ระยะเวลาเเห่งกาลรอคอย

 

"เบลล่า  ทำงานวันเเรกเป็นไงบ้างจ๊ะ" ภัสถามมาตามสาย

"ดี...นิดหน่อย"

"เเล้วพรีมหายไปไหนเนี่ย ทำไมเงียบจัง"

"อ้อ วันนี้มีกินข้าวกับครอบครัวเลยรีบกลับ"

"เเล้วเรื่องพี่เจมส์เเกคุยกับเขารู้เรื่องยัง"

        ฉันเงียบ ไม่พูดอะไรต่อ

"ว่าไง  ทำไมเงียบไปล่ะเบลล่า"

"ไม่มีอะไรเเล้ว  เเค่นี้นะ..."

"เฮ้ย!! เดี๋ยว"

        ฉันวางสายไปเเล้ว  ในหัวมันคิดเเต่หาทางออก

ทำไงดี  พรุ่งนี้ต้องเจอเขาอีกเเน่  มันต้องมีซักวิธี

 

"กลับบ้านก่อนนะ..."

    เสียงผู้คนในออฟฟิตต่างทยอยกันกลับบ้าน  วันนี้ฉันติดรถพรีมมา

ถ้าเกิดขอคนอื่นกลับด้วยคงไม่ได้เพราะเพิ่งมาได้เเค่วันเเรกเอง

 เเล้วไม่ได้สนิทกับใครมากด้วย        สงสัย....ต้องกลับเองล่ะ

 

    ฉันตรงไปที่ประตูทางออกของออฟฟิตอย่างรวดเร็ว เเต่กลับมีชายใส่สูทตรงมาหาฉัน

เเล้วคนนั้นฉันก็รู้จักดีด้วย

"ให้พี่ไปส่งไหมเบลล่า"

     ฉันยังคงยืนเงียบ 

"ไม่รบกวนคุณหรอกค่ะ  ฉันกลับเองได้"

"ให้พี่ไปส่งนะ เมื่อเช้าติดรถพรีมมานี่"

"ฉันกลับเองได้ค่ะ"

       เท่านั้นล่ะร่างฉันก็ลอยละลิ่วสู่อ้อมกอดของเขา  ฉันพยายามทุบหลังเเล้วร้องโวยวาย

"คุณทำบ้าอะไรของคุณ ปล่อยฉันนะ!!"

      ฉันร้องลั่น  เหมือนเป็นเด็กที่ถูกผู้ใหญ่ทำโทษ  เเล้วคนบางกลุ่มหันมามองฉัน

พากันยิ้มใหญ่  ยิ้มกันทำไมล่ะย่ะ มาช่วยกันสิโว๊ยยยย!!

       เเล้วเขาก็ตรงไปที่รถ  เเล้วยัดฉันเข้าไปอย่างง่ายดาย เเล้วเดินไปฝังคนขับ

"แค่นี้เอง  เดี๋ยวพี่ไปส่งนะครับ"

       ตลอดทางที่ฉันนั่งอยู่บนรถ  ฉันได้เเต่เงียบ เหมือนคนเป็นใบ้  มองวิวข้างถนนไปเรื่อย

"เบลล่าพักอยู่ที่ไหนครับ"

        คำถามนั้นทำเอาเรียกสติฉันกลับเข้าสิงร่าง คิดสิยัยเบลล่า บ้านเธออยู่ที่ไหน

คิดๆๆๆๆๆๆ

    ................

         แล้วฉันก็ไม่ได้ตอบอะไรต่อจากนั้น ไม่คิดที่จะหันมองหน้าพี่เจมส์ 

เเต่เขากลับมองฉันเป็นระยะๆ   เเล้วฉันก็เพิ่งรู้ตัวว่า รถได้เคลื่อนเข้าคอนโดฯที่ฉันพักอยู่

"คุณรู้ที่อยู่ของฉันได้ยังไง"

"ทุกอย่างที่อยู่ในตัวเบลล่าพี่รู้หมด"  พี่เจมส์ยิ้มเมื่อฉันยิงคำถามไป

"ขอบคุณที่มาส่งค่ะ"

       ฉันลืมหูลืมตาออกจารถ เเต่เขาเดินมาหาฉันเเล้วดึงเเขนฉันไว้

"กี่ครั้งเเล้วที่เบลเดินหนีพี่ ทำไม ทำไมทำเหมือนเราไม่เคยรู้จักมาก่อน"

"ปล่อยฉัน"

"ตอบสิเบลล่า  ว่าทำไม" พี่เจมส์ยังคงมีสีหน้าจริงจัง

"ฉันไม่เคยรู้จักคุณมาก่อน  เพราะคนที่ฉันรู้จักในวันนั้น ได้หายไปจากชีวิตฉันเเล้ว"

        ฉันกลั้นใจพูดออกไป

"เเต่...พี่อยู่ตรงหน้าเบลเเล้วไง"

"ไม่ใช่ คุณไม่ใช่คนที่ฉันเคยรู้จักในวันนั้น"

"พี่..."

"เลิกใช้คำว่า 'พี่' ซักที เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน อย่ามาซ้ำรอยอดีตอีกเลย"

        ฉันหันหลังให้เขา  พยายามไม่ร้องไห้

"คุณกลับไปเถอะค่ะ"

    ฉันเดินจากเขาไป  เเล้วกลับขึ้นคอนโดฯ

   ....ฮึกๆ...

