Top Mafia amour มาเฟียยอดรัก..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อือออ ทะ ที่นี่ที่ไหน"เฟย์ที่ตื่นขึ้นมาก็โวยวายทันที
 
 
 
"จะเสียงดังทำไม"ขื่อนพูดเเล้วเดินเข้าห้องมาพร้อมข้าวต้ม
 
 
 
"นาย นายมัมมี่คนนั้นหนิ"เฟย์พูดเเล้วจะลุกหนี
 
 
 
"หยุด ถ้าเธอก้าวอีกนิดเดียวชั้นฆ่าเธอแน่"เขื่อนพูด เฟย์ที่กำลังจะเดินหนีก็กลับมานั่งที่เตียงเเต่โดยดี
 
 
 
"ว่าง่ายดีหนิ อะนี่ข้าวต้ม"เขื่อนพูดเเล้วยื่นเข้าต้มมาให้
 
 
 
"ชั้นไมกิน นายจะใส่อะไรให้ชั้นกินอีก"เฟย์พูดเเล้วหันหน้าหนี
 
 
 
"นี่ ชั้นไม่ฆ่าเธอด้วยวิธีนี้หรอก วิธีของชั้นมันต้องสะใจกว่านี้"เขื่อนพูด
 
 
 
"นายมันโรคจิต"เฟย์ว่า
 
 
 
"ไม่ต้องพูดมากจะกินเองหรือจะให้ชั้นป้อน"เขื่อนพูดเเล้วทำหน้าไม่น่าไว้ใจ
 
 
 
"กินเองก็ได้ หึ้ย"เฟย์พูดเเล้วหยิบถ้วยข้าวต้มมา
 
 
 
"นายจับ ชั้นมาทำไม"เฟย์ถามระหว่างกิน
 
 
 
"นี่เธอไม่รู้จักชั้นงั้นหรอ"เขื่อนถาม
 
 
 
"เอ๊ะ ดูหน้านายสิมีอะไรมาพันเต็มไปหมด ใครจะไม่รู้ละ"เฟย์พูด
 
 
 
"ชั้นลูกของคนที่พ่อเธอฆ่า"เขื่อนพูด เฟย์ที่กำลังกินอยู่ มือไม้ก็อ่อนปล่อยถ้วยตกลงมา
 
 
 
เพ๊ง (คิดว่าเป็นเสียงถ้วยเเตกนะ)
 
 
 
"นะ นายพูดอะไร พ่อชั้นไม่เคยฆ่าใคร"เฟย์เถียง
 
 
 
"พ่อเธอน่ะก็มาเฟีย พ่อชั้นก็มาเฟีย เเละพ่อเธอฆ่าพ่อชั้น เธอต้องรับผิดชอบแทน"เขื่อนพูดเเล้วยืนขึ้นประจันหน้ากับเฟย์
 
 
 
"ไม่จริง"เฟย์พูดเเล้วผลักเขื่อน
 
 
 
"จะไปไหน"เขื่อนจับเเขนเฟย์ที่กำลังจะเดินออกไป
 
 
 
"ปล่อยชั้นจะกลับบ้าน"เฟย์พูด
 
 
 
"ง่ายไปหน่อยไหม"เขื่อนพูดเเล้วล็อกตัวเฟย์ไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"จะไปไหน"ป๊อปปี้ที่เห็นฟางลุกขึ้นก็ถาม
 
 
 
"ก็เอาจานไปเก็ยไง คิดว่าชั้นจะหนีรึไง"ฟางพูด
 
 
 
"ใช่"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
"อยากหนีเหมือนกัน"ฟางพูด
 
 
 
"เเต่ชั้นไม่ให้หนี เธออย่าคิดที่จะหนีไม่อย่างนั้นชั้นจะจัดการน้องของเธอ"ป๊อปปี้พูดขู่
 
 
 
"นายมันก็ดีได้ไม่นาน"ฟางพูดเเล้วส่ายหน้า
 
 
 
"ชั้นไม่เคนดีกลับเธอ เเละไม่คิดจะดี"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
"เเล้วที่นายช่วยชั้นหล่ะ"ฟางพูด
 
 
 
"สมเพช"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
เพี๊ยะ!
 
