พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

9.3

เขียนโดย TKda

วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.

  69 ตอน
  2251 วิจารณ์
  132.35K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 13.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) พวกเธอเป็นใคร !

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พรึ่บ !

 

 

 

 

"เอ่อ.."แก้วพูอะไรไม่ออกเพราะตอนนี้มีคนเป็นสิบมายืนดักเธอเเละฟางเอาไว้

 

 

 

 

 

"คือ.."ฟางเองก็พูดอะไรไม่ออกเช่นกัน คนพวกนั้นไม่พูดอะไรได้เเต่จ้องเธอเป็นตาเดียว

 

 

 

 

 

"พวกเธอเป็นใคร"จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายคนนึงดังขึ้นทำให้คนที่ยืนดักชั้นไว้ก็หลีกทางให้ชายคนนั้นเดินเข้ามา ถ้าจำไม่ผิดนั่นมันนายป๊อปปี้ โจทย์ยัยฟางหนิ

 

 

 

 

 

"คือ ว่าพวกเรามีเรื่องจะคุยกับพ่อแม่นาย"ฟางพูดทำให้คนพวกนั้นชักปืนขึ้นมาเล็งแก้วกับฟางทำให้ฟางจับมือแก้วเเน่น

 

 

 

 

 

"เธอกล้าดียังไงมาเรียกชั้นว่านายรู้มั้ยว่าชั้นเป็นใคร"ป๊อปปี้พูดเสียงดัง ดุจังว่ะ T^T ฟางคิดเเล้วจับมือแก้วเเน่นขึ้น

 

 

 

 

 

"คือ ฟังชั้นก่อนนะคือพวกเรามีเรื่องจะมาคุยกับพ่อกับแม่ของเอ่อคุณค่ะ"แก้วพูดทำให้ป๊อปปี้หันไปพยักหน้าเเล้วคนพวกนั้นก็เก็บปืนเข้าไป

 

 

 

 

 

"เเล้วเธอเป็นใคร"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองแก้วกับฟางหัวจรดเท้า

 

 

 

 

 

"เค้าเป็นแขกของแม่เอง"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะ ก็เดินออกมาทำให้ทุกคนต้องหลบทาง

 

 

 

 

 

"แม่มีอะไรกับพวกนี้ครับ"ป๊อปปี้หันไปถามคนเป็นแม่

 

 

 

 

 

"แม่ว่าเราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่าตามชั้นมา ส่วนป๊อปปี้ลูกมีงานก็ไปทำซะเดี๋ยวจะสาย"แม่พูดจบก็หันหลังเดินเข้าไปในบ้าน ป๊อปปี้เดินผ่านแก้วฟางก็หยุดเเล้วใส่เเว่นกันแดดก่อนจะเดินออกไปพร้อมลูกน้องอีก3คน

 

 

 

 

 

"หู้วววว"แก้วเเละฟางถอดให้ใจ

 

 

 

 

 

"เกือบตายเเล้วไหมละเรา เเต่หมอนั่นขี้เก๊กชะมัด"ฟางพูดเเล้วจับมือแก้วเข้าไปข้างใน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นั่งสิ"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูด แก้วกับฟางจึงนั่งลง

 

 

 

 

 

"พวกเธอรู้ใช่ไหมว่าหน้าทีของพวกเธอต้องทำอะไร"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"ทราบค่ะ"แก้วกับฟางพูดพร้อมกัน

 

 

 

 

 

"ในระยะเวลา 5 เดือนต่อจากนี้พวกชั้นจะต้องไปดูงานที่ต่างประเทศ เเต่เธอทั้งสองคนก็ต้องทำให้ลูกชายของชั้นทั้งสองคนเลิกกับยัยผู้หญิงสองคนนี้มห้ได้"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูดเเล้วยื่นซองอะไรบางอย่างมาให้ แก้วจึงเปิดดูเเล้วเป็นรูปของหญิงสาวสองคน

 

 

 

 

 

"เเล้วพวกเราจะเข้าถึงตัวของลูกชายคุณยังไงละค่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ชั้นจะให้เธอทั้งสองคนเป็นผู้ติดตามลูกชายของชั้นเอง"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"เอ่อค่ะ"แก้วตอบ

 

 

 

 

 

"ตั้งเเต่วันนี้พวกเธอมาพักที่นี่ ชั้นเตรียมห้องไว้สองห้องเเล้ว"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"ขอบคุณมากนะค่ะ"ฟางเเละแก้วพูดพร้อมไหว้

 

 

 

 

 

"เอาละพรุ่งนี้ชั้นเเละสามีชั้นจะต้องไปดูงาน ชั้นหวังว่าเธอสองคนจะทำงานนี้สำเร็จ เเต่วันนี้พวกเธอไปเก็บของใช้ที่จำเป็นมา"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ค่ะ"แก้วกับฟางพูดจบเขาจึงเดินไป

 

 

 

 

 

