดตัวหนีเเล้วคลุมโปงทันที โทโมะหันมามองแก้วที่ตอนนี้คลุมโปงนอนไปเเล้วก็มานั่งลงที่โซฟา ก่อนจะมองนาฬิกา เเล้วลุกออกไปข้างนอก แก้วที่ได้ยนเสียงปิดประตูก็ลุกขึ้นมาดู
"คงไม่ห่วงชั้นจริงละสิ เเค่ทำเป็นหลับเเค่นี้หนีหลับบ้านละ T^T"แก้วพุดก่อนจะล้มตัวลงนอนเเล้วหลับไป
30 นาทีผ่านไป
โทโมะเดินเข้ามาในห้องอีกครั้งด้วยเสื้อผ้าที่เปบื่ยนใหม่ ที่เขาออกไปเพราะเขาไปอาบน้ำมานั่นเอง เขาเห็นเธอหลับไปเเล้วจึงถือโอกาสนี้ออกไปเเต่ก็สั่งพายาบาลมาดูเเลชั่วคราว
"ตอนนั้นไม่ได้หันหน้ามาทางนี้นิ"โทโมะเดินเข้ามาก้พึมพำเบาๆเเต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เดินมาห่มผ้าให้แก้วเพิ่มก่อนจะไปนั่งที่โซฟางเเล้วกดโทรศัพท์โทรหาใครสักคน
"พรุ่งนี้เอางานที่ชั้นต้องทำมาที่โรงพยาบาล XX "โทโมะพุด
(ค่ะ ว่าเเต่คุณวิศวเป็นอะไรหรอค่ะ เฟย์ว่าหยุดงานก็ได้นะค่ะ)เฟย์พูด
"ชั้นไม่ได้เป็นอะไร บอกให้เอามาก็เอามาเถอะ"โทโมะพุดเเล้วตัดสายไปก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา
เช้ารุ่งขึ้น
ครืนนนน ครืนนนน
โทรศัพท์ของโทโมะสั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงทำให้โทโมะที่กำลังดูบรรยากาศข้างนอกสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรับโทรศัพท์
(ฮัลโหลค่ะจะให้เฟยืเอาไปให้ที่ห้องไหนค่ะ)เฟย์พุด
"ห้อง707 ไม่ต้องเคาะประตู"โทโมะพูด
(คะๆ)เฟย์พุดเเล้วโทโมะก็วางสายไป เฟย์เกาหัวงงเล็กน้อย ปกติเขาจะไม่ชอบคนที่ไม่เคาะประตู เเต่ทำไมถึงไม่ให้เคาะก็ไม่รู้ เฟย์สลัดความคิดออกก่อนจะขึ้นลิฟต์ไปชั้นเจ็ด
แอ๊ดดด
"เอ่อ สวัสดีค่ะ"เฟย์ที่เข้ามาก็พูดโทโมะพยักหน้าเล็กน้อย เฟย์กวาดสายตาไปมองแก้วที่กำลังหลับอยู่ก็เข้าใจว่าทำไมต้องให้ไม่เคาะประตู
"ความจริงงานวันนี้ไม่ได้มีอะไรมากนะค่ะ เเค่เซ็นสองสามอย่างก็เรียนร้อยเเล้ว ว่าเเต่เเก้วเป็นอะไรหรอค่ะเมื่อวานยังเห็นดีๆอยู่เลย"เฟย์พุด
"เเพ้อาหารน่ะ ไม่มีอะไรหรอก"โทโมะพุด
"เเล้วจะให้เฟย์รอเอาเอกสารกลับไปเลยมั้ยค่ะ"เฟย์ถาม
"อืม"โทโมะพุดก่อนจะเซ็นโดยที่ไม่อ่านอะไรเลย
"ไม่อ่านหน่อยหรอค่ะ"เฟย์ถามเพราะปกติเขาจะเเทบจะทุกตัวอักษร
"ไม่ ถ้าอ่านชั้นก็ไม่มีกะจิตกะใจจะเข้าใจมันหรอก ชั้นเชื่อว่าเธอเช็กดีเเล้ว"โทโมะพุด
"ค่ะ งั้นเฟย์ขอตัวนะค่ะ"เฟย์พูดโทโมะพยักหน้าเล้กน้อยก่อนเฟย์จะเดินออกจากห้องไป
แอ๊ดดดด
"ได้เวลากินยาของคนไข้เเล้วครับ"บุรุษพยาบาลเดินเข้ามาก็พุด
"ทำไมไม่ใช่พยาบาลมา"โทโมะพูด
"คือ เค้าวานผมมาน่ะครับเค้าไม่ค่อยสบายกลัวคนไข้จะติดเชื้อ งั้นผมปลุกคนไข้มากินยาก่อนนะครับ"บุรุษพยาบาลพุดก่อนจะเดินมาหาแก้วกำจะปลุกเเต่โทโมะมาขวางไว้
"ชั้นปลุกเอง ไปห่างๆ"โทโมะพุดเเล้วดันบุรุษพยาบาลเล็กน้อย บุรุษพยาบาลถึงกับงงเเต่ก็ไม่ได้พูดอะไร โทโมะเขย่าตัวแก้วเล็กน้อยแก้วจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมา
"อื้ออ มีไนเเต่เช้าอะ"แก้วขยี้ตาเเล้วงัวเงียถาม
"กินยาก่อน ค่อยนอน"โทโมะพุด
"เอ่อนี่ครับอาหารเช้าเเล้วก็ยา"บุรุษพยาบาลพูดเเล้วเข็นรถมาใกล้
"เดี๋ยวชั้นจัดการเอง หมดธุระก็ออกไปได้เเล้ว"โทโมะพุดบุรุษพยาบาลถึงกันเหวอ เเต่ก็ต้องออกไปตามคำสั่งเพราะรู้มาว่าโทโมะเป็นมาเฟียไม่อยากจะขัดคำสั่ง
"กินข้าว จะได้กินยา"โทโมะพูดเเล้วเลื่อนโต๊ะอาหารของโรงพายาบาลไปไว้ตรงหน้าแก้ว
"เดี๋ยวไปล่างหน้าก่อนดิ"แก้วพุดเเล้วเดินเข็นน้ำเกลือไปด้วยก่อนจะเดินมานั่งบนเตียงเเล้วกินข้าวกินยาตามที่โทโมะสั่ง
________________________________________________________________________________
วันนี้ให้สองตอนเลย 555555 มันว่างๆ
เม้นเยอะๆน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
