เธอ เขา เรา ฉัน
-
เขียนโดย AddminBaby
วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 10.47 น.
8 ตอน 1
9 วิจารณ์
14.40K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 15.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ไดอารี่ของ Jimin
ฉันกลับมาถึงบ้านฉันรีบเปิดอ่านไดอารี่ของจีมินเขาเขียนถึงฉันตั้งแต่เขาเขียนตัวหนังสือเป็นเขาเริ่มอายุประมาณแปดหรือเก้าทุกวันเขาเขียนถึงฉันตลอดจนมาวันนั้นวันที่ฉันร้องไห้เพราะเห็นเขาจูบกับคนอื่น"วันนี้เป็นวันที่ผมอยากตายมากที่สุดเพราะ คนที่ผมรักออกไปทานข้าวไปเที่ยวกัยคนที่เขารัก เมื่อวานเป็นวันเกิดของเธอผมกะจะเซอร์ไพรส์เธอแต่มันดันมีไอ้วี มาขัดขวาง! เราเลยตกลงจะจีบเธอให้ได้ เเละวันนี้ผมกะว่าผมจะให้ของขวัญเธอและพาเธอไปกินข้าวแต่ไอ้วีกับดันชวนเธอก่อนผมผมเหมือนคนใกล้ตาย และพอเธอกลับมาบ้านผมดีใจมากผมเลยชะโงกหน้าไปดูที่หน้าต่างผมมองเข้าไปในรถของวี ผมเห็นเขาจับมือกันผมเหมือนตายทั้งเป็น เขามองมาทางผมผมพยายามหลบหน้าเพราะผมไม่อยากให้คนที่ผมรักเห็นน้ำตา ผมรู้นิสัยของเธอดีว่าเธอจะมาหาผมที่ห้องแน่ๆผมเลยนัดเพื่อนของผมที่เป็นกระเทยแปลงเพศ ผมนัดให้มันมาหาที่ห้องผมและทำตามแผนที่ผมบอก และมันก็เป็นอย่างแผนที่ผมวางไว้เธอเข้ามาเห็นผมกำลังจะจูบกัน ผมนี้มันเลวจริงๆไปตะคอกใส่เธอ วันนี้เหมือนวิญญาณผมหลุดจากร่างแล้วเพราะผมทำเธอร้องไห้..... แต่มันคงดีสำหรับผมเเละเธอ เธอคงจะรักวีมากผมยอมเเล้วจริงๆผมรู้ตัวเองว่าผมสู้ไม่ได้ไหว ผมเปิดทางให้เขาสองคนแล้วจริงๆ สองอาทิตย์ต่อมาผมได้ข่าวว่าวีและเธอคบกันตอนแรกผมก็ไม่เชื่อพอผมได้ยินและสืบมาด้วยตัวยเองก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง ผมเก็บตลอดทุกวันกลับมาจากรร.ผมจะร้องไห้ตลอด ผมรักเธอจริงๆ พรุ่งนี้แล้วสินะที่จะจบม.6 ผมออกไปซื้อช่อดอกไม้ช่อใหญ่เพื่อจะมาแสดงความยินดีกับเธอ(คุณ) แต่โชคร้ายเพราะผมโดนรถชน หลังจากโดนรถชนผมก็อยู่รพ.และระหว่างการพักฟื้นนั้น ผมก็เขียนไดอารี่เล่มนี้ตลอด ..." จู่ๆไดอารี่ของจีมินก็หมดแค่นี้ ฉันรู้สึกแปลกใจที่เขาหายไปไหน? ฉันเปิดไปหน้าสุดท้าย นี้มันลายมือคุณอานิ ! (แม่จีมิน) ฉันสงสัยว่าคุณอาเขียนอะไรในไดอารี่ของหมูจี คุณอาเขียนว่า " สวัสดีหลานรักของอา อารู้ว่าหลานต้องอ่านไดอารี่เล่มนี้อยู่แล้วหนูคงแปลกใจว่าจีมินหายไปไหนและทำไมเขาเขียนไดอารี่แค่นั้น อาจะเล่าเรื่องให้หนูฟังนะ.......
