กว่าจะรู้ว่าเรารักกัน

 
 
 
 
 
 
 "อ้าว ฟางตื่นแล้วหรอ" ป๊อปปี้พูด แต่ฟางไม่ตอบและนอนตะแคงหนีเขา
 
 
 
 
 "ฟาง พะ" ป๊อปกำลังจะพูดแต่มีคนเปิดประตูและพูดแทรกขึ้นสะก่อน
 
 
 
 
 
 "พี่ฟาง พรุ้งนี้พี่ก็กลับบ้านได้แล้วนะจ้ะ เฟย์ถามหมอแล้ว" เฟย์เดินเข้ามาพร้อมเขื่อน
 
 
 
 
 
 "อืม เฟย์วันนี้เฟย์นอนเฝ้าพี่ได้ไหม" ฟางหันหน้ามาและพูดกับเฟย์เสียงเรียบๆ เฟย์ที่มองพี่สาว
และเห็นว่าแปลกไป ก็เลยหันมาที่ป๊อป แต่ชายหนุ่มส่ายหน้าว่าไม่รู้เพราะอะไรฟางถึงเป็นแบบนี้
 
 
 
 
 
 "คงไม่ได้หรอกพี่ฟาง วันนี้เฟย์ต้องเฝ้าบ้านนะ พี่อย่าลืมสิว่าบ้านเราไม่มีคนอยู่" เฟย์พูดและเดินมา
นั้งข้างๆเตียงฟาง  และพยายามถามเรื่องจากฟาง แต่ฟางก็ไม่ตอบและพอถาม ก็ร้องไห้อย่างเดียว
จนเฟย์ต้องเปลี่ยนเรื่องคุยและคุยกับพี่สาวตัวเองไปเลื่อยๆ และก็มีคนเปิดประตูเข้ามา ทุกคนหันไปมอง
กันเป็นตาเดียว 'แคท' เข้ามาทำไมกัน
 
 
 
 
 
 "สวัสดีค่ะ ทุกคน และก็ฟาง" แคทพูดและหันไปมองฟางและเหยี่ยดยิ้มให้ ฟางเมื่อเห็นก็หลบหน้าแคท
และแคทก็เดินมานั้งแทรกป๊อปกับเขื่อน
 
 
 
 
 
 "เอ่อ คุณแคทครับ ผมคุยกับ ป๊อปมันอยู่นะคับ" เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 "แต่แคทเป็น 'คู่หมั้น' ของป๊อป แคทต้องนั้งใกล้ๆป๊อปมันไม่ผิดนี้ค่ะ" แคทพูด และเน้นคำว่าคู่หมั่น
ให้ฟางได้ยิน และหันมามองเขื่อน
 
 
 
 
 
 "เธอมาที่นี้มีอะไรหรือป่าว" เฟย์พูดแบบคนเบื่อโลก
 
 
 
 
 
 "ออ เกือบลืมไปนะค่ะ คุณแม่ของป๊อปเนีย ให้เอา การ์ดแต่งงานมาให้นะค่ะ" แคทพูด และยื่นการ์ดแต่ง
งานให้เขื่อนและเฟย์ทันทีทำเอาชายหนุ่มหันขวับมามองแคททันที
 
 
 
 
 
 "แต่ผม ยังไม่ได้หมั่นกับคุณน่ะ จะแต่งได้ไง" ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 "ก็คุณแม่ บอกมาแบบนี้นี้ค่ะ" แคทพูด 
 
 
 
 
 
 "ฟางเธอต้องไปให้ได้นะ" แคทเดินมาบอกฟางที่หันหลังหนีเขาและเหยี่ยดยิ้มให้ฟาง
 
 
 
 
 
 "คะ ฟางต้องไปอยู่แล้ว" ฟางพูดนิ่งๆ แตทที่เห็นก็ขัดใจทำไมเธอไม่โวยวาย ไม่เสียใจอะไรเลยละ
อร๊ายยย อยากจะบ้าตาย
 
 
 
 
 
 "แคท ถ้าเธอหมดธระแล้ว ก็ออกไปได้ละ" ป๊อปปี้พูดและชี้ไปที่ประตู แคทที่เห็นว่าทำอะไรไม่ได้ก็เดิน
ปึงปังออกไปทันที เฟย์ที่ได้การ์จากแคทมาก็เปิดดูทันที
 
 
 
 
 
 "เห้ยย งานแต่งมีมะรืนนี้นี้หว่า" เฟย์พูดเสียงดังด้วยความตกใจ ทำไมมันเร็วจังละ
 
 
 
 
 
 "ทำแม่ต้องทำกับฉันยังงี้วะ ฉันจะไปคุยกับแม่ยังไงฉันก็ไม่แต่ง" ป๊อปปี้พูดและเดินออกไป
 
 
 
 
 
