Melody shooter ชูตหัวใจให้ยัยเปียโน
7.3
เขียนโดย Starlight
วันที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 16.40 น.
11 ตอน
1 วิจารณ์
16.15K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2557 13.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) ท้าพนัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ 2 ชั่วโมงต่อมา
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความงง ที่ฉันงงไม่ใช่อะไรนะ ก็เพราะทุกคนล้อมหน้าล้อมหลังฉันกันหมด นี่ฉันเป็นอะไรไป ??
" ฟื้นแล้วหรอ เป็นยังไงมั่งลูก " คุณแม่ถามฉันด้วยความเป็นห่วง สรุปฉันเป็นอะไรเนี่ยทำไมทุกคนต้องทำสีหน้าเป็นห่วงกันหมด อย่างนี้ต้องถามให้เคลียร์
" เมเป็นอะไรเหรอคะแม่ ?? "
" เป็นลมเพราะเจอทะเลไงล่ะ " แขกที่ฉันไม่ได้รับเชิญเป็นคนตอบแทนแม่ฉัน นี่นายเป็นแม่ฉันรึไงห๊ะ นายชูตเตอร์
" ฉันถามแม่ฉัน ถ้าใครไม่ใช่แม่ฉันไม่ต้องตอบได้ป่ะ " ฉันตอกกลับด้วยความสะใจ หึ ! สงสัยตอนนี้นายชูตเตอร์คงจะหน้าแตกยับเยินจนหมอไม่รับเย็บเลยล่ะซิ สะใจจัง
" ผู้หญิงอะไรกลัวทะเล " นายชูตเตอร์พูดเบาๆ แต่ฉันได้ยินนะ !! นายว่าฉันเหรอ ฉันต้องรู้ให้ได้ว่านายกลัวอะไรมากที่สุด ถ้ารู้เมื่อไร่นะ แม่ง !! จะประจานกลางโรงเรียนเอาให้เดินเอาหัวคุมปี๊ปเลยคอยดูเถอะ !!
" พูดอะไรเนี่ยช่วยพูดให้คนเขาไม่ได้ยินจะได้ไหม !! " ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ หน็อยยดูถูกกันมากเกินไปแล้วนะ
" ก็ฉันจงใจพูดให้ได้ยินไง แล้วจริงไหมล่ะ ผู้หญิงอะไรกลัวทะเล " ทนไม่ไหวแล้ว ฉันระเบิดอารมณ์ที่อัดอั้นมานานแล้วยืนชี้หน้านายชูตเตอร์อย่างโมโห แล้วคำพูดที่ฉันพูดไปด้วยอารมณ์โมโหทำให้ทุกคนรวมทั้งนายชูตเตอร์ถึงกับอึ้งตามกันไปติดๆ
" ก็ผู้หญิงอย่างฉันนี่แหละ แต่ต่อไปนี้ฉันจะไม่กลัวทะเลเพื่อลบคำดูถูกของนายให้ได้คอยดูก็แล้วกัน "
" 0o0 !! " ทุกคน
" งั้นฉันขอท้าพนันกับเธอ " นายชูตเตอร์ขอท้าพนันกับฉัน !!! OMG
" ท้าพนันอะไร " ฉันถามซึ่งตอนนี้หน้าฉันเป็นอย่างนี้
" ถ้าฉันทำให้เธอเลิกกลัวทะเลได้ เธอจะต้องมาทำการบ้านกับฉันทุกวัน " อะไรนะ !! มันเป็นการท้าที่เห็นแก่ตัวมากกกกก
" แล้วถ้านายทำไม่ได้ล่ะ " ฉันถามกลับ ทำให้นายชูตเตอร์คิดอยู่นานมากก จะคิดอีกนานมั้ยค่ะ !!
" จะคิดอีกนานมั้ยคะ !? ให้ฉันไปนอนรอมั้ย " ฉันแขวะ อะไรมันจะคิดนานขนาดนั้น
" คิดออกแล้ว !!! " กว่าจะคิดออก
" แล้วคืออะไรล่ะ "
" ฉันจะบอกความลับของฉันกับเธอ "
" แค่นี้เนี่ยนะ " เอิ่มส์ ฉันคิดว่านายจะคิดอะไรที่ดีๆกว่านี้ซะอีก แค่บอกความลับเนี่ยนะ ฉันล่ะเพลียกับนายจริงๆ
" โอเค ฉันตกลง " ฉันตอบแบบเหนื่อยหน่าย เฮ้ออเหนื่อยทั้งกายและใจ
" ดีมาก " นายชูตเตอร์พูดอย่างกับเป็นเจ้าของชีวิตฉันอย่างนั้นแหละ น่าเบื่อ !! ฉันน่าเจอคนอย่างนายเลยจริง
" งั้นหนูขอตัวขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะคะ พอดีรู้สึกเวียนหัวขึ้นมา " พอฉันพูดเสร็จทุกคนก็พยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต ระหว่างที่ฉันกำลังเดินขึ้นบันได ฉันได้ยินเสียงนายชูตเตอร์ตะโกนขึ้นมา เฮ้ออ เครียด เบื่อ เซ็ง
" เธอไม่มีวันได้รู้ความลับฉันแน่ "
....................................................................................................................
