รักแค่เธอเท่านั้น...

 "ป๊อปทำไมช่วงนี้หนูฟางไม่มาหาแม่บ้างล่ะลูก แม่คิดถึงฝีมือทำอาหารของหนูฟางมาก"แม่ของป๊อปปี้ถาม
 "ไว้ถ้าวันนี้ฟางว่างผมจะพามาพบนะครับแม่"ป๊อปปี้บอก
 
 
 
 
 
 "เฟรมจะไปไหนอ่ะ แล้วไม่ไปมหาลัยหรอ"ฟางถามเมื่อเห็นเฟรมใส่ชุดหรูที่มีราคาแพง
 "ฉันเบื่อ อยากจะออกไปหาอะไรทำสนุกๆหนะ"เฟรมบอกแล้วเดินออกไป ฟางได้แต่ส่ายหัวกับนิสัยของเฟรม
 "วันนี้วันครบรอบ2ปีของเราใช่ไมป๊อป"ฟางพูดแล้วนึกถึงภาพเธอกับป๊อปที่เคยมีความสุขด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
ณ ร้านดอกไม้
 
 "ขอช่อดอกไม้ที่สวยที่สุดของที่นี่ด้วยครับ"ป๊อปปี้บอกกับเจ้าของร้าน
 "นี่ค่ะ"เจ้าของร้านยื่นช่อดอกไม้ให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 "ยัยเฟรม ฉันดีใจกับแกด้วยนะที่ตอนนี้พี่ป๊อปจะต้องหลงไหลแก แหม ฉันล่ะอิจฉาจริงๆเลย"มีนบอก
 "ฉันบอกแล้วไงถ้าฉันอยากได้อะไรก็ต้องได้ แต่ตอนนี้ฉันจะทำให้พี่ฟางเจ็บมากกว่านี้หน่ะสิ"
 "แต่ฉันว่าตอนนี้พี่ฟางก็น่าจะเจ็บพอแล้วนะ..."มีนพูดเหมือนอยู่ข้างฟางทำให้เฟรมไม่พอใจหันมาจิกตาใส่
 "เจ็บพอแล้วหรอ ที่ผ่านมาตั้งกี่ปีที่เค้าได้ทุกอย่างมากกว่าฉัน เค้ามีแต่คนเอาใจใส่แล้วฉันล่ะต้องมานั่งดูตอนที่คนอื่นต่างเอาใจพี่ฟาง!"เฟรมพูดอย่างหัวเสีย
 "แกไม่รู้หรอกว่าฉันต้องทนเจ็บปวด เหมือนอยู่โดดเดี่ยวถึงแม้ว่าจะมีพ่อมีแม่เหมือนคนอื่นๆแต่สำหรับฉันเหมือนสิ่งๆนั้นฉันเหมือนไม่มี"จู่ๆน้ำตาของเธอก็ไหล
 "ยัยเฟรมฉันขอโทษ ต่อจากนี้ฉันจะอยู่ข้างเเกนะ แกให้ฉันทำอะไรบอกมาเลยฉันจะทำให้นะ"มีนบอก
 "แกจะทำให้ฉันจริงๆหน่ะหรอ"เฟรมปาดน้ำตาแล้วกลับมาสนใจมีน
 "อ่า...อะ..อืม"มีนพยักหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ติ้งหน่อง ติ้งหน่องงงง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 "ใครมาเนี่ย"ฟางเดินออกไปดู คนที่เธอเห็นคือ...
 "ป๊อป!"ฟางตกใจ แต่ยังไงก็ต้องไปหาเขาที่หน้าบ้าน 
 
 
 
 
 
 
 
 แอ๊ดดดด
 
 
 
 
 
 
 
 "ใช่ฟางรึเปล่าครับ"ป๊อปปี้ถาม
 "ฉัน..."ฟางนึกถึงคำพูดของเฟย์
 
 
 "ต่อจากนี้พี่ต้องเป็นฉันส่วนฉันจะเป็นพี่"
 "แล้วทำไมพี่ต้องเป็นเฟรมด้วยล่ะ"
 "ก็เพราะตอนนี้พี่ป๊อปเค้าคิดว่าฉันเป็นพี่หน่ะสิ ต่อจากนี้ไปพี่ต้องเป็นฉัน แต่ถ้าพี่ไม่ยอมเป็นฉันอย่าหวังว่าฉันจะเรียกพี่ว่าพี่เลย!"
 