"หลังจากที่จีมินเขียนไดอารี่หน้านั้นจู่ๆจีมินก็เรียกอามา และเขาก็บอกว่าถ้าหลานแต่งงานเมื่อไรให้อาเอาไดอารี่เล่มนี้ไปให้หลานเเละให้อาบอกหลานด้วย เขายังคงรักหลานเสมอแม้ถึงวินาทีสุดท้ายของเขา และจีมินก็มีอาการช๊อคจนเสียชีวิต เขาบอกกะอาก่อนตายว่า อย่าให้อาบอกหลานว่าเขาตาย เขาอยากให้หลานมีชีวิตที่ดีไม่อยากให้หลานต้องมาทุกข์ทนกับเรื่องของเขา อาดีใจกะหลานด้วยนะ ที่ลูกอามันรักหลานขนาดนี้ คำพูดสุดท้ายของมันอาจำได้ขึ้นได้เลยว่า"
#แม่ครับแม่รู็ไหมว่าผู้หญิงที่ผมรักมากคนที่สองคือ(คุณ)เขามาเติมเต็มชีวิตของผม เขาคงไม่รู้หรอกว่าเขาคือ เทพเจ้า เพราะเขาสร้างโลกใบใหม่ให้ผม ผมดีใจมากที่ผมได้รู้ัจักกับเขาคนนี้เราเป็นเพื่อนกันมานานเขาดูผมออกทุกเรื่องผมก็ดูเขาออกทุกเรื่องแต่ทำไมเขาไม่รู้บ้างเลยนะว่าผมรักเขามากแค่ไหน เอาเถอะถึงเขาจะไม่เคยรับรู้ ให้ผมรู้คนเดียวก็พอว่ามีผู้หญิงคนนึงคือลมหายใจข้างซ้ายของผมคนนั้นคือแม่และลมหายใจข้างขวาของผมคนนั้นคือเขา ผมรักเขามากนะแม่ อย่าให้เขารู้เรื่องผมเลยผมไม่อยากให้เขามาจมปลักกับคนอย่างผม....
ฉันอ่านจบ ทำไมฉันห้ามน้ำตาของฉันไม่อยู่ จีมิน! ทำไมนายไม่บอกฉันว่านายชอบฉัน นายรู้ไหมว่าตลอดที่เราคบเป็นเพื่อนกันมา ฉันก็ชอบนาย แต่ทำไมนายไม่เคยบอกให้ฉันรับรู้ จนฉันเจอพี่แทแทเข้ามาในชีวิต ถ้านายบอกฉันฉันคงเลือกนาย แต่นาย ! นายมันโง่ หื้อๆ คุณพูดทำนองตะคอกและคุณก็ร้องไห้ออกมา จนวีเดินเข้ามาหาคุณ "ที่รักเป็นไร" วีพูดขึ้น ฉันตัดสินใจดีแล้ว ฉันพูดกับพี่วีว่า "พี่วี เราหย่ากันเถอะ" ฉันร้องไห้ออกมาอย่างหนักและฉันก็ไปที่สวนสาธารณะที่ฉันชอบไปบ่อยๆ
ฉันกลับมาถึงบ้านฉันรีบเปิดอ่านไดอารี่ของจีมินเขาเขียนถึงฉันตั้งแต่เขาเขียนตัวหนังสือเป็นเขาเริ่มอายุประมาณแปดหรือเก้าทุกวันเขาเขียนถึงฉันตลอดจนมาวันนั้นวันที่ฉันร้องไห้เพราะเห็นเขาจูบกับคนอื่น"วันนี้เป็นวันที่ผมอยากตายมากที่สุดเพราะ คนที่ผมรักออกไปทานข้าวไปเที่ยวกัยคนที่เขารัก เมื่อวานเป็นวันเกิดของเธอผมกะจะเซอร์ไพรส์เธอแต่มันดันมีไอ้วี มาขัดขวาง! เราเลยตกลงจะจีบเธอให้ได้ เเละวันนี้ผมกะว่าผมจะให้ของขวัญเธอและพาเธอไปกินข้าวแต่ไอ้วีกับดันชวนเธอก่อนผมผมเหมือนคนใกล้ตาย และพอเธอกลับมาบ้านผมดีใจมากผมเลยชะโงกหน้าไปดูที่หน้าต่างผมมองเข้าไปในรถของวี ผมเห็นเขาจับมือกันผมเหมือนตายทั้งเป็น เขามองมาทางผมผมพยายามหลบหน้าเพราะผมไม่อยากให้คนที่ผมรักเห็นน้ำตา ผมรู้นิสัยของเธอดีว่าเธอจะมาหาผมที่ห้องแน่ๆผมเลยนัดเพื่อนของผมที่เป็นกระเทยแปลงเพศ ผมนัดให้มันมาหาที่ห้องผมและทำตามแผนที่ผมบอก และมันก็เป็นอย่างแผนที่ผมวางไว้เธอเข้ามาเห็นผมกำลังจะจูบกัน ผมนี้มันเลวจริงๆไปตะคอกใส่เธอ วันนี้เหมือนวิญญาณผมหลุดจากร่างแล้วเพราะผมทำเธอร้องไห้..... แต่มันคงดีสำหรับผมเเละเธอ เธอคงจะรักวีมากผมยอมเเล้วจริงๆผมรู้ตัวเองว่าผมสู้ไม่ได้ไหว ผมเปิดทางให้เขาสองคนแล้วจริงๆ สองอาทิตย์ต่อมาผมได้ข่าวว่าวีและเธอคบกันตอนแรกผมก็ไม่เชื่อพอผมได้ยินและสืบมาด้วยตัวยเองก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง ผมเก็บตลอดทุกวันกลับมาจากรร.