รักแค่เธอเท่านั้น...

 "ตาป๊อปจะไปไหนแต่เช้าลูก"แม่ของป๊อปปี้ถามขึ้น

 "พอดีผมมีธุระอ่ะครับ ผมไปนะ"ป๊อปปี้บอกลาผู้เป็นแม่ ก่อนจะรีบขับรถออกไป

 

 

 

 เธอคือเรื่องส่วนตัวของฉัน...

 

 

 

 "ฮัลโหล"ป๊อปปี้รับโทรศัพท์

 "ฮัลโหล นั้นป๊อปหรอ"เสียงจากปลายสาย

 "ฟาง"ป๊อปปี้เรียกชื่อเธอ

 "ป๊อปช่วยฟางด้วยตอนนี้ฟางอยู่ที่ที่ป๊อปให้ดอกไม้ฟาง! ป๊อป!"ฟางพยายามขอความช่วยเหลือจากป๊อป

 "ฟางเป็นอะไร!ฟางๆ"พอเขาจะถามแต่เธอกลับวางสายไปแล้ว

 "โถ่เว้ย!"ป๊อปปี้เลี้ยวรถกลับ เพื่อไปตลาด

 

 

 

 

  

 

ติ้ดดดด

 

 

 

 

 

 "เฟรมแกแน่ใจหรอว่าพี่ป๊อปจะมาหาแก"มีนถาม

 "ฉันแน่ซะยิ่งกว่าแน่อีก พี่ป๊อปจะต้องมา"เฟรมพูอย่างมั่นใจ เมื่อเขาเพิ่งโทรไปขอความช่วยเหลือจากป๊อปปี้

 "เห้ยแกนั้นใช่รถพี่ป๊อปรึเปล่าอ่ะ!"มีนชี้ไป

 "หึ ยัยมีนเริ่มแผนได้เลย"เฟรมสั่งมีน มีนพยักหน้า

 

 

 

 

 "พวกแกออกมาได้แล้ว"มีนเรียกลูกน้องของพ่อเธอ เพื่อแกล้งมาทำร้ายเฟรมตามแผน

 

 

 

 

 

 

 "กรี้ดดดด ช่วยด้วยๆ"เฟรมพยายามตะโกนเพื่อให้ป๊อปได้ยิน

 "ฟาง!"ป๊อปปี้รีบวิ่งเข้าไปช่วยเฟรมทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ผั้วะ!!!(ป๊อปปี้ต่อยพวกนักเลง)

 

 

 

 

 

 

 

 "ป๊อปๆพอแล้วค่ะ"เธอรั้งมือป๊อปปี้ไว้ก่อนที่ลูกน้องพวกนั้นจะวิ่งหนีไป

 "ฟาง เป็นอะไรรึเปล่า"ป๊อปปี้รวบตัวเธอเข้าไปกอดอย่างเป็นห่วง

 "ฟางไม่เป็นไรแล้วค่ะป๊อป ป๊อปเจ็บมากมั้ยค่ะ"เธอคลายกอด แล้วจับใบหน้าของเขาที่มีรอยฟกช้ำ

 "ฟางขอโทษค่ะที่ทำให้ป๊อปต้องมาเจ็บตัวแบบนี้"เธอรีบรวบตัวป๊อปไปกอด

 "ไม่เป็นไรนะฟาง"ป๊อปปี้กอดตอบ

 "ป๊อปยังรักฟางอยู่ใช่ไมคะ"เฟรมถาม

 "ป๊อปยังรักฟางตลอด ไม่เคยเกลียด รักมาตลอดไม่เปลี่ยนแปลง"ป๊อปปี้บอก ทำเอาเฟรมทั้งส่ะใจแล้วก็แค้นใจรวมๆกัน

 "ฟางก็รักป๊อปค่ะ ฟางยังรักป๊อปไม่เปลี่ยนแปลง ฟางอยากขอโทษสิ่งที่ฟางทำให้ป๊อปเสียใจ พวกผู้ชายพวกนั้นฟางแค่สนุกๆไปกับเค้าไม่ได้จริงจังฟางอยากให่ป๊อปให้อภัยฟาง"เธอบอก ก่อนจะคลายกอดเขาแล้วค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้หน้าของป๊อป

 "ฟาง ป๊อปว่าฟางรีบกลับบ้านเถอะนะ"ป๊อปปี้บอกแล้วดันเฟรมออก

 "ค่ะ"เฟรมพยักหน้า แล้วเดินออกไปกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

  เมื่อถึงบ้านเฟรมและป๊อปปี้ก็เดินจูงมือกันเข้ามา

 

