[Fic EXO] Tears of the weak {HunBaek}

“เป็นไงน้องชายเจ้าตัวแสบ...ทำไมเราเงียบๆไป หื้ม?” ผมหันไปตามน้ำเสียงทุ้มเล็กนั้นก่อนคนๆนั้นจะมองมอบรอยยิ้มแสนอ่อนโยนนั้นมาให้ผมอย่างน่ารัก มือเล็กของเขายกขึ้นมายีเส้นผมของผมเบาๆพร้อมกับเคลื่อนเดินเอาร่างกายตัวเองมานั่งใกล้ๆข้างๆผมในขณะที่กำลังนั่งคร่อมหน้าลงอยู่กับโต๊ะโรงอาหาร

เวลาที่ผมมีปัญหา...พี่เขาก็มักจะมาหาผมเสมอและคอยให้กำลังใจผมบ่อยมาก

จนผมสงสัยหรือคิดไปเอง ว่าพี่เขาจะมาทำดีกับผมทำไม...

ไม่เอาเซฮุน นายอย่าคิดไปไกลกว่าชาวบ้านเขาสิเดี๋ยวเจ็บอีกนะ...ผมคงต้องบ้าไปแน่ๆ พึ่งเจ็บมาหมาดๆยังจะมา.....คิดแบบนั้นกับคนอื่นอีกที่เข้ามาปลอบใจ

พี่เขาคงสงสารผมเท่านั้นเพราะพี่เขาเป็นเพื่อนสนิทของพี่ลู่หาน...ฮึก...ทำไม ผมยิ่งพูดยิ่งคิดผมยิ่งเจ็บ เจ็บที่หัวใจขนาดนี้นะ เมื่อไหร่ที่ผมจะลืมพี่เขาลง ลืมๆไปสักทีสิเซฮุนนายต้องเข้าใจว่าพี่ลู่หานเขาก็แค่....ไม่เคยเห็นเราในสายตาเลยนะเซฮุน..

ดวงตาใสของผมร้อนผ่าว เมื่อคิดและยิ่งตอกย้ำตัวเอง

“ผม...ไม่เป็นไรหรอกครับพี่แบค” คำโกหกโตๆหลุดออกมาจากปากผม มันทำให้ผมพยายามหลบสายตาคู่สวยนั้นอบ่างช่วยไม่ได้.....เพราะผมกลัวพี่เขาจะสังเกตผมได้ว่าผมเป็น...และเป็นอย่างมาก

“เซฮุนอา....” เสียงเล็กนั้นเรียกชื่อผมอย่างแผ่วเบา ก่อนจะจับใบหน้าผมให้หันไปมองหน้าเขา...

“นายอย่าโกหกพี่นะ....พี่เป็นห่วงนาย” เขายิ้มอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง น้ำตาผมเอ่อล้นมาอีกครั้งจนมันไหลออกมาอย่างไม่อายคนตรงหน้า พี่เขาคงเห็นน้ำตาของคนอ่อนแออย่างผมจนเบื่อแล้วล่ะเพราะทุกครั้งที่ผมทะเลาะกับพี่ลู่หาน พี่เขาก็มักมาปลอบผมแบบนี้และทุกครั้งผมก็เก็บอาการอันอ่อนแอไว้ไม่อยู่

ให้ตายสิ...เซฮุน...นายมันอ่อนแอส่ะมัด

“อ๊ะ...” ผมร้องเสียงหลงเมื่อพี่เขาจับหัวผมให้เข้าไปซุกในอ้อมกอดอุ่นนั้นแล้วพี่เขาก็ค่อยๆลูบหลังผมอย่างอ่อนโยนผมหลับตาลงแล้วรับสัมผัสแสนอบอุ่นนั้น ก่อนจะสงบสติตัวเองลงเพื่อให้คนตรงหน้าสบายใจ

“เซฮุนนายร้องไห้ให้พอนะ แล้วพรุ่งนี้นายต้องเป็นเซฮุนคนเข้มแข็ง...ให้ได้นะ...” ผมเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้านั้นก่อนจ้องดวงตาคู่สวยนั้นลึกเข้าไปตรงๆ

“พี่แบค” ผมเรียกชื่อคนตรงหน้าแล้วผละตัวเองออกจากอ้อมกอดแสนอบอุ่นนั้น

“หื้ม?”

