ระยะเวลาเเห่งกาลรอคอย
8.7
เขียนโดย noey_august
วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.15 น.
27 chapter
24 วิจารณ์
36.31K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 เมษายน พ.ศ. 2557 16.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) ถึงเเล้วจ้า..เกาหลี..เกาหลีเย้!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ Bella Part
เฮ้ย...ฉันตื่นมาด้วยความอ่อนเพลีย ตื่นมาอีกทีก็ถึงกรุงโซลเเล้ว
ฉันกับพี่ว่านรอกระเป๋าเเละสัมภาระเสร็จเเล้ว พวกเราก็เรียกเเท็กซี่ไปโรงเเรม
"เบลอาบน้ำก่อนพี่ก่อนก็ได้นะ" พี่ว่านบอกฉัน
"เเล้วเราจะไปสัมภาษณ์เจมส์จิที่ไหนคะ"
"เออ..วันนี้เราพักกันก่อนพรุ่งนี้พี่จะโทรหาพี่ปิ๊กดูก่อนนะ"
"งั้น..เบลไปอาบน้ำก่อนนะคะ"
"จ้า"
ฉันอาบน้ำเสร็จเเล้ว พี่ว่านก็อาบต่อ ฉันว่าถ้าไปเเต่งนิยายข้างนอกคงได้บรรยากาศดี ฉันเอาสมุดของที่ฉันจะเอาไป เเละลงไปเเต่งนิยายที่สวนสาธารณะ
อากาศเย็นสบาย ฉันเเฮปปี้มากมาที่สวนสาธารณะข้างโรงเเรม สาวเกาหลีเดินผ่านมามีเเต่ใครสวยๆ สีของใบไม้ก็เปลี่ยนเป็นสีส้มเเดง ฉันถ่ายรูปสนุกเลย
ฉันก้มมองนาฬิกาก็ว่าเย็นเเล้ว ฉันเดินกลับเข้าโรงเเรม ขณะนั้นเองฉันกำลังก้าวเข้าโรงเเรม ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินชนฉัน เค้าเดินไปเล่นโทรศัพท์ไป ใส่เเว่นดำ ปากเเดง หน้าขาว เหมือนคนไทยมาก สูงประมาณ180มั้ง ฉันจำได้ขึ้นใจเลย
"ขอโทษค่ะ" ฉันบอกเขาเป็นภาษาอังกฤษ เกาหลีจำได้อ่าT-T สมุดโน๊ตกระจัดกระจายไปหมด
"ไม่เป็นไรครับ ผมเองที่ชนคุณ ผมขอโทษด้วยนะครับ" เค้าตอบเเล้วก้มลงหยิบสมุดให้ฉัน
"ไม่เป็นไรค่ะ"
ฉันก้มลงเก็บสมุด เค้าช่วยฉันหยิบกระดาษที่ปลิวกระจัดกระจาย เเล้ววางโทรศัพท์ลงพื้น ฉันเห็นวอลเปเปอร์ในโทรศัพท์ของเข้า เท่านั้นละฉันหันหน้ามาหาเค้า เฮ้ย..หน้าเหมือนกันเลยอ่า ใช่คนนี่ไหมเนี่ย
"ขอบคุณมากค่ะ"
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
ฉันยืนอึ้งอยู่นาน ที่ฉันเห็นวอลเปเปอร์ในโทรศัพท์เค้าอ่า รูปเจมส์จินะ เเละเขาหน้าเหมือนเจมส์จิมาก ต้องใช่....ต้องใช่เเน่ๆ!!!
-------ติดตามตอนต่อไปนะ----------
เฮ้ย...ฉันตื่นมาด้วยความอ่อนเพลีย ตื่นมาอีกทีก็ถึงกรุงโซลเเล้ว
ฉันกับพี่ว่านรอกระเป๋าเเละสัมภาระเสร็จเเล้ว พวกเราก็เรียกเเท็กซี่ไปโรงเเรม
"เบลอาบน้ำก่อนพี่ก่อนก็ได้นะ" พี่ว่านบอกฉัน
"เเล้วเราจะไปสัมภาษณ์เจมส์จิที่ไหนคะ"
"เออ..วันนี้เราพักกันก่อนพรุ่งนี้พี่จะโทรหาพี่ปิ๊กดูก่อนนะ"
"งั้น..เบลไปอาบน้ำก่อนนะคะ"
"จ้า"
ฉันอาบน้ำเสร็จเเล้ว พี่ว่านก็อาบต่อ ฉันว่าถ้าไปเเต่งนิยายข้างนอกคงได้บรรยากาศดี ฉันเอาสมุดของที่ฉันจะเอาไป เเละลงไปเเต่งนิยายที่สวนสาธารณะ
อากาศเย็นสบาย ฉันเเฮปปี้มากมาที่สวนสาธารณะข้างโรงเเรม สาวเกาหลีเดินผ่านมามีเเต่ใครสวยๆ สีของใบไม้ก็เปลี่ยนเป็นสีส้มเเดง ฉันถ่ายรูปสนุกเลย
ฉันก้มมองนาฬิกาก็ว่าเย็นเเล้ว ฉันเดินกลับเข้าโรงเเรม ขณะนั้นเองฉันกำลังก้าวเข้าโรงเเรม ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินชนฉัน เค้าเดินไปเล่นโทรศัพท์ไป ใส่เเว่นดำ ปากเเดง หน้าขาว เหมือนคนไทยมาก สูงประมาณ180มั้ง ฉันจำได้ขึ้นใจเลย
"ขอโทษค่ะ" ฉันบอกเขาเป็นภาษาอังกฤษ เกาหลีจำได้อ่าT-T สมุดโน๊ตกระจัดกระจายไปหมด
"ไม่เป็นไรครับ ผมเองที่ชนคุณ ผมขอโทษด้วยนะครับ" เค้าตอบเเล้วก้มลงหยิบสมุดให้ฉัน
"ไม่เป็นไรค่ะ"
ฉันก้มลงเก็บสมุด เค้าช่วยฉันหยิบกระดาษที่ปลิวกระจัดกระจาย เเล้ววางโทรศัพท์ลงพื้น ฉันเห็นวอลเปเปอร์ในโทรศัพท์ของเข้า เท่านั้นละฉันหันหน้ามาหาเค้า เฮ้ย..หน้าเหมือนกันเลยอ่า ใช่คนนี่ไหมเนี่ย
"ขอบคุณมากค่ะ"
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
ฉันยืนอึ้งอยู่นาน ที่ฉันเห็นวอลเปเปอร์ในโทรศัพท์เค้าอ่า รูปเจมส์จินะ เเละเขาหน้าเหมือนเจมส์จิมาก ต้องใช่....ต้องใช่เเน่ๆ!!!
-------ติดตามตอนต่อไปนะ----------
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