Love it!!! รัก-สลับ-ร่าง
10.0
เขียนโดย เลิฟเลิฟ_tk
วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 22.23 น.
8 ตอน
11 วิจารณ์
14.43K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) อุบัติเหตุและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น (จบ)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวิ๊หวอ วิ๊หวอ วิ๊หวอ...
อื้อ... ฉันเบิกตาช้าๆก่อนจะมองไปรอบๆ วึ่งตอนนี้มันเต็มไปด้วย เลือด!!!ที่กระจายเต็มกองพื้น โอ๊ย!!!ทำไมรู้สึก
มึนหัวจัง เหมือนโลกกำลังหมุน เร็วขึ้น และ...เร็วขึ้น.......
.
.
.
.
ณ โรงพยาบาล...
"หมอ หมอ...ยัยแก้วเป็นอะไรมากไหม!? ฮือ ฮึก"สาวฟางรีบวิ่งเข้าหาหมอแล้วไถ่ถามอากรของเพื่อนสาวทันทีทันใด
เมื่อหมอออกมาจากห้อง
"คือ...เนื่องจากแรงกระแทกจากอุบัติเหตุ จึงทำให้หัวสมองของทั้งคู่กระทบกระเทือนเป็นอย่างมากครับ ส่วนอาการการรอด
ร้อยละ35ครับ หมอขอแสดงความเสียใจด้วย..." พลันจบคำพูดของหมอสาวฟางก็หมดสติเสียบพลันทำให้เธอล้มตัวลงไปนอนกับพื้น
แต่โชคดีที่มีร่างปริศนาเข้ามารับได้ทันก่อนจึงทำให้ร่างฟางไม่ได้รับบาดเจ็บใดใดทั้งสิ้น
"ขอห้องพัก VIP ของทางโรงพยาบาลหน่อยนะครับ"
"คะ..ครับ คุญภาณุ"
ภายในห้อง ICU...
"เฮ้ยๆ หมอครับๆ คนไข้เกิดอาการหัวใจหยุดเต้น ใช้เครื่องกระตุกหัวใจเลยไหมครับ"
"รีบๆใช้เลย .....เราจะให้เด็ก2คนนี้ตายไม่ได้เด็ดขาด เข้าใจไหม!!!"
"ครับ"
.
.
.
"ตายแล้วค่ะคุณหมอ คนไข้ไม่ฟื้นเลย โอกาสรอดมีน้อยมากเลยค่ะ"
"จะปล่อยให้คนไข้ตายไม่ได้นะ รู้ไหมว่าตระกลูไทยานนทร์ใหญ่แค่ไหน หากเขาไม่รอดพวกเราได้ถวายหัวแน่"
"ค่ะๆ (แล้วจะให้ตูทำยังไงต่อว่ะไอหมอโรคจิต เฮ้อ!คนสวยเซ็ง)"
ทางด้านฟาง...
แก้ว...ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้างนะ รู้ไหมว่าคนตรงนี้เป็นห่วงเธอมากแค่ไหน
ขอเถอะ...ขอร้อง ขอให้เธอฟื้นซักทีเถอะนะ คนดีของฉัน...
"คุณฟางครับ...คุณฟางตื่นสิครับ"
"ห๊ะ!!! ฝันเหรอเมื่อกี้ เฮ้อ!...เฮ้ย!คุณภาณุ"
"ไม่ต้องกลัวหรอกครับ กระต่ายน้อย ป๊อบมีีข่าวดีมาฝากคือเพื่อนรักของฟางฟื้นแล้วนะ"
จริงเหรอ...ขอบคุณพระช่วย ในที่สุด ในที่สุดยัยแก้วก็ฟื้นสินะ มันช่างเป็นข่าวดีเหลือเกิน ตอนนี้ฉันก็ได้แต่ยิ้มก่อนจะลากมือคน
ตรงหน้าไป "พาไปหาเพื่อนของฟางหน่อยนะค่ะ"...
ณ ห้องพัก ด้านโทโมะ...
อือ... ผมลืมตาอย่างช้าๆก่อนจะเหลือบมองไปทั่วห้องนี้ แล้วลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ โอ๊ยย!!!โชคดีนะที่ผมไม่เป็นอะไรมาก เพียงแค่ปวดหัว และหนักบริเวณหน้าอก เอ๊ะ!หน้าอกเหรอ...ทำไมมันรู้สึกหนักๆจังว่ะ เออ...ลองล้มไปดูหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกก็มันร่างกายของผมนี้ แต่แล้วเมื่อผมล้มลงไปดูมันแบบ...ใหญ!!! หรือว่าเราจะตาฝาด--* ลองจับๆดูละกันแต่...มันก็ยังรู้สึกใหญ่ๆเหมือนเดิมเอาล่ะไหนๆก็ ไหนๆเข้าห้องน้ำดีกว่าไปเช็ดร่างกายหน่อยเผื่อจะมีอะไรผิดปรกติไปกว่านี้ และพอผมเข้าไปสิ่งแรกที่ผมเห็นในกระจกคือ.... อ๊ากกกกทำไม หน้าผมถึงเหมือนยัยทอมว่ะ อย่าว่าแต่หน้าเลยร่างกายทุกสัดส่วนมันเหมือนหมดเลย...
"มันเกิดอะไรขึ้นว่ะ!!!"
และทางด้านแก้ว...(ไม่แพ้กับด้านโทโมะ--*)
"มันเกิดอะไรขึ้นว่ะ!!!"
................................................................................................
