รักใสๆของนายเด็กเนิร์ด [EXO KAISOO]

     ไม่รู้ว่ามีอะไรเข้าสิงจงอินถึงทำให้จู่ๆจงอินก็ขอมานอนที่บ้านของผม ถ้าผมถามไปจงอินจะอารมณ์เสียหรือเปล่านะ?
          "คยองซู...นายคิดอะไรอยู่?"จงอินมองหน้าผมแล้วถามขึ้น
          "ห๊ะ? เปล่านี่"ผมส่ายหน้า
          "หน้านายมันฟ้อง"
          "ห๊ะ!? จริงเหรอ เห็นชัดขนาดนั้นเลยเหรอ"ผมลูบหน้าตัวเอง
          "ดูออกง่ายจะตายไป"จงอินยิ้ม
          "เอ่อ...งั้นขอถามหน่อยได้ไหม"ผมพูดตะกุกตะกัก
          "ว่ามาสิ"จงอินวางท่าสบายๆ
          "ทำไมนายถึงมานอนบ้านฉันละ"
          "กุญแจบ้านฉัน ฉันให้เซฮุนไปแล้ว"จงอินตอบเสียงเรียบ
          "เอ๋! แต่นั่นบ้านนายนะ ทำไมไปให้คนอื่นง่ายๆแบบนั้นละ!"ผมเริ่มโวยวาย
          "นายจะโวยวายไปทำไม ก็ลู่หานอยู่ที่นั่น"จงอินยังคงตอบเสียงเรียบ
          "นายอยู่กับลู่หาน? แล้วทำไมเวลาฉันไปที่บ้านนายฉันไม่เคยเห็นเลยละ....อย่างน้อยก็น่าจะเดินผ่านบ้างนี่นา"ผมรวมรวบความคิดในอดีต
          "ฉันสั่งให้หมอนั่นอยู่ข้างบน ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญอะไรก็อย่าลงมาข้างล่าง ก็เพื่อความปลอดภัยของหมอนั่นเอง วันดีคืนดีไอ้ฮุนก็โผล่เข้ามา อย่างที่นายเห็นวันนั้นนั่นแหละ"จงอินยักไหล่
          "อ๋อ อย่างงี้นี่เอง....แต่วันนี้จงอินดูพูดเยอะแฮะ"ผมยิ้ม
          "นายจะได้ไม่ต้องถามมากไง เลยเล่าทีเดียวให้หมด"จงอินมองหน้าผม
          "เอ่อ....นั่นสินะ แฮะๆ"ผมผงกหัวน้อยๆเป็นเชิงขอโทษ
 
