กว่าจะรู้ว่าเรารักกัน

 

 

 

 

 ‘‘เฮ้ออออ กลับมาถึงบ้านสักที นั้งรถจนเมื่อยไปหมดแล้วเนี้ย’’ ฟางพูดและ

บิดขี้เกียดไปมา

 

 

 

 ‘‘พี่ป๊อปเข้าบ้านฟางไปดื่มน้ำก่อนไหมค่ะ’’ ฟางพูดและสะกิดไหล่ป๊อป

 

 

 

 ‘‘อะ...เออ ก้อได้ครับ’’ ป๊อปปี้พูดและหน้าแดงเมื่อนึกถึงเมื่อคืนที่ฟางจูบเขา

แต่พอตื่นเช้ามาหญิงสาวก็จำอะไรไม่ได้เลย แต่ก็ดีแลวละที่จำไม่ได้ไม่งั้น

ผมคงลำบากแน่ๆ

 

 

 

 

 ‘‘พี่ป๊อป เป็นอะไรหรือป่าวค่ะไม่สบายหรอ น่าแดงเชียว’’ ฟางพูดและเอามือ

อังหน้าผากชายหนุ่ม

 

 

 

 

 ‘‘พี่ฟาง มาขนของลงจากรถก่อนเร็วเข้า’’ เฟย์พูดแล้วลากฟางออกไป เฮ้ออ

นี้เราเป็นอะไรเนี้ยไอร่ป๊อป

 

 

 

 ‘‘ไอร่ป๊อป เห้ย ไอร่ป๊อป จะเข้าไปข้างในไหมเนี้ย’’ เขื่อนตะโกนเรียกเพื่อนตัวเอง

ที่ยืนพิงรถแล้วเหม่ออยู่ สงสัยมะคืนคงจะ อิอิ...

 

 

 

 ‘‘อะ..เออ ไปๆๆ’’ ป๊อปี้พูดและรีบเดินเข้าไปข้างในบ้านฟางและเฟย์ทันที โทโมะแก้วเขื่อน

ที่เห็นป๊อปเดินเข้าไปแล้วก็หันมายิ้มให้กัน และเดินตามเข้าไป

 

 

 

 ‘‘เอ่อ พวกพี่ๆ รออยู่ข้างล่างก่อนก็ได้นะเดียวฟางกับเฟย์เอาของไปเก็บข้างบนก่อน’’ฟางพูด

และทั้งหมดก็พยักหน้า ฟางเดินถือกระเป๋าขึ้นไปบรรไดอย่างทุลักทุเล

 

 

 

 ‘‘เห้ย ไอร่ป๊อปไปช่วยฟางถือกระเป๋าขึ้นห้องหน่ยดิวะ’’ เขื่อนพูด ป๊ฮปจึงเดินไปช่วยฟางถือ

 

 

 

 ‘‘มาเดียวพี่ช่วยถือ’’ ป๊อปปี้พูด ฟางยิ้มให้น้อยๆแล้เดินนำป๊ฮปขึ้นไปห้องเธอทันที เธอผิดกับ

คนเมื่อคืนจริงๆฟาง เฮ้ย เราคิดอะไรเนี้ย

 

 

 

 

 ‘‘ขอบคุณค่ะพี่ป๊อป เดียวที่เหลือฟางเก็บเองและค่ะ’’ ฟางพูดและหันมายิ้มให้ชายหนุ่ม

 

 

 

 ‘‘คับ’’ ป๊อปปี้พูดและหันไปยิ้มให้ฟางและเดินมาใกล้ๆฟางแต่ดัน สะดุดกระเป๋าฟางสะงั้น

 

 

 

 ‘‘ว้าย/เห้ย’’ ชายหนุ่มล้มทับฟาง บนเตียง อย่างไม่ได้ตั้งใจ ก็ตอนแรกผมก็แค่จะมา

ปัดผงที่มันติดอยู่บนหัวฟางเองก็เท่านั้นอะ

 

 

 

 

 ‘‘พี่ฟาง ฟะ...อุ๊ป’’ เฟย์พูดและปิดปากตัวเอง ทำให้ฟางกับป๊อปปี้หันไปมอง

 

 

 

 ‘‘เฟย์มาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่าเนี้ย’’ เฟย์พูดและยิ้ม ก่อนที่ป๊อปปี้และลุกออกจากฟาง

 

 

 

 ‘‘เอ่อ พี่ลงดีกว่า’’ ป๊อปปี้พูดและรีบเดินออกจากห้องฟางอย่างเร็ว

 

 

 

