ระยะเวลาเเห่งกาลรอคอย

 
     Bella  Part
 
             .....ตอนเช้า.....
       ฉันเลื่อนมือเเตะริมฝีปาก  เมื่อคืนนี้เขาจูบฉัน มันเป็นจูบเเรก...เเล้วอ่อนโยนมากด้วย
 ทำไมความรู้สึกฉันตอนนี้มันเปลี่ยนไปนะ...เพราะอะไร
       ฉันเดินลงมาชั้นล่างเเต่เช้าเพื่อมาหาป้าชม  เเต่ปรากฎว่าไม่เจอ
"ตื่นเเล้วเหรอครับ"  เสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลังฉัน
"เมื่อคืนหลับสบายไหมครับ"พี่เจมส์ยังถามฉัน
"เบล...เอ่อ..ฉันหลับสบายดี"
"คุณมองหาป้าชมใช่ไหม  ป้าชมเเกออกไปข้างนอกเเต่เช้าเเล้วล่ะ"
       คำตอบนั้นทำให้ฉันคิดว่า  ในบ้านหลังนี้มีเเค่ 3 คน เเต่ตอนนี้มีอยู่เเค่ 2 คน...
  นี่ฉันอยู่กับเขาสองต่อสองเลยนะ รู้สึกกังวลเรื่องเมื่อคืนจัง
"ฉันขอตัวล่ะ" ฉันตัดบททันทีเเล้วเดินขึ้นไปบนห้อง
"คุณจะไปไหน" พี่เจมส์เข้ามาเปิดประตู
"ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน ชีวิตฉันไม่มีความสำคัญอะไรมากมาย" ฉันทำเป็นไม่สนใจ
"เเต่...ชีวิตคุณสำคัญกับผมมาก"
    ฉันหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินคำนี้จากข้างหลัง 
"คุณอยู่เป็นเพื่อนผมได้ไหม กว่าป้าชมจะกลับก็อีกนาน ผมอยากมีเพื่อนคุยด้วย" เขากุมมือฉันเเน่น
"ฉันทำอำอะไรไปให้คุณไม่สบายใจหรือเปล่า"
  พี่เจมส์ยิ้มขึ้นมาทันที  ที่ฉันทำเเบบนี้เพราะ...ฉันอาจเป็นห่วงเขาก็ได้
"คุณห่วงผมหรอ"
"เปล่าค่ะ...ฉันไม่ได้ห่วงคุณ" ฉันปากเเข็ง
"ไม่เดป็นไรครับ ผมว่าเราลงไปอ่านหนังสือที่ห้องนั่งเล่นกันเถอะครับ"
 
 
  "ผมขอโทษ"
เขาเดินมานั่งข้างๆตัวฉันบนโซฟาในห้องนั่งเล่น ขณะที่ฉันนั่งอ่านหนังสืออยู่
"ถ้าเรื่องนั้น...ฉันลืมไปหมดเเล้ว" ฉันตอบทั้งๆที่จำทุกอย่างได้เเม่น
"ผมรู้ว่าคุณยังโกรธผมอยู่..." พี่เจมส์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
"ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้น?"
"ให้ผมทำอะไรก็ได้ให้คุณหายโกรธผมได้ไหม...ผมไม่สบายใจนะ" พี่เจมส์ทำสีหน้าหนักใจ
"งั้น...ฉันขอให้คุณลืมนี้ไปนะ คุณเเละฉันจะได้สบายใจ"
   ฉันยิ้มให้เขา  เเต่เขายิ้มกว้างมาก  เเล้วจู่ๆฉันก็ถูกรวบร่างเข้าไปกอด  เขาหอมฉันอย่างดีใจ
"ผมขออะไรอีกได้ไหม"
"หื้ม?"
"คุณเรียกตัวเองว่าเบลได้ไหม"
  ฉันก้มหน้า 
"ไม่เป็นไรครับ ถ้ามันทำให้คุณไม่สบายใจ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉัน...เอ่อ..เบลทำได้"
    เขาจ้องหน้าฉัน ทำให้ฉันไม่รู้สึกโกรธเลย พี่เจมส์ได้เเต่ยิ้มมองฉันอยู่ในอ้อมกอด
....อย่างมีความสุข^^