ซีรีย์ เรื่องวุ่นๆของ5ความรัก

 
 
“เมื่อไหร่เราจะตามหาฟางเจอสักที ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ”
 
“ใจเย็นสิมีน”
 
“เราลองหาสัญญาณมือถือได้มั้ย”
 
“ดีนะจินนี่ โทโมะแกลองสิ”
 
“เออๆ ได้ๆ”โทโมะเปิดโน๊ตบุ๊คก่อนจะวุ่นวายกับหน้าจอและแป้นพิมสักพักใหญ่ๆก่อนจะระบุ
ตำแหน่งได้
 
“เป็นไงบ้างไอโมะ”
 
“อยู่แถวๆอพาทเม้นต์ร้าง แถบๆชานเมือง ไกลจากที่นี่ประมาณสัก45กิโล”
 
“ไปกันเลยมั้ย ฉันเป้นห่วงฟาง”
 
“ใจเย็นน่าไอป็อปตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้เราค่อยออกเดินทางกัน
 
 
 
++++++++++++////////////////////////+++++++++++++
 
 
"เมื่อไหร่เธอจะปล่อยฉันไปสักที”
 
“จนกว่าฉันจะพอใจไง ฉันยังทรมานแกไม่สะใจเลยนะ”
 
“ไม่ว่าเธอจะทำยังไง ป็อปปี้ก็ไม่รักเธอหรอกนะพิม”
 
“หุบปาก แกไม่ต้องพูดยังไงซะถ้าไม่มีแก ป็อปก็ต้องเป็นของฉัน”
 
 
 
“ป็อปไม่ได้รักเธอนะพิม”
 
“เขา ต้อง รัก ฉัน!! “พิมดึงผมฟางก่อนจะพูด
 
“เขา ไม่ ได้ รัก เธอ!!”ฟางไม่ยอมแพ้ตอกกลับพิม
 
“นังนี่!!!”พิมกระชากผมแล้วตบลงบนแก้มนวลซ้ำๆจนเป็นรอยแดงเลือดที่ซึมออกจากมุมริมฝีปาก
บ่งบอกความเจ็บปวดได้เป็นอย่างดี แต่เธอกลับไม่แสดงมันออกมา
 
“พอใจรึยัง” ฟางพูดออกมา
 
“ยังแค่นี้มันยังไม่ได้เสี้ยวหนึ่งของความเจ็บปวดที่ฉันได้รับ!!”พิมหันตัวแล้วรีบเดินออกไป
 
 
 
ใครจะรู้ว่าเธอต้องทรมานมากแค่ไหนกับการรอคอยกับความเจ็บปวด เธอรอคนที่เธอรักมากที่สุด
มานับสิบปี เธอเฝ้ารอการกลับมาของ แม่ บังเกิดเกล้า แต่เธอก็ได้รู้ว่าวันนั้นมันไม่มีจริง จนเมื่อ
เขาได้เข้ามาในชีวิตของเด็กวัย17 คนที่คอยปลอบใจเธอ เป็นกำลังให้เธอเขาราวกับมาเติมเต็มในสิ่งที่ขาด
 
เธอเกือบจะได้เขามาครอบครองถ้าไม่มีมัน นังฟาง!!  
 
+++++++++++++++++------------------+++++++++++++
 
 
ใครอ่านก็เม้นต์หน่อยน้าาาาา ไร้กำลังใจมากกกก อยากให้เป็นยังไงก็บอกน้าาาาาาา
เม้นต์พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
 
 
มีรูปมาฝาก Cr.dekdee
 
 

 
สำหรับใครที่คิดถึงคู่นี้นะจ้ะ