Melody shooter ชูตหัวใจให้ยัยเปียโน

 วันต่อมา

  ฮ้าววว วันนี้อากาศดีจัง ถึงฉันจะกลัวทะเล แต่ฉันก็ชอบอากาศนะ มันเย็นดี แต่ !! ยังไม่ทันหายใจได้เต็มปอด ก็มีเสียงนกเสียงการ้องแต่เช้า เฮ้อออ เหม็นขี้หน้านายนั่นจัง

  "เธอก็ตื่นเช้าเป็นกับคนอื่นเค้าด้วยเหรอ" มาถึงแขวะฉันเชียวนะ

  "ทำไม !! หน้าอย่างฉันตื่นสายนักหรือไง" อย่าคิดว่าตัวเองแขวะเป็นคนเดียวสิ ชิ !!

  "ใช่ เหมือนมว้ากกก" สงสัยนายชูตเตอร์คงเป็นพวกเก็บกดถึงกวนชาวบ้านเค้าไปทั่ว 

  "นายเป็นพวกเก็บกดรึไงห๊ะ ถึงชอบกวนชาวบ้านเค้าไปทั่วเนี่ย" นึกอย่างเดียวไม่ได้ ต้องพูดให้รู้สึกซะบ้าง

  "ฉันไม่นะ แต่เธอก็ไม่แน่"

  "สมองนายเคยรับรู้อะไรบ้างห๊ะเนี่ย" ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ

  "ทำไมจะไม่รับรู้ล่ะ แต่ไม่ใส่ใจก็แค่นั้น" หน็อยยย ทำเป็นยักไหล่ 

  "ตายซะเถอะ" ความอดทนของฉันถึงขีดสูงสุด ฉันเลยเดินเพื่อจะไปบีบคอนายชูตเตอร์ แต่มีอะไรก็ไม่รู้ขวางฉันไว้ ทำให้ฉันสะดุด แล้วตัวของฉันก็ล้มลงไปทับนายชูตเตอร์ แค่ทับไม่เท่าไรแต่ทำไมปากฉันต้องไปชนกับแก้มนายนั่นด้วย กรี๊ดดดดด

  "ทำอะไรกันหน่ะ" ระหว่างนั้นเสียงเรียกพี่โทนี่ก็ดังแทรกขึ้นมา ทำให้สติของฉันกลับมาทันที

  "ฝากไว้ก่อนเถอะนะ" ฉันหันไปทำหน้าบูดใส่นายชูตเตอร์พร้อมกับกระทุ้งท้องนายนั่นเป็นของแถมอีกหนึ่ง

  "โอ๊ย !! เธอนีมันตัวแสบชัดๆ" นายชูตเตอร์ทำหน้าเคียดแค้นใส่ฉัน คิดหรอว่าฉันกลัว

  "แบร่  สมน้ำหน้า อยากมาเล่นกับคนอย่างฉันเอง" ฉันแลบลิ้นใส่นายชูตเตอร์ แล้วเดินเข้าบ้านไปในบ้านทันที แต่จริงๆฉันก็รู้สึกผิดเหมือนกัน เฮ้อออ ( สำนึกเป็นด้วยหรอเนี่ย )

ณ ชายหาดอันหน้ากลัว ( Writer : ตรงไหนย่ะ )

 ณ ตอนนี้่ จุดๆนี้ และเวลานี้ เป็นเวลาอันน่ากลัวสำหรับฉัน ทำไมต้องมาทะเล !! พระเจ้าบอกหนูทีเถอะ !!

 "นี่ยัยตัวแสบ !! เธอจะยืนขาสั่นตรงนั้นอีกนานมั้ย" นายชูตเตอร์หยุดเดินแล้วหันหน้ามายืนกอดอกตะโกนใส่ฉันที่ตอนนี้ยืนขาสั่นพั่บๆอยู่

 "หุบปากไปเลยนะนายน่ะ !!" ฉันยืนชี้หน้าใส่นายชูตเตอร์

 "ทั้งคู่หยุดทะเลาะกันได้แล้ว" แคทห้ามฉันกับนายชูตเตอร์ให้หยุดทะเลาะกัน แต่ทีเหรอที่ฉันจะหยุดถ้านายชูตเตอร์ยังไม่ยอมแพ้

 "ไม่หยุด !! แคทเธอไม่เข้าใจฉันหรอกการแพ้ผู้ชาย โดยเฉพาะผู้ชายอย่างนายชูตเตอร์ มันเสียศักดิ์ศรีมาก" ฉันบอกเหตุผลอันมีค่าของฉัน แต่มันทำให้หน้าของนายชูตเตอร์เหมือนคนจะอ้วก

