Top Mafia amour มาเฟียยอดรัก..
9.2
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 14.52 น.
39 ตอน
1209 วิจารณ์
90.44K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 มีนาคม พ.ศ. 2557 21.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
12) บทลงโทษ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ปล่อยชั้นนะ เอาชั้นลงเดี๋ยวนี้นะ ไอ้หมีป่าหน้าเถื่อน"ฟางโวยวายเมื่อรถจอดป๊อปปี้กูอุ้มเธอพาดบ่า
"อยากด่าก็ด่าไป"ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบเเฝงไปด้วยความน่ากลัวทำให้ฟางต้องเงียบทันที
ห้องป๊อปปี้
ตุ๊บ
"นะ นายพาชั้นมาที่นี่ทำไม"ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้โยนเธอลงเตียง
"ทำไมโทษไง"ป๊อปปี้พูดเเล้วคร่อมฟาง ก่อนจะจูบฟางอย่างร้อนแรง
"อืออออ"ฟางร้องเมื่อเริ่มจะหายใจไม่ออก ป๊อปปี้จึงถอดจูบเเล้วไปซุกไซร้ที่ซอกคอขาวของฟางแทน
"ปล่อย ปล่อยชั้นนะ ฮึก อย่าทำแบบนี้ ฮึก"ฟางพูดเเล้วร้องไห้ทำให้ป๊อปปี้ชะงัก
"เเล้วทีตอนเธอหนีชั้นไปละ! ทำไมไม่คิด"ป๊อปปี้พูด
"ก็นายมันใจร้าย ใครจะอยากอยู่กับนายละ ฮึก"ฟางพูดเเล้วร้องไห้
"เธอจะต้องเจอบทเรียนที่ษาสม"ป๊อปปี้พูดเเล้วซุกไซร้ซอกคอขาวของฟางต่อ
"ฮึก ชั้นกลัวเเล้ว ไม่หนีเเล้ว อย่าทำชั้นเลยนะ"ฟางพูดเเล้วร้องไห้
"แน่ใจ"ป๊อปปี้เอาหน้าออกมาจากคอขาวของฟางเเล้วถาม
"นะ แน่"ฟางพูด
"ถ้าเธอหนีอีกละก็ เธอจะเจอบทลงโทษที่หนักกว่านี้แน่"ป๊อปปี้พูดเเล้วพลิกตัวมานอนข้างฟาง ฟางลุกขึ้นเเต่ถูกป๊อปปี้รั้งไว้
"จะไปไหน"ป๊อปปี้พูด
"ไปนอนที่ของชั้น"ฟางตอบเเล้วปาดน้ำตา
"ไม่ต้อง ต่อไปนี้นอนที่นี่ ชั้นไม่ไว้ใจเธอ"ป๊อปปี้พูดเเล้วดึงฟางมานอนเเล้วกอดไว้
"นี่นายปล่อยนะ จะมากอดชั้นทำไม หายใจไม่ออกปล่อย"ฟางดิ้นเเละโวยวายเมื่อป๊อปปี้กอดเธอ
"หยุดดิ้นเเล้วก็หุบปาก ไม่งั้นชั้นจะปล้ำเธอเดี๋ยวนี้แหละ"ป๊อปปี้พูดขู่ทำให้ฟางหยุดดิ้นแและหยุดโวยวาย
"หึ"ป๊อปปี้หัวเราะนะลำคอเเล้วหลับตาลง
ห้องนอนโทโมะ
"อืออ โอ้ย"แก้วตื่นขึ้นมาเเล้วรู้สึกเจ็นที่ต้นคอ
"ที่นี่มัน ห้องไอ้ผีดิบนั่นหนิ"แก้วพูดเเล้วมองไปรอบๆก่อนจะลุกขึ้นเพื่อนที่จะหนี