 "ป๊อปเข้ามาในบ้านก่อนสิคะ"เธอควงแขนป๊อปเข้ามาในบ้าน

 

 

 "กลับมาแล้วหรอ...ป๊อป"ฟางอึ้งแล้วมองป๊อปปี้กับเฟรมสลับกัน เช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่อึ้งได้แต่มองหน้าฟาง

 "ป๊อปคะ นี่เฟรมน้องสาวฟางเองค่ะ"เธอแนะนำฟางเป็นชื่อของเธอแทน

 "ทำไม.."ฟางตกใจ

 "เฟรมจ้ะ พี่คิดว่าเฟรมน่าจะไปเอาน้ำมาให้เราสองคนนะคะ"เธอบอกฟางแล้วเดินไปนั่งกับป๊อปปี้

 "ฟางมีฝาแฝดทำไมไม่บอกป๊อปล่ะ"

 "ก็ฟางเห็นว่ามันไม่ได้สำคัญอะไร ก็เลยไม่ได้บอกค่ะป๊อปคงไม่โกรธฟางนะคะ"เธอรีบหาข้ออ้างทันที

 "ป๊อปไม่โกรธฟางหรอก"

 

 

  ฟางเดินถือแก้วน้ำมาให้ทั้งสอง

 "เฟรมมานั่งด้วยกันก่อนสิจะได้สนิทกันไง"เฟรมบอก แล้วดึงแขนฟางมานั่งข้างๆ

 "นี่ป๊อปปี้เป็นแฟนของพี่เองแหละจ้ะ เราเพิ่งปรับความเข้าใจกัน"เฟรมบอกแล้วแอบยิ้มมุมปาก ฟางได้แต่พยักหน้า

 "พูดอะไรบ้างสิเฟรม"

 "สวัสดีค่ะ...พี่ป๊อป"ฟางจ้องตาป๊อปปี้ ทำเอาป๊อปแอบหวั่นไหวทำไมมองตาของเธอแล้วเหมือนกับมองตากับฟาง

 "ป๊อปคะ ป๊อป!"เฟรมเรียกเขาเมื่อเห็นว่าเขาจ้องฟางค้าง

 "หะ หะ ว่าไงนะฟาง"

 "ดูแล้วเนี่ย ป๊อปกับเฟรมน่าจะสนิทสนมกันได้นะคะ"เฟรมบอก

 "คือ ตอนนี้ป๊อปต้องรีบไปแล้ว ไปก่อนนะฟางเฟรม"ป๊อปปี้บอกลา

 "นั้นเดี๋ยวฟางไปส่งนะคะ"เธอบอกแล้วเดินไปส่งป๊อปปี้หน้าบ้าน

 

 

 

 

 "ขอใจมากนะฟางที่มาส่ง"

 "ค่ะ โชคดีนะคะป๊อป บานค่ะ"ทั้งสองบอกลากันก่อนที่ป๊อปปี้จะขับรถออกไป

 

 

 

 

 "กลับมาแล้วหรอ...ป๊อป"

 "นี่เฟรม น้องสาวฟางเองค่ะ"

 

 

 "ฟางเฟรม ทำไม..ฉันมองตาเฟรมแต่กลับรู้สึกเหมือนเฟรมนั้นเป็นฟาง แต่พอมองตาฟางมันกลับไม่รู้สึกเหมือนมองตาเฟรมเลยวะ โอ้ย ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ไอป๊อปนะไอป๊อป"ป๊อปปี้บ่นพึมพำ

 

 

 

 

 

 "เฟรมนี่มันเรื่องอะไรกัน"ฟางเดินเข้ามาถาม

 "ต่อจากนี้ไปพี่ต้องเป็นฉันส่วนฉันจะเป็นพี่!"เฟรมบอก

 "แล้วทำไมพี่ต้องเป็นเฟรมด้วยล่ะ"ฟางถาม

 "ก็เพราะตอนนี้พี่ป๊อปคิดว่าฉันเป็นพี่หน่ะสิ ต่อจากนี้ไปพี่ต้องเป็นฉัน แต่ถ้าพี่ไม่ยอมเป็นฉันก็อย่าหวังว่าฉันจะเรียกพี่ว่าพี่เลย!"เฟรมบอกก่อนจะเดินขึ้นห้องไป

 "นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย"ฟางยังคงสงสัย แต่เพื่อที่เฟรมจะได้มีความสุขเธอก็ยอม...

 

 

 

         คิคิ จบไปอีกตอนงงกันรึเปล่า เม้นๆ