“ผมขอบคุณพี่มากๆนะครับ...ที่ทำให้ผมเข้มแข็งได้” เผยรอยยิ้มอย่างจริงใจให้คนตรงหน้าไป

“^_^ ไม่เป็นอย่างไงเราก็...พี่...น้องกัน...” 

“นี่ มึงรู้ไหมเมื่อวานอ่ะ ลู่หานแม่ งโครต...กึก คิดแล้วอยากได้อีกว่ะ” เสียงคุ้นๆหู ที่ผมเคยได้ยินเป็นประจำและเกลียดเข้าไส้ ผมรีบหันควับมองไปที่มันกำลังเอ๋ยถึงพี่ลู่หาน....ในทางที่ไม่ดี พี่ลู่หานของเซฮุนสะอาดจะตายไป...แต่แค่ไม่หยุดอยู่กับใคร....ก็เท่านั้นเอง

      ผมหันหน้าหลบทันทีที่มันมองมาที่ผม มันคงจะจงใจแกล้งผมให้ผมเจ็บปวดใจเล่นก็เท่านั้นเองล่ะ อย่างไงพี่ลู่หานก็คงไม่ตาต่ำไปตกหลุมรักคนชั่วๆอย่างมันได้หรอก

“ฮ่า ๆ กูขอไปแจมกับมึงด้วยคนได้ป่ะ” ขอแจมงั้นเหรอ ? พี่ลู่หานไม่ใช่คนมั่วขนาดนั้นนะ !! ผมระงับอารมณ์ตัวเองเมื่อมือเล็กๆของพี่แบคฮยอนจับกุมมือผมไว้อยู่ พี่เขาเองก็คงรู้ว่าตอนนี้ผมคงระงับอารมณ์ความเสียใจและความโกรธไว้ไม่อยู่เมื่อพูดถึงพี่ลู่หานมันทางที่เสียหายขนาดนี้

“ไม่ต้องขอ กูให้แจมด้วยอยู่แล้ว ฮ่า ๆ คนแม่ งร่านให้มั่วไปหมดดูดิ...จนคนบางคนเป็นหมาหัวเน่า...ฮ่าๆ” มันคงพูดเจาะจงมาทีผม แต่? มันด่าว่าพี่ลู่หานว่า ร่าน

ผมสะบัดมือเล็กของพี่แบคฮยอนออกและลุกขึ้นไปเผชิญหน้ากับมัน

“ไอ้เหี้ยคริส...มึงว่าพี่ลู่หานของกูว่าอย่างไงนะ !?” ผมกระชากคอเสื้อมันอย่างแรง โทสะในตัวผมกำลังเดือดพลุ่งพล่านรอยยิ้มแสยะแสนหน้ารังเกลียดยกยิ้มมาให้ผม

“แล้วไง....แฟนมึง....ร่าน...เองนี่หว๋า” เสียงใหญ่พูดช้าๆเน้นๆชัดๆจนทำให้ผมโกรธขึ้นหู

พลั๊ก !

มือใหญ่ชกต่อยเข้าที่ใบหน้าหล่อเหลานั้นทันทีอย่างแรง จนเลือดซึมออกมาที่มุมปาก พี่แบคฮยอนรีบวิ่งเข้ามาจับตัวผมไว้เพื่อให้ผมใจเย็นลง พี่แบคฮยอนผมขอโทษ ตอนนี้ ผมระงับอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้วล่ะในเมื่อมันว่าพี่ลู่หานของผมขนาดนั้น....ผมคงยอมไม่ได้จริงๆ

แต่มันเป็นวินาทีเดียวกันที่พี่ลู่หานเดินมาเจอเหตุการณ์ที่ผมต่อยไอ้ชั่วคริสนั้นพอดิบพอดี พี่เขารีบวิ่งเข้ามาดูอาการมันก่อนจะหยิบผ้าเช็คหน้า....ผืนที่ผมซื้อให้พี่เขา เช็คเลือดที่มุมปากมันอย่างเป็นห่วงและเบาๆมือ

