กว่าจะรู้ว่าเรารักกัน

 

 

 

 

 

 

 ‘‘กรี๊ดดดดดดด อย่าทำอะไรฉันเลยนะ’’

 

 

 

 

 

 

 ‘‘เงียบ!!’’ กวินตะคอกใส่ฟาง ฟางจึงหยุดกรี๊ด กวินจึงไปไข้โซ้ฟางออกและกระชากแขนฟางย้าย

ไปอีกห้องหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘โอ๊ยยย ปล่อยน่ะคุณจะพาฉันไปไหน’’ ฟางพยายามขืนตัวแต่ทำไม่ได้หรือว่ากวินรู้แล้วนะว่าเรา

ส่งจดหมายไปให้พี่ป๊อป แล้วเขาจะทำอะไรเราไหมนะ เมื่อมาถึงกวินก็โยนฟางขึ้นเตียงอย่างไม่ใยดี

จนฟางจุกตัวง้อและด้วยแผลที่แคทตบเธอ และอีกหลายๆอย่างที่แคททำทำให้เธอปวดเข้าไปอีก

และกวินก็เดินไปล็อคประตูห้องไว้แล้วเดินมาหาฟางที่เตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘พวกนั้นจะมาเมื่อไหร่’’ กวินพูดทำเอาฟางตกใจอย่างมาก ที่เขารู้หรอว่าเธอส่งจดหมายไปให้พี่

ป๊อปแล้วพี่ป๊อปจะมาช่วยเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘พะ พวกนั้น พะ พวกไหนกันแล้ว คะ ใคร จะมา’’ ฟางแกล้งทำเป็นไม่รู้กวินจึงกระชากแขนฟาง

และถามอีกรอบ ฟางร้องด้วยความเจ็บแต่ก็ไม่เปิดปากบอก

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ก็ไอ้ป๊อปไง มันจะมาเมื่อไหร่’’ กวินพูดกระซิบบอกฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘พะ พี่ป๊อปจะมาได้ไงกัน นะ ในเมื่อ ขะ เขาไม่รู้ วะ ว่า ฉัน ยะ อยู่ ทะ ที่ไหนนะ’’ ฟางพูดและ

หลบตากวิน กวินที่รู้อยู่แล้วว่าฟางจะไม่บอก จึงขู่ฟางไปเพราะเขาเห็นเมื่อวานว่าแม่บ้านคนนั้นเอา

จดหมายไปส่งบ้านป๊อปแต่เขาไม่พูดเพราะเขากลัวแคทจะโวยวายและมาลงที่ฟางอีก ที่จริงแล้วเขา

ก็ไม่อยากทำอะไรฟางหรอกนะ แต่เพราะแคทบังคับเขาเลยต้องทำ

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฉันนับ 1-3 ถ้าเธอไม่บอกฉันจะไม่ฆ่าไอ้ป๊อปเดี่ยวนี้แหละ’’ กวินกัดฟันพูดอย่างโหด ฟางที่ได้ยิน

ก็ตกใจไม่น้อยแต่ถ้าเธอบอกเธอจะต้องไม่รอดแน่ๆ และพี่ป๊อปละ ไม่นะ

 

 

 

 

 

 

 ‘‘1’’

 

 

 

 

 ‘‘2....’’ ไม่น่ะๆ 2 แล้วนะฟางถ้าไม่บอกแล้วพี่ป๊อปละ  

 

 

 

 

 

 ‘‘สะ..’’ ‘‘บอกแล้วๆๆ’’ กวินที่เห็นว่าฟางพูดจึงกระตุกยิ้มแล้วมองฟาง ฟางถึงจะพูดว่าบอกแต่ในใจ

ก็กังวลไม่ใช่น้อยแต่ต่อให้เธอเป็นอะไรไปยังพี่ป๊อปก็ยังรอดนี้น้า

 

 

 

 

 

 

 ‘‘นายรู้ ยะ อยู่แล้ว วะ ว่าฉันส่งจดหมายไปหา พี่ป๊อป’’ ฟางพูดและพยายามไม่มองหน้ากวิน กวิน

จึงพักหน้า ฟางสูดหายใจลึกๆ ก่อนที่จะพูด เอาวะฟาง

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฉะ ฉัน มะ ไม่รู้อยากนะว่ามาเมื่อไหร่ ตะ แต่หน้าจะวันนี้แหละ’’ ฟางพูดกวินจึงพยักหน้ารับรู้ และ

นั้งคิดอะไรบ้างอย่าง ฟางที่สงสัยว่าทำไมกวินถึงไม่ทำร้ายเธอ

 

