Melody shooter ชูตหัวใจให้ยัยเปียโน

   ณ Asia High school

          "ทำไมวันนี้เมโลดี้ดูมีความสุขจัง" แคท ถามฉันขณะที่พวกเรากำลังเดินไปที่ห้องดนตรี

"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่เมื่อวานฉันไปแก้แค้นคนมาน่ะ วันนี้ก็เลยอารมณ์ดี"

"ฉันดีใจนะที่เห็นเมโลดี้มีความสุข"

"ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ แคท ฉันก็มีความสุขของฉันทุกวันนะ" ฉันถามแคท

"ก็จริง เมโลดี้มีความสุขทุกวัน แต่ว่าวันนี้เมโลดี้ดูมีความสุขม๊าก มาก มากจนหน้าเธอมันฟ้องน่ะ"

"ฉันมีความสุขจนหน้าฉันมันฟ้องขนาดนั้นเลยเหรอ" เรื่องที่ฉันแกล้งนายนั่น ฉันมีความสุขจนหน้าฉันมันฟ้องเลยเหรอเนี่ย

"จ๊ะ" แคทตอบฉันอย่างมีความสุข จากนั้นพวกเราก็เดินไปคุยไปกันอย่างสนุก แต่ทว่าอยู่ดีๆก็มีคนเดินชนฉันอย่างแรง แล้วก็ไม่ขอโทษ มันทำฉันให้ปรี๊ดทันที

"นี่ เดินชนคนอื่นแล้วทำไมไม่ขอโทษ ไม่มีจิตสำนึกเลยเหรอไงห๊ะ"

"อุ๊ย! ขอโทษนะพอดีมองไม่เห็นน่ะ" ยัยคนที่เดินชนฉันหันหลังมาขอโทษฉันด้วยท่าทางไม่เต็มใจที่จะพูด

"ถ้าไม่เต็มใจที่จะพูด ก็ไม่ต้องพูดก็ได้น่ะ" ฉันเริ่มประชดใส่ยัยนั่น

"พอเถอะ เมโลดี้" เเคทพยายามห้ามปรามฉัน แต่ฉันไม่ฟัง

"นี่เธอ ประชดฉันเหรอห๊ะ! รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร" 

"ฉันจะไปรู้เหรอ ขนาดตัวเธอเองยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นใครมาถามฉัน ฉันจะรู้เหรอ"

"นี่เธอ ไม่รู้จัก แอนนา สาวที่ฮอตที่สุดในโรงเรียนหรอไงห๊ะ" ลูกสมุนของยัยไม่มีจิตสำนึกพูดถึงเจ้านายของตัวเองอย่างภูมิใจ ชิ! หมั่นไส้ ฉันเลยแขวะกลับไปว่า

"ฮอตแต่ไม่มีจิตสำนึกนี่ มันก็..เอ่อ...ก็"

"ก็อะไรย่ะ" ยัยแอนนาถามฉัน

"ก็ไม่สมควรที่จะมาเป็นคนนะ ถ้าเทียบเธอกับสุนัขแล้วฉันว่าสุนัขยังดีกว่าเธอเยอะ" ฉันตอบตามตรง ทำให้ยัยนั่นกรี๊ดจนเลือดขึ้นหน้าเลยล่ะ 555

"แก......" ยัยนั่นปรี่ตัวจะเข้ามาตบฉัน ฉันเลยตบสวนกลับไป ทำให้ยัยนั่นกรี๊ดมากขึ้น จนฉัน แคท และลูกสมุนของยัยนั่นต้องอุดหูกันด่วน นี่เสียงคนหรือเสียงนกหวีดเนี่ยแหลมเป็นบ้า

"แกๆๆๆ แกกล้าตบฉันเหรอ"

"ไม่กล้าก็คงไม่ตบ"

"ทั้งสองหยุดได้แล้ว!" แคทตะโกนออกมา ทำให้ฉันกับยัยแอนนา อึ้งไปเลยพอได้สติยัยแอนหน้าก็หันมาพูดกับฉันว่า

"ฝากไว้ก่อนเถอะ" จากนั้นยัยนั่นกับลูกสมุนของเธอก็เดินไปที่ชอบๆ

"เมโลดี้! ทำไมเธอต้องไปตบเค้าด้วย" แคทดุฉัน

"ป้องกันตัวเฉยๆ มือมันไปเอง =3=" ฉันตอบอย่างใสซื่อ

"แต่เธอก็ไม่ควรทำอย่างนั้นนะ ถ้าเกิดยัยนั่นไปฟ้องคุณครูขึ้นมาจะทำอย่างไร" แคทถามฉันด้วยความเป็นห่วง

