Overrated ผมรักพี่สาวมีอะไรมั้ยคร้าบ
เขียนโดย 
PrincessTK
วันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 10.18 น.
แก้ไขเมื่อ 17 มกราคม พ.ศ. 2558 21.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) It's me TOMO
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความIt's me TOMO
Prince lover high school
"ขออนุญาติเข้าห้องครับ" ให้ตายเถอะ นี่ผมพูดคำนี้ก่อนเข้าห้องเกือบทุกวัน
เลยนะ
ผมลากสังขารตัวเองมาถึงหน้าห้องเรียนสภาพไม่ต่างอะไรจากนักกีฑาที่พึ่งแข่ง
วิ่งเสร็จ สายอีกแล้วสินะ
"สัปดาห์นี้สายไปสามครั้งแล้วนะ ครูจะทำยังงัยกับเธอดีฮะ นายวิศว"
อาจารย์มองหน้าผมด้วยความเอือระอา ผมจึงส่งรอยยิ้มแหยๆกลับไป
"ก็ผมซ้อมดึกนี่ครับ อาทิตย์หน้าจะแข่งแล้ว" แน่นอนครับแบตยังเปนข้อแก้ตัว
ที่ดีที่สุดของผมอยู่เสมอ
"เอาเถอะ ไปนั่งที่ได้แล้ว"
"ขอบคุณครับ"
นี่แหละครับหนึ่งในชีวิตประจำวันของผม ท้าทายดีมั้ยหล่ะ กับการไฟท์กับ
อาจารย์จอมโหดนี่ทุกวัน แต่ผมก้้เอาตัวรอดได้ทุกทีหล่ะหน่า
ทุกๆเช้าผมจะตื่นเวลาที่นักเรียนส่วนใหญ่นั่งลอกการบ้านอยู่ที่โรงเรียนกัน
หมดแล้ว และจะมาถึงโรงเรียนในช่วงคาบแรกของวันเสมอ อย่าไปพูดถึงการ
เข้าแถวเลย ผมแทบไม่เคยสัมผัสถึงเอาเป็นว่าถ้าให้ร้องเพลงมาร์ชโรงเรียน
ยังไม่แน่ใว่าจะถูกรึเปล่า หลังเลิกเรียนทุกเย็นผมก็ไม่เคยได้มีเวลาอยู่กับ
เพื่อนฝูงสักเท่าไหร่ เพราะต้องไปซ้อมแบตทุกเย็น นับเป็นโชคที่บรรดา
เพื่อนสนิทผมเข้าใจดีเลยไม่มีปัญหากัน เมื่อวานก้เหมือนทุกวันที่ผมจะลงรถ
ตรงป้ายรถเมล์ แล้วข้ามสะพานลอยไปคอร์ดแบตซึ่งเปรียบเหมือน
บ้านหลังที่สองของผมเลยก็ว่าได้้ แต่ที่พิเศษคือผมเจอ เนื้อคู่ ครับบบบบ
ผู้หญิงอะไรทำไมน่ารักขนาดนี้ เรียกว่ารักแรกพบเลยทีเดียว โชคดีที่เธอ
เป็นเพื่อนสนิทกับรุ่นพี่ของผม ทำให้ผม เกือบ ได้เฟสบุ๊คเธอมาครอบครอง
ใช่ครับ เกือบ ไอพี่หมีบ้านั่นมันเบี้ยวผม คิดแล้วน่าโมโห
"เห้ย!สุดฮอตไปกินข้าวกัน" เขื่อน มนุษย์เพศชายที่หน้ายาวเกินความจำเป็น
เรียกผมลงไปกินข้าวเที่ยง
"ไอเขื่อน แกว่าผู้หญิงเค้าชอบผู้ชายเด็กกว่าป๊ะ??"
