So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

 

ที่โรงพยาบาลในเครือมังกรฟ้า  

           

            " ไปจัดการสืบล่าไอ่ตัวคนร้ายมาให้ได้ " ป๊อปปี้ที่นั่งอยู่บนเตียงพูดขึ้น " ครับนายใหญ่ " ลูกน้องคนสนิทพูดก่อนจะโค้งให้กับผู้เป็นนายแล้วเดินออกไป " เฮ้อ..เกิดเรื่องขึ้นจนได้สิหน่า ! " ป๊อปปี้ทิ้งตัวลงช้าๆบนเตียงนอนกาอนจะยีหัวตัวเองจนยุ่ง " มีอะไรหรือค่ะพี่ป๊อป ? " ฟางที่นอนอยู่เตียงข้างๆในห้องเดียวกับป๊อปปี้พึ่งตื่นถามขึ้นทั้งสองรอดตายมาอย่างไม่น่าเชื่อ

 

 

            หลังจากเสียงระเบิดดังขึ้นเขื่อนและลูกน้องก็มาพบป๊อปปี้กับฟางก่อนจะพาทั้งคู่ส่งโรงพยาบาลเนื่องจากโดนสะเก็ดระเบิดฟางไม่เป็นอะไรมากเพราะมีป๊อปปี้เป็นโล่บังให้แต่คนเป็นโล่นี้อาการหนักหน่อยเพราะโดนทั้งสะเก็ดระเบิดและก็เศษกระจกทำให้ต้องเย็บไปหลายเข็มเลยทีเดียว

 

 

           " เปล่าหรอกครับอย่าไปใส่ใจเลย " ป๊อปปี้พูดก่อนจะถอดหายใจ " จะไม่ให้ใส่ใจได้ยังไงล้ะค่ะ ? นี่มันจงใจฆ่ากันชัดๆ ! " ฟางพูดก่อนจะลุกขึ้นนั่ง " พี่ลืมบอกว่าช่วงนี้แก๊งเรากำลังโดนจ้องเล่นงานอยู่น่ะ " ป๊อปปี้พูดขึ้น " ลืมบอกหรือไม่คิดจะบอกกันแน่ค่ะ ? " ฟางพูดก่อนจะหรี่ตามองตาคม ป๊อปปี้ยักไหล่ก่อนจะเสมองไปทางอื่น          

 

 

            " พี่ก็ไม่รู้อะไรมากหรอก..รู้แค่ว่าแก๊งมังกรฟ้ามีอำนาจในทางใต้และส่วนกลางจะทำให้แก๊งเล็กรอบทำร้ายอยู่บ่อยๆ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะลงมายืนข้างๆเตียงฟางก่อนจะลูบผมอย่างอ่อนโยน " พี่ป๊อปลงมาทำไมค่ะ ? พี่ยังไม่หายดีเลยน้ะ " ฟางรีบประคองป๊อปปี้ที่นิ่วหน้าด้วยความเจ็บแผลที่เย็บก่อนจะประคองกลับเตียง

 

 

           " พี่ไม่เป็นอะไรหรอกครับ..ตัวเล็กเถอะเจ็บมากมั๊ย ? " ป๊อปปี้พูดก่อนที่มือหนาจะเลื่อนขึ้นไปจับต้นแขนเล็กที่ถูกพันผ้าไว้ " ไม่เป็นไรหรอค่ะ แค่นี้อ้ะจิ๊บๆ " ฟางพูดก่อนจะยิ้มกว้างโชว์ฟันขาว " จ้าๆ แม่คนเก่ง ยังไงก็..วันนี้พี่ต้องขอบคุณเรามากๆน่ะ ถ้าไม่ได้เราพี่คงแย่ " ป๊อปปี้พูดพลางมือหนายกขึ้นก่อนจะวางลงที่หัวของฟาง

 

 