"ก็ไม่เป็นไรหรอก รีบไปกันห้องดนตรีกันเถอะเราเสียเวลามามากแล้ว"

"จ๊ะ"

   2 ชั่วโมงต่อมา ณ ห้องดนตรี

     "เมโลดี้! แย่แล้ว" ยัยแพรวเพื่อนร่วมห้องของฉันวิ่งมาหาฉันที่ห้องดนตรีด้วยความรีบร้อน

"มีอะไร ยัยแพรว" ฉันถามด้วยความสงสัย

"อาจารย์ห้องปกครองเรียกพบเธอน่ะ รีบไปเร็วเลยน่ะ"

"อืม ฉันจะรีบไป ขอบคุณนะที่วิ่งมาบอก"

"ไม่เป็นไร งั้นฉันไปก่อนนะ"

"มีเรื่องอะไรกันหรอ เมโลดี้" แคทเดินเข้ามาถามฉัน

"อาจารย์ห้องปกครองเรียกพบฉันน่ะ"

"ห๊ะ! อาจารย์ห้องปกครองเรียกพบเธอ" แคทพูดด้วยความตกใจ

"ทำไมต้องตกใจด้วย คงไม่มีเรื่องอะไรหรอกมั้ง"

"แต่ฉันว่ามี"

"ฉันไปทำญาติใครบาดเจ็บมาเนี่ย!" ฉันพูดออกมาด้วยความเซ็ง

"แต่ฉันว่าเธอรีบไปพบอาจารย์ก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน"

"อืม ขอบคุณน่ะที่ไปเป็นเพื่อน" จากนั้นเราสองคนก็เดินไปท่ห้องปกครอง

   ณ ห้องปกครอง

   ตึง!!!

 "มนัชญา ทำไมเธอถึงไปตบเพื่อนห๊ะ!" อาจารย์ห้องปกครองถามฉัน เรื่องที่ฉันไปตบยัยแอนนา

"ก็ อภิรดี จะมาตบหนูก่อน หนูเลยตบกลับเพื่อป้องกันตัวเท่านั้นค่ะ" ฉันเถียง

"เธอไม่ต้องมาเถียง! ถึงเธอจะทำเพื่อป้องกันตัว แต่ก็ไม่ควรจะทำแบบนี้ อภิรดี เค้าก็มีพ่อ แม่ เหมือนเธอ เธอไปทำกับลูกของเค้าอย่างนั้นพ่อ แม่เค้าจะรู้สึกอย่างไง" อาจารย์สอนฉัน ขณะที่ฉันนั่งหงอยอย่างกับคนไร้วิญญาณ

"ครูรู้แล้ว! ว่าจะลงโทษเธอยังไง"

"อะไรนะคะ อาจารย์จะลงโทษหนูเหรอ" ฉันตาโตทันทีเมื่ออาจารย์พูดเรื่องลงโทษ

"ใช่ ครูจะลงโทษเธอโดยการให้เธอไปเป็นสวัสดีการของ 'ชมรมบาส' เป็นเวลา 1 เดือน โดยครูจะให้หัวหน้าชมรมเป็นคนควบคุมการทำงานของเธอ"

"ทำไมค่ะอาจารย์ หนูอยู่ชมรมดนตรีนะค่ะ แต่ให้หนูไปเป็นสวัสดีการของชมรมบาส หนูไม่เข้าใจค่ะ หนูต้องการเหตุผล" ฉันถามอาจารย์ด้วยความไม่พอใจ

"ก็ชมรมบาสเค้าขาดสวัสดีการพอดี แล้วหัวหน้าชมรมก็มาให้ครูช่วยหาสวัสดีการให้ แล้วเธอก็มาทำความผิดพอดี ครูไม่รู้จะลงโทษเธออย่างไร ก็เลยให้เธอไปเป็นสวัสดีการของชมรมบาสซะเลย"

"แต่...ว่า อาจารย์คะหนู..." ฉันกำลังจะขอให้อาจารย์เปลี่ยนไปลงโทษอย่างอื่น แต่ทว่าอาจารย์รู้ทันเลยขัดคอฉันซะก่อน

"ไม่มีแต่ทั้งนั้นจ่ะ แต่ถ้าไม่ทำก็ได้น่ะ แค่เธอจะไม่จบ ม.6 ในปีนี้เท่านั้นเอง ครูไม่ได้บังคับนะ" นี่ไม่เรียกว่าบังคับเหรอคะ? ฉันประชดอาจารย์ในใจ

"เข้าใจเเล้วค่ะ ทำก็ได้ แต่ว่าให้หนูเริ่มงานเมื่อไรคะ" 

