กว่าจะรู้ว่าเรารักกัน
เขียนโดย 
Arisa
วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.44 น.
แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2557 22.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) คำพูดฆ่าคนที่อ่อนแอ!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"อะ อื้มม"
"พี่ฟาง พี่ฟางฟื้นแล้ว " เฟย์พูดอย่างดีใจ
"เฟย์ พะ...พี่ โอ้ยย " ฟางพูดและจะลุกขึ้นนั้งแต่ต้องร้องออกมา เพราะเเผลที่ถูกแทง
ยังไม่หายดี เฟย์จึงรีบประคองฟางทันที
"พี่ระวังสิ แผลพี่ยังไม่หายนะ" เฟย์พูดและแะคองฟางให้นั้งช้าๆ แล้วฟางชะเง้อหาคนๆนั้น
จนเฟย์ต้องพูดบอกฟางอย่างรู้ทัน
"เขากลับกันไปหมดแล้วละ เขาเฝ้าพี่นานละเฟย์เลยให้เขากลับบ้านไป" เฟย์พูด ฟางจึงยิ้มออกทันที
นี้เขามาเฝ้าเธอตลอดที่เธอหลับเลยหรอ
"เอ่อ เฟย์กลับไปเอาเสื้อผ้าก่อนก็ได้นะพี่อยุ่ได้" ฟางพูด
"พี่อยู่ได้แน่นะ งั้นเดวเฟย์จะรีบมานะค่ะ" เฟย์พูด ฟางพยักหน้ายิ้มๆ ให้เฟย์ และเฟย์ก็เดิน
ออกมาจากห้อง ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกหลังจากที่เฟย์ออกไปไม่นาน
"อ้าวเฟย์ ทำไมมาไวจังละ" ฟางพูดแต่เธอไม่ได้หันไม่มอง
"ฉันเอง ไงจำไม่ได้หรอ" ฟางเมื่อรู้ว่าเสียงนั้นไม่ใช่เฟย์ก็หันไปมองก่อนจะหน้าเศร้าทันที
ที่เธอเห็นหน้าคนๆนี้
"คะ..แคท " ฟางครางเบาๆ
"ใช่ ฉันเองฉันก็แค่อยากมาเยี่ยมนะแล้วจะมาบอกข่าวดี" แคทพูดและเหยียดยิ้มให้ฟาง
ทำเอาฟางตัวสั่นด้วยความกลัว
"เดือนหน้า ฉันกับป๊อปจะ 'หมั้น' กันแล้วนะ " แคทพูดและเน้นคำว่าหมั้นใส่หน้าฟาง
จนฟางน้ำตาคลอ
"จ้ะ เดียวฟาง จะไปนะ" ฟางพูดและฝื้นยิ้มไว้
"ฉันไม่ให้แก ไป อีพวกแย่ง ผัว ชาวบ้าน!!!" แคทตะคอกใส่ฟางและผลักฟางตกเตียงจน
ฟางต้องร้องออกมาเสียงดัง เเละแผลเธอก็มีเลือดออก ฟางร้องไห้ด้วยความกลัว และพนม
มือไหว้แคทที่ตอนนี้ใช้รองเท้าส้นสูง เหยียมแผลฟาง จนฟางกรี้ดจนความเจ้บ
"ฉะ..ฉันขอร้องละนะ ปะ..ปล่อย ฉะ...ฉันไปเถอะ" ฟางพนมมือ และพูดทั้งน้ำตาตอนนี้เธอเจ็บมาก
แต่แคทกลับกดลงไปไห้เเรงกว่าเดิม
"งั้น ถ้าแกเลิกยุ้งกับป๊อปได้ ฉันก็จะปล่อยแกไปแต่ถ้าทำไม่ได้ น้องสาวแกไม่รอดแน่" แคทพูด
และเหยียดยิ้มให้ฟางที่ตอนนี้ร้องไห้และร้องออกมาด้วยความเจ็บ
"ยะ..อย่าทำอะไรเฟย์นะ ฟะ..ฟางจะเลิกยะ..ยุ้ง" ฟางพูด แคทจึงดึงขาออกจากแผลฟาง ที่ตอนมี
แต่เลือดที่ออกมาจากแผลฟางจนตอนนี้ฟางหน้าซีดมาก แคทเห็นจึงยิ้มออกมาก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
ปล่อยให้ฟางร้องไห้ด้วยความเจ็บจนสลบไป
"เอ๊ะนั้นมันพี่ป๊อปนี่ จะมาเยี่ยมนังฟางหรอ" แคทพูดและคิด แต่พอเห็นกระเป๋าที่ป๊อปถือมา
ก็รู้ทันทีว่าป๊อปต้องมาเฝ้าฟางแน่ๆ แคทตัดสิ้นใจวิ่งตามป๊อปไป
แอ๊ด~~~
"ฟาง วันนี้เฟย์ให้พี่มะ...." ป๊อปที่เห็นภาพตรงหน้าก็อึง เขาเห็นฟางนอนอยู่กับกองเลือด
และเธอหน้่าซี้ดมาก ป๊อปจึงกดเรียกหมอทันที สักพัก หมอก็พาฟางไป และก็พาฟางมา
และบอกอาการฟางให้ป๊อปฟังก่อนจะเดินออกไป และแคทก็เข้ามาพอดี
"เธอมาทำไม " ป๊อปที่เห้นหน้้าแคทก็ถามทันที
