exo รักอลม่านในโรงเรียนร้าง

 
 
ห้องชันสูตรศพ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"คุณหมอครับผลออกมาเป็นยังไงบ้างครับ"แบคฮยอนถามหมอที่ชันสูตรศพเคสนี้ และขยับปากกาเตรียมพร้อมที่จะจดบันทึก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อ่า...คุณเฉินสาเหตุการตายคือตกใจมากจนช็อคเพราะมือที่หงิกงอและตาที่ค้างขึ้นไปเกิดจากการที่ผู้ตายเกร็งมากๆแล้วบวกกับความตกใจเลยหัวใจวาย"หมอสรุปผลออกมา ร่างบางจนยุกยิกๆ ก่อนจะเงยหน้าและสบตากับคุณหมอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แล้วศพต่อไปหล่ะครับ"แบคฮยอนถามเสียงใสและไล่สายตาไปที่...ศพไม่มีหัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"รายนี้อ่ะหรอ....หมอคาดว่าก่อนตายผู้ตายน่ะหมดสติไปแล้วน่าจะเป็นจังหวะเดียวกับที่ฝากระโปรงรถที่ปิดลงมาพอดีหล่ะมั้งเพราะทางฝ่ายเก็บหลักฐานพบรอยเลือดตรงฝากระโปรงรถและเนื้อเยื่อของผู้ตายติดอยู่"หมอบอกแบคฮยอนพยักหน้าเข้าใจและมองไปที่ศพอีกสองศพ
 
 
 
 
 
 
 
 
"ส่วนผู้ตายสองคนนี้ที่นั่งรถมาคันเดียวกัน....ฝ่ายพิสูจน์หลักฐานเช็ครถคันนั้นแล้วรถไม่ได้ที่ปัญหาอะไร ส่วนที่เกิดเหตุก็ไม่ได้มีรถคันอื่นอยู่ด้วยหมอก็ไม่เข้าใจเข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงพลิกคว่ำขนาดนั้นอีกอย่างน่าจะเกิดจากที่ผู้ตายที่ขับรถหักรถหลบอะไรสักอย่างและความที่ขับรถมาอย่างเร็วเลยทำให้เกิดการพลิกคว่ำ"คุณหมอบอกและหันไปมองศพสองศพด้วยความไม่เข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ขอบคุณมากครับคุณหมอลู่ฮาน"คุณหมอพยักหน้าเบาๆ แบคฮยอนจึงเดินออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่กลางวันแล้วน้าไปกินข้าวกันเถอะ"คยองซูที่ยืนรออยู่หน้าห้องตะโกนบอกเมื่อเห็นเพื่อนของตัวเองเดินออกมา
 
 
 
 
 
 
"เอาสิ...ฉันขอเอาเอกสารไปส่งให้ผอ.ก่อนนะ"แบคฮยอนบอกและเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
ร้านอาหารหลังตึกโรงพยาบาล
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่ผลชันสูตรจากคุณหมอคนเก่งเป็นอย่างไงบ้างหรอ"คยองซูพูดเสียงเจื้อยแจ้วตาโตๆเบิกกว้างขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น
 
 
 
 
 
 
 
 
"ทำไมนายไม่เข้าไปกับฉันกันเล่า"แบคฮยอนขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
"ก็ฉันไม่ชอบเข้าห้องชันสูตร...มันน่ากลัวนี่นา"คยองซูหน้าสลดลง
 
 
 
 
 
 
 
"ก็ได้ๆๆๆ ฉันบอกนายก็ได้"คยองซูเงยหน้าขึ้นมาอย่างดีใจและนั่งฟังเพื่อนตัวเล็ก
 
 
 
 
 
 
"เรื่องมันเป็นแบบนี้......."แบคฮยอนนั่งเล่าอย่างออกรสชาติโดยไม่ทันสังเกตุว่ามีใครยืนมองอยู่อีกฝั่งของโรงบาล
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
และเค้าคนนั้นก็คือชานยอลกับจงอินนั่นเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เฮ้หวัดดี"จงอินทักทายหมอทั้งสองก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆคยองซู
 
 
 
 
 
 
 
