ระยะเวลาเเห่งกาลรอคอย

          นักเขียนบรรยายนะจ้า

           ...ล่วงเวลาไป 3 อาทิตย์...

     ราณีเก็บเสื้อผ้าอย่างคล่องเเคล่ว ถึงจะเป็นเวลาที่จะจากที่นี้ไป หญิงสาวไม่เคยเหนื่อยกับงานนี้เลย มีความสุขที่ได้ทำมัน ถึงงานนี้จะไม่เหมาะกับเธอ ยากเกินไปเเต่ในที่สุดเธอก็ทำได้สำเร็จ เธอได้รับการเเนะนำจากพี่ร่วมงานของเธอ  ถ้าไม่ใช่เพราะจิรายุเป็นถึงซุปเปอร์สตาร์ ขวัญใจกับสาวทุกคนในประเทศไทย ทำให้เธอต้องเสี่ยงกับงานชิ้นนี้ เพราะว่า... เธอกลัวไปตกหลุมรักเขานะสิ!

ไม่สิ... เธอต้องเห็นเค้าเป็นเพื่อนร่วมงานเท่านั้น  ถ้าราณีเเอบรักหนุ่มหน้าคมคนนี้  อยู่ใกล้มากกว่านี้  มีหวังโดนออกข่าว  เธอคงต้องโดนเเฟนคลับเค้าสับเละเป็นโจ๊กเเน่!

          'ไม่นะ... ยัยเบลล่า เธอต้องไม่เป็นเเบบนี้นะ ม่ายยยยย!!!!'

     หญิงสาวพึมพัมในใจ... เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นมาปลุกเธอจากภวังค์

          "เป็นอะไรไปละเบลล่า ใจลอยไปถึงไหนเนี่ย บ้าหรือเปล่าจะเอาโคมไฟของโรงเเรมไปทำอะไร จะเอาไปเป็นที่ระลึกเหรอจ๊ะ"

      เสียงหัวเราะสาวน้อยนามว่าว่านก้องไปทั่วห้อง ทำให้มือไม้ของราณีระเกะระกะไปหมด สภาพเธอในตอนนี้เธอลากโคมไฟขนาดกลางมาไว้ในกระเป๋า ทำถึงกับเธอหน้าเเดง 'ตายเเล้วฉันทำอะไรไปเนี่ย ยัยราณี!'

          "ว่างัยเบลล่า จัดของเสร็จหรือยังจ๊ะ"

          "อีกสักพักก็เสร็จค่ะพี่ว่าน"

     ว่านทิ้งตัวลงนอนเตียงเเสนนุ่มสีขาวนวล เเล้วซักถามราณีอีก

          "เบลล่าสนุกไหมเวลาอยู่ที่กรุงโซล"

          ว่านถามอย่างนุ่มนวล รอยยิ้มของราณีผุดขึ้นบนใบหน้าทันที

          "สนุกมาก ได้ประสบการณ์เยอะมากเลยค่ะ" เสียงสาวน้อยบ่งบอกถึงความร่าเริง

          "เบลล่าทำได้ดีมากเลยนะ เก่งจริงๆ"

          "พี่ว่านก็... เบลไม่ได้ขนาดนั้นหรอกค่ะ" เท่านั้นเเหละเธอก้จัดกระเป๋าเสร็จ

          "พี่ไม่คิดเลยนะว่าเจมส์เค้าจะสนิทกับเบลขนาดนี้ ช่วยเบลตั้งหลายอย่าง"

     หลายวันมานี้เธอได้เเต่เที่ยวเล่นทั่วกรุงโซลเเล้วจังหวัดอื่น งานเธอเสร็จหมดเเล้วได้เที่ยวเต็มที่!

"ติ๊ง...ติ๊ง..."