ก็มาเยี่ยมฟางไง ป๊อปก็ถามแปลกๆ" แคทพูดและเอาตะกร้าผลไม้ที่เธอพึ่งไปซื้อมาวาง
ข้างๆเตียงคนไข้ และเดินมานั้งตักป๊อป และเอามือโอบคอป๊อปไว้
"แคทจะทำอะไร นะ นี้มัน โรงบาลนะ" ป๊อปพูดและพยายามแกะมือแคทออกจากเขา แคทเห็นที่เห็น
เหล่ตาไปเห็นว่าฟางตื่นแล้วจึงโน้มหน้าเข้าไปจูบป๊อปทัน จนป๊อปตกใจแต่ด้วยการที่เขาเป็นผู้ชายและโดน
ยั่วแบบนี้เขาก็ไม่ไว้นะ ป๊อปจึงปล่อยให้แคทจูบต่อไป ฟางที่เห็นภาพนั้นก็น้ำตาไหลออกมาทันที
"ฮึก ฮืออ ถ้าจะมาสวีทกันที่นี้ มันไม่ใช่น่ะค่ะ ฮึก " ฟางตะโกนบอก ทำให้ป๊อปได้สติผลักแคทออก
ก่อนจะมองมาทางฟาง แคทท่ชี่เห็นฟางร้องให้ก็ยิ้ม
"ทำไมละป๊อป แคทยังค้างอยู่เลยน่ะ ฮึม" แคทพูดและขยับตัวเข้าไป
"แคทปล่อย ปล่อย" ป๊อปพูดและแกะมือแคทออก และมองแคทด้วยสายตาดุ แคทจึงต้องออกจาก
ห้องฟางแต่เดินมาหาฟาง แล้วกระซิบข้างหูฟาง
"ป๊อป-จูบ-ฉัน และอย่าลืมเรื่องที่พุดไว้ละ ฮึ" แคทพูดและเดินออกไป
"ฮึก ฮืออออออ ๆๆๆๆ " ฟางที่ได้ยินแคทพูด ก็ร้องไห้หนักจนป๊อปต้องลุกมาดู
"ฟาง แคทพูดอะไรกับฟางบอกพี่มานะ" ป๊อปพ฿ดและเอามือกุมมือฟางไว้ แต่ฟางสบัดออก
"ไม่ต้องมายุ้ง กับฟาง ฮือออ" ฟางพูดและสบัดมือป๊อปออก แต่มันสะเทือนถึงแผลทำไห้เธอเจ้บไม่น้อย
"ทำไมฟาง แคทพูดอะไรบอกมานะ" ป๊อปเริ่มตะคอกฟาง ทำไห้ฟางร้องไห้หนัก
"พี่เป็น ใครกัน แล้วเกี่ยวอะไรด้วย" ฟางพูดและตะคอกใส่หน้าป๊อป จนป๊อปมองออกว่าเธอ
กำลังจะไล่เขาออกจากชีวิต
"ฟาง!!! เป็นอะไร" ป๊อปพูดและเขย่าตัวฟาง ฟางยิ่งร้องไห้หนักเพราะมันสะเทือนแผลเธอ
"ฮึก ฮืออ ไม่ต้องมา ยะ....อื้มมมมม" ก่อนที่ฟางจะพูดอะไรป๊อปก็ดึงเธอเข้าไปจูบอยุ่เนิ่นนาน
และเขาสัมผัสได้ถึงน้ำตาใสๆจากแก้มฟางจึงถอนจูบออก
"ฮึก ฮืออออออ พอใจพี่แล้วใช่ไหม เลิกยุ้งกับฟางสักที" ฟางพูดก่อนจะหะนหลังให้ป๊อปและร้องไห้แย่างหนัก
ก่อนจะหลับไปทิ้งให้ชายหนุ่มนั้งกินอยุ่คนเดียวว่าเขาควรจะทำไงดี
"พะ...พี่ขอโทษ ฟาง"
"แค่นี้ป๊อปก็เป็นของฉัน " แคทที่แอบดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่หน้าห้องก็ยิ้มสะใจ และเดินออกมายังลานจอดรถ
"แคท คุณลืมอะไรหรือป่าว" แคทหันไปตามต้นเสียงก่อนจะต้องตาโต
"กะ...กวิน"
"ใช่ ผมเอง และผมก็จำได้นะว่าคุณบอกอะไรผมไว้" กวินพูดและเดินมาม้วนผมแคท ก่อนจะเริ่มไซนลร้คอแคท
แต่แคทผลักออกก่อนทำให้กวินงุดงิดมาก
"เอ่อ ไปต่อที่ คอนโดนายละกัน" แคทพูดแต่ไม่มองหน้ากวิน กวินยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเดินขึ้นรถ
และขับไปยังคอนโดของเขาทันที
"ยอมง่ายๆ อย่างนี้สิดี" กวินพูดเมื่อมาถึงห้องของเขา แคทยิ้มและลูบแผงอกกวิน
"ก็เพราะฉัน กับนย อยากเหมือนกันไงละ" แคทพูดและยิ้มกรุ้มกริม และกวินก็ผลักแคทลงบนเตียงตามด้วย
กวินขึ้นค่อม และบรรเลงเพลงรักให้กันทันที
เรามาอัพดึกไปปะ 5555 แต่ก็อัพให้แล้วน่ะ
เราขอคำแนะนำบ้างสิ จะได้รู้ว่าเราควรปรับเปลี่ยนอะไรอะ
แต่ เม้น โหวต เราขอเยอะๆ เหมื่อนเดิมน่ะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
