I'll be with you forever เธอคนนี้ของผม

  ณ.วันที่ต้องไปกินข้าวด้วยกัน 
" เบลแต่งตัวยังใกล้จะถึงเวลานัดแล้วนะ " เสียงมิวดังขึ้น
" ยัง " ฉันตอบ
" ไม่รู้จะแต่งตัวยังไงหรอ " มิวถาม
"เปล่า " ฉันตอบแบบสั้นๆ
" อ้าวแล้วทำไมยังไม่ไปแต่งตัวอีกละ " มิวถาม
" ก็ไม่ได้ไปจะแต่งตัวทำไมละ " ฉันตอบหน้านิ่งๆ
"จะไม่ไปได้ยังไงละตกลกกะเขาไว้แล้ว จะผิดคำพูดเลย " มิวถาม
" ได้ดิ " ฉันตอบมิว
" ไม่ได้ " มิวสวนกับทันที่ที่ฉันพูดจบประโยค
" ไปก็ได้ " ก็จะไม่ให้ฉันไปได้ไงกันละก็ฉันไม่เคยเห็นมิวโหดขนาดนี้นิหนา
                                  เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง 
                    จากนั้นฉันก็แต่งตัวเส็จเสื้อผ้าที่ฉันใส่นะหรอไม่ต้องพูดถึงเหมาะสมกับสถานที่มากๆ ( ประชด ) และสักพักก็มีรถตู้ก็มารับฉันที่หน้าคอนโด ฉันนั่งรถมาสักพักก็ถึงโรงแรม  เพียงแค่ฉันก้าวลงจากรถก็เห็นการต่างตัวของนายนั้นก็ไม่ได้แต่งตัวต่างจากฉันสักเท่าไรและที่สำคัญไปกว่านั้นคือเราใสเสือสีเดียวกันลายเดียวกัน  
 past เจมส์ 
                    กะไว้อยู่แล้วว่าต้องแต่งตัวแบบนี้ก็เลยจัดให้  แต่ไม่คิดว่าจะเหมือนกันขนาดนี้หรอกนะ  แต่จะว่าไปยัยนี้ก็น่ารักดีเนอะ
" ไม่มาสะพรุ่งนี้เลยละ " ผมว่าเธอ
" ก็กะอยู่นะ " ฉันตอบเขาหน้านิ่งๆ
"............" ผมไม่ได้เถียงอะไรต่อแต่กับจับมือเธอแทน
" ปล่อยฉันเดียวนี้ " ฉันบอกเขาพร้อมกับดิ้นสุดแรงเกิด
" 555 ไม่ปล่อย " ผมตอบพร้อมกับลากเธอเข้าไปในโรงแรม
" ปล่อยฉัน !!!!!!!!!!!!!!!!!" ฉันลากเสียงยาว
" ไม่ปล่อย555 " ผมลากเธอเข้ามาถึงโต๊ะอาหาร
  past เบลล่า 
                       ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้  นิสัยก็ไม่ดี  หน้าตาก็ดีแต่นิสัยห่วยมากนี่ถ้าได้มาเป็นแฟนฉันยอมตายดีกว่า