           " ยินดีเสมอค่ะ " ฟางยิ้มก่อนที่ตาคู่สวยจะเปิดกว้างเมื่อปากหนาเข้ามาจูบเทออย่างรวดเร็ว " กู๊ดไนท์ คิส ครับคนสวย " ป๊อปปี้ที่ถอดจูบออกพูดขึ้นก่อนจะทิ้งตัวลงเตียงคลุมโปรงทันทีทิ้งให้ฟางยื่นอึ้งอยู่อย่างนั้น " คนบ้า " ฟางพึมพำพลางมือเรียวยกขึ้ยลูบปากบางอย่างแผ่วเบาก่อนจะกลับไปนอนที่เตียงของตัวเอง

 

 

เช้าวันต่อมา 

 

 

            " ยัยฟางงง อะ..อุ้บส์ " เฟย์กับแก้วที่เข้ามาเห็นฟางกำลังป้อนข้าวป๊อปปี้อยู่ก็สะดุด " อ่าวๆ ไอ่ป๊อปเด่วนี้โรงพยาบาลนี้เขาให้ผู้ป่วยบริการกันเองแล้วหรอว้ะ ? " เขื่อนที่เดินเข้ามาพร้อมโทโมะพูดแซวขึ้น " ไอ่พวกบ้า " ป๊อปปี้พูดก่อนจะขว้างหมอนใส่เขื่อน ฟางที่เขินทำอะไรไม่ถูกเลยเดินกลับไปนอนที่เตียง 

 

 

            " ไงย่ะยัยเพื่อนตัวแสบ อยากไปจนเกิดเรื่องมั๊ยล่ะ ? " แก้วเดินมาหาฟางที่เตียง " แหมมม นิดหน่อยเองน้าๆ พวกแกก็ทำหน้าดุไปได้ " ฟางพูดก่อนจะเสมองไปทางอื่น " ไม่ต้องทำมาพูดดีเลยน่ะยัยฟางถ้าแกเป็นอะไรขึ้นมาพวกฉันจะทำยังไงล้ะห้ะ ? " เฟย์ตีหน้าดุใส่ฟางทำให้ฟางถึงกับคลุมโปรง

 

 

 

              " ไอ่พ่อคนเก่งเป็นไงบ้างว่ะ ? เห็นไอ่เขื่อนบอกเล่นซะลิฟต์กระจายเลยนิ " โทโมะพูดก่อนจะเดินมาข้างลงที่เก้าอี้ข้างเตียงป๊อปปี้ " ไอ่ห่า แม่งเล่นระเบิดจะให้ทำไงได้ว้ะ ถ้าไม่ทำอย่างนั้นฉันกับฟางก็ตายดิ " ป๊อปปี้พูด

 

 

ก๊อกๆๆๆ

 

 

              เสียงเคาะประตูเรียกความสนใจของคนทั้งห้องให้ทุกสายตาหันไปที่ประตูเป็นจุดเดียวกัน " ป๊อปค่ะ " สาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกระเช้าผลไม้ตรงเข้าไปหาป๊อปปี้ " พะ..พิมคุณมาได้ยังไงครับเนี่ย ? " ป๊อปปี้พูดอย่างตกใจ " ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นล่ะค่ะป๊อป ? พิมก็แค่มาเยี่ยมคุณน่ะได้ข่าวว่าเมื่อวานหลังจากที่คุณส่งพิมกลับบ้านก็เกิดเรื่อง แล้วเป็นอะไรมามั๊ยค่ะเนี่ย ? " พิมพูดก่อนจะยกมือลูบแก้มใสของป๊อปปี้ 

 

 

 

              " อะ..เอ่อ..ป๊อปไม่เป้นไรครับพิม " ป๊อปปี้พูดก่อนจะจับมือพิมออกจากแก้มของเขาก่อนจะหันไปมองฟางที่เบือนหน้าหนีเขา " เอ๊ะ..นั้นน้องสาวของคุณใช่มั๊ยค่ะป๊อป ? " พิมพูดก่อนจะหันไปม่องฟาง " เอ่อ..ครับ..น้องสาวป๊อปเอง " ฟางเมื่อได้ยินอย่างนั้นจึงทิ้งตัวนอนแล้วคลุมโปรงทันที 

