Top Mafia amour มาเฟียยอดรัก..
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 14.52 น.
แก้ไขเมื่อ 31 มีนาคม พ.ศ. 2557 21.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) บทลงโทษ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ปล่อยชั้นนะ เอาชั้นลงเดี๋ยวนี้นะ ไอ้หมีป่าหน้าเถื่อน"ฟางโวยวายเมื่อรถจอดป๊อปปี้กูอุ้มเธอพาดบ่า
"อยากด่าก็ด่าไป"ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบเเฝงไปด้วยความน่ากลัวทำให้ฟางต้องเงียบทันที
ห้องป๊อปปี้
ตุ๊บ
"นะ นายพาชั้นมาที่นี่ทำไม"ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้โยนเธอลงเตียง
"ทำไมโทษไง"ป๊อปปี้พูดเเล้วคร่อมฟาง ก่อนจะจูบฟางอย่างร้อนแรง
"อืออออ"ฟางร้องเมื่อเริ่มจะหายใจไม่ออก ป๊อปปี้จึงถอดจูบเเล้วไปซุกไซร้ที่ซอกคอขาวของฟางแทน
"ปล่อย ปล่อยชั้นนะ ฮึก อย่าทำแบบนี้ ฮึก"ฟางพูดเเล้วร้องไห้ทำให้ป๊อปปี้ชะงัก
"เเล้วทีตอนเธอหนีชั้นไปละ! ทำไมไม่คิด"ป๊อปปี้พูด
"ก็นายมันใจร้าย ใครจะอยากอยู่กับนายละ ฮึก"ฟางพูดเเล้วร้องไห้
"เธอจะต้องเจอบทเรียนที่ษาสม"ป๊อปปี้พูดเเล้วซุกไซร้ซอกคอขาวของฟางต่อ
"ฮึก ชั้นกลัวเเล้ว ไม่หนีเเล้ว อย่าทำชั้นเลยนะ"ฟางพูดเเล้วร้องไห้
"แน่ใจ"ป๊อปปี้เอาหน้าออกมาจากคอขาวของฟางเเล้วถาม
"นะ แน่"ฟางพูด
"ถ้าเธอหนีอีกละก็ เธอจะเจอบทลงโทษที่หนักกว่านี้แน่"ป๊อปปี้พูดเเล้วพลิกตัวมานอนข้างฟาง ฟางลุกขึ้นเเต่ถูกป๊อปปี้รั้งไว้
"จะไปไหน"ป๊อปปี้พูด
"ไปนอนที่ของชั้น"ฟางตอบเเล้วปาดน้ำตา
"ไม่ต้อง ต่อไปนี้นอนที่นี่ ชั้นไม่ไว้ใจเธอ"ป๊อปปี้พูดเเล้วดึงฟางมานอนเเล้วกอดไว้
"นี่นายปล่อยนะ จะมากอดชั้นทำไม หายใจไม่ออกปล่อย"ฟางดิ้นเเละโวยวายเมื่อป๊อปปี้กอดเธอ
"หยุดดิ้นเเล้วก็หุบปาก ไม่งั้นชั้นจะปล้ำเธอเดี๋ยวนี้แหละ"ป๊อปปี้พูดขู่ทำให้ฟางหยุดดิ้นแและหยุดโวยวาย
"หึ"ป๊อปปี้หัวเราะนะลำคอเเล้วหลับตาลง
ห้องนอนโทโมะ
"อืออ โอ้ย"แก้วตื่นขึ้นมาเเล้วรู้สึกเจ็นที่ต้นคอ
"ที่นี่มัน ห้องไอ้ผีดิบนั่นหนิ"แก้วพูดเเล้วมองไปรอบๆก่อนจะลุกขึ้นเพื่อนที่จะหนี
"หยุดเดี๋ยวนี้"โทโมะเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวที่พันท่องล่างอยู่