 ‘‘เอ่ออ พี่ต้องเก็บของนะ เฟย์มีอะไรหรือป่าว’’ ฟางพูดและรีบเก็บของทันที ทำเอาเฟย์ยิ้ม

กับท่าทางพี่สาวของตนเอง

 

 

 

 ‘‘อ้าว พี่เขื่อนกลับไปแล้วหรอ’’ เฟย์ที่ลงมาถามถึงเขื่อน

 

 

 

 

 ‘‘อืม มันบอกว่ามีงานด่วนเข้ามาน่ะเลยต้องกลับก่อน’’ โทโมะพูด

 

 

 

 ‘‘อ้อ งั้นพวกพี่จะกลับกันเลยไหม’’ เฟย์พูด

 

 

 

 ‘‘อืม พี่ก็คงต้องกลับแล้วละ พี่ไปน่ะ’’ โทโมะพูดและเดินออกไป

 

 

 

 ‘‘เอ่อ พี่ก็ต้องกลับละน่ะเฟย์ แก้วกลับไงอะ’’ ป๊อปปี้พูด แก้วยิ้ม

 

 

 

 ‘‘คืนนี้นอนนี้น่ะ เนอะเฟย์’’ แก้วกับเฟย์ยิ้มให้กัน ป๊อปจึงลาและรีบขับรถออกไปทันที

เพราะตัวเองก็มีงานด่วนเช่นกันทั้งๆ ที่พึ่งกลับมาจากการผักผ่อนแท้ๆ เฮ้ออออ

 

 

 

 ‘‘เฮ้อออ เหนือยจังเลย’’ ป๊อปที่เดินเข้าบ้านมาพูด

 

 

 

 ‘‘อ้าว กลับมาแล้วหรอตาป๊อป นั้งก่อนสิ’’ แม่ป๊อปพูด

 

 

 

 ‘‘แม่มีอะไรหรือป่่าวครับถึงได้เรียกผมมาเนี้ย’’ ป๊ฮปปี้พูด

 

 

 

 ‘‘เอ่อ ตาป๊อปแม่อยากให้แกหมั้นกับหนูแคทเขานะ’’ แม่ป๊อปพูด

 

 

 

 ‘‘ไม่!!!ผมไม่ได้ชอบแคท เราเป็นเพื่อนกันน่ะคับแม่’’ ป๊อปปี้พูด

 

 

 ‘‘แต่ยังไงแกต้องหมั้น เพราะฉันตกลงกับทางนู่นไว้แล้วแกอยากให้ฉันเสียหน้า

หรือไงห้ะตาป๊อป แกก็ยังโสด แคทก็ยังโสด แถมเหมาะสมกับแกมากที่สุดละ’’

แม่ป๊อปปี้พูด แม่เขายังไม่รู้จักนิสัยแคทดีสิน่ะแล้วนี้อยู่ดีๆจะให้เขาแต่งกับเพื่อน

ของเขางั้นหรอ แล้วแม่ของเขาไปรู้จักแคทได้ไงกัน

 

 

 

 ‘‘แต่ผมรักฟะ...เอ่อพิมน่ะคับ ไม่ใช่แคท’’ ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 ‘‘แกจะรักใครแม่ก็ไม่สนยังไงแกก็ต้องหมั้น และพรุ่งนี้เราต้องไปกับแม่และไม่มีแต่

อะไรทั้งสิ้น’’ แม่ป๊อปพูดเสียงเด็ดขาด

 

 

 

 ‘‘แต่ผมรักพิม นี้ครับแม่’’ ป๊อปพูด

 

 

 

 ‘‘แต่ยัยพิมมันตายไปแล้วนี้ ไม่รู้แกต้องหมั้นกับแคท เท่านั้น ไม่อย่างนั้นฉันจะ

ตัดชื่อแกออกจากมรดก เดี๋ยวนี้’’ แม่ป๊อปพูดเสียงเด็ดขาด

 

 

 

 ‘‘ได้ ในเมื่อแม่ต้องการผมก็จะหมั้นให้แต่ปคทจะได้แค่ตัว แต่หัวใจของผม

ผมจะไม่ยกให้ใครทั้งนั้น’’ ป๊ฮปปี้พูดขึ้นเสียง และพูดขึ้นห้องไปอย่างไม่สบอารมณ์

ทำไมเขาต้องมาเจออะไรที่เลวร้ายอย่างนี้ด้วยน่ะ

 

 

 

---

 

 

 เอาไงละทีนี้ ป๊อปจะต้องหมั้นกับแคทสะงั้น

 

 

 แล้วฟางละ เม้น โหวต กันเยอะๆน่ะ

 

 

 เดียววันนี้อัพให้ 2 ตอนตามคำขอ จ้า ^^