 

 

 

 

 

 ‘‘อืมมม วันนี้หรอ เท่านั้นและบอกตั้งแต่แรกก็จบ’’ กวินพูดและยักคิ้วกวนๆให้ฟางและเดินออกไป

จากห้อง ฟางที่มองกวินก็งง เอ๊ะนายนี้แปลกแหะทำไมไม่ทำอะไรเราเหมือนแคทละ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘เฮ้อออออออ อะไรเนี้ยยยย’’ ฟางถอดหายใจและหยิบรูปป๊อปปี้ขึ้นมาดู นี้คงจะเป็นห้องแคทสินะมี

รูปพี่ป๊อปเต็มไปหมดเลย เอ๊ะนั้นมันอะไรอะ ฟางที่เห็นอะไรโล่ออกมาจากลิ้นชักก็รีบเดินไปดูทันที

มันคืออะไรนะ เมื่อฟางเดินไปดูก็เห็นรูปของเธอและพิมที่ถูกขีดจนขาดยับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘นี้ มันอะไรกัน...’’ ฟางพูดก่อนจะลื้อลิ้นชักนั้นและเจอไดอารี่ของแคทก็เปิดอ่านทันที แต่ละหน้า

ของไดอารี่มาหยดน้ำตาทุกหน้าเลยแสดงว่าคุณแคทต้องเขียนตอนร้องไห้แน่ๆ แต่เอ๊ะคุณแคทร้อง

ไห้เรื่องอะไรนะ ฟางจึงเปิดอ่านไปเลือยๆ จนมาสุดุดกับหน้าหนึ่งของไดอารี่

 

 

 

 

 

 

         ‘วันนี้ แคททำเค้กวันเกิดให้ป๊อปด้วยนะ แคททำสุดฝีมือเลยนะอยากจะรู้จังความป๊อปจะ

อร่อยหรือป่าว ฮิฮิ’

 

 

          ‘ว่าแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้สินะ ในใจป๊อปคงมีแค่ยัยฟางคนเดี่ยวสินะ หึเค้กที่ทำสุดฝีมือของ

แคทป๊อปยังไม่รับเลย ถ้ายัยฟางทำคงทานหมดสิน่ะเเคทไม่่เคยอยู่ในสายตาป๊อปจริงๆด้วยแต่ถึงยัง

ไงแคทรักป๊อปนะ ป๊อปต้องเป็นของแคทคนเดียว’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘นี้คุณแคทเขารักพี่ขนาดนี้เลยหรอค่ะพี่ป๊อป ฟางผิดงั้นหรอ....’’ ฟางพูดกับตัวเองและซุดตัวนั้ง

คิดอยู่ตรงนั้น เธอหรอที่ผิด 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฮึก ฮือออออออ’’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘บ้านหลังนี้อะหรอ’’ เขื่อนพูดและมองดูจดหมายในมือ

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ก็ตามที่ในจดหมายเขียนก็หน้าจะที่นี้นะ’’ แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘งั้นเขาไปหาฟางกันเถอะ’’ ป๊อปปี้พูด และลุกขึ้นจากที่ซ้อนเพื่อเข้าไปในบ้านแต่โทโมะจับป๊ฮปไว้

ก่อน ป๊อปหันมามองโทโมะด้วยความแปลกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘อะไรละโทโมะ ฟางกำลังตกอยู่ในอันตรายนะ’’ ป๊ฮปปี้พูดอย่างร้อนรน เพราะเขาเห็นตรงหน้าประ

มีไอ้พวกก้ามปูเดินวนไปวนมานะสิ และฟางอยู่ในนั้นจะปลอดภัยหรอ อดห่วงไม่ได้เรย เขาจะต้อง

ไปช่วยฟางให้ได้

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘นายจะเข้ากันไปหมดนี้เรยนะหรอไอ้ป๊อป แก้ว เฟย์ แล้วก็ป๊อปปี้ นายจะให้เข้าไปหมดเลยหรอวะ’’

โทโมะพูดให้เหตุผลป๊อปปี้ ชายหนุ่มจึงเย็นลงและหันมาปรึกษากันก่อนที่จะเข้าไปข้างใน

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฉัน เขื่อน และไอ้โทโมะจะเข้ากันไปก่อนน่ะ ส่วนพวกเธอรอฉันให้สัญญาณแล้วค่อยเข้ามาน่ะ