เอาล่ะในที่สุดก็จบไปอีก1ตอนแล้วเย้!!! ช่วยกันอ่านเม้นกันหน่อยนะคะ
อื้อ... ฉันเบิกตาช้าๆก่อนจะมองไปรอบๆ วึ่งตอนนี้มันเต็มไปด้วย เลือด!!!ที่กระจายเต็มกองพื้น โอ๊ย!!!ทำไมรู้สึก
มึนหัวจัง เหมือนโลกกำลังหมุน เร็วขึ้น และ...เร็วขึ้น.......
.
.
.
.
ณ โรงพยาบาล...
"หมอ หมอ...ยัยแก้วเป็นอะไรมากไหม!? ฮือ ฮึก"สาวฟางรีบวิ่งเข้าหาหมอแล้วไถ่ถามอากรของเพื่อนสาวทันทีทันใด
เมื่อหมอออกมาจากห้อง
"คือ...เนื่องจากแรงกระแทกจากอุบัติเหตุ จึงทำให้หัวสมองของทั้งคู่กระทบกระเทือนเป็นอย่างมากครับ ส่วนอาการการรอด
ร้อยละ35ครับ หมอขอแสดงความเสียใจด้วย..." พลันจบคำพูดของหมอสาวฟางก็หมดสติเสียบพลันทำให้เธอล้มตัวลงไปนอนกับพื้น
แต่โชคดีที่มีร่างปริศนาเข้ามารับได้ทันก่อนจึงทำให้ร่างฟางไม่ได้รับบาดเจ็บใดใดทั้งสิ้น
"ขอห้องพัก VIP ของทางโรงพยาบาลหน่อยนะครับ"
"คะ..ครับ คุญภาณุ"
ภายในห้อง ICU...
"เฮ้ยๆ หมอครับๆ คนไข้เกิดอาการหัวใจหยุดเต้น ใช้เครื่องกระตุกหัวใจเลยไหมครับ"
"รีบๆใช้เลย .....เราจะให้เด็ก2คนนี้ตายไม่ได้เด็ดขาด เข้าใจไหม!!!"
"ครับ"
.
.
.
"ตายแล้วค่ะคุณหมอ คนไข้ไม่ฟื้นเลย โอกาสรอดมีน้อยมากเลยค่ะ"
"จะปล่อยให้คนไข้ตายไม่ได้นะ รู้ไหมว่าตระกลูไทยานนทร์ใหญ่แค่ไหน หากเขาไม่รอดพวกเราได้ถวายหัวแน่"
"ค่ะๆ (แล้วจะให้ตูทำยังไงต่อว่ะไอหมอโรคจิต เฮ้อ!คนสวยเซ็ง)"
ทางด้านฟาง...
แก้ว...ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้างนะ รู้ไหมว่าคนตรงนี้เป็นห่วงเธอมากแค่ไหน
ขอเถอะ...ขอร้อง ขอให้เธอฟื้นซักทีเถอะนะ คนดีของฉัน...
"คุณฟางครับ...คุณฟางตื่นสิครับ"
"ห๊ะ!!! ฝันเหรอเมื่อกี้ เฮ้อ!...เฮ้ย!คุณภาณุ"
"ไม่ต้องกลัวหรอกครับ กระต่ายน้อย ป๊อบมีีข่าวดีมาฝากคือเพื่อนรักของฟางฟื้นแล้วนะ"
จริงเหรอ...ขอบคุณพระช่วย ในที่สุด ในที่สุดยัยแก้วก็ฟื้นสินะ มันช่างเป็นข่าวดีเหลือเกิน ตอนนี้ฉันก็ได้แต่ยิ้มก่อนจะลากมือคน
ตรงหน้าไป "พาไปหาเพื่อนของฟางหน่อยนะค่ะ"...
ณ ห้องพัก ด้านโทโมะ...
อือ... ผมลืมตาอย่างช้าๆก่อนจะเหลือบมองไปทั่วห้องนี้ แล้วลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ โอ๊ยย!!!โชคดีนะที่ผมไม่เป็นอะไรมาก เพียงแค่ปวดหัว และหนักบริเวณหน้าอก เอ๊ะ!หน้าอกเหรอ...ทำไมมันรู้สึกหนักๆจังว่ะ เออ...ลองล้มไปดูหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกก็มันร่างกายของผมนี้ แต่แล้วเมื่อผมล้มลงไปดูมันแบบ...ใหญ!!! หรือว่าเราจะตาฝาด--* ลองจับๆดูละกันแต่...มันก็ยังรู้สึกใหญ่ๆเหมือนเดิมเอาล่ะไหนๆก็ ไหนๆเข้าห้องน้ำดีกว่าไปเช็ดร่างกายหน่อยเผื่อจะมีอะไรผิดปรกติไปกว่านี้ และพอผมเข้าไปสิ่งแรกที่ผมเห็นในกระจกคือ.... อ๊ากกกกทำไม หน้าผมถึงเหมือนยัยทอมว่ะ อย่าว่าแต่หน้าเลยร่างกายทุกสัดส่วนมันเหมือนหมดเลย...
"มันเกิดอะไรขึ้นว่ะ!!!"
และทางด้านแก้ว...(ไม่แพ้กับด้านโทโมะ--*)
"มันเกิดอะไรขึ้นว่ะ!!!"
................................................................................................
เอาล่ะในที่สุดก็จบไปอีก1ตอนแล้วเย้!!! ช่วยกันอ่านเม้นกันหน่อยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