 

 

 

             " พี่เขื่อน..นี่มันอะไรกัน ? ผู้หญิงคนนี้เป้นใครมาจากไหนเนี่ย ? " เฟย์ที่เดินมาอยู่ข้างเขื่อนกระซิบถาม " คือ..เขาชื่อพิมเป็นคู่ควงไอ่ป๊อปมันน่ะ " เขื่อนกระซิบตอบ " ห๊า !? อุ้บส์ ! " แก้วที่ได้ยินเผลอพูดขึ้น แต่โทโมะปิดปากได้ทัน " เบาๆสิครับแก้ว " โทโมะกระซิบพูดกับแก้ว

 

 

 

ก๊อกกกๆ 

 

 

 

            " ใครมันมานักหน่าว้ะเนี่ย " เขื่อนบ่นออกมา " เห้ย ! เควิน " เฟย์กับแก้วพูดออกมาอย่างตกใจกับคนที่เปิดประตูเข้ามา " หวัดดีเฟย์ แก้ว ฉันมาเยี่ยมฟางน่ะ เอ้า..เฮียป๊อป เฮียเขื่อน เฮียโทโมะ หวัดดีครับ " เควินที่เข้ามาพร้อมดอกไม้ช่อโต " เอ๋..เควินนายมาได้ไงเนี่ย ? " ฟางเมื่อได้ยินเสียงเควินก็ลุงขึ้นจากการคลุมโปรง 

 

 

 

            " ไงยัยตัวแสบ เกิดเรื่องจนได้ฉันบอกแล้วไงว่ามันไม่ใช่อย่างที่เทอคิด " เควินพูดพลางเดินไปหาฟางก่อนจะยื่นดอกไม้ช่อโตให้ฟางโดยไม่ได้สังเกตสายตาอาฆาตของป๊อปปี้ที่มองเขาอย่างไม่วางตา " ขอบใจน่ะ " ฟางรับไว้ก่อนจะวางไว้ตรงข้างๆเตียง

 

 

 

           " ป๊อปค่ะ ทานแอปเปิ้ลมั๊ย ? ด้วยพิมปลอกให้เนอะ " พิมพูดก่อนจะนั่งปลอกแอปเปิ้ลให้ปีอปปี้อยู่ข้างเตียงก่อนจะป้อนป๊อปปี้ ฟางที่มองภาพนั้นได้แต่เบือนหน้าหนี " เทอหึงเฮียป๊อปใช่ม้า ? " เควินก้มลงกระซิบถามฟาง " จะบ้าหรอ ? นายมั่วแล้ว " ฟางถามก่อนจะเบือนหน้าหนีเควิน 

 

 

            

           " แน่ใจน่ะ ? " เควินที่ยังไม่เลิกล้อยังคงถามต่อ " แน่สิ " ฟางยังคงยืนยันคำตอบเดิม " งั้นถ้าไม่หึงเทอยังอยากอยู่ในห้องนี้ต่อ..ฉันกะจะชวนเทอออกไปเดินเล่นข้างนอกสักหน่อย " เควินพูดขึ้นทำให้ฟางหันหน้ากลับมาทันที " จริงหรอ ? ไปสิๆๆ " ฟางพูดก่อนจะเขย่าแขนเควิน " ฮ่ะๆไหนบอกไม่หึงไง ? " เควินถึงกับหลุดขำกับอาการเหมือนเด็กๆของฟาง

 

 

 

            " ก็ไม่ได้หึงฉันแค่อยู่ในนี้แล้วมันอึดอัดเลยอยากออกไปสูดอากาศข้างนอกบ้าง " ฟางแก้ตัวก่อนจะหลบสายตาจับผิดของเควิน " ฮ่ะๆ ก็ได้ๆงั้นเด่วฉันไปเอารถเข็นแปปน้ะ " เควินพูดก่อนจะเดินออกไปข้างนอกสักพักก็กลับมาพร้อมรถเข็นของคนป่วย 