     กริ๊ง....กริ๊ง....เสียงออดของบ้านผมดังขึ้น ใครมากันนะ? ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตู
          "อ๊ะ! อ.ซิ่วหมิน"เมื่อผมเปิดประตูก็พบกับเจ้าของใบหน้าอันน่ารัก
          "คยองซู! สวัสดี แล้วแม่เธอละ?"อ.ซิ่วหมินชะโงกหัวเข้ามาในบ้านแล้วมองไปรอบๆ แต่แล้วสายตาของอ.ซิ่วหมินก็ไปหยุดๆที่ๆหนึ่ง
          "ออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วครับ สงสัยจะกลับดึกๆ"
          "แหม...ไม่นึกว่านายจะมาหาคยองซูจริงๆ"อ.ซิ่วหมินพูดกับคนๆหนึ่งที่อยู่ในบ้าน ผมจึงมองตามสายตาอ.ซิ่วหมินไป
          "คิดว่าผมจะถามเล่นๆหรือไง?"จงอินตอบอ.ซิ่วหมิน
          "ก็ปกติไม่เห็นว่าจะเอาจริงเอาจังเรื่องไหนนี่ น่าแปลกจังเลยน้า..."อ.ซิ่วหมินพูดเสียงเจ้าเล่ห์
          "ถ้าจะมาหาเรื่องละก็ กลับไปเลย"จงอินไล่
          "ก็เปล่า ฉันมาหาคยองซูเฉยๆ"อ.ซิ่วหมินพูดพร้อมกับดึงตัวผมไปกอด
          "...."จงอินมองผมกับอ.ซิ่วหมินด้วยสายตาเย็นชา
          "คยองซู งั้นฉันกลับก่อนนะ"อ.ซิ่วหมินถอนอ้อมแขนออกแล้วยีหัวผมเบาๆ
          "ครับ เดินทางปลอดภัยนะ"ผมยิ้มให้อ.ซิ่วหมิน
          "แล้วนาย.....จงอินอย่านึกว่าฉันดูไม่ออก กลับละ โชคดีนะคยองซู!"อ.ซิ่วหมินเหลือบมองจงอินแล้วหันมายิ้มให้ผม หลังจากนั้นก็เดินออกจากบ้านผมไป
     ผมมองแผ่นหลังของอ.ซิ่วหมินจนหายลับตาแล้วจึงค่อยๆปิดประตู ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมซึ่งอยู่ข้างๆกับจงอิน
          "นี่ มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า?"ผมถามจงอินที่ดูหน้าตาไม่สบอารมณ์
          "ไม่มี"จงอินตอบด้วยเสียงราบเรียบจนดูเย็นชา
          "อะ...อื้ม"ผมตอบเสียงหง่อย สงสัยจงอินอารมณ์ไม่ดีจริงๆแน่เลย ถึงไม่ยอมเล่าเรื่องอะไรแบบนี้
     สภาวะในห้องที่ก่อนหน้านั้นดูสนุกสนานตอนนี้หลังจากที่อ.ซิ่วหมินเข้ามาก็ทำให้บรรยากาศอึมครึมลงทันที ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือจงอินกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่ต่างหาก ต้องมีเรื่องอะไรกันแน่ๆ... แต่ผมก็ไม่อยากเซ้าซี้ให้มากความ อาบน้ำดีกว่า!
 
     หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ผมแอบชะแว้บไปดูจงอินแต่เหมือนจงอินจะรู้ตัวเลยมายืนรอผมที่หน้าประตู
          "อะ...เอ่อ ไปอาบน้ำสิ"ผมพูด
          "ง่วงแล้ว พาไปนอนหน่อย"จงอินยังคงดูอารมณ์เสีย
          "ไม่อาบน้ำเหรอ?"ผมมองหัวจรดเท้าของจงอิน
          "ไม่ล่ะ ขอนอนดีกว่า"
          "อ่า....งั้นตามมาสิ"ผมหันหลังให้จงอินแล้วเดินนำขึ้นบันไดไปยังห้องนอน
     เมื่อขึ้นมาข้างบนแล้วผมจึงเดินไปที่ห้องของตัวเอง แล้วเปิดประตูห้องนอน จงอินเดินนำผมเข้าไปแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงของผม เหมือนเด็กน้อยเลย ผมแอบอมยิ้มในใจ
          "อย่านอนกินที่สิ"ผมตีขาจงอิน
          "หือ?"จงอินเขยิบขาออก ซึ่งทำให้เหลือที่เพียงพอที่ผมจะนอน
     ผมลงตัวลงบนเตียงข้างๆจงอิน แล้วนอนตะแคงข้างหันหลังให้จงอิน
          "ฝันดีนะ จงอิน"
          "นายด้วยนะ"
     หลังจากที่จงอินพูดจบประมาณสามวิ จงอินก็ยกแขนขึ้นมาแล้วโอบกอดผมจากด้านหลังพร้อมกระซิบข้างหูของผม
          "เป็นเด็กดีละ คยองซู...."
     !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 
 
----------------------------------------------------------------
เฮือก! จงอินเริ่มออกตัวซะแล้ว >w< 
วันนี้เค้าแอบมาสปอย อิ้อิ้. ก่อนจะขึ้นภาคมหาลัย (รู้สึกอีกไกลนะ อันนี้เพิ่งปิดเทอมม.5 - -. ก๊ากๆ)จะมีมินิสตอรี่ของ เฉินหมิน ตามมาด้วยของ ฮุนฮาน นิสสนิง!! ติดตามกันด้วยนะคะ จุ๊บ!