"มันก้อยู่ที่คนหว่ะ ถามไม เอ๊ะ! หรือแกไปแอบปิ๊งรุ่นพี่คนไหน บอกมานะ
เฮ้! สุดฮอตของเรากำลังมีความร้ากกกกกกก" ไอบ้าาาาา จะเสียงดังหา
พระแสงเลเซอร์อะไรเล่า
"ไอเขื่อนแตก" ผมทำเสียงดุ เพื่อนผมคนนี้มันไฮเปอร์จริงๆ
"ครับสุดฮอต ว่าแต่แกแอบไปปิ๊งรุ่นพี่โรงเรียนไหนอ๊ะ><"
"kamikaze royal high school" ผมตอบยิ้มๆ
"เหหหห ไปรู้จักกันตอนไหน โรงเรียนอยู่ห่างกันหลายล้านปีแสง"
"บังเอิญเจอหน่ะ เจอที่ป้ายรถเมล์"
"ว้าววววว มนต์รักป้ายรถเมล์55555" ตึง!!!!!! มนต์รักป้ายรถเมล์
ไอบ้าาา ใช้อะไรคิดฟระ นี่ชีวิตจริงนะไม่ใช่นิยยแจ่มใส
"แล้วงัย ไปขอเบอร์เค้ามาป่ะ"
"ยัง" ผมส่ายหน้า เหอะ อายชิบเป๋ง สุดฮอตอย่างผมไม่กล้าขอเบอร์หญิง
"ถถถถถ ไองั่ง ทำไมแกปล่อยให้โอกาสดีๆหลุดลอยไป" นั่นสิ จะได้เจอกัน
อีกมั้ยนะ นางฟ้าของโทโมะ....
"ก้คนมันกำลังอึ้ง แต่ไม่เปนไรเว้ย พี่เค้าเปนเพื่อนสนิทพี่ป๊อป เข้าทางเลย"
"แกนี่โชคดีจริงๆเลยนะๆ พระเจ้าเปิดทางขนาดนี้รีบๆสานต่อเลยนะสุดฮอต"
"รู้แล้วหน่าาาาา มันแค่ยังไม่ถึงเวลา"
"ยังไม่ถึงเวลา หรือแกจีบหญิงไม่เป็นกันแน่ ให้พี่สอนให้มั้ยน้องรัก"
ไอเขื่อนตบบ่าผมแล้วยักคิ้วล้อเลียน หนอยยยยยย บังอาจมาดูถูกกัน
"ระดับนี้ล้ะ แค่นี้ชิวๆหว่ะ" ถึงผมจะไม่เคยจีบใคร ก้ใช่ว่าจะจีบไม่เปนนะครับ
"แล้้วพี่จะคอยดู เหอะๆ" ไอเคโระหัวเราะอย่างท้าทาย
ท้าทายคนผิดแล้วหล่ะเพื่อน รู้จักโทโมะน้อยไปซะแล้วววววว
ผู้อ่านทุกคนเปนพยาน ภายในอาทิตย์นี้ผมจะต้องรู้ชื่อนางฟ้าของผมให้ได้!!!
.
.
.
.
.
.
มั้ง!!!!!!!
เลิกเรียน
ผมลงจากรถเมล์ที่เดิมเหมือนทุกวันแต่ที่พิเศษกว่าคือผมมองหานางฟ้าของ
ผมก่อนเลย
มะ..มมม..ไม่เจอออออ ฮอลลลลล ไม่อยู่แล้วหรอ ผมเบ้ปากผิดหวังนิดๆ
แต่ก้ยิ้มออกเมื่อสายตาคมๆของผมไปเจอกับร่างใหญ่ที่แสนจะคุ้นตาในเซเว่น
"เฮียป๊อปปปปปปปปปปปปปปป"
"อ้าว!เจอกันอีกแล้ว ฉันเบื่อหน้าแกแล้วนะเนี่ย" พี่ป๊อปพูดอย่างเซงๆ
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น
"แล้ววววว พี่คนนั้นหล่ะ" ผมถามถึงพี่นางฟ้า
"แก้วหรอออ พึ่งกลับไปเอง" กลับไปล้ะ เซงเลย ว่าแต่พี่เค้าชื่ออะไรนะ
"พี่เค้าชื่อแก้วหรอ ชื่อน่ารักจัง"
"ไอเพี้ยน ก้ชื่อคนธรรมดาป๊ะว้าาา"
"โธ่วววว พี่ป๊อปอ่ะ ไม่โรแมติกเยยย" ผมส่ายหน้าเซงๆ
"เออ แล้วเฟสพี่แก้วหล่ะ เอามาซะดีๆ เมื่อวานก้ไม่ส่งมา" ผมรีบทวงทันทีที่
นึกได้
"ไม่ต้องแล้วหล่ะ" พี่ป๊อปทำหน้าหน่ายๆ
"ไม่ต้องเลย เอามาซะดีๆ"
"เดี๊ยวแกก้ได้เองหน่าไอเกรียน โว๊ะ!หมั่นไส้นะเนี่ย เฮ้!รถมาล้ะโชคดีนะ
ไอน้อง" พี่ป๊อปรีบวิ่งขึ้นรถเมล์
อะ..ออออ้าวว ทิ้งกันอีกล้าวววว ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะฮึ่ยยยยย!!!