ส่วนป๊อปปี้เธอค่อยดูจากข้านอกนะ ถ้าเธอเห็นรถแคทมาน่ะ เธอรีบโทรบอกฉันหรือส่งข้อความมาให้

ฉันด้วยน่ะหรือไม่ก็ขึ้นมาหาพวกฉันเลย’’ ป๊อปปี้สั่ง ทุกคนพยักหน้าและป๊อปปี้ก็รีบทำตามแผนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘เห้ยพวกนายสามคน มาทำอะไรวะ’’  ไอ้พวกก้ามปูที่เห็นพวกป๊อปปี้เดินมาหน้าบ้านก็ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘เอ่อ พวกผมมาหาแคทนะครับ แคทอยู่หรือป่าว’’ เขื่อนพูดตามแผนไอ้พวกก้ามปูมันมองหน้ากัน

และหันมาถามพวกผม

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘มาหาคุณแคททำไม คุณแคทไม่อยู่หรอกกลับไปเถอะไอ้หนุ่มน้อย’’ ไอ้ก้ามปูที่ดูท่าหน้าจะเป็นพี่

ใหญ่พูดไล่พวกผม แต่พวกผมไม่ไปหรอก เพราะผมมาหาฟางไม่ได้มาหาแคทสักหน่อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘แล้วพวกเราจะรู้ได้ไงว่าแคทไม่อยู่ ไหนขอเข้าไปดูหน่อยเถอะ’’ โทโมะพูด และพวกผมก็แกล้งจะ

เดินเข้าไปดูแต่ไอ้พวกนั้นมาขวางไว้ไม่ให้เข้า และชักปืนออกมาขู่พวกผม พวกผมจึงชะงักหยุดเดิน

และถอยหลังออกมาก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘กลับไปซะถ้ายังไม่อยากตาย’’ ไอ้ก้ามปูพูดและผลักพวกผม

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘แคทไม่อยู่ก็ให้พวกผมเข้าไปนั้งรอก็ได้นี้ครับทำไมต้องไล่ถึงขนาดนี้ด้วย หรือว่ามีอะไรซ่อนอยู่

ในบ้านนี้’’ คราวนี้เป็นป๊อปปี้ที่พูดบ้างและมองหน้าไอ้ก้ามปูอย่างไม่เกรงกลัว จนพวกโทโมะ เขื่อน

มองป๊อปปี้และกลืนน้ำลายลงคอทันที  ไอ้พวกก้ามปูที่ได้ยินป๊อปปี้พูดก็อึกอักทันที ก็มันจริงนี้หว่า

เอาฟางของผมไปขังไว้ในบ้านอยู่นี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฮัลโหล อ่าๆ ให้เข้าไปรอในบ้าน okๆ แคทแค่นี้น่ะ’’ ผมแกล้งคุยโทรศัพท์ให้มันได้ยิน

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘แคทบอกให้พวกฉันเข้ามารอข้างใน เพราะฉะนั้นถอย’’ ป๊อปปี้พูดและเดินแซกเข้ามาในบ้านทันที

ตามด้วยเขื่อนโทโมะ และมองรอบๆบ้านแต่ก็ไม่เห็นวี่แววของฟางเลย มันเอาฟางไปไว้ไหนวะ บ้าน

ใหญ่จังจะหายเจอไหมเนี้ย และไอ้พวกก้ามปูก็เดินตามเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘น้องนั้งรอกันตรงนี้น่ะเดี๋ยวพวกพี่มา’’ ไอ้ก้ามปูพวกนนั้นบอกและเดินไปไหนไม่รู้ พวกผมจึงช่วย

กันหาห้องข้างล่างนี้เพื่อมันจะเอาฟาางมาเก็บไว้แถวๆนี้

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ไอ้น้องเก่งดีน่ะที่หลอกพวกพี่เข้ามาในบ้านได้นะ’’  ไอ้ก้ามปูมันมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ มันเดินเข้ามา

และพูดก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘หลอก หลอกอะไรก็แคทบอกให้พวกผมมารอในบ้านนี้’’ เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘แต่คุณแคทบอกพี่ว่าไม่ได้ให้พวกแกมา’’ ไอ้ก้ามปูบอกก่อนที่จะเข้ามาต่อยป๊อปแต่ป๊อปหลบทัน

ก่อนที่จะต่อยหน้าไอ้ก้ามปูและถีบจนล้มและกระถืบไอ้ก้ามปูหลบไป ไม่รู้สะแล้วว่าฉันนะคาราเต้สาย