เสียงโทรศัพท์เบลล่าดังขึ้น

"สวัสดีค่ะ"

(น้องเบลล่าใช่ไหม พี่เอง...เจมส์)

"พี่เจมส์เอาเบอร์หนูมาจากไหนคะ"

(ขอจากว่านมาน่ะ)

ว่าเเล้วราณีก็หันไปหาว่าน ผู้กระทำความผิดทำหน้าตาย

"พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ"

(อ้อ... ได้เวลาเเล้วครับลงมาได้เลย)

"หนูวางสายเลยนะคะ"

(ครับ)

     Bella Part

               รถมุ่งหน้าไปทางสนามบินนานเเล้ว พี่เจมส์ก็จ้องหน้าฉันตลอดเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างเเต่ไม่พูด สุดท้ายฉันก้ต้องถามพี่เค้า

"พี่เป็นอะไรคะ มองหน้าหนูตลอดเลย"

พี่เค้ายิ้มออกมาตอนที่ฉันถาม เเล้วพี่เจมส์ก็ตอบ

"เร็วจังนะอยู่กับเบลล่าตั้ง3อาทิตย์ ไม่รู้สึกเบื่อเลย อยากอยู่อย่างนี้นานๆจัง"

     ...นาน...นาน หมายความว่าอะไรราณี...

"สนุกมากเลยค่ะ ได้ประสบการณ์เยอะมากเลยคะ^^"

     พี่เค้าหุบยิ้มทันที เเต่เเล้วก็ยิ้มที่หน้า เป็นยิ้มที่สดใสจริงๆ

"ทำไมละค่ะ"

"ไม่มีอะไรครับ"

"เเย่เเล้ว!"

     เสียงพี่ว่านดังขึ้น สีหน้ากำลังมีปัญหา

"พี่ว่านมีอะไรคะ" ฉันถาม

"คือว่า... พี่ขอโทษนะที่พี่ไปส่งไม่ได้ พอดีว่าตอนที่เรามาเกาหลีเเฟนพี่มาเอารถที่สนามบินเเล้วไปใช้ เเล้วโดนรถชน เข้าอู่ตั้งเเต่เมื่อวานเเล้วยังไม่เสร็จ ว่านวานเจมส์ไปส่งเบลล่าได้ไหม พอดีว่าพ่อเบลล่าอยู่ต่างประเทศ เเล้วเเม่เบลล่าไม่ว่างมารับ ว่านของติดรถกลับบ้านด้วยนะ ขอโทษนะมันฉุกเฉินจริงๆ" พี่ว่านบอกด้วยเหตุผลยางเยียด

"ครับ ยินดีครับ"

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ

"เชิญรออยู่ในรถส่วนตัวของคุณเจมส์นะครับ คุณเจมส์พูดคุยกับเเฟนคลับอยู่"

ว่าเเล้วการ์ดก็เดินจากไป  หลังจากมาส่งฉันกับพี่ว่านที่รถพี่เจมส์

     ตอนนี้พี่เจมส์กำลังยุ่งเพราะเเฟนคลับเยอะมาก อีกซักพักพี่เค้าคงมา

     ว่าเเล้ว... ฉันก็เห็นพี่เดินมาที่รถ

"พี่ขอโทษด้วยนะที่ไม่สะดวกนิดหน่อย"

  ห๊า!!! นิดหน่อย นี่นะนิดหน่อย เหงื่อตาไปหมดเลย

  ณ  หน้าบ้านเบลล่า

"ขอบคุณมากนะเจมส์ที่มาส่ง"พี่ว่านกล่าวขอบคุณพี่เจมส์

"ครับ เเล้วไม่ให้ผมไปส่งถึงบ้านหรือครับ"

"เดี๋ยวเเฟนมารับน่ะ" พี่ว่านยิ้ม

"ครับ... ขอบคุณน้องเบลล่าที่เที่ยวเป็นเพื่อนพี่นะ^^"

   อ๊ายยยย!!!.... ลิงน้อยยิ้มหน้ารักมาก

"ค่ะ ยินดีนะคะที่ได้เที่ยวอะไรที่สนุกสุดๆ"

"ขอให้พี่เจอเบลอีกนะ"

"เจอ..."

"ถ้ามีโอกาสพี่จะชวนครอบครัวเบลไปเที่ยวด้วยจะได้สนุก  พี่ต้องไปเเล้วนะ"

"เดินทางปลอดภัยค่ะ"

-------------------ขอบคุณมากนะที่อ่านถึงตรงนี้----------------------

 ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ^_^