กว่าจะรู้ว่าเรารักกัน

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘กรี๊ดดดดดดดดดดด ฮืออ พี่ป๊อป ’’ 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘บอกแล้วใช่ไหมว่าคุยได้แต่ห้ามพูดมากนะห้ะ นังฟาง!!!’’ แคทที่จิกหัวฟางขึ้นมาก่อนที่จะกดวาง

สายไปและตะคอกใส่ฟางจนฟางร้องไห้โฮ

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฮือออ คุณมันบ้า คุณมันเลว ฮือออ’’ ฟางว่าแคทและจ้องหน้าแคทอย่างไม่เกรงกลัว แคทมอง

ฟางเยาะๆและผลักหัวฟางออกก่อนที่จะเดินไปสั่งให้ลูกน้องกับกวินออกไปจากห้องจนเหลือแค่

เธอกับฟางสองคนในห้องนี้

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘หึๆ แกมันนังมารขวางรักฉันจริงนังฟางฉันฆ่าอีพิมเพื่อนแกไปคนหนึ่งแล้วแกก็ยังมาแย่งป๊อปไป

จากฉันอีก ฮึก สนุกมากไหมอีฟาง’’ แคทแพดเสียงออกมาอย่างเจ็บปวดที่ตลอดเวลาเธอพยายาม

ทำทุกอย่างที่จะให้ป๊อปปี้คนที่เธอนักหันมามองบ้างแต่เขาก็ไม่เคยมองเธอเลย

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘คุณแคท คุณฆ่าเพื่อนฟาง’’ ฟางพูดออกมาอย่างเจ็บปวด

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ก็มันแย่งป๊อปไปจากฉัน ฉันต้องฆ่ามันทุกคนเพื่อเอาของๆฉันคืนมา ร่วมถึงแกด้วยนังฟาง’’ แคท

พูดอย่างคนขาดสติและหยิบมืดพกขึ้นมาและเดินมาหาฟางเลือยๆ ฟางที่เห็นก็ตกใจและพยายาม

หนีแต่หนีไม่ได้เพราะขาเธอถูกโซ่ล้ามอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘คะ คุณแคทไหนคุณ บอกฟางวะ ว่าคุณมะ ไม่อยาก ขะ ฆ่าฟางไง’’ ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 ‘‘แต่ตอนนี้ ฉันอยากฆ่าแกแล้วมีไรไหม ห้ะ!!!’’ แคทแพดเสียงออกมา และน้ำตานองหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘คะ คุณแคท..’’ ฟางครางออกมาเมื่อเห็นน้ำตาของแคทไหลออกมา 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ไม่ต้องมาเรียกชื่อฉัน ตายสะเถอะ’’ แคทพูดและง้างมืดจะแทงฟาง ฟางที่กลัวก็หลับตาปี๋ แต่แล้ว

ก็มีคนเปิดประตูเข้ามาทันเวลาพอดี

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘แคทเธอบ้าไปแล้วหรอ ’’ กวินที่เข้ามาพอดีก็รีบจับแคทออกมาจากตัวฟางทันที แคทพยายาม

ดิ้นที่จะเอามีดแทงฟาง ฟางที่ได้ยินเสียงกวินก็ลืมตาขึ้นมา และเห็นกวิพยายามจับตัวแคทและ

พาแคทออกจากห้องไป 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ปล่อยฉันนะ ฉันจะฆ่าไอ้พวกแย่งผัวชาวบ้าน ปล่อยฉัน’’ แคทที่พยายามขัดขืนกวินก็ไม่สำเส็จจน

กวินพาออกมาจากห้องได้ ฟางที่เห็นดังนั้นก็เอามือกุมหัวทันที แคทฆ่าพิมงั้นหรอแล้วเธอแย่งพี่

ป๊อปมาจากแคทงั้นหรอ แคทรักพี่ป๊อปมากถึงขั้นฆ่าคนได้แบบนี้นะหรอ เธอผิดใช่ไหมหรือยังไง

แล้วตอนนี้เธอควรจะหนีออกไปจากที่นี้ดีไหม (ดีที่สุดหนีเถอะ) ฟางมองไปรอบๆห้องนี้มีเพียงหน้า

ต่างและประตูและที่สำคัญห้องนี้ลงไปสูงมากและเธอจะหนียังไงโซ่ล้ามไว้อีก

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฮืออออ พี่ป๊อปช่วยด้วย’’ ฟางที่หมดหนทางที่จะหนีก็ร้องไห้ออกมาทันที และสักพักก็มีแม่บ้าน