"หยุดเดี๋ยวนี้"โทโมะเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวที่พันท่องล่างอยู่
"นาย กรี๊ดดด ไอ้บ้าชอบโชว์นักรึไง"แก้วหันไปพบว่าโทโมะเปือยท่อนบนก็กรี๊ดเเล้วว่าทันที
"หึ เธอจะได้เห็นมากกว่านี้แน่"โทโมะเดินเข้ามากระซิบในหูแก้ว
"มะ หมายความว่ายังไง"แก้วพูดเเล้วเอามืออกจากตา
"ชั้นจะลงโทษเธอที่ทำให้ชั้นวุ่นวาย"โทโมะพูดเเล้วผลักแก้วลงบนเตียงเเล้วขึ้นคร่อมทันที ก่อนจะซุกไซร้ตามซอกคอขาวของแก้ว
"อืออ ไอ้บ้า ออกไป"แก้วพูดเเล้วพายายามดิ้นเเต่โทโมะไม่ยอมหยุด
"ออกไปปปปปปป งับ"แก้วร้องเเล้วกัดหูโทโมะ
"โอ้ยย เธอ"โทโมะต้องลุกขึ้นมาเเล้วกุมหูตัวเองที่โดนแก้วกัด
"เฮือกก ฮึก ชั้นไม่ใช่ของเล่นที่นายจะมาทำแบบนี้"แก้วหายใจอย่างแรงเเล้วร้องไห้ออกมา
"คุณหนูอย่างเธอร้องไห้เป็นด้วยหรอ"โทโมะพูด
"ชั้นคน ชั้นมีหัวใจ"แก้วพูดเเล้วลุกขึ้นมาประจันหน้ากับโทโมะ
"ถ้าเธอมีหัวใจ ชั้นเองก็มีหัวใจ เจ็บเป็น เสียใจเป็น"โทโมะพูด
"ชั้นสิต้องพูดไม่ใช่นาย"แก้วพูดเเล้วจ้องโทโมะ
"ถ้าพวกเธอรู้สึกจริง คงไม่ฆ่าคนคนนึงได้ลงคอหรอก"โทโมะพูด
เพี๊ยะ
"พ่อของชั้นไม่ได้ฆ่า"แก้วตบหน้าโทโมะจนหัน
"พ่อเธอฆ่า!"โทโมะเีถียงเเล้วเข้ามาประกบปากกับแก้วทันที
"อือออ"แก้วร้องเมื่อหายใจไม่ออก ก่อนจะผลักโทโมะอย่างเเรง
เพี๊ยะ
"ชั้นบอกเเล้วไงว่าอย่าทำแบบนี้กับชั้น"แก้วตบโทโมะเเล้วพูดอย่างโกรธเคือง
"เเล้วทำไมชั้นต้องเชื่อฟังเธอ"โทโมะพูดเเล้วเอียงคอมองหน้าแก้วอย่างไม่กลัว
ปัก
"เธอ!"โทโมะพูดเเล้วหันหน้ามามองแก้วที่ปล่อยหมัดเข้าหน้าของตัวเอง โทโมะจึงตัดสินใจเอาโซ่มาล่ามแก้วไว้กับเตียง ก่อนที่จะจับแก้วนอนเเล้วกอดไว้
"ไอ้บ้าปล่อนนะ"แก้วพายายามดิ้น
"......."โทโมะไม่ยอมปล่อย
"ปล่อยสิโว้ยยยย"แก้วพายายามดิ้น เเต่โทโมะกอดเเน่นขึ้นเรื่อยๆ
"ถ้าเธอไม่หยุดโวยวายชั้ยจะให้เธอนอนนอกห้องให้ยุ่มหามไปกินเดี๋ยวนี้ละ"โทโมะพูดขู่แก้วจึงนิ่งเงียบ โทโมะจึงหลับไป แก้วที่อึดอัดกับการกอดของโทโมะ ไม่นานก็หลับตามไป
___________________________________________________________________
เกือบไปแล้วไหมละสองสาวเรา 55555 ถ้าอยากจะรู้ตอนต่อไปจะเป็นยังไงช่วยเม้นกันหน่อยนะ
"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