"ครูก็ไม่รู้เหมือนกัน เรื่องนี้ต้องไปถามหัวหน้าชมรมบาสเอาล่ะจ่ะ" 

"แล้วใครเป็นหัวหน้าชมรมบาสล่ะคะ"

"นั่นไง หัวหน้าชมรมบาสมาพอดีเลย นี่! ครูหาสวัสดีการให้ชมรมเธอได้แล้วน่ะ" อาจารย์พูดกับห้วหน้าชมรมบาสที่เดินเข้ามาในห้องพอดี ใครคือหัวหน้าชมรมบาสกันน่ะอยากรู้จัง ถ้ารู้เมื่อไรน่ะจะแกล้งให้ จนวิ่งไปขอสวัสดีการคนใหม่เลยล่ะ ฮึๆๆๆ

"ขอบคุณมากครับ" นายหัวหน้าชมรมขอบคุณอาจารย์ เอ๊ะ! แต่ว่าเสียงหัวหน้าชมรมบาสนี่คุ้นๆ น่ะเหมือนเคยได้ยินมาก่อน

"ไม่เป็นไรจ่ะ" อาจารย์พูดกับนายห้วหน้าชมรมบาส จากนั้นฉันก็หันไปมองหน้านายหัวหน้าชมรมบาส หน้าของนายนั่นมันทำให้ฉันถึงกับอุทานออกมาพร้อมกับนายนั่น

"เห้ย! นายชูตเตอร์"

"เห้ย! ยัยเมโลดี้ เธอมาทำอะไรที่นี่เนี่ย" 

"อ้าวรู้จักกันด้วยเหรอเนี่ย บังเอิญจังเนาะ" อาจารย์พูดพร้อมกับยิ้ม

"รู้จักดีเลยค่ะ ก็อยู่ห้องเดียวกันนี่คะ" ฉันกัดฟันพูด

"ใช่ครับ รู้จักดีเลย" นายนั่นยิ้ม

"รู้จักกันก็ดี จะได้ไม่ต้องอธิบาย ต่อไปนี้ มนัชญา จะมาเป็นสวัสดีการให้กับชมรมเธอเป็นเวลา 1 เดือน แล้วแต่เธอนะว่าจะให้เริ่มงานเมื่อไร"

"ครับอาจารย์" นายชูตเตอร์พูดกับอาจารย์ แล้วหันมายิ้มอย่างผู้ชนะใส่ฉัน

"หน็อยๆ" ฉันพึมพำด้วยความเจ็บใจ

"นี่ ถ้าเริ่มงานเมื่อไรฉันจะโทรบอกเธอนะ แต่ฉันยังไม่มีเธอเลยขอเบอร์หน่อยสิ"

"089-543-xxxx" พอบอกเบอร์นายชูตเตอร์เสร็จ i phone ของฉันมันก็สั่นครืดๆ จนฉันต้องหยิบขึ้มมาดู เป็นเบอร์แปลกที่ฉันไม่รู้จัก

"อ๋อ นั่นเบอร์ฉันเองน่ะ" นายนั่นบอกฉันก่อนจะเก็บ i phone เข้ากางเกงนักเรียน

"งั้นฉันขอตัวไปซ้อมเปียโนก่อนน่ะ ถ้าให้จะเริ่มงานเมื่อไรก็โทรมาบอกด้วย ฉันไปล่ะ สวัสดีค่ะอาจารย์" ฉันบอกลานายชูตเตอร์และอาจารย์ ก่อนจะออกมาจากห้องปกครองแล้วเดินไปหาแคทซึ่งนั่งรอฉันอยู่

"เป็นไงมั่ง" แคทถามฉัน

"ไม่มีอะไรมากมายหรอกไปซ้อมดนตรีกันต่อเถอะ"

"จ๊ะๆๆ" จากนั้นเราสองคนก็เดินไปที่ห้องดนตรีอย่างเงียบๆ ระหว่างแคทก็ไม่ถามอะไรฉันเลย แต่ก็ดีเหมือนกันฉันยังไม่อยากเล่า ตอนนี้ในหัวฉันมีคำถามมากมาย ทำไมฉันต้องไปเป็นสวัสดีการของชมรมบาสด้วย คิดแล้วก็ยิ่งแค้นๆๆ วันนี้ไม่ใช่วันที่ เมโลดี้มีความสุข แต่เป็นวันอันแสนโหดร้ายของเมโลดี้ ต่างหากละ เอ่อ...แต่คิดไปคิดมาก็ดีเหมือนกันฉันก็จะได้แกล้งนายนั่นได้สะดวกๆ หน่อย ฮึๆๆ นายเสร็จฉันแน่!! นายชูตเตอร์