ดำนะจ้ะ ไอ้ก้ามปู ไอ้กระจอก และไอ้ก้ามปูอีกคนจะมาทำร้ายเขื่อนแต่เขื่อนไว้กว่าจึงเตะเข้าที่ผ่า

หมากของไอ้ก้ามปูคนนั้นพอดีจนไอ้ก้ามปูคนนั้นจุกตัวงอ และเขื่อนก็เดินไปต่อยหน้าไอ้ก้ามปูคนนั้น

อีกสองสามทีจนสลบไป โทโมะอาสัยจังหวะที่ไอ้ก้ามปูอีกคนเผลอก็รีบเชาะเขาที่ต้นคอไอ้ก้ามปูคน

นั้นจนสลบไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ไอ้เขื่อนไปเรียกพวกแก้วกับเฟย์เข้ามาได้แล้ว เดี๋ยวฉันกับโทโมะจะขึ้นไปดูด้านบนเอง’’ ป๊อปปี้

พูดและรีบวิ่งขึ้นไปด้านบนกับโทโมะทันที ส่วนเขื่อนก็เรียกเฟย์กับแก้วให้เข้ามาและรีบวิ่งตามป๊อปปี้

ไปชั้นบนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฟางอยู่ห้องไหนนะ’’ ป๊อปปี้พูดกับตัวเองเบาๆ และเริ่มไล่เคาะประตูทุกห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฟาง ๆๆๆ อยู่ห้องไหนเนี้ยฟางๆ’’ ป๊อปปี้ตะโกนและเคาะไปทั่วทุกห้อง จนฟางที่อยู่อีกห้องหนึ่ง

ได้ยินเสียงของชายหนุ่มก็รีบลุกขึ้นมานั้งฟังดีๆ เพื่อให้แน่ใจว่าใช่เขาหรือเปล่า

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘เสียงนี้มัน เสียงพี่ป๊อปนี้ พี่ป๊อปๆๆๆ ฟางอยู่ห้องนี้ค่ะ พี่ป๊อป’’ ฟางพูดอย่างดีใจและพยายาม

ตะโกนให้ป๊อปปี้ได้ยิน พี่ป๊อปจะได้ยินไหมนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘พี่ป๊อปมะกี้เฟย์ได้ยินเสียงพี่ฟางค่ะ อยู่ในห้องนี้’’ เฟย์พูดอย่างดีใจเพราะเมื่อกี้เธอได้ยินเสียงพี่

สาวของเธอจริงๆ เธอจำเสียงได้ ป๊อปปี้ที่เห็นเฟย์พูดก็รีบวิ่งตามที่เฟย์พูดทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฟางๆๆ อยู่ห้องนี้ใช่ไหมฟางๆ’’ ป๊อปปี้พูดและพยายามเคาะประตูห้องที่เฟย์บอก ฟางที่ได้ยินเสียง

ของชายหนุ่ม ก็ดีใจมาก

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘พี่ป๊อปค่ะๆ ฟางอยู่ในนี้ค่ะ ’’ ฟางพูดทำเอาชายหนุ่มที่อยู่หน้าห้องดีใจอย่างมากและพยายามพัง

ประตูเข้าไปแต่ทำไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ต้องการกุญแจไหม’’ อยู่ๆก็มีเสียงโผล่ขึ้นมาทำให้ทุกคนหันมามองเป็นตาเดี่ยว และเห็นกวินควง

กุญแจห้องอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘อะนี้กุญแจฉันรู้ว่านายจะพาฟางหนีไปได้’’ กวินพูดและยื้นกุญแจให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ดีใจมากและรีบ

เอามาไข้ทันที ตอนนี้เขาอยากเห็นหน้าฟางจนใจจะขาดแล้ว ฟางจะเป็นยังไงบ้างนะ

 

 

 

 

 

 แกร่ก....

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฟาง..’’  ‘‘พี่ป๊อป..’’ ทั้งคู่ครางชื่ออกมาก่อนที่จะกอดกันตัวกลมต่อหน้าเพื่อนๆของพวกเขาอย่าง

ไม่อายฟางที่ได้อ้อมกอดอันอบอุ่นนี้ก็ร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ นึกว่าจะไม่ได้กอดพี่ป๊อปอีกแล้ว

สะอีกคิดถึงพี่ป๊อปที่สุดเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฟางพี่คิดถึงฟางมากเลยรู่ไหนคะ แคททำกับฟางขนาดนี้เลยหรอ’’ ป๊อปคายกอดออกและมอง

หน้าคนตัวเล็กตรงหน้าที่มีแต่ลอยฟกช่ำจากก็โดนตบและ ผมฟูยุ้ง

 