เข้ามาเอาอาหารมาให้ฟางและมาทำความสะอาดห้องนี้

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฮึก ป้า ป้าค่ะที่นี้ที่ไหนค่ะ’’ ฟางที่เห็นแม่บ้านเข้ามาก็ถามทันที แต่แม่บ้านคนนั้นไม่ตอบและหัน

ไปทำความสะอาดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ป้า ช่วยหนูหน่อยนะคะ ฮึก หนูถูกจับมา ป้าช่วยหนูหน่อยนะค่ะ’’ ฟางพยายามพูดและจับมือแม่

บ้านคนนั้นไว้แม่บ้านคนนั้นจึงหันมามองฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ป้าช่วยอะไรคุณหนูไม่ได้หรอกนะคะ เอ่อ ป้าช่วยไม่ได้จริงคะ’’ แม่บ้านคนนั้นพูดและรีบเดินหนี

ฟาง เพราะเขาช่วยอะไรเธอไม่ได้เลยจริงๆ ไม่งั้นเธอก็ต้องถูกซ้อมจนตายแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฮือออ ป้าช่วยหนูเถอะนะคะป้าก็ผู้หญิงเหมือนหนูป้าไม่สงสารหนูหรอค่ะ’’ ฟางพูดจนป้าคนนั้น

ชะงัก เพราะเธอรู้ดีว่าฟางรู้สึกยังไงแต่เธอช่วยไม่ได้จริงๆ ไม่งั้นเธอก็ถูกซ้อมนะสิและลูกเธอที่รออยู่

ที่บ้านละเธอจะทำยังไง

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ถ้าป้าทำ ป้าก็โดนซ้อมสิค่ะคุณหนู’’ ป้าคนนั้นพูดก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาเพราะทั้งสงสารฟาง

และเสียใจที่ตัวเองช่วยฟางไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ช่วยได้สิค่ะ ฮึกก ป้าแค่เอาจดหมายของหนูไปสงตามเลขที่นี้แล้วป้าก็เขียนที่อยู่ของที่นี้แล้วไป

ส่งให้หนูหน่อยเท่านั้นเองค่ะ ป้าช่วยหนูเถอะนะคะ ถ้าป้าช่วยหนูได้หนูจะพาป้าหนีไปด้วยเลยค่ะ

ป้าจะได้ไม่ต้องทนให้ไอ้พวกนี้ซ้อม น่ะค่ะ’’ ฟางพูดอ้อนวอนแม่บ้านจนแม่บ้านคนนั้นใจอ่อน ฟางถึง

รีบหากระดาษและปากกาเพื่อรีบเขียนจดหมายทันที

 

 

 

 

 

 

 

 วันรุ่งขึ้น

 

 

 

 

 

 

 ‘‘นี้ยังไม่เจอฟางอีกหรอค่ะพี่ป๊อป’’ เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 ‘‘พี่ไปดูทุกๆที่ที่ฟางหน้าจะไปแล้ว แต่ไม่เจอเลย’’ ป๊อปปี้พูดและนั้งลงบนโซฟาด้วยความเหนือย

ตลอดเวลาที่ฟางหายไปเขาตามหาฟางมาตลอดไม่ได้พักเลย จนป่านี้ยังไม่เจอฟางเธออยู่ไหนนะ

พี่คิดถึงเราจังเลย หายไปแบบนี้พี่ใจคอไม่ดีเลยนะคะ

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘เฮ้ออออออ’’ ทุกคนที่นั้งอยูในห้องนั้งเล่นบ้านป๊อปปี้ ถอดหายใจมาพร้อมกันด้วยความเหนือย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ปิ้ง ป่อง......

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ใครมานะ เฟย์ไปเปิดประตูเด๊ะ’’ ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 ‘‘เอ้า ทำไมต้องเป็นเฟย์อะ โห่’’ เฟย์ถึงจะพูดแย้งแต่ก็ต้องเปิดไปเปิดอยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ค๊าา อ้าวว คุณป้ามาหาใครค่ะ’’ เฟย์ที่เปิดประตูมาแล้วเจอป้าคนหนึ่งก็ถาม เพราะป้าคนนั้นทำท่า

ทางชะเง้อมองหาใครในบ้านอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘มาหาคนในรูปนะจ้ะหนู หนูรู้จักไหม’’ ป้าคนนั้นพูดและเอารูป ป๊อปปี้ที่ฟางให้มาให้เฟย์ดู เฟย์ที่

เห็นรูปก็สงสัย ว่าป้าคนนี้เอารูปมาจากไหนและรู้จัก ป๊อปปี้ได้ไง

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘เอ่อออ ป้ารู้จักพี่ป๊อปได้ไงคะ’’ เฟย์พูดถามป้าแม่บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘เอ่อออ หนูเอาไปให้คุณป๊อปเถอะนะป้าไปแล้วน่ะจ้ะ’’ ป้าคนนั้นพูดอย่างรุกรี้รุกร้นมองซ้ายมอง

