Switch อลวนนั้นน่ะนะร่างใหม่ผม!!!

Chapter 1

เวลา 11:45 น. (ห้าทุ่มสี่สิบห้านาที)

           “ เฮ้ย  ไอคิว มึงไหวเปล่าเนี่ย! เล่นแดกเพรียวๆอย่างนั้นนะ “ ผมถามมันด้วยความเป็นห่วงครับ เพราะตั้งแต่ผมมานั่งโต๊ะ ผมก็เห็นมันยกเอาๆ เหล้านะมึง ไม่ใช่น้ำชา แดกซะจนหน้ามึงจะทิ่มลงโต๊ะอยู่แล้ว

            “ อืมมม~ กูหวายยย มึงกินของมึงไปเหอะ ไอพาร์ท “ ไอคิวตอบกลับผมมาอย่างไม่มีสติเท่าไร ผมละเซ็งจิตจริงๆ

            “ มึงเป็นเหี้ยไรมากเปล่าว่ะห๊ะ ไอคิว มึงโทรเรียกกูมาแดกเหล้า หรือเรียกกูมาช่วยแบกกลับว่ะห๊ะ “ ผมบอกอย่างหัวเสีย ก็จะไม่ให้ผมหัวเสียได้ไง ก็ผมกำลังจะ...

            “ กูอกหักว่ะ “

            “ อ้าว แล้วมึงไปทำอีกท่าไหนว่ะ ให้เขาหักอกมึงได้เนี่ย “ มิน่าละ มันถึงเมาตั้งแต่หัววันเชียว ไอคิวนะไอคิว ถ้าคุณจะถามผมว่าไอคิวหล่อไหม ผมตอบได้เลยครับว่ามันหล่อ!!! แต่ไอคิวมันหล่อน้อยกว่าผมเยอะ! เอ๊ะๆ ผมไม่ได้หลงตัวเองนะครับ เห็นอย่างนี้ผมก็เป็นถึงเดือนมหา’ลัยนะครับ

            “ ก็เพราะ กูไม่ได้ทำเหี้ย ไรเลยไง “ ว่าแล้วไอคิวมันก็กระดกเหล้าเข้าปากมันต่อครับ

            “ อ้าว มึงไม่ได้ทำอะไรให้น้องเขา แล้วน้องเขาบอกเลิกมึงทำไมล่ะ ปกติกูก็เห็นน้องเขาดูเข้าใจมึงดีเนี่ย “ จริงครับ ผมเห็นไอคิวกับแฟนมันแล้ว โคตรอิจฉาเลย เด็กอะไร เข้าใจง่ายไปซะทุกเรื่องทุกอย่างจริงๆ

            “ เขาบอกว่า...กูดีเกินไปสำหรับเขา เขาเลยอยากเลิกกลับกู แมร่งงง โคตรเหี้ยเลยว่ะ “

            “ เฮ้ยๆ ไอคิว กูว่ามึงเมาแล้วว่ะ กลับบ้านเหอะ เดี๋ยวกูไปส่ง แล้วพรุ่งนี้มึงค่อยไปง้อน้องเขาใหม่แล้วละกัน “ ตอนนี้ดูท่ามันจะไม่ไหวแล้วครับ นี้มันก็กินไปเป็นขวดที่ 5 แล้วนะเนี่ย

            “ กูม่ายกลับ เพราะกูยังม่ายยย~เมา มึงอยากกลับ ก็กลับไปก่อนเลยไป๊ “

เหอๆ ให้มันได้อย่างนี้ซิครับ เห็นทีผมต้องหาคนมาช่วยกล่อมมันกลับซะแล้ว

ตู๊ดด~ ~~

            “ เหี้ยเอ้ย!!! ใครว่ะแมร่งโทรมา ไม่ดูเวลาบ้างหรือไงว่ะ บ้านพ่องมึงไม่มีเวลาหรือไงว่ะ “

เหี้ยยย! ครับ คำเดียวที่ผมอยากจะตอบกลับไปแต่พูดไม่ได้ เพราะเดี๋ยวแมร่งวางสาย

            “ เออ!! กูเอง “

            “ เหี้ยยย~ ใครว่ะ กูเอง ไม่รู้จักแค่นี้นะโว้ย...”

            “ เฮ้ยๆๆ ไอทาร์ม กูเอง พาร์ทโว้ยย พาร์ท “

            “ อ้าว เหี้ยพาร์ท มึงมีเหี้ยไรว่ะ โทรมามีเหี้ยไร มึงไม่ดูเวลาบ้างหรือไงว่ะ “

            “ เออ!!! มึงมาที่ผับ...นี้หน่อย เหี้ยคิวแมร่งแย่แล้ว กูหมายถึงว่ามันเมาจนแย่แล้ว “

            “  อ้าว มึงก็ลากมันกลับดิว่ะ กูจะนอน แค่นี้นะโว้ย~… “

            “ เฮ้ยๆ เดี๋ยว ไอคิวมันอกหักมา มึงมาช่วยปลอบมันหน่อย ถ้ามึงไม่รู้ว่าจะมาช่วยมันยังไง อย่างน้อยๆมึงก็มาช่วยกูแบกแมร่งกลับด้วย ... เฮ้ยๆ ไอคิวมึงเดี๋ยวก่อ...”

            ตืด!!!

            “ เฮ้ยๆ ไอพาร์ท ...” ไอเหี้ยยย!!! กูเป็นเพื่อนมึงนะ มึงตัดสายกูได้ไงว่ะ ว่าแต่แมร่งไอคิวไปทำอีท่าไหนว่ะ น้องเขาถึงหักอกมันเนี้ย!!! ?? งงและง่วงโว้ยยย~

...To Be Continuous...