เพลิงแค้นหัวใจมาร

"มีความสุขไหม"ป๊อปปี้เอ่ยถามในขณะที่กอดร่างบาง
 
"....."ฟางนิ่งไม่ตอบอะไรเลย
 
"ฟาง ฉันถามได้ยินรึเปล่า"เขาเรียกเธอ
 
"ป๊อปปี้"ร่างเล็กพลิกตัวหันมากอดเขาไว้
 
"เรียกไม่ได้ยินรึไง เธอดูแปลกๆนะฟาง"
 
"ฮึก...ฮือ..."จู่ๆฟางก็ร้องไห้ขึ้นมา
 
"ฟาง...."ป๊อปปี้งุนงงแต่ก็ลูบผมเธอเพื่อปลอบโยน
 
"ฟาง....ฟางรู้สึกไม่ดี ฮึก...."
 
"ทำไม"ชายหนุ่มพยายามฟังเธอให้รู้เรื่อง
 
"ฉันรู้สึกผิด ฮือ...."ฟางบอก
 
"ฟาง"ป๊อปปี้กระชับอ้อมกอดเมื่อเห็นฟางร้องไห้หนัก
 
"ฮึก...ฮือ...ป๊อป"
 
"รู้สึกผิดอะไรฟาง"ป๊อปปี้สงสัย
 
"รู้สึกผิดกับพิชชี่ ฮึก..."
 
"ทำไม"ชายหนุ่มยังไม่เข้าใจ
 
"ก็....ก็....."ฟางไม่กล้าพูด
 
"หยุดร้องแล้วค่อยๆพูด"ป๊อปปี้บอก
 
"อืม"ร่างเล็กใช้มือเช็ดน้ำตาตัวเอง
 
"ไหนพูดมาสิ"ป๊อปปี้มองฟาง
 
"ฉันพูดไม่ออก"ฟางบอกเสียงสะอื้น
 
"งั้นฉันจะไม่เซ้าซี้เธอแล้ว นอนเถอะ"ป๊อปปี้ลุกขึ้น
 
"แล้วนายจะไปไหน"ฟางรีบถาม
 
"จะไปธุระสักหน่อยน่ะ"ป๊อปปี้ใส่เสื้อผ้าก่อนจะเดินออกไป
 
"เฮ้อ...ที่ฉันรู้สึกผิดกะบพิชชี่ก็เพราะฉันรักนายป๊อปปี้"ฟางบอกเบาๆ
แล้วนอนหลับไป
 
 
"ปล่อยโบว์นะ"โบว์โวยวายเมื่อถูกพิชชี่จับตัวมาขึ้นรถ
 
"ไม่ปล่อย เงียบซะทีได้ไหม พี่รำคาญ"
 
"พี่จะพาโบว์ไปไหน"โบว์มองอย่างหวาดกลัว
 
"เดี๋ยวก็รู้"พิชชี่ยิ้มเย็น
 
"ไม่นะ"โบว์กลัวมากจัดตัดสินใจเปิดประตูรถพิชชี่ออก
 
"อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ปิดลงเดี๋ยวนี้"
 
"ไม่"โบว์กระโดดลงจากรถไปทันที
 
"โบว์!"พิชชี่รีบจอดรถแล้วรีบลงไปดู
 
"ถอยไปนะ อย่ามายุ่ง"โบว์พูดเสียงดังเมื่อเห็นว่าเขาเข้ามาใกล้เธอ
เธอพยายามจะลุกขึ้นวิ่งหนี
 
"มานี่"พิชชี่เดินมากระชากเธอทั้งๆที่เธอเจ็บ
 
"ปล่อยเธอนะ"ทีเจขับรถผ่านมาพอดีเลยมาเห็นเข้า
 
"ช่วยฉันด้วย"โบว์รีบบอกให้ชายหนุ่มช่วยทันที
 
"ฮึ่ย..."พิชชี่เห็นว่าโบว์มีคนมาช่วยจึงรีบขึ้นรถออกไป
 
"นั่นมันไอ้พิชชี่นี่น่า"ทีเจพูด
 
"พาฉันไปโรงพยาบาลก่อนสิ เลือดเต็มเลยเนี่ย"โบว์บอก
 
"อย่าบ่นมากน่า"ทีเจรีบอุ้มโบว์ขึ้นรถแล้วขับไปส่งโรงพยาบาล
 
2อาทิตย์ต่อมา
"เฮ้อ...."ฟางเบื่อที่ต้องทนนั่งๆนอนๆในห้องทั้งวันจีงออกมาข้างนอก
 
"ฟาง ออกมาทำไม เบื่อเหรอ"ป๊อปปี้เอ่ยถาม
 
"ฟางอยากหาอะไรทำบ้างน่ะป๊อป"ฟางบอก
 
"เหรอ ก็ดีนะ"ป๊อปปี้หันไปจิบกาแฟ
 
"เป็นอะไรรึเปล่า ช่วงนี้ป๊อปดูแปลกๆ"
 
"งั้นฉันขอตัวก่อนนะ"ชายหนุ่มเดินออกไป
 
"ดูไม่ออกรึไงว่าพี่ป๊อปเขากำลังทำอะไรอยู่"ฟ้าเดินมา
 
"ทำอะไรเหรอน้องฟ้า"ฟางไม่เข้าใจ
 
"ก็แก้แค้นพี่ฟางไงคะ"ฟ้ายิ้มเยาะ
 
"ไม่จริง ป๊อปเขาบอกกับพี่ว่าเขารักพี่ เขาอยากเริ่มต้นใหม่ ไม่เก็บเรื่องนั้น
มาคิดแล้ว"
 
"ฟ้าจะบอกให้นะ ถ้าไม่อยากเสียใจกลับไปหาคนรักของพี่ซะเถอะค่ะ"
ฟ้าบอก
 
"พี่ไม่อยากคุยแล้ว พี่ปวดหัว ขอตัวนะคะ"ฟางขึ้นไปข้างบนด้วยความสับสน
 
"ท่าทางแม่นั่นจะดื้อไม่ยอมไปนะคะ"ป้าสร้อยว่า
 
"ฟ้าสงสารพี่ฟางเขานะคะ เพราะฟ้ารู้ว่าพี่ป๊อปต้องการทำอะไร"
ฟ้าถอนหายใจ
 
"ทำไมคะ คุณป๊อปจะทำอะไร"ป้าสร้อยสงสัย
 
"ช่างเถอะค่ะ เอาเป็นว่าป้าพยายามทำให้พี่ฟางกดดันแล้วออกไปเถอะนะคะ"
ฟ้าบอกก่อนจะไป
 
"คนบ้านนี้เข้าใจยากจริงๆ"ป้าสร้อยบอกแล้วถอนหายใจออกมา
 
 
เม้นต์ๆๆๆให้ไรเตอร์หน่อย จะได้รู้ว่ามันเป็นไงบ้าง