ช่างเถอะเรื่องอื่นค่อยว่ากัน ถึงเวลาซ้อมแ้ล้วเกิลลล ตายแน่่!!!!!!
ผมรีบวิ่งขึ้นสะพานลอยทันที ให้ตายยยย ชีวิตผมนี่มีแต่ความเร่งรีบหรืองัยนะ
20:00
"วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน วันนี้เยี่ยมมาก ถ้าไม่ติดว่ามาสาย วันนี้ดีกว่าเมื่อ
วานเยอะ" โค้ชเอ่้ยชมแต่ก้มิวายดุเรื่องที่ผมมาสาย เพราะพี่คนเดียวเลย
ไอพี่หมีพูห์
"โค้ชอ่าาาาา แค่ห้านาทีเองนี่ผมวิ่งเร็วที่สุดแล้วนะ"
"นักกีฬาความตรงต่อเวลาสำึคัญมากนะไอเกรียน ถ้าแกยังคิดว่าการมาสาย
เปนเรื่องเล็กน้อยจะเปนนักกีฬาที่ดีได้ยังงัย" โดนดุอีกล้าาาาาาา
"ขอโทษฮะ ต่อไปจะพยายาม..." ผมยังพูดไม่ทันจบโคช้ก้แทรกขึ้นมา
"พยายามมีวินัย ตรงต่อเวลามากขึ้น?"
"้เปล่าครบ พยายามวิ่งเข้าคอร์ดให้เร็วขึ้น แฮร่~" ผมยิ้มทะเล้น
"ไอเกรียนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน" ผมรีบวิ่งหนีโค้ชไปหาพี่ชายที่
จอดรถรออยู่หน้าคอร์ดแบต
"ว่างัยาสุดฮอต ไปเกรียนใส่ใครไว้หล่ะถึงได้รีบวิ่งมาแบบนี้" พี่เคนจิเอ่ย
ถาม พี่ชายคนนี้รู้ทันผมไปซะทุกเรื่อง
"โค้ชฟลุค"
"เล่นรุ่นใหญ่เลยนะเกรียน" พี่เคนผลักหัวผมเบาๆ ผมเิปิดเฟสบุ๊คดูความ
เคลื่อนไหวของเพื่อนๆเหมือนทุกวัน
'1 friend requests'
เหหหหห ทำไมวันนี้มีคนแอดมาคนเดียวฟระ กระแสตกแล้วหรอเนี่ยยยย
'Kaew Jarinya'
ห๊ะะะะ แก้ว งั้นหรอ?????
ผมกดเข้าไปดูรูปโปรไฟล์ ใช่จริงๆด้วย ใช่พี่แก้วจริงๆ ผมรีบกดรับทันที
ให้ตายเถอะโรบิ้น เธอแอดเฟสผมมา มุ่งสู่นิพพาน อาเมน......
"เปนอะไรห๊ะ ยิ้มให้โทรศัพท์ ท่าจะบ้า"
"ไม่ได้ยิ้มให้โทรศัพท์ ยิ้มให้คนในโทรศัพท์ต่างหาก" ผมรีบเถียง
"หือออ คนในโทรศัพท์ ใครหน่ะ??" ในขณะรถติดพี่เคนจิชโงกหน้ามามอง
โทรศัพท์ของผม
"สาวคนไหนน้าาา ที่ทำให้น้องชายพี่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ได้ขนาดนี้"
พี่เคนจิเอาโทรศัพท์ผมไปดู
"มอหก เล่นรุ่นพี่เลยนี่หว่า"
หึๆ สุดฮอตจะมีความรักทั้งที น้อยกว่านี้ได้ยังงัยคร้่าบบบบบบบบบบบบบ
นี่แหละครับ
สุดฮอตของแฟนคลับ
คนเก่งของวงการแบตมินตัน
และ ไอเกรียนของทุกคน???
ทั้งหมดที่กล่าวมารวมกันเปน
It's me TOMO.....
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