 
"หวัดดี"คยองซูยิ้มน้อยๆให้จงอิน นั่นทำเอาหัวใจของจงอินแทบจะออกมาเต้นระบำข้างนอกทำไงได้แอบชอบมาตั้งนานนี่นา
 
 
 
 
 
 
 
 
"โว๊ะเบื่อขี้หน้าคนบางคน"แบคฮยอนพูดออกมาลอยๆก่อนจะชายตาไปมองคนหัวหยอยที่ยืนอยู่ข้างๆ
 
 
 
 
 
 
 
"โว๊ะ เบื่อหมาตัวเตี้ย"ชานยอลพูดออกมาลอยๆก่อนจะก้มไปมองคนตัวเตี้ย
 
 
 
 
 
 
 
"นี่นาย...ว่าฉันหรอ"แบคฮยอนยืนเต็มความสูงที่สูงแค่ไหล่ของคนตรงหน้าเท่านั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เป็นหมาหรือป่าวหล่ะ"ชานยอลพูดแบบเนือยๆก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งข้างแบคฮยอนที่ยืนอ้าปากพะงาบๆเพราะเถียงไม่ออก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นั่งลงเถอะแบคฮยอนอย่าทะเลาะกันเลย แล้วนี่พวกนายสองคนกินอะไรไหมเดี๋ยวฉันเดินไปสั่งให้"จงอินมองหน้าคยองซูคนสวยด้วยสายตาที่เคลิบเคลิ้ม คนอะไรน่ารักแล้วยังใจดีอีกจงอินช๊อบชอบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เก็บอาการหน่อยก็ดีนะ"แบคฮยอนบอกและมองตาขวางใส่จงอิน เห็นอย่างงี้หวงเพื่อนนะจ๊ะ นะจ๊ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โห่ววนิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้"จงอินตอบและยิ้มแหยๆให้คนข้างๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นิดหน่อยตรงไหนมองอย่างกับจะกินเพื่อนฉันอยู่แล้ว"แบคฮยอนยังแซะไม่เลิก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"พอกันได้หรือยัง มากินข้าวไม่ได้มากัดกันคนหล่อเซง"ชานยอลพูดแหวกอากาศขึ้นมาก่อนนั่งเก๊กท่าหล่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
"อี้หล่อตายแหละไอหัวหยอยขี้หลงตัวเอง"แบคฮยอนเบ้ปากอย่างหมันไส้
 
 
 
 
 
 
 
"อ้าว ปากอย่างงี้เดี๋ยวจับจูบเลยนี่"ชานยอลบอกและยื่นหน้าไปใกล้ๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อย่าเอาหน้าเข้ามานะ รังเกียจยี้ๆขนลุก"แบคฮยอนทำหน้าแหยก่อนจะลูบแขนตัวเองเหมือนรังเกียจเต็มที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"พอเถอะจ้ะ กินข้าวกันดีกว่าเนาะเค้าหิวและง่าาา"คยองซูห้ามทัพและลูบท้องตัวเองป้อยๆ
 
 
 
 
 
 
 
"งั้นไปสั่งข้าวกันเถอะ เดี๋ยวผมไปเป็นเพื่อน"จงอินบอกและลุกขึ้นก่อนจะเดินตามคยองซูไป เหลือแต่เพียงคู่กัดที่นั่งเบ้ปากใส่กันอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หลังจากนั้นข้าวก็มาเสริฟจงอินนั่งคุยกับคองซูอย่างสนุกสนานบางประโยคก็หยอดคำหวานจนคนตัวเล็กหน้าแดง มีแต่ชานยอลกับแบคฮยอนเท่านั้นแหละที่ไม่ยอมคุยกันและนั่งมองเพื่อนตัวเองอย่างเลี่ยนๆ อยากจะล้วงคออ้วกเสียจริงๆ(แบคฮยอนได้กล่าวไว้)
 
 
 
 
 
 
 
กริ๊งๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของจงอินดันขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
"ฮัลโหลลลลลลลล"จงอินรับโทรศัพท์และลากเสียงยาวๆ
 
 
 
 
 
 
 