 

 

 

           " เอารถเข็นมาทำไมหรอเควิน ? " เฟย์ที่เขื่อนอยู่ข้างๆเขื่อนถามขึ้น " อ้อ..คือเราจะพาคนป่วยปากแข็งออกไปเดินเล่นหน่อยน่ะ " เควินพูดก่อนจะเข็นรถมาอยู่ข้างๆเตียงฟาง " เร็วๆเหอะเควินฉันอยากออกไปข้างนอกจะแย่อยู่แล้วอยู่ข้างในแล้วมันอึดอัด " ฟางพูดเร่งเควินก่อนจะเน้นคำว่าอึดอัดแล้วหันไปทางป๊อปปี้กับพิม 

 

 

 

          " อ้ะๆโอเคๆ " เควินพูดก่อนจะรีบพยุงฟางนั่งบนรถเข็นก่อนจะป๊อปปี้จะแย้งอะไรฟางก้สะบัดหน้าใส่ก่อนที่คเวินจะเข็นฟางออกไป " ฮ่ะๆ น้องสาวฉันเนี่ยหึงแรงชะมัด " เขื่อนพูดพลางขำ " ขำไรแกว่ะไอ่เขื่อน ?" ป๊อปปี้พูดขึ้น " น้องฟางเขาหึงใครหรอค่ะป๊อป ? " พิมถามขึ้นอย่างไร้เดียงสา

 

 

 

          " เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอกครับพิม ไอ่เขื่อน " ป๊อปปี้พูดกับพิมก่อนจะหันไปหาเขื่อนแล้วพยักหน้าในเขื่อนตามไปดูฟางให้เขาทีเขื่อนพยักหน้ากลับก่อนจะลากทุกคนออกมาข้างนอก" ยัยนั้นโง่หรือแกล้งโง่ว่ะเนี่ย ? " แก้วพึมพำกับเฟย์ " แน่ะๆ อย่านินทาคนอื่นเขาแบบนี้สิครับ " โทโมะพูด

 

 

 

          " ไม่ต้องเลยน่ะพี่โมะ แล้วพี่ล่ะมีแบบนี้หรือป่าว ? " แก้วชี้หน้าโทโมะกลับอย่างคาดโทษ " อ้ะ..เอ่อ..ไม่มี..ครับ " โทโมะตอบด้วยเสียงแผ่วเบา " ฮ่าาาาาาาาาๆ " เขื่อนที่ได้แต่ขำกับท่าทางของโทโมะก็แน่แหละมาเฟียทุกคนย่อมมีคู่ควงเวลาออกงานทั้งนั้นแต่จะมีซัมติงซัมรองอะไรนี้ก็อีกเรื่องหนึ่ง

 

 

 

           " ไม่ต้องขำเลยน้ะพี่เขื่อน แล้วพี่ล่ะมีหรือป่าว ? " เฟย์พูดอย่างคาดโทษทำเอาเขื่อนถึงกับกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ถึงเขาจะไม่ค่อยได้ออกงานอย่างป๊อปปี้กับโทโมะแต่ก็ต้องมีออกบ้างแล้วอีกอย่างเขาออกเที่ยวทุกคืนแถมเป็นเพลย์บอยตัวพ่อถ้าไม่มีก็แปลกเกินทน " เอ่อ..พี่ว่าเราไปดูฟางก่อนดีกว่าเนอะ ไปไอ่โมะ " เขื่อนเปลี่ยนเรื่องก่อนจะลากโทโมะเดินไป " พี่เขื่อน / พี่โมะ " แก้วกับเฟย์พูดพร้อมกัยก่อนจะเดินตามไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

______________________________________________________________________________

มาแล้วตอนที่ 29 เป็นไงบ้างงง ?  

เม้นเยอะๆน้าาา 

สนุกไม่สนุกก็บอกได้น้าา 

มีอะไรอยากถามถามมาได้เลยน้าาาพร้อมตอบน้าา 

เจอกันตอนหน้าน้าาา