เราจะข้ามเวลามาพบกัน ภาค 2

 past เจมส์ 

             ผมโอบเอวเบลจนมาถึงห้องเรียนผมละไม่ชอบเลยจริงๆ  ที่มีผู้ชายคนอื่นมองเบลแบบนะอาการของผม  ผมก็บอกไม่ถูกว่ามันคืออะไรแต่ที่รู้ๆ  คือผมไม่อยากให้มีผู้ชายคนไหนมองเบล  ใกล้ชิดเบลเลยจริงๆ  ผมพาเบลมานั่งที่โต๊ะเรียน  แต่ก็มีเพื่อนในห้องเดินเข้ามานั่งข้างเบลอีกผมละเกลียดมันจริงๆ  อยากให้มันไปไกลๆเบล 

" ชื่อไรครับคนสวย " เพื่อนในห้อง

" ชื่อเบลค่ะ " ฉันตอบ

" น่ารักจังเลยนะครับ" เพื่อนในห้อง

" ขอบคุณคะ " ฉันตอบพร้อมยิ้มหวานๆให้เขา

" ครับ " เพื่อนในห้อง

             จากนั้นเบลและไอ่นั่นก็คุยกันอย่าสนิทกัน  จนผมแอบโมโหไม่ได้  ก็เบลเล่นไม่สนใจผมเลยอะสนใจแต่ไอ่นั้น  เบลคงลืมไปแล้วมั่งว่ามีผมนั่งอยู่ตรงนี้อีกคน

   หมดคาบเรียน 

" บายครับผมหวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะครับ " เพื่อนในห้อง

" เช่นกันนะค่ะ " ฉันบอกพร้อมโบกมือให้เขา

" เจมส์กลับบ้านกันเถอะ " ฉันบอกเขา

" นี่เบลยังเห็นเราอีกหรอ คิดว่าลืมเราไปแล้วเสียอีก " 

" เจมส์เป็นอะไรอะ " 

" เปล่าไม่ได้เป็นอะไร " 

" ก็เห็นอยู่ว่าเป็นนะ " 

" ไปเหอะเลิกพูดเรื่องนี้เหอะ " ผมพูดเสียงดังกับเบลแบบที่ผมไม่เคยทำมาก่อน

ณ. บ้านเจมส์ 

                   เราสองคนนั่งรถมาด้วยกันแต่ว่าในรถกับเหมือนไม่มีใคนอยู่จนเจมส์ขับรถกับมาถึงบ้าน  เจมส์ก็ลงจากรถไม่พูดไม่จากับฉันสักคำ  เอ๊ะนี่เจมส์งอลเราหรอเนีย  แล้วงอลเรื่องอะไรกันนะ  โห่เรื่องอะไรก็ชั่ง  แต่ว่าฉันจะต้องง้อเจมส์ให้เขาหายโกรธฉันให้ได้

" เจมส์ !!!!" ฉันเรียกคนที่อยู่ในห้องนอน

" .......... " ไม่มีเสียงตอบรับ

                  ฉันเลยตัดสินใจเดินเขาไปหาเขา  พอฉันเข้าไปในห้องก็เห็นว่าเขายืนอยู่ที่ระเบียง ฉันเดินเข้าไปหาเขาทันที่ที่ฉันเห็นเขา  ฉันไม่พูดพัมทำเพลงฉันเอามือทั้งสองข้างข้องคอของเจมส์ทันที่  ตอนนี้เจมส์หันมามองที่ฉันแต่เขาก็ยังไม่ยอมพูดกับฉัน  ฉันเลยต้องใช้ไม่เด็ดนั่นก็คือ !!!!!!! ฉันค่อยๆ ขเย่งปายเท้าขึ้นเล็กน้อยพอที่จะจูบเขาถึง ฉันประกบริมฝีปากของเจมส์ทันที่ ตอนแรกฉันก็คิดว่าจะไม่ได้ผมเสียแล้วแต่ก็ได้ผลจนได้เขากอดฉันตอบ  นี่แหละไม้เด็ดของฉัน!!!!

ฝากติดตามตอนต่อไปกันด้วยน้า  สนุกหรือไม่สนุกยังไงก็บอกกันได้น้าค้รา