ขวาและรีบยัดกระดาษใส่มือเฟย์ไว้ก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากบ้านป๊อปทันที เพราะกลัวพวกแคทกับ

กวินจะมาเจอเธอเข้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ป้า ป้าค่ะ มาเรียกค่าพระป่าหรือหรือเนี้ย’’ เฟย์ตะโกนไล่หลังป้าแม่บ้านไปก่อนที่ตัวเองจะเดินเข้า

มาในบ้านป๊อปปี้ทันทีด้วยความงง

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ใครมาหรอเฟย์เห็นยืนคุยตั้งนาน’’ ป๊อปปี้หญิงพูด

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ไม่รู้อะ เข้าเอาซองนี้มาให้พี่ป๊อปอะแหละ’’ เฟญ์พูดและยืนซองไปให้ป๊อปปี้ชายทันที ป๊อปปจึงชี้

หน้าตัวเองประมาณว่า ‘ให้พี่หรอ’ เฟย์จึงพยักหน้า ป๊อปจึงเอามาเปิดอ่านดู

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘จดหมายฟางนี้ ฟางเขียน’’ ป๊อปปี้พูดด้วยความดีใจก่อนที่หน้าทุกคนจะดูตืนเต้นไปด้วยและลุม

เข้ามาอ่านกันทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘จดหมายฟางหรอ ไหนๆดูหน่อย’’ แก้วโทโมะ เขื่อนรีบมาดูทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

                    จดหมายนี้คงมาถึงพี่แล้วสิน่ะค่ะ ตอนนี้ฟางคิดถึงพี่มาก

             

 

          เลยค่ะ ฟางถูกคุณแคทจับตัวมา ฟางคิดถึงทุกคนมากๆเลยน่ะ พี่ป๊อปมาช่วยฟาง

 

 

        ตามที่อยู่ข้างล่างนะคะ ที่อยู่คุณป้าคนที่เอาจดหมายมาให้เขาเขียนให้นะคะไม่ต้องสงสัย

 

 

        รีบมาน่ะค่ะ            (จากฟาง)

 

 

 

 

 

                                                             ที่อยู่ @#$%&^!+

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฟางถูกจับตัวไปอย่างที่ฉันสังหรจริงๆด้วยสิ’’ โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ไม่น่าทำไมเราถึงหาฟางไม่เจอ’’ แก้วพูดบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘งั้นเราไปกันเถอะ ’’ เขื่อนพูดและลุกขึ้น ทำให้เพื่อนทุกคนตบหัวกันคนละทีกับความบื้อของเขื่อน

ที่ไม่มีที่สิ้นสุด ไอ้บ้าเขื่อนจะไปทำไมไม่มาว่างแผนกันก่อนไอ้นี้ปัญญาต่ำกว่าลิงสะอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘โอ๊ย ตบเขื่อนน้อยกันทำไมเนี่ย’’ เขื่อนพูดและลูบหัวตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘นี้ไม่รู้หรือแกล้งโง่ห้ะ จะไปตอนนี้ก็ต่ยนะสิไอ้เขื่อน’’ ป๊อปปี้พูดเขื่อนจึงยิ้มแหยๆให้ ก็เขื่อนน้อยลืม

คิดอะทำไงละ ชิส์ งอล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘เฮ้ออ ป่านี้จดหมายจะถึงพี่ป๊อปหรือยังนะ’’ ฟางพึมพำเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 ปัง

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘ฟาง’’ กวินเรียกชื่อฟาง ทำเอาฟางที่นั้งก้มหน้าอยู่สดุ้ง เงยหน้าขึ้นมาดู

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘คุณกวิน มะ มีไรหรอคะ’’ ฟางพูดและพยายามถอยหนีเพราะกวินดูไม่หน้าไว้ใจเท่าไหร่เลย ตอนนี้

กวินเดินมาหาฟางเลือยๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 ‘‘กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด’’

 

 

 

---

 

 

 

 

เย้ๆ หลังจากนี้เราจะกลับมาอัพได้ทุกวันเหมื่อนเดิมแล้วน้าาาาา ทุกคน

อย่าพึ่งหายไปไหนน้าาา เม้น โหวต เพื่อเป็นกำลังใจให้เราหน่อยน่ะค่ะ

 

เฮียเข้ากรมแล้วน้าาาา 6 เดือนรอกันไว้อะป่าววว อิอิ