รักแค่เธอเท่านั้น...

 ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

 "ป๊อปห็นฟางชอบมาร้านนี้บ่อยๆเลยพามาหน่ะครับ"ป๊อปปี้บอก

 "อ๋อ หรอคะ"

 "เรื่องที่เฟรมพูดนี่ไร้สาระจริงๆเลยนะ"ป๊อปปบอก

 "เอ่อ..."

 "ฉันไม่ใช่เป็นคนทำ"

 "เฟรมเค้าชอบพูดเล่นแบบนี้อยู่เรื่อย ความจริงแล้วที่เฟรมทำอย่างนี้ฟางก็อดสงสารไม่ได้หน่ะค่ะ"เฟรมบอกอย่างหน้าซื่อ

 "ป๊อปคิดว่าเราก็คบกันมานานแล้วใช่ไมครับ"ป๊อปปี้บอกแล้วยื่นมือไปกุมมือเธอไว้

 "เรามาแต่งงานกันดีไม"ป๊อปปี้บอก ทำเอาเฟรมถึงกับอึ้งเล็กน้อย

 "จริงหรอคะป๊อป"เฟรมพูดอย่างตื่นเต้น

 "มาแต่งงานกันนะ"ป๊อปปี้บอก

 "ค่ะ แต่งค่ะ"เฟรมบอก

 ตกดึก

 ณ บ้านนีระสิงห์

   บนห้องเฟรม

 "อ้ายยยย นี่ฉันจะได้แต่งงานจริงๆหน่ะหรอ"เฟรมดีใจจนออกนอกหน้าทันทีที่ทามไทเดินมาได้ยินพอดี

 "ในที่สุดฉันก็ชนะพี่ฟาง ทุกสิ่งทุกอย่างต้องเป็นของฉัน"เฟรมบอกอย่างมั่นใจ  

 "แต่งงานหรอ"ทามไทตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เช้าวันรุ่งขึ้น

ณ บริษัทป๊อปปี้

 "คุณป๊อปคะมีคนมาขอพบคุณค่ะ ตอนนี้อยู่ห้องรับแขก"อนงค์เดินเข้ามาบอก

 "ใครหรอครับ ใช่ฟางรึเปล่า"ป๊อปปี้ถาม

 "ไม่ใช่หรอกค่ะ เป็นผู้ชาย"อนงค์บอก

 "ผู้ชายหรอ"ป๊อปปี้สงสัย

 ณ ห้องรับแขก

 "หวัดดี"เสียงชายหนุ่มคนนึง

 "นายทามไท"ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นเขา

 ฝั่งเฟรม

 "ฉันมาหาป๊อป"เฟรมบอกกับอนงค์

 "คุณป๊อปมีแขกอยู่ค่ะ"อนงค์บอก

 "ใครจะสำคัญกว่าฉันอีกล่ะ"เฟรมบอก

 "ยังไงก็ไม่ได้หรอกค่ะ"อนงค์ห้าม

 "ฉันกำลังจะแต่งงานกับป๊อป ฉะนั้นฉันก็ถือว่าเป็นภรรยาของเขาแล้ว"

 "ยังไงก็เข้าไม่ได้หรอกค่ะ เชิญคุณไปรอที่เคาเตอร์ก่อนจะดีกว่าถ้าคุณป๊อปคุยธุระเสร็จก็เข้าไปได้ค่ะ"

 "ชิ!"เฟรมสะบัดบ็อบใส่อนงค์ ก่อนที่เธอจะนึกแผนออก

 "น้องๆ"เฟรมเรียกหญิงสาวคนนึงที่อยู่หน้าเคาเตอร์

 "ค่ะ มีอะไรให้ช่วยไมคะ"พนักงานสาวถาม

 "ฉันมีเรื่องจะให้เธอช่วยหน่อะเธอคงจะรู้ใช่ไมว่าฉันเป็นภรรยาของป๊อปปี้"

 "ค่ะ ดิฉันทราบ"

 "เธอช่วยไปให้คุณอนงค์ออกจากที่ตรงนั้นหน่อยสิ"เฟรมบอกแต่พนักงานสาวเหมือนจะไม่อยากทำ