สายตาคู่สวยนั้นหันควับมาทางที่ผมก่อนจะเดินเข้ามายืนจ้อตรงหน้าผมกับพี่แบคฮยอน

“มึงทำอะไรพี่คริสกู ?” หึ รักมันมากสินะ ดูสิคำพูดของพี่เขาช่างไพเราะเหลือเกินจนผมอยากจะร้องไห้อีกครั้งแต่ขอบคุณที่พี่เขายังมองมาที่ผม แค่มองผมก็พอใจแล้ว....ถึงแม้ว่าตอนนี้ เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันและกำลังจะทำให้ผมตายทั้งเป็น

“พี่ก็เห็นว่าผมทำอะไรมันนิ จะมาถามเอาโล่อะไร” ผมพูดกวนไปพร้อมกับมองใบหน้าสวยนั้นแล้วยิ้มกวน

“โอ เซฮุน !!” เสียงเล็กตวาดชื่อผมขึ้นพร้อมกับยกมือเล็กขึ้นมาตบที่ใบหน้าของผมอย่างแรง

เปรี้ยง !

ผมหันหน้าไปตามแรงตบนั้น หึ เห็นไหมเซฮุนพี่เขารักมันมากขนาดไหน เห็นรึยัง เห็นรึยัง !! ผมมองกลับไปด้วยสายตาดุดัน และยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหน้าสวยนั้น

“ตบอีกสิ....” ใบหน้าสวยนั้นยืนนิ่งไป ก่อนที่ผมรีบคว้ามือเล็กนั้นมาจับยกขึ้นมาจ้อที่ใบหน้าของตัวเอง

“ผมบอกให้ตบผมอีกไง....”

“......”

“หูตึง อ้อ..”

“เซฮุนหยุดเถอะ” เสียงพี่แบคฮยอนพยายามห้ามผม น้ำเสียงเขาดูสั่นผิดปกติเหมือนพี่เขากำลังจะร้องไห้ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเสียงคำพูดของพี่เขา แล้วหันไปมองคนตรงหน้าต่อแทนและพร้อมกับยิ้มกวนท้าทาย

“ยืนบื้ออะไรอยู่ ตบผมอีกเส่ !!!!!!!” ผมหมดความอดทน เมื่อกี้ยังกล้าตบหน้าผมอยู่เลยทำไมตอนนี้ไม่ตบอีกล่ะ ให้ตบแล้วไม่ตบ....พี่ลู่หาน พี่ลู่หานพี่รู้ไหมว่ามือบางๆของพี่มันนุ่ม จนผมไม่รู้สึกเจ็บเลย....จริงๆนะ...

เปรี้ยง !!

“((0 0//)) พะ....พี่แบค ” ผมต้องตกใจ เมื่อพี่แบคฮยอนเข้ามาตบใบหน้าของผมแทน ผมยกมือขึ้นมาจับบนใบหน้าตัวเองแล้วมองใบหน้าที่...เปื้อนน้ำตา...

ผมทำให้พี่แบคฮยอนร้องไห้....พี่แบคที่ผมรักและเคารพคอยเคียงข้างในวันที่ผมไม่เหลือใคร

“ฮึก....เลิกบ้าสักทีได้ไหมเซฮุน พี่เหนื่อยกลับนายแล้วนะ...ฮือๆ” ร่างเล็กนั้นหันหน้าและวิ่งหนีผมไป เหมือนกับพี่ลู่หานเมื่อวานนี้ ที่วิ่งหนีผมไป.....

ผมมันเลวหรือดีเกินไป? ผมยังไม่เข้าใจตัวเองเลย ว่าทำไมต้องหนีผมไปหมด

“หึ ลู่หานออกห่างจากตัวเสนีย์นั้นส่ะ” ผมรีบหันไปคว้าข้อมือเล็กนั้น ผมปล่อยมือนี้ไปไม่ได้ไม่เอา...ผมไม่อยากปล่อยไป เมื่อวานมันแค่ความฝันที่ผม...คว้ามันไว้ไม่ได้ก็เท่านั้นเอง

“เซฮุนปล่อย..”

