รักแค่เธอเท่านั้น...

 เฟรมจับตัวฟางมาตรงถนน แล้วจ่อปืนไปที่ตำรวจที่ตามเธอมา
 "แกอย่าคิดเข้ามาใกล้ฉันนะ ถ้าแกไม่อยากให้นังนี่ตาย!"เฟรมพูด
 "เฟรมพอเถอะ หยุดทำร้ายคนอื่นได้แล้ว"ฟางบอก
 "นิ่!หยุดทำเป็นคนดีได้แล้ว!ทุกอย่างมันเป็นเพราะแกถ้าแกไม่บอกเรื่องของเรา ป่านนี้ฉันคงไม่ต้องมาตกระกรรมลำบากแบบนี้!"เฟรมตะคอกใส่
 "เฟรมทุกอย่างมันเกิดจากความโลภของเธอทั้งนั้น อย่าเอาฟางมาเเกี่ยวด้วยสิ"ป๊อปปี้ปราม
 "ก็เพราะพี่เป็นอย่างนี้ไง!อะไรๆก็อย่าใส่ร้ายฟาง อย่าใส่ร้ายฟาง!ฉันถึงต้องทำอย่างนี้ไง!"เฟรมพูดพร้อมปืนที่จ่ออยู่ที่หน้าท้องของฟาง
 "ใจเย็นๆนะเฟรม ค่อยๆคิดว่าสิ่งที่เราทำนี่มันถูกแล้วหรอ"แม่ป๊อปปี้เกลี้ยกล่อม
 "ทุกสิ่งที่ฉันทำมันถูกแล้ว!แกไม่ต้องมาสอนฉัน"
 
 
 
 อื้ออออ
 
 
 
 ฟางกัดไปที่แขนของเฟรม
 "โอ้ย"เฟรมร้องออกมา ทำให้ฟางหลุดจากแขนเฟรมได้
 "แก!"เฟรมจับปืนขึ้นแล้วจะยิงไปที่ฟาง
 
 
 
 
 ปัง!
 
 
 
 
 "เฟรม!!!"ฟางตะโกนเรียกชื่อเธอ ทันทีที่เห็นเฟรมโดนยิง
 "อึก"เฟรมนิ่ง ก่อนที่ตัวจะทรุดลงไปกับพื้น
 "เฟรม"ฟางรีบวิ่งไปหาเธอ ที่นอนจมกอลเลือดอยู่ที่พื้น
 "เฟรม ฮือๆ ไม่นะเฟรมอย่าเป็นอะไรนะ ฮือๆ ใครก็ได้อ่ะเรียกรถพยาบาลหน่อยสิคะ ฮือๆช่วยเฟรมด้วยสิ!"ฟางเรียกขอความช่วยเหลือ พร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุด
 "ฟาง..."ป๊อปปี้เดินไปข้างๆฟาง
 "ป๊อปพาเฟรมไปโรงพยาบาลหน่อยสิ!"ฟางบอก
 "พี่ป๊อป..."เฟรมค่อยๆลืมตาขึ้นเพื่อมองหน่สป๊อปปี้
 "เฟรม"ฟางเรียกชื่อเธอ
 "เฟรมอยากบอกกับพี่ป๊อป...ว่า...เฟรม...รักพี่ป๊อปมาก...เฟรมก็รู้ว่า...พี่ป๊อปรั...พี่ฟาง...มากแค่ไหน...แต่เฟรม...ก็ยัง...จะรักพี่คนเดียว...."เฟรมบอกก่อนที่ตาจะค่อยๆปิดลง ก่อนจะสิ้นลม...
 "เฟรม!ฮือๆๆ"ฟางรวบเฟรมเข้าไปกอด น้ำตายังคงไหลไม่หยุด ป๊อปปี้ที่กุมมือฟางอยู่ก็น้ำตาไหลลงมาทันที
 
 
 
 
 
 
 ณ วัด....
 
 
 "ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เราได้พบกันอีกนะ เราจะเป็นพี่น้องกันแบบนี้ตลอดไป"เมื่อพูดเสร็จฟางก็วางดอกไม้จันทน์ที่หน้าโรงศพของเฟรม
 "พี่ขอบใจเฟรมมาก ที่มีความรู้สึกดีกับพี่มากขนาดนี้ ขอให้เฟรมโชคดีนะครับ"ป๊อปปี้เมื่อพูดเสร็จก็วางดอกไม้จัทน์ไว้หน้าโรงศพของหญิงสาว
 "ฉันจะอโหสิกรรมให้แกนะเฟรม ขอให้แกโชคดี ถ้าชาติหน้ามีจริง ยังไงฉันก็อยากเป็นเพื่อนกับแกตลอดไปนะ"มีนบอกก่อนจะวางดอกไม้จันทน์
 
 
 
 ควันดำที่ออกมาจากเมรุก็ขึ้นไปบนท้องฟ้า...
 
