รักใสๆของนายเด็กเนิร์ด [EXO KAISOO]

     ตั้งแต่ปิดเทอม วันๆหนึ่งผมก็คอยเอาแต่มองนาฬิกา นี่ก็ผ่านมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วที่ผมไปติวหนังสือให้จงอิน ผมกับจงอินตกลงกันว่าจะติวกันตอน 5 โมงเย็นถึง 1 ทุ่ม ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวผม เพราะทุกๆครั้งที่ใกล้เวลาไปติวหัวใจของผมก็เต้นแรงแปลกๆ
 
     ตอนนี้ผมกำลังเดินบนถนนในย่านการค้าแห่งหนึ่ง อีก 30 นาทีก็จะ 5 โมงเย็นแล้ว ผมเดินเอื่อยๆไปเรื่อยตามทาง เฮ้อ...คนเยอะจริงๆ ผมเดินเหม่อมองไปรอบตัวโดยไม่ทันสังเกตคนข้างหน้า...
          "อั๊ก..."ผมชนเข้ากับคนข้างหน้าอย่างจัง ถึงกับทำให้ผมเซเลยทีเดียว
          "เอ่อ..โทษทีนะ เป็นอะไรไหม?....เอ๋? คยองซูนี่นา"ชายหน้าตาน่ารัก..ที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดีเอ่ยขึ้น
          "อ.ซิ่วหมิน!"
          "ฮ่าๆ โทษทีๆ ฉันไม่ทันได้มอง"คนหน้าหวานหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
          "ไม่เป็นไรครับ อ๋อแล้ว อ.จะไปไหนเหรอครับ?"
          "มาเดินเล่นหนะ อยู่บ้านแล้วเซ็งๆ แล้วเธอจะไปไหนเหรอ ...เรียนซัมเมอร์?"อ.ซิ่วหมินมองกระเป๋าใบโตของผม
          "เปล่าครับ พอดีอาจารย์ใหญ่ให้ผมไปติวหนังสือให้จงอิน แล้วผมก็..ปฏิเสธไม่ได้ด้วย ฮ่าๆๆ"ผมยกมือเกาหัวเขินๆ
          "งั้นเหรอ เดี๋ยวครูเดินไปเป็นเพื่อนเธอนะ ว่างพอดี ฮ่าๆ"อ.ซิ่วหมินลูบหัวผมเบาๆ ผมผงกหัวรับ
     อ่า...ใช่แล้วครับ บอกตรงๆทั้งโรงเรียนอ.ซิ่วหมินคือคนที่ผมสนิทด้วยมากที่สุด ซึ่งอ.ซิ่วหมินเป็นคุณครูพละ.. ทั้งเท่ หล่อ ใจดี แล้วก็อบอุ่นมากด้วย...
 
บ้านจงอิน
 
     อ.ซิ่วหมินบอกกับผมว่าพอติวเสร็จจะมารับผมกลับ เพราะเดินคนเดียวดึกๆมันอันตราย อ่า...เค้าเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆนะ ผมละแอบอิจฉาคนที่จะเป็นแฟนกับอ.ซิ่วหมินจริงๆ
          "นี่..คยองซู  คยองซู เฮ้ย! คยองซู!!!"จงอินเขย่าตัวผมจนผมหลุดออกจากภวังค์
          "ห๊ะ? ว่าไง"ผมมองหน้าจงอิน
          "เหม่ออะไร? จะมาติวให้ฉันนายก็ต้องสนใจแค่ฉันสิ!"จงอินดูอารมณ์ไม่ดี
          "เห๋???..."
          "...เอาเหอะ สอนข้อนี้ใหม่หน่อย"จงอินใช้ก้นปากกาจิ้มหนังสือ ผมเลยต้องสอนต่อ...แต่ที่พูดเมื่อกี้หมายความว่ายังไงนะ ติวเสร็จค่อยถามก็ได้
 
     ผมเก็บหนังสือที่วางเกะกะบนโต๊ะใส่กระเป๋า โดยที่จงอินก็ช่วยผมด้วยเหมือนกัน
          "เอ่อ..นี่จงอิน?"ผมกล้าๆกลัวๆที่จะถาม หมอนี่ยิ่งอารมณ์เสียง่ายอยู่
          "มีอะไร"
          "ฉันสอนดีหรือเปล่า?"ผมมองหน้าจงอิน
          "หืม? ดีสิ เข้าใจง่ายดีนะวิธีที่นายสอนอะ"จงอินสบตาผมกลับ
          "เหรอ...แล้วว..เอ่อ ฉันว่าฉันก็สนใจนายนะ แต่ว่า เอ่อ..หรือว่าฉันจะต้อง เอ่อ...สนใจมากกว่านี้? เอ่อ ขอโทษทีๆ ฮ่าๆๆ"ทำไมปากของผมมันไม่เป็นไปตามใจที่อยากจะพูดเลยนะ ; ;)
          "..."
          "เอ่อ ขอโทษทีๆ อย่าคิดมากเลยนะ ฮ่าๆๆ"แย่แล้ว...จงอินกำลังโกรธอยู่แน่เลย ; ;)
          "ชอบ อ.ซิ่วหมินเหรอ"อยู่ๆจงอินก็ยิงคำถามมา ทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อย
          "ชอบสิ ชอบมากเลย...ก็อ.คอยดูแลฉันมาตลอดนี่"ผมยิ้ม
          "เหรอ แล้วชอบฉันหรือเปล่า?"
          ".....ชอบสิ ก็นายเป็นเพื่อนฉันนิ"ผมพยายามยิ้มให้กว้างที่สุด
          "ฉันก็ชอบนายนะคยองซู"จงอินยิ้มบาง
          "...." .////. อ๊าา อยู่ดีๆหน้าผมก็ร้อนขึ้น
          "ชอบแบบเพื่อนหนะนะ"
          "อื้อ! ดีใจจัง...ที่จงอินเป็นเพื่อนกับฉัน"ผมยิ้มร่า .. ก็ตั้งแต่ผมเข้ามาเรียนที่นี่ผมก็ไม่มีเพื่อน เพราะความแตกต่างทางด้านสังคมแล้วผมก็เข้าหาคนไม่เป็นละมั้ง ผมดีใจจริงๆนะ >w<
 
ก๊อก..ก๊อก..
     เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมกับจงอินหันไปมองพร้อมกัน
          "คยองซู ฉันมารับเธอกลับ"อ.ซิ่วหมินยิ้มหวาน
          "อ่าา  เอ่อครับ ฉันกลับก่อนนะจงอิน"ผมยิ้มแล้วโบกมือให้จงอิน จงอินยิ้มกลับให้ผม
          "มาเร็ว คยองซู วันนี้ฉันจะพาเธอไปกินข้าวด้วยนะ ชวนแม่เธอด้วยเป็นไง?"อ.ซิ่วหมินยังคงยิ้มหวานเหมือนเดิม
          "ฮ่าๆๆ ดีเลยครับ งั้นอ.ต้องเลี้ยงนะ"ผมเดินคุยกับอ.ซิ่วหมินขณะเดินทางกลับบ้านอย่างสนุกสนาน