 "เห้ย ไอร่ป๊อปรอกูด้วย" เขื่อนพูดและวิ่งตามป๊อปไป
 
 
 
 
 
 "พี่ฟางบอกเฟย์ได้ไหมทำไมพี่ถึงเป็นแบบนี้" เฟย์พูดและแตะไหล่พี่สาวที่นอนตะแคงอยู่ หลังจากที่
หนุ่มๆออกจากห้องไปหมดแล้ว และฟางก็หันตะแคงมาพร้อมน้ำตาและโผล่กอดน้องสาวตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 "เฟย์ ฮึก ฮืออ พี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ฮึก ฮือออ แคทบอกพี่ว่า ถ้าพี่ไม่เลิกยุ้งกับพี่ป๊อปเธอจะทำร้าย
เฟย์กับพี่ ฮึก ฮืออออ พี่ควรจะทำยังไงดีๆ ฮึก ฮือออออ" ฟางพูดและกอดเฟย์แน่นขึ้น เฟย์จึงกอด
ปลอบพี่สาวตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 "ไม่เป็นไรนะพี่ฟาง พี่ฟางไม่ต้งกลัวนะ" เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 "เฟย์ ฮึก พี่ไม่อยากอยู่ที่นี้้ว ฮึก ฮืออ พี่ทนไม่ได้ถ้าพี่ขาดพี่ป๊อป ฮืออ" ฟางพูดความรู้สึกตัวเองออกมา
ทำเอาเฟย์อึง นี้พี่สาวเธอรัก พี่ป๊อปปี้จริงนะหรอ
 
 
 
 
 
 "งั้นพี่บอกเฟย์ได้ไหม เพราะอะไรพี่ถึงขาดเขาไม่ได้" เฟย์พูด 
 
 
 
 
 
 "พะ..พี่ไม่รู้ ฮึก ฮืออ พี่ไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว ฮือออ" ฟางพูดและงอแงเหมือนเด็ก
 
 
 
 
 
 "งั้นพี่ไปอยู่ อเมริกา ไหมละ ไปอยู่กับเพื่อนเฟย์สักพัก แล้วถ้าพี่สบายใจแล้วค่อยกลับ" เฟย์พูด
ฟางจึงเงยหน้ามามอง
 
 
 
 
 
 "พี่ ไปได้หรอเฟย์" ฟางพูดและปาดน้ำตา
 
 
 
 
 
 "อะ อืมม แต่พี่ต้องถามคำถามเฟย์มาก่อนนะ" เฟย์พูด ฟางจึงพยักหน้าและปาดน้ำตาอีกที
 
 
 
 
 "พี่ชอบพี่ป๊อปหรอ" คำถามที่เฟย์ถามทำเอาฟางจุกอก และหน้าเปลี่ยนสี
 
 
 
 
 
 "พะ..พี่ไม่รู้ " ฟางตอบอึกอัก
 
 
 
 
 
 
 "จ้ะๆ แร้วพี่ฟางอย่าคิดมากนะเดียวพอพี่ออกจาก โรงบาลแล้ว เดียวพี่ก็ไป อเมริกาละกันนะ" เฟย์พูด
 
 
 
 
 
 
 "เฟย์ ถ้าพี่ไปแล้วห้ามบอกใครนะ" ฟางพูด และชูนิวก้อย
 
 
 
 
 
 
 "เฟย์ไม่บอกหลอก สัษญา" เฟย์พูดและชูนิ้วก้อยมาเกียวกับฟาง ติ้งตึง~~ และอยู่ดีๆ
เสียงข้อความจากโทรศัพฟางก็ดังขึ้น ฟางจึงหยิบมาดู และ มันคือรูปแคทกับป๊อปที่จูบกันนั่วเนีย
อยู่บนที่นอนโดยที่ป๊อปปี้ภอดเสื้ออยู่ ฟางที่เห็นภาพ ก็ปล่อยมือถือหล่วง และน้ำตาไหลอย่าง
ไม่รู้ตัว เฟย์ที่เห็นฟางร้องไห้ ก็หยิบโทรศัพท์ ขึ้นมาดูก็อึ้ง และรีบกอดปลอบพี่สาวที่ร้องไห้ตอนนี้อยู่ทันที
 
 
 
 
 
 
 "ฮึกก ฮืออออ เฟย์ พี่อยากไปจากที่นี้ ฮือออ" ฟางพูดและร้องไห้ไป
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 มาอัพแล้วน่ะจ้ะ อิอิ พอดีช่วงนี้ติดเกมอะ แล้วพอดึกๆก็ไม่อยากอัพแล้ว
 
 
 เลยช่วงนี้ไม่ค่อยได้อัพ แต่ไรเตอร์ อัพให้แล้วนะ เดียวตอนหน้าฟางจะไป อเมริกา แล้วน่ะจ้ะ