 "เหตุผลปัญญาอ่อนชะมัด ในหัวเธอคิดแค่นี้ใช่ไหมเนี่ย" นายชูตเตอร์ทำหน้าตาล้อเลียนใส่ฉัน ฉันเลยปารองเท้าใส่นายชูตเตอร์ แต่มันยังไม่แรงพอที่นายนั่นจะรับไม่ได้

 "นี่เธอบ้าไปแล้วรึไงเนี่ย" นายชูตเตอร์ถามอย่างตกใจ

 "เออ !! ฉันมันบ้า บ้าตั้งแต่วันแรกที่เจอไอ้หน้าปลวก ปากหมา อย่างนาย" ฉันชี้หน้าใส่พร้อมขุดหาสารพัดคำมาด่าให้เจ็บ แต่นายนั่นทำหน้าอย่างกับคนไม่สะทกสะท้านอะไรทั้งสิ้น !!

 "ด่าได้แค่นี้ไม่เจ็บซักนิด" นายชูตเตอร์พูดเยาะเย้ยฉัน แต่มันก็มากพอที่จะทำให้ฉันเลือดขึ้นหน้า

 "วันนี้นายได้ตายไม่ดีแน่" ฉันวิ่งไปขึ้นหลังนายชูตเตอร์ พร้อมรัดคอให้แน่นๆเอาให้ตายไปเลย !!

 "เธอเล่นอย่างงี้ใช่ไหม เมโลดี้" ฉันตกใจทันทีที่นายชูตเตอร์วิ่งไปตรงน้ำทะเล ฉันจะไม่เล่นอีกแล้ว ถ้าต้องเจอแบบนี้ 

 "ฉันยอมแพ้แล้ว ออกมาจากน้ำทะเลเถอะ ฉันกลัว " ฉันตอบอย่างจำยอม นี่ฉันยอมเสียศักดิ์ศรีเลยนะ

 "บอกมาก่อนว่าเธอจะไม่ดื้อกับฉัน" นายชูตเตอร์ออกคำสั่ง มันทำให้ฉันอยากแย้ง แต่ถ้าตรงนี้ไม่ใช่ทะเล

 "ฉันจะไม่ดื้อกับนาย" ฉันทำตามอย่างจำยอม

 "พูดให้เพราะๆหน่อยสิ ฉันเป็นพี่เธอนะ" นายชูตเตอร์สั่งอย่างเอาแต่ใจ

 "ปีเดียว ฉันไม่ถือว่าเป็นพี่ย่ะ ยกเว้นพี่โทนี่ และฉันก็อยู่ชั้นเดียวกับนายด้วย" ฉันโต้กลับไปบ้าง ถ้าให้เรียกนายชูตเตอร์ว่าพี่ กระดากปากที่จะพูด

 "ถ้าเธอไม่พูดฉันปล่อยเธอลงจริงๆแน่" นายชูตเตอร์ยกคำขู่ขึ้นมา ขู่อย่างนี้ฉันกลัวนะเฟ้ย !! 

 "ก็ได้ เมจะไม่ดื้อกับพี่ชูตเตอร์ค่ะ กระดากชะมัด" คำหลังนี่ฉันพูดเบาๆนะ จริงๆมันก็กระดากปากแหละ

 "คำหลังเธอพูดว่าอะไรนะ" นายชูตเตอร์ยอมถอยอกมาจากน้ำทะเล แถมยังมาถามฉันอีก จะอยากรู้อะไรนักหนาเนี่ย !!

 "ไม่มี !! ไปได้แล้ว แล้วปล่อยฉันลงด้วย" ฉันปฏิเสธที่จะบอก พร้อมเอาเรื่องงานมาอ้าง และเรื่องที่ฉันยังอยูบนหลังนายชูตเตอร์

 "ไม่ปล่อย ไปแบบนี้แหละ" พูดเสร็จนายชูตเตอร์ก็เดินตามพี่โทนี่กับแคทที่เดินล่วงหน้าไปนิดนึงแล้ว

 "แล้วแต่ อย่ามาบ่นว่าฉันหนักก็แล้วกัน" ฉันบอกกับนายชูเตอร์ ทำไมอยู่ดีๆฉันถึงยิ้มออกมาก็ไม่รู้

ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย !!

....................................................................................................................

 ไรท์ขออนุญาติเปลี่ยนชื่อตอนะคะ ดองไว้ซะนานเลย 5555