ตอนนี้อาจจะไม่ค่อยสนุกเท่าไร่นะค่ะ ขออภัยนะคะถ้าช่วงนี้ไรท์อาจจะแต่งไม่สนุกซักเท่าไร่ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความงง ที่ฉันงงไม่ใช่อะไรนะ ก็เพราะทุกคนล้อมหน้าล้อมหลังฉันกันหมด นี่ฉันเป็นอะไรไป ??
" ฟื้นแล้วหรอ เป็นยังไงมั่งลูก " คุณแม่ถามฉันด้วยความเป็นห่วง สรุปฉันเป็นอะไรเนี่ยทำไมทุกคนต้องทำสีหน้าเป็นห่วงกันหมด อย่างนี้ต้องถามให้เคลียร์
" เมเป็นอะไรเหรอคะแม่ ?? "
" เป็นลมเพราะเจอทะเลไงล่ะ " แขกที่ฉันไม่ได้รับเชิญเป็นคนตอบแทนแม่ฉัน นี่นายเป็นแม่ฉันรึไงห๊ะ นายชูตเตอร์
" ฉันถามแม่ฉัน ถ้าใครไม่ใช่แม่ฉันไม่ต้องตอบได้ป่ะ " ฉันตอกกลับด้วยความสะใจ หึ ! สงสัยตอนนี้นายชูตเตอร์คงจะหน้าแตกยับเยินจนหมอไม่รับเย็บเลยล่ะซิ สะใจจัง
" ผู้หญิงอะไรกลัวทะเล " นายชูตเตอร์พูดเบาๆ แต่ฉันได้ยินนะ !! นายว่าฉันเหรอ ฉันต้องรู้ให้ได้ว่านายกลัวอะไรมากที่สุด ถ้ารู้เมื่อไร่นะ แม่ง !! จะประจานกลางโรงเรียนเอาให้เดินเอาหัวคุมปี๊ปเลยคอยดูเถอะ !!
" พูดอะไรเนี่ยช่วยพูดให้คนเขาไม่ได้ยินจะได้ไหม !! " ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ หน็อยยดูถูกกันมากเกินไปแล้วนะ
" ก็ฉันจงใจพูดให้ได้ยินไง แล้วจริงไหมล่ะ ผู้หญิงอะไรกลัวทะเล " ทนไม่ไหวแล้ว ฉันระเบิดอารมณ์ที่อัดอั้นมานานแล้วยืนชี้หน้านายชูตเตอร์อย่างโมโห แล้วคำพูดที่ฉันพูดไปด้วยอารมณ์โมโหทำให้ทุกคนรวมทั้งนายชูตเตอร์ถึงกับอึ้งตามกันไปติดๆ
" ก็ผู้หญิงอย่างฉันนี่แหละ แต่ต่อไปนี้ฉันจะไม่กลัวทะเลเพื่อลบคำดูถูกของนายให้ได้คอยดูก็แล้วกัน "
" 0o0 !! " ทุกคน
" งั้นฉันขอท้าพนันกับเธอ " นายชูตเตอร์ขอท้าพนันกับฉัน !!! OMG
" ท้าพนันอะไร " ฉันถามซึ่งตอนนี้หน้าฉันเป็นอย่างนี้
" ถ้าฉันทำให้เธอเลิกกลัวทะเลได้ เธอจะต้องมาทำการบ้านกับฉันทุกวัน " อะไรนะ !! มันเป็นการท้าที่เห็นแก่ตัวมากกกกก
" แล้วถ้านายทำไม่ได้ล่ะ " ฉันถามกลับ ทำให้นายชูตเตอร์คิดอยู่นานมากก จะคิดอีกนานมั้ยค่ะ !!
" จะคิดอีกนานมั้ยคะ !? ให้ฉันไปนอนรอมั้ย " ฉันแขวะ อะไรมันจะคิดนานขนาดนั้น
" คิดออกแล้ว !!! " กว่าจะคิดออก
" แล้วคืออะไรล่ะ "
" ฉันจะบอกความลับของฉันกับเธอ "
" แค่นี้เนี่ยนะ " เอิ่มส์ ฉันคิดว่านายจะคิดอะไรที่ดีๆกว่านี้ซะอีก แค่บอกความลับเนี่ยนะ ฉันล่ะเพลียกับนายจริงๆ
" โอเค ฉันตกลง " ฉันตอบแบบเหนื่อยหน่าย เฮ้ออเหนื่อยทั้งกายและใจ
" ดีมาก " นายชูตเตอร์พูดอย่างกับเป็นเจ้าของชีวิตฉันอย่างนั้นแหละ น่าเบื่อ !! ฉันน่าเจอคนอย่างนายเลยจริง
" งั้นหนูขอตัวขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะคะ พอดีรู้สึกเวียนหัวขึ้นมา " พอฉันพูดเสร็จทุกคนก็พยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต ระหว่างที่ฉันกำลังเดินขึ้นบันได ฉันได้ยินเสียงนายชูตเตอร์ตะโกนขึ้นมา เฮ้ออ เครียด เบื่อ เซ็ง
" เธอไม่มีวันได้รู้ความลับฉันแน่ "
....................................................................................................................
ตอนนี้อาจจะไม่ค่อยสนุกเท่าไร่นะค่ะ ขออภัยนะคะถ้าช่วงนี้ไรท์อาจจะแต่งไม่สนุกซักเท่าไร่ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