ผมจะร้องไห้ตลอด ผมรักเธอจริงๆ พรุ่งนี้แล้วสินะที่จะจบม.6 ผมออกไปซื้อช่อดอกไม้ช่อใหญ่เพื่อจะมาแสดงความยินดีกับเธอ(คุณ) แต่โชคร้ายเพราะผมโดนรถชน หลังจากโดนรถชนผมก็อยู่รพ.และระหว่างการพักฟื้นนั้น ผมก็เขียนไดอารี่เล่มนี้ตลอด ..." จู่ๆไดอารี่ของจีมินก็หมดแค่นี้ ฉันรู้สึกแปลกใจที่เขาหายไปไหน? ฉันเปิดไปหน้าสุดท้าย นี้มันลายมือคุณอานิ ! (แม่จีมิน) ฉันสงสัยว่าคุณอาเขียนอะไรในไดอารี่ของหมูจี คุณอาเขียนว่า " สวัสดีหลานรักของอา อารู้ว่าหลานต้องอ่านไดอารี่เล่มนี้อยู่แล้วหนูคงแปลกใจว่าจีมินหายไปไหนและทำไมเขาเขียนไดอารี่แค่นั้น อาจะเล่าเรื่องให้หนูฟังนะ.......
"หลังจากที่จีมินเขียนไดอารี่หน้านั้นจู่ๆจีมินก็เรียกอามา และเขาก็บอกว่าถ้าหลานแต่งงานเมื่อไรให้อาเอาไดอารี่เล่มนี้ไปให้หลานเเละให้อาบอกหลานด้วย เขายังคงรักหลานเสมอแม้ถึงวินาทีสุดท้ายของเขา และจีมินก็มีอาการช๊อคจนเสียชีวิต เขาบอกกะอาก่อนตายว่า อย่าให้อาบอกหลานว่าเขาตาย เขาอยากให้หลานมีชีวิตที่ดีไม่อยากให้หลานต้องมาทุกข์ทนกับเรื่องของเขา อาดีใจกะหลานด้วยนะ ที่ลูกอามันรักหลานขนาดนี้ คำพูดสุดท้ายของมันอาจำได้ขึ้นได้เลยว่า"
#แม่ครับแม่รู็ไหมว่าผู้หญิงที่ผมรักมากคนที่สองคือ(คุณ)เขามาเติมเต็มชีวิตของผม เขาคงไม่รู้หรอกว่าเขาคือ เทพเจ้า เพราะเขาสร้างโลกใบใหม่ให้ผม ผมดีใจมากที่ผมได้รู้ัจักกับเขาคนนี้เราเป็นเพื่อนกันมานานเขาดูผมออกทุกเรื่องผมก็ดูเขาออกทุกเรื่องแต่ทำไมเขาไม่รู้บ้างเลยนะว่าผมรักเขามากแค่ไหน เอาเถอะถึงเขาจะไม่เคยรับรู้ ให้ผมรู้คนเดียวก็พอว่ามีผู้หญิงคนนึงคือลมหายใจข้างซ้ายของผมคนนั้นคือแม่และลมหายใจข้างขวาของผมคนนั้นคือเขา ผมรักเขามากนะแม่ อย่าให้เขารู้เรื่องผมเลยผมไม่อยากให้เขามาจมปลักกับคนอย่างผม....
ฉันอ่านจบ ทำไมฉันห้ามน้ำตาของฉันไม่อยู่ จีมิน! ทำไมนายไม่บอกฉันว่านายชอบฉัน นายรู้ไหมว่าตลอดที่เราคบเป็นเพื่อนกันมา ฉันก็ชอบนาย แต่ทำไมนายไม่เคยบอกให้ฉันรับรู้ จนฉันเจอพี่แทแทเข้ามาในชีวิต ถ้านายบอกฉันฉันคงเลือกนาย แต่นาย ! นายมันโง่ หื้อๆ คุณพูดทำนองตะคอกและคุณก็ร้องไห้ออกมา จนวีเดินเข้ามาหาคุณ "ที่รักเป็นไร" วีพูดขึ้น ฉันตัดสินใจดีแล้ว ฉันพูดกับพี่วีว่า "พี่วี เราหย่ากันเถอะ" ฉันร้องไห้ออกมาอย่างหนักและฉันก็ไปที่สวนสาธารณะที่ฉันชอบไปบ่อยๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