 "ขอโทษด้วยนะคะแต่ฉัน..."เธอพยายามจะปฎิเสธ ทันทีที่เฟรมหยิบเงินออกจากกระเป๋าให้เธอ3000บาท

 "ทีนี้เธอจะช่วยฉันได้รึยัง"เฟรมบอก หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะรับเงินจากเฟรมไป

 หน้าห้องทำงานป๊อปปี้

 "คุณอนงค์คะคือ เอ่อ มีคนมาขอพบคุณหน่ะค่ะ"พนักงานสาวบอก

 "เรียกพบฉันหรอ ใคร"อนงค์สงสัย

 "ดิฉันก็ไม่ทราบค่ะ คุณอนงค์ไปพบเค้าหน่อยเถอะค่ะ เค้ารออยู้หน้าบริษัททางด้านโน้น"พนักงานสาวบอกแล้วชี้ไปตรงทางเข้า

 "แล้วใครจะเฝ้าล่ะทีนี้"

 "เดี๋ยวดิฉันทำหน้าที่แทนคุณเองค่ะ ไม่ต้องห่วง"พนักงานสาวบอกอย่างมั่นใจ ทันใดนั้นอนงค์ก็เดินออกไป

 "ดีมาก"เฟรมบอกกับเธอก่อนจะเดินเข้าไปห้องทำงานป๊อปปี้ที่กว้างและมีห้องรับแขกอีกห้องที่อยู่ในห้องทำงาน

 ณ ห้องรับแขก

 "นายมาที่นี่มีอะไร"ป๊อปปี้ถาม

 "ฉันมีเรื่องอยากจะถามนาย"ทามไทบอก 

 "นั้นเสียงพี่ทามนิ"เฟรมตกใจ จึงเดินไปแอบฟังพวกเขาคุยกัน

 "นายมีเรื่องอะไรจะถามฉัน"ป๊อปปี้ถามอย่างสงสัย

 "นายกับฟางเป็นอะไรกันหรอ"ทามไทถาม

 "หึ ฉันกับฟางเราเป็นแฟนกัน และตอนนี้เรากำลังจะแต่งงานกัน"ป๊อปปี้บอก ทำเอาทามไทตกใจ

 "แต่งงานกัน!"ทามไทถึงกับตาโต เมื่อนึกถึงคำพูดของเฟรม

 "อ้ายยย นี่ฉันจะได้แต่งงานจริงๆหน่ะหรอ"

 "ในที่สุดฉันก็ชนะพี่ฟาง ทุกสิ่งทุกอย่างต้องเป็นของฉัน"

 "นายจะแต่งงานกับเธอจริงๆหน่ะหรอ"ทามไทถามอีกครั้ง

 "ทำไมหรอ รึว่านายไม่ยกฟางให้ฉัน"

 "ฉันขอบอกนายไว้ก่อนเลยว่า คนที่นายจะแต่งงานด้วยไม่ใช่คนที่นายตั้งใจจะแต่งงานด้วย นายลองคิดดูให้ดีผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่..."ทามไทพยายามจะบอกความจริงแต่เขาดันจำคำขอร้องของฟางได้

 "พี่ทามรู้แต่ว่าตอนนี้เฟรมมีความสุขก็ดีแล้วไม่ใช่หรอคะที่เธอจะได้รับความรักนั่น"

 "นี่ฟางทำไปเพราะอยากให้เฟรมมีความสุขอย่างนั้นหรอ"ฟางไม่ตอบแต่พยักหน้า

 "ไม่ใช่อะไรหรอ"ป๊อปปี้ถามอีกครั้ง

 "ไม่นะ พี่ทามหยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ"เฟรมได้แต่ภาวนาเบาๆอยู่ข้างหน้าห้อง

 "ยังไงก็ช่าง ฉันไม่อยากให้นายแต่งงานกับเธอ ฉันไปล่ะ"ทามไทบอก ขณะที่เฟรมวิ่งไปที่ทางออกก่อน

แอ๊ดดดดด

 "นายนั่นรู้ความจริงแล้วหรอเนี่ย"ป๊อปปี้พูดหลังจากที่ทามไทออกจากห้องเขา

 เม้นนนนน คริคริ