(เห้ยยๆๆๆๆพี่รีบมาที่มูลนิธิเดี๋ยวนี้เลยแหม่ว่างไม่ได้เลยนะครับแอดไปเตาะน้องคยองซูตลอด)ปลายสายพูดแซวขำๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แล้วไปทำไมมีเรื่องด่วนอะไรหรือป่าว"จงอินถามกลับไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
(หัวหน้าเรียกประชุมแบบเร่งด่วน รีบๆมาล้ะกัน)ปลายสายพูดจบก่อนจะกดตัดสายไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"มีอะไรว้ะ"ชานยอลถามและมองด้วยสีหน้าสงสัย
 
 
 
 
 
 
 
 
"หัวหน้าเรียกประชุมด่วน ไปกันเหอะ"จงอินบอกและควักเงินออกมา"ฝากจ่ายตังด้วยนะไปล้ะบ๊ายบายคนสวย"จงอินขยิบตาให้ก่อนจะเดินออกนอกร้านไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไปก่อนนะไอหมาเตี้ย"ชานยอลพูดจบก็รีบเดินตามจงอินไปทันทีไม่ใช่อะไรหรอกไม่อยากแก้วหูแตก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อ้ากกกกกกกกกกไอผมหยอยฝอยขัดหม้อฝากไว้ก่อนเถอะ"คนในร้านสะดุ้งกับเสียงแปดหลอดนั่นก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวกันต่อ
 
 
 
 
 
 
 
ณ มูลนิธิ
 
 
 
 
 
 
"นี่ผมนัดพวกคุณมาในวันนี้เพราะว่ามีเรื่องด่วน เอาหล่ะเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ทางหัวหน้าบอกว่าให้พวกเรามีกิจกรรมทัวร์บ้านร้าง โรงเรียนร้างหรืออะไรร้างๆก็ได้ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนว่าให้ทำไปทำไม"คริสหัวหน้ามูลนิธิแห่งนี้บอก ทุกคนต่างพากันงงเป็นไก่ตาแตก ทำไมต้องไปที่ร้างๆด้วยบ้าหรือป่าว
 
 
 
 
 
 
 
"เออนี่ผมลืมบอกหัวหน้าบอกว่าให้ไปคลายเครียดเนื่องจากทำงานกันมาหนักแล้ว"คริสพูดต่อก่อนจะยิ้มแหยๆให้กับทุกคน อย่าว่าแต่พวกคุณงงเลยผมนี่งงเป็นสองเท่านะขรั่บ เพราะเค้าบอกว่าให้ไปหมดทุกคนนั่นก็รวมผมด้วยสินะไม่อยากจะพูดเลยนะขรั่บเห็นขรึมๆนิ่งๆหล่อๆเท่ๆแบบนี้ เจอผีไปกรี๊ดแตกได้เลยนะขรั่บ
 
 
 
 
 
 
"โหยยย คลายเคลียดเหี้ยไรว้ะให้กูไปที่ร้างๆส้นตีนเหอะ อย่านะ..อย่าให้กูเห็นหน้าหัวหน้านะจะเอารองเท้าฟาดสักทีสองที"จงอินกระซิบกระซาบกับชานยอลที่อารมณ์เสียไม่แพ้กัน
 
 
 
 
 
 
 
"เออแม่งงงเอ้ย แทนที่จะไปทะเลเสือกให้ไปที่ร้างๆเอารองเท้าฟาดไม่พอครับคุณเพื่อนต้องเอาส้น....ยัดปาก"อ้าวนี่พวกผมกำลังยืนด่าหัวหน้าตัวเองอย่าเมามันอยู่หรอไม่รู้ตัวเลยนะครับ ขอโทษนะครับสำหรับความไม่สุภาพพวกผมก็เงี้ยไม่เหี้ยก็คงไม่ใช่
 
 
 
 
 
 
คริสยืนคุยกับพวกผมอยู่สักพักถึงเรื่องที่ต้องไปวันไหนเวลาไหนซึ่งนัดกันไว้แล้วว่าจะไปที่โรงเรียนร้างแห่งหนึ่งในกรุงโซลในสองสัปดาห์ข้างหน้า......
 
----------------------------------------------