 
 
"เธอ"ป๊อปปี้กุมหน้าตัวเองที่โดนฟางตบ เเล้วมองฟางอย่างโกรธมาก
 
 
 
"ทีหลังไม่ต้อง ปล่อยให้ชั้นตายไปเลย"ฟางพูด
 
 
 
"ชั้นไม่ให้เธอตายง่ายๆหรอก ชั้นจะทรมานเธอจนกว่าชั้นจะสะใจ"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
"เลว"ฟางว่า
 
 
 
"ถ้าชั้นเลว พ่อเธอมันเลวกว่าร้อยเท่า"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
เพี๊ยะ!
 
 
 
"อย่ามาว่าพ่อชั้นนะ"ฟางพูดอย่าโกรธเกี้ยว
 
 
 
"เธอตบชั้นสองครั้งเเล้วนะ! เธอควรจะได้รับบทลงโทษ"ป๊อปปี้พูดจบก็เข้ามาประกบริมฝีปากกับฟางทันที
 
 
 
"อือออ"ฟางร้องเมื่อตัวเองหายใจไม่ออก ป๊อปปี้จึงถอดจูบออกมา
 
 
"นายมันเลว"ฟางพูดเเล้วร้องไห้ออกมา ก่อนจะเดินหนีไป
 
 
 
"เธอไม่มีสิทธ์ไปไหนทั้งนั้นมานี่"ป๊อปปี้พูดเเล้วลากฟางไปที่ห้องเเล้วขังเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"คึก คึก ไอ้โซ่บ้า ออกสิเว้ย คึก คึก" แก้วเขย่าโซ่ เเล้วมองไปรอบๆห้อง
 
 
 
"อ๊ะ เข็มกัด"แก้วพูดเล้วเดินไปหยิบเข็มกัดมา เเต่โซ่ตึง
 
 
 
"อีกนิดสิ"แก้วพายายามโยกตังเต็มที่
 
 
 
"ได้เเล้ว"แก้วพูดเล้ว เอาเข็มกัดมาไข้ที่กุญแจเหมือนกำลังจะออกเเล้ว
 
 
 
"ทำอะไรน่ะ"โทโมะเข้ามาก่อนแก้วจึงรีบเก็บเข็มกัดทันที
 
 
 
"ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้นะ"แก้วพูด
 
 
 
"เธอนี่พูดอะไรไม่คิดเลยนะ ปล่อย ใครปล่อยก็โง่น่ะสิ อะนี่ข้าวเธอ"โทโมะพูดเเล้ววางข้าวให้แก้ว
 
 
 
"เอาออกไป"แก้วพูด
 
 
 
"อย่ามาอวดเก่งไปหน่อยเลย กินซะหรือจะให้ชั้นใช้ปากป้อนละ หือออ"โทโมะพูดเเล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้
 
 
 
"เออกินเองได้"แก้วพูดเเล้วดันหน้าโทโมะออก
 
 
 
"กินซะ เเล้วพรุ่งนี้เธอต้องเจออะไรอีกเยอะ"โทโมะพูดเเล้วเดินออกจากห้องไป
 
 
 
"ชั้นคงจะอยู่ให้นายจัดการหรอกนะ"แก้วพูดเเล้วใช่เข็มกัดแงะต่อ
 
 
 
"คึก คึก เย้"แก้วดีใจเมื่อทำสำเร็จ
 
 
 
"ลาก่อนนายผีดิบ"แก้วพูดเเล้วจะกระโดด ออกจากหน้าต่างไป
 
 
 
"พี่ฟางต้องไปช่วยพี่ฟางก่อน"แก้วพูดเมื่อลงมาเเล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
______________________________________________________________________
 
 
 
ต่อไปจะเป็นยังไงติดตามด้วยนะค่ะ เม้นกันเยอะๆนะค่ะ