  เเละก็ปล่อยโฮมาอย่างหนัก  เเล้วโยนตัวลงบนเตียง  ยัยเบลล่าเเกเป็นไรไป

เเกไม่เคยอ่อนเเอเเบบนี้เลย  มือของฉันเอื้อมไปอุ้มตุ๊กตาที่ไม่ใหญ่มากมากอด

อดีต...ใช่ ฉันจำวันนั้นได้เเม่น วันที่ฉันนอนอยู่ที่โรงพยาบาล  ตื่นมาฉันก็เห็นมันอยู่

ข้างๆฉัน  ในขณะนั้นฉันกอดมันเเน่นอย่างไม่รู้ตัว แล้วพยายามลืมคนที่เคยเป็นเจ้าของมัน...

 

James  Part

 

      ผมมุ่งหน้าไปร้านกาเเฟเเห่งหนึ่งใกล้กับที่ทำงานพี่เกรท ผมรู้สึกผิด  ผิดไปหมด

พี่เกรทคือคนที่จะช่วยผมได้ 

   "อ้าว...พี่เกรทสวัสดีครับ"

   ผมทักทายพี่เกรทเดินตรงมาที่ผม  ผมพยายามทำสีหน้าไม่คิดมากจนเกินไป

"อืม พรีมไปทำงานวันเเรกเป็นไงบ้าง"

"โธ่!! พี่เกรทครับ เจอผมถามถึงเเฟนทันที"

"ได้ไงล่ะไอ้เจมส์  เป็นเเฟนกันต้องถามหากันสิ เเล้วเรียกพี่มามีอะไรรึเปล่า"

"พี่เกรทครับ...คบกับพรีมได้นานเเค่ไหนแล้ว"

"1ปีน่ะ เราเจอกันในวันวาเลนไทน์ที่อิตาลี ตอนนั้นพี่พาครอบครัวไปเที่ยวเลยเจอกัน

ทำความรู้จักกัน  เเล้วพี่ก็รักทันที"พี่เกรทยิ้มอย่างมีความสุข

"เเล้วพรีมเคยเล่าเรื่องเกี่ยวกับเบลล่าให้ฟังบ้างไหมครับ"

"พรีมจะชอบเล่าเรื่องเพื่อนสนิทให้ฟัง โดยเฉพาะเรื่องเเกเเล้วก็ผู้ชายอีกคน"

"พี่เกรทช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ"

     เเล้วผมก็ได้รู้เรื่องราวของเบลล่า  เเละก็ได้รู้จักผู้ชายที่ชื่อ 'ทัพ' อย่างดี

 

       .......เพราะอย่างนี้นี่เอง  ทำไมเบลล่าถึงโกรธผม.......

 

"เเล้วทำความเข้าใจกันยัง" พี่เกรทถามหลังสรุปเรื่องทั้งหมดเสร็จ

"ยังเลยครับ  ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี"

    พี่เกรทยกมือขึ้นจิบกาเเฟ 

"ค่อยๆคิด  อย่างใช่อารมณ์มาก"

     เเล้วผมกับพี่เกรทก็ช่วยกันเเก้ไขปัญหา  จนทำให้ผมคิดได้....

 

Bella Part

 

   ...........หลังทำงานได้  1  อาทิตย์........

"น้องเบลล่า  คุณเจมส์เรียกพบที่ห้อง"

     เสียงใสจากหัวหน้าของฉัน

"พี่เเจนทราบรึเปล่าคะ  ว่าเขาเรียกทำไม"

"ไม่รู้จ๊ะ เขาบอกว่าให้พี่มาตามเบล เเค่นั้นเอง"

"งั้นเบลไปนะคะ"

 

........ห้องส่วนตัวของพี่เจมส์........

"พี่...."

"ถ้าคุณเรียกมาคุยเรื่องอื่นนอกจากเรื่องงาน ฉันต้องขอตัว"

   ฉันลุกขึ้นยืน

"ผมมีเรื่องจะบอก  เรื่องงาน"

  ฉันพยายามระงับอารมณ์ตังเอง

"เรื่องอะไรคะ"

"คือว่า  มีงานด่วนเข้ามาที่นี้  ผมอยากทดสอบความสามารถของเบล...เอ่อ...คุณ

มาช่วยทำงานชิ้นนี้ได้ไหม"

"แล้วฉันต้องทำยังไงบ้าง"

"กลับไปที่คอนโดฯ  เเล้วไปเก็บเสื้อผ้า"

"มันเกี่ยวอะไรด้วย ฉันไม่ได้จะไปขายตัวนะ!" ฉันถามอย่างสงสัย

"ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด คุณไปเก็บเสื้อผ้า เเล้วมาอยู่บ้านผมซักคืนสองคืน จนกว่างานจะเสร็จ"

"ทำอยู่ที่ออฟฟิตก็ได้ ทำไมต้องไปทำที่บ้านคุณด้วย" ฉันยังถามต่อไป

"จะได้สะดวก  เอางี้นะครับไม่มีอะไรมาก เเล้วมันอยู่ในสัญญาด้วย ถ้าคุณคัดค้าน

ผมจะฟ้องคุณ"  พี่เจมส์ทำสีหน้าเจ้าเล่ห์

"ฉันทำก็ได้" ฉันลุกออกจากเก้าอี้เเล้วปั้นหน้าเครียดเดินออกจากห้องนั้นไป

 

ติดตามตอนต่อไปนะ

ขอโทษนะตอนนี้อัพช้าไปหน่อย  มีปัญหานิดหน่อย. ไม่ค่อยจะสนุกเท่าไหร่

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ   อย่าลืม คอม+เม้น นะ