Overrated ผมรักพี่สาวมีอะไรมั้ยคร้าบ

TUTOR
Kaewjai part
 
'สวัสดีวันเสาร์ วันแห่งการเรียนพิเศษ'
 
@siam
 
"แล้วก็เอานี่มาคูณกับนี่ถึงจะได้คำตอบ..." สำเนียงน่ารักสไตล์เกาหลีของ
หมอจงเบ หรือพี่เบ ติวเตอร์สุดหล่อส่วนตัวของฉันเอง ฮิฮิ อิจฉาฉัน
หล่ะสิ55555 พี่เบเป็นพี่ข้างบ้านฉันตั้งแต่เด็กๆเราสนิทกันมากแต่พอพี่เบ
เอนท์เข้าหมอได้ก็ต้องมาอยู่หอ ทำให้ฉันต้องนั่งบีทีเอสมาให้นางติวให้
"ยากไปอ่ะ" ฉันโอดครวญ นี่ไอฟังชั่น แคลคลูลัส บลาๆๆๆๆ ทั้งหลายแหล่
ที่เรียนกันแทบตาย มนได้ใช้จริงๆหรอฮะ?? ยากก้ยาก สวยเพลียยย
"นี่!อย่าบ่นได้มั้ย มีหน้าที่เรียนก้เรียนไปเถอะ" พี่จงเบเอาปากกาตีหน้าผากฉัน
"มีหน้าที่สอนก้สอนไป อย่าบ่น55555" ฉันเถียงไปขำไป ก้ดูหน้าพี่เบสิ
อ้าปากค้างอึ้งๆ อย่างหมดคำพูด เถียงฉันไม่ชนะหรอกถ่อวววว
"โอเคครัช งั้นช่วยตั้งเรียนด้วยนะยัยลูกศิษย์ตัวแสบ" พี่เบกัดฟันพูด
ให้ตายเถอะ ฉันมันน่าหมั่นเขี้ยวขนาดนั้นเลยหรอ??
 
"พอได้ผลบวกก้เอามาหารกะข้อนี้แล้วก้จะได้คำตอบ.....ตอบ45!!"
ฉันตอบอย่างมั่นใจ
"ถูกต้อง วันนี้พอล้ะเหนื่อย สอนเธอนี่เหนื่อยกว่าเข้าห้องผ่าตัดอีก"
พี่เบทำหน้าเหนื่อยๆ พี่เค้าก็งี้แหละำทำเป็นบ่นทุกครั้ง แต่เค้าก้ยอมติว
ให้ฉันทุกครั้งอยู่ดี
"เชอะ!!"
"กลับงัยเนี่ย วันนี้พี่มีนัดต่อนะ"
"อ้าว อะไรเนี่ยแล้วใครจะกินข้าวกะเค้าหล่ัะ"
"อะๆเอางี้อยู่ด้วยกันก้ได้ ภาระจริงๆ"
ภาระ??? ช่างเถอะั ชินแล้ว
 
 
Tomo part
 
'สวัสดีสยาม สุดฮอตมาแล้วคร้าบบบบบบบบบบ'
 
"ไอเขื่อนรีบกลับป่ะ นัดพี่เบไว้หว่ะ" ผมเอ่ยถามเพื่อนซี้หลังจากที่เราเดิน
ออกมาจากที่เรียนพิเศษวิชาเคมี
"ไม่รีบเลยเพื่อนวันนี้เขื่อนว่าง เพื่อพี่เบเขื่อนว่าง"
"เพื่อพี่เบหรือเพื่อข้าวเย็นฟรีไอเขื่อนแตก!!" ผมอดแซวมันไม่ได้
ดีใจออกหน้าออกตาซะขนาดนั้น
~Rrr~
"ครับพี่เบ ผมพึ่เลิกเรียนอ่ะ พี่เบอยู่ไหน"
(อยู่ร้านอาหารแล้วมาเลย เอ่อ..แต่น้องสาวพี่มาด้วย ไม่เปนไรใช่มั้ย?)
"ไม่ใช่ปัญหาเลย น้องพี่ก้เหมือนน้องผม ฮะๆ"
(เค้าอายุมากกว่าแกอีกไอเกรียนนนน)
"อ่าวหรอ ก้ไม่รู้นี่หน่า เดี๊ยวเดินไปหาล้ะบายยย" ผมกดวางสายแล้วเดินไปหาพี่เบ
 
