So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

          " คิดดีแล้วหรอจะจับนายใหญ่น่ะ...นี้ขนาดลงทุนแกล้งสำออยเจ็บเท้างั้นหรอ ? " ทรายเข้ามาพร้อมเจลล์ประคบ " อะไรของเทอ ? ฉันไม่ได้จะจับพี่ป๊อป " ฟางตอบเสียงเรียบเพราะไม่อยากมีเรื่อง " อ้ะ..เอานี่ไปนายใหญ่ให้เอามาให้ " ทรายโยนเจลล์ประคบใส่ฟาง " นิเทอ.." ฟางพูดก่อนจะค้อนวงใหญ่ใส่ทราย

           " ทำไม ? เดี้ยงแล้วยังไม่เจียมอีกน่ะเทอ " ทรายตะคอกฟางเมื่อฟางโยนเจลล์ใส่หน้าเทอก่อนจะตรงเข้าไปกระชากฟางให้ลุกขึ้นแต่ฟางที่ยังปวดข้อเท้าอยู่ล้มลงทันที " จะสำออยอะไรอีกห๊ะ !?!?! " ทรายตรงขเ้าไปคร่อมฟางที่ล้มลง " นี่ !! ออกไปจากตัวฉันน่ะ " ฟางโวยก่อนจะให้เท้าข้างที่ไม่เจ็บถีบเข้าที่ท้องทรายจนทรายกระเด็น

         " อะไรกันเนี่ย !?! " ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาพร้อมข้าวต้มทะเลตกใจกับภาพที่ก่อนจะวางข้าวต้มลงที่โต๊ะ " นายใหญ่ข๊าาา..คุณฟางถีบทรายค่ะทรายเจ็บท้องจังค่ะ..." ทรายรีบเข้าไปเกาะแขนป๊อปปี้ " ฟาง..เป็นอะไรมั๊ย ? " ป๊อปปี้แกะมือก่อนจะเดินเข้าไปหาฟางเหมือนเห็นฟางนั่งอยู่ที่พื้น

         " ไม่เป็นไรค่ะพี่ป๊อป " ฟางตอบก่อนที่จะค่อยๆลุกขึ้นโดยมีป๊อปปี้คอยพยุง " นี้มันอะไรกันทราย !?! " ป๊อปปี้พูดเสียงเข้มก่อนที่สายตาคมจะตวัดไปที่ทราย " เอ่อ..คือ..ทราย..." ทรายได้แต่อ่ำอึ้ง " ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ป๊อป..เราทะเลาะกันนิดหน่อยเอง เรื่องของผู้หญิงน่าาๆ " ฟางพูดพลางบีบจมูกป๊อปปี้เล่นทรายใช้เวลานี้ค่อยๆเดินออกไป

         " อื้อออๆ พี่เจ็บน้าฟางงง " ป๊อปปี้พูดก่อนจะยี้ผมฟาง " ฮ่าๆ แล้วไหนของกินฟางล้ะค่าา ? " ฟางขำก่อนจะเอ่ยถามถึงของกินของเทอ " นี้ไงค้าบบบบบ น่ากินมั๊ย ? พี่ทำเองเลยน้ะ " ป๊อปปี้พูดพลางเดินไปหยิบชาบข้าวต้มทะเลมาที่โซฟา

         " น่ากินจังง ! โม้ป่าวเนี่ย ? ทำว่าทำเองน่ะ " ฟางพูดตาเป็นประกาย " ทำเองจริงงงๆน้าาา " ป๊อปปี้พูดพลางทำหน้าหงอยเพราะฟางไม่เชื่อ " ฮ่าๆๆๆ ทำเองก็ทำเองค้าา " ฟางพูดก่อนจะยิ้มหวาน " อื้มมมม " ฟางพูดเมื่อตักคำเรียกเข้าปากป๊อปปี้รอลุ้นคำตอบของฟางอย่างตื่นเต้น

         " เป็นไงบ้างงงงๆ ? " ป๊อปปี้ถามอย่างตื่นเต้น " มัน.....อร่อยที่สุดในสามโลกเลยค้าาา " ฟางพูดพลางยิ้มให้ป๊อปปี้ " เยี่ยมเลย ! งั้นกินให้หมดน่ะครับบ " ต่อจากนั้นฟางก็กินจนหมดก่อนจะป๊อปปี้จะพาฟางไปนอนพักข้างบน

         ตอนบ่ายทุกคนมารวมตัวกันนั่งเล่นหน้าบ้านของป๊อปปี้ " พวกพี่นี่มีบอดี้การ์ดตามไปทุกที่เลยหรอค่ะ ? " เฟย์ถามขึ้นก่อนจะมองไปรอบๆ " ก็ไม่หรอกน่ะ..แต่มันก็เป็นสิ่งที่ต้องทำมีเพื่อความปลอดภัยของพวกเราน้ะ" เป็นเขื่อนที่ตอบ" พวกเราอึดอัดหรอ ? " โทโมะถามขึ้น

          " อ้อๆป่าวค่ะเฟย์แค่อยากรู้น่ะค่ะ " เฟย์ตอบ " ใช่ค่ะๆ " แก้วเสริมขึ้น " แล้วน้องแบมล้ะครับอึดัอดมั๊ย ? " จองเบหันไปถามแบม " แบมไม่อึดอัดหรอกค่ะ แบมชินแล้ว " แบมพูดออกมาอย่างลืมตัว " ห๊ะ ? " ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน

          "เอ่อ...คือพ่อแบมเป็นตำรวจน่ะค่ะก็มีลูกน้องเยอะแบมเลยชิน่ะค่ะ "แบมแก้ตัวอย่างรีบร้อน  " หึ..ตำรวจกับมาเฟียอย่างพวกพี่น่ะเป็นศัตรูกันเลยก็ว่าได้ " เคนตะพูดออกมาทำให้แบมถึงกับหน้าถอดสี " ไม่เอาน่าเคน..นั้นมันพ่อน้องเขา แต่นี้น้องเขาน่ะมันคนละคนกัน" จินนี่รีบพูดเพราะเห็นสีหน้าของแบม

           " อะ...เอ่อ...พวกพี่ดูรักกันขนาดนี้เนี่ยเคยทะเลาะกันบ้างหรือป่าวค่ะ ? " แก้วที่เห็นท่าไม่ดีเลยเปลี่ยนเรื่อง " เรื่องทะเลาะน่ะหรอ ? บ่อยจะตายชัก โดยเฉพาะไอ่ป๊อปกับไอ่โมะ " จองเบพูดขึ้นทุกคนแทบไม่เชื่อเพราะดูยังไงป๊อปปี้กับโทโมะก็ดูรักกันจะตาย

         " ห๊ะ ? พี่ป๊อปกับพี่โมะเนี่ยน่ะ ? โม้ป้ะเนี่ยพี่จองเบ " เฟย์ถามอย่างไม่เชื่อ " แหะๆ พี่กับไอ่โมะเคยชอบผู้หญิงคนเดียวกันน่ะครับ เลยเกือบจะต่อยกัน " ป๊อปปี้อธิบาย " เอ๋..เหตุการณ์นี้คุ้นๆน่ะค่ะ.." เฟย์พูดพลางคิด " คุ้นยังไงหรอครับเฟย์ " เขื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆถามขึ้น

          " อ้อ !! ยัยฟาง !! " แก้วที่อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมาทำเอาฟางถึงกับสะดุ้ง " เห้ย ! ฉันไม่เคยชอบผู้ชายคนเดียวกับพวกแกน้ะ !! " ฟางพูดขึ้นอย่างตกใจ " ไม่ใช่ยัยบ้า !! ฉันหมายถึงจะให้แกเล่านิทานเรื่องเกาะแห่งความรู้สึกแบบเต็มๆให้พวกพี่เขาฟังว้อยๆ " แก้วโวยบ้าง

          " อ่าว..หรอ ? แหะๆ แต่พวกแกก็เคยฟังแล้วนิ " ฟางพูด " แต่พวกพี่ยังไม่เคยนิฟาง เล่าให้พวกพี่ฟังหน่อยสิ " โทโมะพูดขึ้นบ้าง " ก็ได้ค่ะคือกลาครั้งหนึ่งมีเกาะอยู่หนึ่งเกาะซึ่งเป็นเกาะที่รวบรวมความรู้สึกทั้งหมดไว้มีทั้งความสุข ความเศร้า ความรวยรวมกระทั้งความรัก.............................................................................................................................แต่ว่ามีสิ่งหนึ่งที่เราอาจจะลืมเลือนไป ถ้าหากเราจะไม่กล่าวถึงเลย" 

           " ในขณะที่ความรักกำลังมองหาคนช่วยออกจากเกาะความรักคงยุ่งอยู่กับการมองหาผู้อื่นจนลืมมองมาที่ความเป็นเพื่อน...ซึ่งเลือกที่จะอยู่เคียงข้างความรักมาตั้งแต่แรก เพราะความเคยชินที่ทำให้ความรักมองไม่เห็นความสำคัญของความเป็นเพื่อน..ในขณะที่ความรักจากไปพร้อมกับเวลาความเป็นเพื่อนรู้สึกดีใจมากที่ความรักปลอดภัยและแม้จะต้องห่างกัน แต่ความเป็นเพื่อนกลับรู้สึกเป็นสุข "

           " เพราะความเป็นเพื่อนรู้ดีว่า..ถึงแม้เกาะนี้จะจมลงไปชั่วนิรันดร์แต่ความเป็นเพื่อนจะเป็นอมตะในใจของความรักตลอดไป..แม้ไม่ยิ่งใหญ่แต่ก็จะอยู่เคียงข้างความรักเสมอ..." ฟางเล่าไปยิ้มไปอย่างมีความสุข " แล้วทำไมความเป็นเพื่อนถึงมั่นใจขนาดนั้นแหละ ? " ป๊อปปี้ที่อยู่ข้างๆถามขึ้นฟางยิ้มก่อนจะตอบ  

           " เพราะ..ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่าตยไม่จากไปเหมือนกาลเวลา..ไม่รังเกียจกันเหมือนความเห็นแก่ตัว...ไม่แบ่งชนชั้นเหมือนความรวย...ไม่อ้างว้างเหมือนความเศร้า...และไม่เปลี่ยนแปลงเหมือนความสุข..ทั้งนี้ก็เพราะ..ความเป็นเพื่อนจะอยู่ในใจตลอดไป.." ฟางพูดจบก็หันไปมองเพื่อนๆของเทอก่อนที่ทุกคนยิ้มกับนิทานของฟาง

ปังง !!

            " กริ๊ดดดดดดดดดดดดด "

______________________________________________________________________________

แฮ่ !! มาแย้วกับตอนที่ 16 เอ๊ะๆ เสียงอะไรกันน้ะ ? เกิดอะไรขึ้นนน ?  

อย่าลืมติดตามกันน้าาา 

เม้นเยอะๆน้าให้กำลังใจไรเตอร์หน่อยยยๆ 

ขอโทดน้าอัพให้เย็นไปหน่อยแหะๆ  

เจอกันตอนหน้าน้าา