“ถ้าผมไม่ปล่อยล่ะ”

“.....”

“พี่รู้ไหม ว่าผมรักพี่”

“.....”

“พี่รู้ไหม ว่าผมกำลังเหมือนคนบ้า”

“.....”

“สาเหตุทั้งหมดมันมาจากพี่ พี่คนเดียว !! พี่ลู่หานพี่ทำให้ผมรักแล้วจากไป ! ฮึก...ผมเจ็บมากรู้ไหม”

“หึ.....มึง...โง่เองที่รักคนอย่างกู” 

“......ในเมื่อพี่เลือกมัน....พี่รักมัน ผมยอมก็ได้...”

“ขอให้รักกันนานๆนะครับ ผมจะรอวันนั้นวันที่พี่กลับมาหาผม”

“…..”

“ไอ้เชี่ย ปล่อยได้มือลู่หานได้แล้ว” ไอ้คริสพูดเหมือนมันหัวเสียหนักที่ผมพูดน้ำเน่าแบบนั้นไป แค่ขอให้พี่ลู่หานได้ยินเสียงหัวใจของผมบ้างก็ยังดี แค่1เปอร์เซ็นก็ยังดีที่พี่เขาจะฟังก็พอ

“....หึ” ผมยอมปล่อยข้อมือเล็กแสนนิ่มนั้นออก แล้วมองภาพของคนทั้งสองที่โอบไหล่ ผมซุกตัวลง

เอาอีกแล้วโอ เซฮุนเป็นคนอ่อนแออีกแล้ว คนขี้แง้ คนที่พี่ลู่หานไม่ต้องการเป็นแค่คนฆ่าเวลาของพี่ลู่หานเท่านั้น

“ฮึก...ผมขอโทษ...ที่ปล่อยมือของพี่ไปหาคนชั่ว...”

Baekhyun#น้ำตาคนอ่อนแอ

“ฮือๆ” เสียงสะอื้นของคนตัวเล็กที่นั่งตรงมุมห้องเรียนเข่าสองข้างตั้งชันขึ้นเข้าหากันเขาโอบกอดเข่านั้นไว้แล้วทำใจสลบสติตัวเอง เขาไม่เคยคิดว่าเด็กคนนั้นที่เขา แอบชอบ...แอบรัก จะไม่เชื่อฟังเขาเอาแต่ใจใส่อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่

ที่ผ่านมาที่เขาคอยปลอบคอยพูดอยู่ทุกวันนี่คงไม่เคยเข้าหูของเด็กหนุ่มหน้าหวานคนนั้นเลย แถมไม่ได้ออกมาวิ่งตามหาเขาอีก แต่จะว่าไปเขาก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเด็กหนุ่มหน้าหวานคนนั้นสักหน่อยจะไปแค่ทำไม เด็กคนนั้นก็แค่แฟนเพื่อนสนิทของตัวเองก็เท่านั้น

ไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่านั้นนอกจากพี่กับน้อง....รวมคณะ รอยยิ้มเจือนจางยิ้มให้กับตัวเอง

ขอแค่อยู่ใกล้ๆคอยหยุดน้ำตาของคนอ่อนแออย่างโอเซฮุนก็พอ ถึงตอนนี้เขากำลังจะร้องไห้เพราะเซฮุนก็ตาม แต่ตอนนี้เซฮุนคงร้องไห้เสียใจไม่ต่างกับเขาสักเท่าไรนักหรอก คงกำลังนั่งร้องไห้ขี้แง้อยู่ที่เดิมไม่ก็ไปนั่งแอบร้องไห้คนเดียวอย่างที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้ 

ถึงแม้เด็กหนุ่มหน้าหวานจะไม่เคยสนใจเขาเลยสักนิดก็เถอะ เขาจะขอเป็นคนคอยปลอบหยุดน้ำตานั้นเอง

ถึงแม้ตัวเองจะเจ็บมากเพียงไหน.....แต่ก็ไม่มีอะไรดีไปกว่าได้นั่งเคียงข้างปลอบเด็กหนุ่มหน้าหวานอีกแล้ว

ขาเรียวยกลุกขึ้นแล้วเดิน มุ่งหน้าไปหาเด็กหนุ่มหน้าหวานที่เขาเพ้อถึงอยู่ทุกวันและได้ใกล้ชิดได้ปลอบโยน...