 
 "ฉันเฟรมเองค่ะ"ฟางจำใจยอมบอกว่าตนนั้นคือเฟรม
 "อ้าวเฟรมหรอ แล้วฟางไปไหนล่ะ"ป๊อปปี้ถาม แล้วมองดูรอบๆบ้าน
 "พี่ฟาง เค้าไปทำธุระเดี๋ยวก็คงกลับมาค่ะ"
 "นั้นพี่ฝากดอกไม้นี้ให้ฟางด้วยนะครับ"ป๊อปปี้ยื่นดอกไม้ให้เธอ
 "ให้พี่ฟาง..."
 "วันนี้วันครบรอบ 2ปี ของพี่กับฟาง เลยซื้อดอกไม้มาให้"เมื่อป๊อปปี้พูดเช่นนั้นฟางถึงกับชะงัก เธอมองตาป๊อปปี้ค้าง ก่อนที่ป๊อปปี้จะมองตาเธอเช่นกันทั้งใจเต้นแรง
 
 "ป๊อป!"เสียงเรียกของสาวอีกคนทำให้ทั้งสองตกใจก่อนจะหลบสายตากัน
 "ฟาง!"
 "ป๊อปมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย เข้าบ้านก่อนสิคะ"เธอบอกก่อนจะเดินเข้ามาควงแขนป๊อปปี้เข้าบ้าน แล้วหันกลับมาจิกตาใส่ฟาง
 
 
 
 "ป๊อปก็..ที่จริงรอฟางกลับมาก่อนก็ได้นะคะจะได้ไม่ต้องฝากคนอื่นไว้"เฟรมพูดแล้วแอบเหลือบไปที่ฟาง
 "คนอื่นที่ไหนฟาง นี่เฟรมน้องสาวฟางไม่ใช่หรอป๊อปก็นึกว่าฟางจะกลับมาช้าไงเลยฝากเฟรมไว้ก่อน"
 "ฝากแล้วทำไมต้องจ้องตากันซะขนาดนั้นล่ะคะ"เฟรมถาม
 "มันไม่ใช่อย่างนั้นนะเฟร..."ฟางกำลังจะพูดชื่อเธอแต่เฟรมกลับจิกตาใส่
 "พี่ฟาง...คือที่จริงแล้ว..."เฟรมพูดไม่ทันจบแต่เฟรมกลับพูดแทรก
 "ไม่ต้องบอกก็ได้ค่ะ ฟางเชื่อว่าป๊อปจะไม่นอกใจฟางถูกไมคะจะไม่เห็นคนอื่นดีกว่าฉัน ใช่ไมคะ"เฟรมถามทำเอาป๊อปปี้อึดอัดชอบกล 
 "เอ้อฟาง วันนี้ว่างรึเปล่า"ป๊อปรีบเปลี่ยนเรื่อง
 "ว่างค่ะ ตั้งแต่นี้ไปฟางว่างตลอกนะคะป๊อปจะมาหาฟางเมื่อไหร่ก็ได้"
 "นั้นวันนี้ไปพบแม่ป๊อปหน่อยสิครับ รุณแม่ท่านคิดถึงมากเลย"
 "ได้ค่ะ วันนี้ป๊อปมารับฟางไปหาแม่นะคะ"เฟรมบอกแล้วหันหน้าไปเย้ยฟาง
 "นั้นป๊อปกลับก่อนนะฟาง ไปนะเฟรม"ป๊อปปี้ลาก่อนจะเดินออไปจากบ้านโดยที่มีเฟรมตามไปส่งติดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
  ในรถ
 "อะไรวะเนี่ย"ป๊อปปี้นึกถึงตอนที่เขากับฟางมองหน้ากันสลับกับตอนที่เขากับเฟรมมองหน้ากัน
 "ทำไมมันไม่เหมือนเดิมวะ"ป๊อปปี้ได้แต่สงสัย
 
 
 
 
 
 
 
 "เมื่อไหร่พี่จะเลิกยุ่งกับพี่ป๊อปสักทีล่ะ!"เฟรมตะคอกใส่ฟาง
 "พี่ก็แค่รับดอกไม้จากป๊อปก็เท่านั้น"ฟางบอก
 "รับดอกไม้หรืออยากจะจับเค้ากันแน่จ้องตากันซะอย่างนั้น"เฟรมยังคงต่อว่าฟาง
 "พี่ไม่รู้จะพูดยังไงให้เฟรมเข้าใจ! แต่พี่ยืนยันได้ว่าป๊อปเค้าไม่รู้สึกอะไรอย่างนั้นกับพี่อีกแล้วเฟรมวางใจได้"ฟางรีบปฎิเสธ
 "หึ ถึงพี่ป๊อปจะยังเผลอมีความรู้จริงๆเฟรมก็ไม่มีวันยอมปล่อยให้เค้ากลับมารักกับพี่ได้หรอก พี่จำไว้ด้วยนะ ว่าตราบใดที่ฉันยังอยู่ตรงนี้ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้พี่รักกับพี่ป๊อปได้อีก!"เฟรมบอกอย่างหัวเสีย 
 
 
 
 
  ป๊อปปี้จะจำได้รึเปล่าอย่าลืมติดตามด้วยนะคร้าบบบบ