 

 

 

 

 

 ‘‘คุณแคททำไปเพราะรักพี่นะคะพี่ป๊อป’’ ฟางพูดทำเอาป๊อปไม่เข้าใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ทุกคนๆ ฉันว่าออกไปจากที่นี้เถอะนะ แฮ่กๆ’’ ป๊อปปี้หญิงที่วิ่งขึ้นมาที่หลังพูดเพราะเธอเห็นรถ

แคทกำลังขับเข้าซอยมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ทำไมหรอ อย่าบอกนะว่าแคทมาแล้วนะ’’ กวินพูดป๊อปปี้หญิงจึงพยักหน้าแต่ก็ไม่ทันแล้วเพราะ

แคทขึ้นมาพอดีทำเอาทุกคนตกใจสุดขีด

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘แหม๋ๆ พร้อมหน้าหร้อมตาเลยน่ะคะ’’ แคทพูดและมองป๊อปปี้อย่างเจ็บปวด เพราะป๊อปปี้กำลังกอด

ฟางอยู่อ้อมกอดนี้ อ้อมกอดจากผู้ชายที่เธอไม่เคยได้เลยแต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้ นังฟาง แกแย่ง

ของๆฉัน

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘แคทฉันว่าปล่อยพวกเขาไปเถอะนะยังไงป๊อปปี้เขาก็ไม่ได้รักเธอ’’ กวินพูดแคทจึงหันมามองหน้า

กวินทันที

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ไม่!!!! แคทต้องได้ป๊อปแค่คนเดียวเท่านั้น!!!!’’ แคทพูดเหมือนคนขาดสติและเดินไปกระชาก

ฟางออกมาจากอ้อมกอดป๊อป ป๊อปพยายามคว้าตัวฟางแต่ไม่ทัน เมื่อแคทเอาฟางมาได้ก็ล็อคคอ

ฟางและเอาเข็มชีดยาที่มียากล่อมประสาทจี้คอฟางทันทีทำเอาทุกคนทุกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘แคทอย่าทำอะไรฟางนะ’’ ป๊อปปี้พยายามพูดให้แคทฟัง

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ทำไมค่ะ ห่วงมันมากหรอห้ะ ฮึก ทีแคทป๊อปไม่เห็นห่วงแบบนี้เลย ฮึก ฮ่าๆ จริงสิแคทมันไม่ได้

สำคัญอะไรนี้ ฮ่าๆ แคทมันคนบ้าที่ไม่คัยสนใจเหมือนนังฟาง!!’’ แคทแพดเสียงเหมือนคนบ้า พูด

ไปหัวเราะไปและมองป๊อปปี้อย่างเจ็บปวด

 

 

 

 

 

 

 

 ‡‘‘นี้คุณทำไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกนะ ปล่อยฮันนี่มาเถอะ’’ ป๊อปปี้หญิงพูดแคทจึงหันมามอง

 

 

 

 

 

 

 ‘‘แกไม่ต้องมาสอดเรื่องของฉัน’’ แคทแพดเสียงใส่ป๊อปปี้หญิง จี้เข็มฉีดยาหวังจะฉีดฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฮึก ฮืออออ ’’ ฟางที่ร้องไห้ด้วยความกลัวแคท แคทที่มองฟางและป๊อปสลับกันก็โมโหทันที ก่อน

ที่จะขาดสติและปักเข็มฉีดยาฉีดเข้าไปในตัวฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘กรี๊ดดดดดดด ฮือออ เจ็บบ กรี๊ดดดด ฮือออ’’ ฟางที่โดนเข็มฉีดยาฉีดเข้าไปก็เริ่มไม่มีแรงและ

ซุดลงไปลงกับพื้นทันทีแคทที่มองก็สะใจ 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฟางงงงงง/พี่ฟางงงงง/ฮันนี่!!!!’’ ทุกคนประสานเสียงเรียกฟางอย่างไม่ได้นัดหมาย เมื่อฟาง

โดนฉีดเข้าไปและเริ่มมีอากาณ์ชักและสลบไป ป๊อปปี้รีบเข้าไปพยุงฟางทันที และมองแคทด้วย

ความเจ็บปวด 

 

 

 

 

---

 

ฉับ!!!!!!!

 

ฟางจะเป็นอะไรไหมน้าาาาา  อยากรู้เม้นเยอะๆน้าาาา 

ใครอยากให้ตอนต่อไปเป็นอะไรบอกเลยยยย เดี่ยวแต่งไห้น่ะค่ะ