 
 
 
@fuji
"เอาอันนี้ๆๆๆๆ แ้ล้วก้นี่ค่ะ"
"พอๆ จะสั่งอะไรนักหนาฮะ" นักศึกษาแพทย์หนุ่มรีบห้ามปรามน้องสาวนอก
ไส้ที่สั่งอาหารอย่างไม่บรรยะบรรยัง
"นานๆทีพี่เบจะเลี้ยงต้องเอาให้คุ้มสิ" สาวน้อยตอบพลางหัวเราะคิกคัก
"เอ๊ะ ไอพวกนั้นทำไมเดินช้ากันจัง" จงเบก้มมองโทรศัพท์ด้วยความแปลกใจ
เมื่อห้านาทีก่อนไอเกรียนน้อยบอกว่าจะเดินมาแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมยังไม่ถึง
ซะทีนะ หลงทางหรอ? บ้าหน่าสยามนี่บ้านหลังที่สองของชาวเราเลยนะ
 
"พี่เบ โทดทีนะพอดีเอฟซีสุดฮอตเค้ามาขอถ่ายรูปหน่ะ" เสียงของเขื่อนดัง
ขึ้นทำให้จงเบละความสนใจจากหน้าจอโทรศัพท์ไปมองหน้าเจ้าของเสียง
แต่ก้ไม่ทำให้สาวน้อยเงยหน้ามาจากการแชทได้
"ไม่เปนไรๆ แหมมม ไอเกรียนน้อยฮอตใหญ่แล้วนะเรา" ตั้งแต่แข่งชนะ
แมตช์ที่แล้วชื่อเสียงของเค้าก้เลื่องลือไปไกลทั้งความสามารถและหน้าตา
ที่ไม่เปนสองรองใคร ทำให้เค้ามีแฟนคลับมากมายประหนึ่งเน็ตไอดอลกัน
เลยทีเดียว
"ไม่ขนาดนั้นหรอกฮะ" หนุ่มน้อยยิ้มเขินๆแล้วนั่งลง
"พูดไปเถอะ ดังแล้วอย่าลืมกันหล่ัะ"
"กันหน่ะอาจจะลืมแต่ไม่ลืมพี่เบแน่นอนฮะ" มุกเสี่ยวๆที่หนุ่มน้อยเล่นทำเอา
สาวน้อยต้องเงยหน้ามามองเจ้าของมุก ช่างกล้าเล่นนะ
.
.
.
.
สายตาสองคู่พลันสบตากันอย่างไม่ได้ตั้งใจ ต่างฝ่ายต่างอึ้งไปในทันทีที่เห็น
หน้ากัน
// โทโมะ //
.
.
.
// พี่แก้ว //
 
 
 
 
 
 
 
 

แฮร่ มา่อัพแล้วค่าาาา
ขอบคุณทุกการติดตามนะคะ
ขอโทษที่หายไปนาน ช่วงนี้ยุ่งๆค่ะ
แวะมาอัพให้ตอนนึง
เดี๊ยวกลับจากญี่ปุ่นแล้วมาอัพให้น้าาาา
สัญญาว่าลงเครื่องปุ๊ป จะมาอัพปั๊ปเลย
รักรีดเดอร์ทุกคนค่ะ บายยยย
ฝาก ไอเกรียนน้อยและไอหมีบ้า ไว้ในอ้อมใจรีดเดอร์ทุกคนด้วยนะค้าาาา