 "ฮือๆๆ"ฟางยังคงร้องไห้ไม่หยุด เมื่อมองไปบนท้องฟ้า
 "ฟางไม่เป็นไรนะ"ป๊อปปี้ปลอบ โอบแขนฟางไว้อย่างอ่อนโยน
 
 "ฟางฉันพาพี่ทามมาหาแกด้วยอยู่ทางด้านโน้น"เฟย์บอก ก่อนจะชี้ไปที่ทามไท
 "พี่ทาม" ฟางรีบไปหาเขาทันที
 
 "พี่ทามเป็นไงบ้างคะ"ฟางถาม
 "เธอเป็นน้องสาวพี่ใช่ไม"ทามไทถาม
 "ใช่ค่ะ ฟางเป็นน้องสาวของพี่ทามเองค่ะ"ฟางบอก ก่อนจะเข้าไปกอดชายหนุ่ม
 "คุณหมอบอกว่าตอนนี้พี่ทามอาจจะยังจำใครได้บ้างแต่ไม่หมดหน่ะ เราต้องช่วยให้พี่เค้าจำได้บ้าง"เฟย์บอก
 "ฉันว่าเราควรจะพาเค้าไปในที่ที่เราไปกันบ่อยๆหน่ะ"เฟย์เสนอ
 "ขอโทษนะ"มีนเดินเข้ามา
 "มีน"ฟางเรียกชื่อเธอ
 "คือฉันขอดูแลพี่ทามเองนะ"มีนบอก
 "เธอจะดูแลพี่ทามหรอ"เฟย์ถามอย่างสงสัย
 "ฉันทำผิดกับพี่เค้ามาเยอะ ฉันโกหกพี่เค้า ทั้งๆที่นั่นมันเป็นสิ่งไม่ดี"มีนบอกอย่างรู้สึกผิด
 "โกหกพี่ทามหรอ"ฟางถาม
 "ความจริงแล้วเรื่องที่พี่ทามถูกทำร้ายนั้น ไม่ใช่อุบัติเหตุหรอก แต่ความจริงแล้วเฟรมเค้าเป็นึนทำพี่ทามเอง"มีนบอก
 "หะ!"ทุกคนต่างตกใจ
 "ทั้งๆที่ฉันรู้เรื่องทั้งหมดแต่ฉันก็ยังให้เรื่องมันวุ่นวายแบบนี้ ตอนนี้เฟรมก็ไปดีแล้วฉันเลยอยากขอดูแลพี่ทามเองหน่ะ"มีนบอก
 "ฉันขอบใจเธอมากเลยนะ ถ้าเธอรู้สึกผิดต่อพี่ทามมากขนาดนั้นฉันก็ไม่ขัดหรอกจ้ะ เธอดูแลพี่ทามได้นะ"ฟางบอกก่อนจะยิ้มให้มีนอย่างจริงใจ
 
 
 
 
 2เดือนผ่านไป
 "ตอนนี้ป๊อปมีความสุขมากเลยอ่ะ ที่ฟางคือฟางจริงๆ"ป๊อปปี้พูดพลางกุมมือฟางพลาง
 "ทำไมป๊อปชอบพูดถึงแต่เรื่องนี้อยู่เรื่อยเลยล่ะ"ฟางถาม
 "ก็ป๊อปดีใจนิ"ป๊อปปี้บอก
 "พอป๊อปพูอย่างนี้ ฟางก็คิดถึงเฟรมขึ้นมาทันทีเลยอ่ะ"ฟางบอก
 "อืม แต่ตอนนี้ป๊อปอยากให้ฟางคิดถึงแต่เรื่องของเรามากกว่า"ป๊อปปี้บอก ก่อนจะหยุดเดินแล้วกุมมือฟางทั้งสองข้าง
 "นี่ก็ผ่านมา2เดือนแล้วนะครับ ป๊อปว่าเราควรจะมีชีวิตที่มีเพียงเราสองคนดีกว่านะ"ป๊อปปี้บอก
 "พูดอย่างนี้หมายความว่าไงคะ"ฟางถาม
 "เรามาแต่งงานกันนะครับ"ป๊อปปี้บอก ก่อนจะคุกเข่าลง
 "ป๊อป ยืนเถอะอายเค้านะ"ฟางปรามป๊อปปี้
 "ฟางจะแต่งงานกับป๊อปได้ไมครับ เรามาแต่งงานกันนะ"ป๊อปปี้บอกอย่างจริงจัง
 "ค่ะ ฟางจะแต่งงานกับป๊อป"ฟางตอบรับ ทั้งสองกอดกันแนบแน่น
 
 
อย่าลืมติดตามตอนจบนะคะ คริคริ