"รู้สึกกลัวยังไงไม่รู้อะแก้ว"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"กลัวก็ต้องทำละ เพราะงานนี้เป็นงานแรกของเราเลยนะ เราต้องทำให้ได้สิ เเค่ทำให้คนเลิกกันมันจะไปยากอะไร"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"ก็ขอให้มันง่ายแบบนั้น งั้นเราไปเก็บของมากันเถอะ"ฟางพูดเเล้วเดินออกจากบ้านหลังนั้นมาอีกทีก็ตอนเย็น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พวกเธอเป็นใครเข้ามาที่นี่ได้ยังไง"เสียงของใครคนนึงพูดทำให้แก้วเเละฟางต้องหันไปมองหันที

 

 

 

 

 

"พวกเธอขึ้นมาทำอะไรบนนี้"ชายคนนั้นพูด หือ มองหน้าดีๆเเล้วนี่มันนายโทโมะ อะไรนั่นนิ โอ้ยจะเอาปืนมาจ่ออีกไหมเนี่ย T^T แก้วคิด

 

 

 

 

 

"ชั้นถามทำไมไม่ตอบ"โทโมะตะโกนทำให้แก้วเเละฟางสะดุ้ง

 

 

 

 

 

"เอ่อ คือ"ฟางจะพุดเเต่อึกอัก โทโมะจึงเข้ามาลากแก้วเเละฟางลงบันไดไปที่โต๊ะอาหารทันที

 

 

 

 

 

"นี่มันเจ็บนะ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"นี่ปล่อยพวกเราน่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แม่ครับพ่อครับสองคนนี้เป็นใคร"โทโมะพุดเมื่อเดินมาถึงโต๊ะอาหาร

 

 

 

 

 

"นี่พวกเธออีกเเล้วหรอ"ป๊อปปี้หันมาพูด

 

 

 

 

 

"เอาละพวกเธอมานั่ง"แม่ของป๊อปปี้/โทโทะสั่ง ฟางเเละแก้วจึงมานั่ง

 

 

 

 

 

"แม่จะขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะ ป๊อป โทโมะ ต่อไปนี้สองคนนี้จะเป็นผู้ติดตามลูดไปไหนต้องไปด้วยกัน ไม่ว่าจะเวลาไหนทั้งนั้น เเละลูกน้องที่คอยดูแลลูกไม่ต้องเเล้ว เด็กสองคนนี้จะดูเเละลูกๆเอง"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"เเต่สองคนนี้เป็นผู้หญิงนะครับแม่จะช่วยอะไรได้"ป๊อปปี้แย้ง

 

 

 

 

 

"ใช่ครับ"โทโมะสนับสนุน

 

 

 

 

 

"ถึงยังไงก็ไม่มีใครเข้ามาทำร้ายพวกลูกอยู่เเล้ว เเละระหว่างที่แม่ไปดูงานต่างประเทศแกกับหนูสองคนนี้ต้องอยู่บ้านหลังเดียวกันไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูดเชิงบังคับ

 

 

 

 

 

"แม่ครับ"โทโมะพูดเชิงจะแย้งเเต่แม่มองหน้า

 

 

 

 

 

"ก็ได้ครับแม่"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"เห้ย ได้ไงละครับ"ป๊อปปี้แย้งแม่จึงมองหน้า

 

 

 

 

 

"ครับ"ป๊อปปี้ตอบอย่างหงุดหงิด

 

 

 

 

 

"อ๋อ แม่ลืมบอกไปหนูคนนี้ชื่อฟางจะติดตามแกนะตาป๊อป ส่วนคนนี้ชื่อแก้วจะติดตามแกนะตาโทโมะ"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"เอาเป็นว่ากินข้าวกันได้เเล้ว"แม่ของป๊อปปี้/โทโมะพูดเเล้วกินข้าว เมื่อทุกคนกินข้าวกินของหวานเสร็จจึงแยกกันขึ้นห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องแก้ว

 

 

 

 

"โหยเราอยู่ในดงเสือรึเปล่าเนี่ย"แก้วพูดเเล้วล้มลงนอนบนเตียง

 

 

 

 

 

"น่ากลัวชะมัด"ฟางที่เดินตามมาก็พูด

 

 

 

 

 

"เราจะรอดไหมเนี่ย"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ต้องรอดสิไม่รอดได้ไงละ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"พวกนั้นโหดชะมัดฟางระวังตัวด้วยละ"แก้วพูดเเล้วจับมือฟาง

 

 

 

 

 

"ฟางระวังตัวเเน่ แก้วเองก็ด้วยนะ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"เห่อออ พรุ่งรี้จะเจออะไรอีกบ้างเนี่ย"แก้วพูดเเล้วนอนลง

 

 

 

 

 

"แก้วฟางกลับห้องก่อนนะง่วงเเล้ว"ฟางพุด

 

 

 

 

 

"โอเค แก้วไปส่ง"แก้วพูดเเล้วจะลุกขึ้น

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรแก้วเดี๋ยวฟางไปเองห้องก้อยู่เเค่นี้เอง"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"งั้นฝันดีนะ"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"ฝันดีจุ๊บ"ฟางพูดเเล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_____________________________________________________________________

 

 

โว้ยยยย น่ากลัวจุง 5555555

 

 

 

เม้นกันหน่อยน้าาาาาาา

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา