ระยะเวลาเเห่งกาลรอคอย

     Bella Part

          อ๊ายยยย!!! ทำไมเจมส์จิถึงได้มาช้าอย่างนี้ ช้าอย่างกับเต่าคานนี่ก็เลิกเรียนเเล้วนะ ยังไม่มาสักที เจมส์จิ...ไม่สิต้อง "คุณเจมส์" ให้เกียจเค้าหน่อย  เพราะดาราสมัยนี้หยิ่งจะตาย เเล้วหลังจากนี้ฉันจะรอดไหมเนี่ย ต้องสัมภาษณ์...เฮ้ยไม่นะ  ฉันเด็กอ่อนประสบการณ์ ลุงบก.คิดอย่างงัยเนี่ยให้ฉันทำงานนี้ เเต่งนิยายอยู่ดีๆกลายเป็นนักข่าวไปได้

          เซ็งๆ....

         "ฟึ่ป!"

     เเละเเล้วปะตูห้องรับเเขกก็เปิดออก เจมส์จิมาเเล้ว..ฮึ่ม! คุณเจมส์มาเเล้ว 

          "ใช่เบลล่าหรือป่าวครับ"

     เสียงเจมส์นี่....เค้าถามฉัน เเล้วฉันก็หันไปหาเค้า ดูเหมือนจะทำหน้าอึ้งนิดๆตอนฉันหันไป

          "ใช่ค่ะ"

          "ลงไปร้านกาเเฟกันเลยไหมครับน้องเบลล่า"

          "ไปเลยก็ได้ค่ะ"

     เเละเเล้ว....ฉันกับเจมส์จิก็ลงมาร้านกาเเฟพร้อมกัน อึดอัดจังเลยกลัวทำอะไรไม่ถูก ฉันเดินข้างๆเค้า  ฉันเงียบมากเค้าเลยหันมามองฉันอยู่ป็นระยะๆ  เเละเเล้วเราก็มาถึงร้านกาเเฟ

     ฉันมองหาพี่ปิ๊กเเล้วก็พี่ว่าน  เเต่ทำไมไม่เห็นสองคนนั้นเลยละ หรือว่าคุยกันเสร็จเเล้วก็กลับ  ไม่น๊า!! พี่ว่านจะทิ้งฉันง่ายๆเเบบนี้เลยหรอ เเล้วฉันจะกลับยังงัยละ

     "ใช่เบลล่าหรือป่าวครับ" พนักงานร้านกาเเฟคนหนึ่งถามฉันเป็นภาษเกาหลี

     "ใช่ค่ะ"   ฉันตอบ

     "คุณว่านฝากนี่มาครับ" เเล้วเค้าก็ยื่นกระดาษที่มีข้อความเขียนอยู่ให้ฉัน

ฉันก้มอ่านข้อความในกระดาษ..ลายมือพี่ว่านนี่นา

"เบลล่าพี่ขอโทษนะที่พี่กลับเร็ว พอดีว่าพี่ท้องเสียพนักงานเอาขนมปังหมดอายุให้พี่กิน  เเล้วพี่ปิ๊กก็มีธุระด่วน พี่มารับไม่ไหว ยังงัยกลับกับเจมส์เเล้วกันนะ"

      พี่ว่านท้องเสีย....มารับไม่ได้  ทิ้งให้ฉันอยู่กับ...ก็ได้เดี๋ยวกลับคนเดียวก็ได้

"มีอะไรหรือป่าวครับ" เจมส์ถามฉันหลังจากที่ใบ้มานาน

"พี่ว่านท้องเสียค่ะ...คุณปิ๊กมีธุระ"

"งั้นกลับกับพี่ก็ได้  โรงเเรมก็อยู่ที่เดียวกันไปด้วยกันก็ได้"

          เอาเเล้วงัย...จะพูดว่ายังงั้ยเนี่ย อยากมีเพื่อนกลับก็กะไรอยู่ กลับคนเดียวดีกว่า เเต่ว่า...ถ้ากลับคนเดียวไม่ปลอดภัยเเน่

"ว่างัยครับ"

"ได้ค่ะ เบลกลับด้วยก็ได้"

          เเล้วก็ตอบตกลง  เราสองคนหาที่นั่งที่เหมาะสมสักพักใหญ่ เเล้วก็เริ่ม....

"เออ...หนูต้องสัมภาษณ์คุณ...เกี่ยวกับ..เออ..คือ..ว่า"

"พี่ว่าอย่างเพิ่งเลยดีกว่า เรามารู้จักกันก่อน จะได้สนิทกันเหมือนพี่น้องงัย"

     พี่น้อง..หมายความว่ายังงัย ฉันเพิ่งเจอกับเค้าเองนะ นี่เค้าเห็นฉันเป็นพี่เป็นน้องเลย

"ไม่มีอะไร เเค่พี่อยากสนิทกับน้องจะได้ไม่ติดๆขัดๆเกี่ยวกับสัมภาษณ์งัย^^ เเล้วน้องชื่อจริงชื่ออะไรครับ"

"ชื่อ ราณี เเคมเปน ค่ะ^^"

"ลูกครึ่ง อังกฤษ หรือ ฝรั่งเศสครับ"

"อังกฤษค่ะ"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ น้องเบลล่า เริ่มกันเลยดีกว่าพี่กลัวเบลล่าง่วง"

"^^"

         เเละเเล้ว..ทุกอย่างไปได้ดี  ฉันคุยกับพี่เขาสนุกมาก คือว่าพี่เค้ายิ้มตลอด น่ารักมาก  ความคิดที่ฉันคิดว่าทำไม่ได้มันหายไปเเล้ว วันนึงสัมภาษณ์ไปตั้งเยอะ เก่งนะเนี่ยราณี...

      ช่วงนี้ก็เย็นเเล้ว  ฉันกับพี่เจมส์ก็กลับโรงเเรมกัน พี่เค้าชวนฉันคุยไม่หยุด ช่วงเวลานี้ทำให้เรารู้จักกันมากขึ้น เเล้วพี่เค้าก็มาส่งถึงหน้าห้อง

"ขอบคุณนะคะ สำหรับวันนี้"

"ไม่เป็นไรครับ อื้ม..พอดีว่าพรุ่งนี้พี่ว่าง ไปเที่ยวกันนะ"

"ต้องเเล้วเเต่พี่ว่านค่ะ^^"

"งั้นพรุ่งนี้ตอนสายๆ พำจะรอหน้าห้อง ถ้าพี่เลยนัดไปเคาะประตูห้องพี่ได้เลยนะ ห้องพี่ก็ตรงไปเเล้วเลี้ยวขวานะ"

"ค่ะ..เเล้วพรุ่งนี้เจอกันนะคะ"

"ครับ"

*****ติดตามตอนต่อไปน๊า******