...แบคฮยอนนายกำลังดีใจทำบ้าอะไร...

เขาคิดไปยิ้มไปเพราะทุกๆวันเด็กหนุ่มหน้าหวานเหมือนเด็กตัวน้อยๆที่ชอบร้องไห้ทุกครั้งที่ทะเลาะกับลู่หานและคอยให้เขาปลอบอยู่ทุกวัน

ถึงเด็กหนุ่มหน้าหวานจะชอบร้องไห้ชอบอ่อนแอให้เขาเห็นทุกครั้ง แต่มันก็ไม่ได้ทำให้หัวใจของเขาหายหวั่นไหวได้เลยสักนิดเดียว ยิ่งอยู่ใกล้หัวใจยิ่งหวั่นไหวยิ่งกว่าเดิมหนักขึ้นอีก

“........” ขาเรียวเล็กหยุดสะชักขึ้นเมื่อมีคนมายืนขว้างทางเขาไว้

“ละ...ลู่หาน” เสียงเล็กสั่นนิดๆพยายามปรับให้เสียงตัวเองเป็นเหมือนเดิม เพราะคนตรงหน้ามองเขาด้วยสายเหยียบหยามอย่างที่ไม่เคยมองเขามาก่อนทั้งแต่เป็นเพื่อนสนิทกัน

“มึง...อย่าคิดว่ากูไม่รู้ว่ามึงคิดอะไรอยู่นะ อิแรด !! มึงคิดจะแย่งเซฮุนไปจากกูเหรอ”

“ม่ะ...ไม่ใช่นะ ลู่หาน” น้ำเสียงสั่นคลอเมื่อเพื่อนสนิทว่าด่าเขาว่า อิแรด ทั้งๆที่ไม่เคยด่าเขามาก่อน แต่พอมาวันนี้กลับด่าเขาและคิดว่าเขาจะแย่งคนรักไปอีก

...ในเมื่อนายไม่รักเซฮุน นายก็ควรปล่อยเขาสิ....ไม่ใช่หรือไง....

“.....หึ มึงรู้ไหม...ว่าเซฮุนยังเป็นของกูอยู่อย่าคิดเข้ามายุ่งให้มันวุ่นวายไปกว่านี้อีก..คนอย่างเซฮุนไม่มีทางมองหนังหน้าอย่างมึงหรอกนะ จำไว้ !!” เพื่อนสนิทของเขาคนเดียวกลับด่าเขาไม่มีดี ถึงไม่ด่าเขาก็รู้ตัวดีว่าคนอย่าง โอ เซฮุน ไม่มีทางมองมาทางที่เขาหรอกเพราะเขาทั้งหล่อทั้งรวยทั้งเก่ง...แต่ติดตรงที่ขี้แง้ไปนิดและเซฮุนรักแค่ลู่หานเพียงคนเดียว เขาไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจหัวดวงดวงนั้นได้ นอกจากเพื่อนสนิทคนสวยของเขาเพียงคนดียว...ยิ่งคิดแล้วยิ่งเจ็บ

“เหอะ....กูกับมึงตัดเพื่อนกัน เพราะคนอย่างกูไม่เคยมีเพื่อนแรดๆอย่างมึง...แบคฮยอน”

“ฮึก....ลู่หาน” หัวใจดวงเล็กบีบเข้ากันทันทีที่ได้ยินเสียงเพื่อนสนิทพูดแบบนั้น ลู่หานไม่เคยเป็นคนแบบนั้นลู่หานคนเดิมที่แสนดีและสนิทกับเขาหายไปไหน..... 

ติดตามการอัพเดตได้ที่เพจ : https://www.facebook.com/pages/Okpui_Gamagic/512336832129202?ref=hl