"นาย กรี๊ดดด ไอ้บ้าชอบโชว์นักรึไง"แก้วหันไปพบว่าโทโมะเปือยท่อนบนก็กรี๊ดเเล้วว่าทันที
"หึ เธอจะได้เห็นมากกว่านี้แน่"โทโมะเดินเข้ามากระซิบในหูแก้ว
"มะ หมายความว่ายังไง"แก้วพูดเเล้วเอามืออกจากตา
"ชั้นจะลงโทษเธอที่ทำให้ชั้นวุ่นวาย"โทโมะพูดเเล้วผลักแก้วลงบนเตียงเเล้วขึ้นคร่อมทันที ก่อนจะซุกไซร้ตามซอกคอขาวของแก้ว
"อืออ ไอ้บ้า ออกไป"แก้วพูดเเล้วพายายามดิ้นเเต่โทโมะไม่ยอมหยุด
"ออกไปปปปปปป งับ"แก้วร้องเเล้วกัดหูโทโมะ
"โอ้ยย เธอ"โทโมะต้องลุกขึ้นมาเเล้วกุมหูตัวเองที่โดนแก้วกัด
"เฮือกก ฮึก ชั้นไม่ใช่ของเล่นที่นายจะมาทำแบบนี้"แก้วหายใจอย่างแรงเเล้วร้องไห้ออกมา
"คุณหนูอย่างเธอร้องไห้เป็นด้วยหรอ"โทโมะพูด
"ชั้นคน ชั้นมีหัวใจ"แก้วพูดเเล้วลุกขึ้นมาประจันหน้ากับโทโมะ
"ถ้าเธอมีหัวใจ ชั้นเองก็มีหัวใจ เจ็บเป็น เสียใจเป็น"โทโมะพูด
"ชั้นสิต้องพูดไม่ใช่นาย"แก้วพูดเเล้วจ้องโทโมะ
"ถ้าพวกเธอรู้สึกจริง คงไม่ฆ่าคนคนนึงได้ลงคอหรอก"โทโมะพูด
เพี๊ยะ
"พ่อของชั้นไม่ได้ฆ่า"แก้วตบหน้าโทโมะจนหัน
"พ่อเธอฆ่า!"โทโมะเีถียงเเล้วเข้ามาประกบปากกับแก้วทันที
"อือออ"แก้วร้องเมื่อหายใจไม่ออก ก่อนจะผลักโทโมะอย่างเเรง
เพี๊ยะ
"ชั้นบอกเเล้วไงว่าอย่าทำแบบนี้กับชั้น"แก้วตบโทโมะเเล้วพูดอย่างโกรธเคือง
"เเล้วทำไมชั้นต้องเชื่อฟังเธอ"โทโมะพูดเเล้วเอียงคอมองหน้าแก้วอย่างไม่กลัว
ปัก
"เธอ!"โทโมะพูดเเล้วหันหน้ามามองแก้วที่ปล่อยหมัดเข้าหน้าของตัวเอง โทโมะจึงตัดสินใจเอาโซ่มาล่ามแก้วไว้กับเตียง ก่อนที่จะจับแก้วนอนเเล้วกอดไว้
"ไอ้บ้าปล่อนนะ"แก้วพายายามดิ้น
"......."โทโมะไม่ยอมปล่อย
"ปล่อยสิโว้ยยยย"แก้วพายายามดิ้น เเต่โทโมะกอดเเน่นขึ้นเรื่อยๆ
"ถ้าเธอไม่หยุดโวยวายชั้ยจะให้เธอนอนนอกห้องให้ยุ่มหามไปกินเดี๋ยวนี้ละ"โทโมะพูดขู่แก้วจึงนิ่งเงียบ โทโมะจึงหลับไป แก้วที่อึดอัดกับการกอดของโทโมะ ไม่นานก็หลับตามไป
___________________________________________________________________
เกือบไปแล้วไหมละสองสาวเรา 55555 ถ้าอยากจะรู้ตอนต่อไปจะเป็นยังไงช่วยเม้นกันหน่อยนะ
"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
