ซีรีย์ เรื่องวุ่นๆของ5ความรัก

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นขณะที่ชายหนุ่มกำลังนั่งจ้องทีวี เขาลุกไปเปิดประตู ก็พบร่างของหญิงสาว

“ขอเข้าไปหน่อยสิ”

“มีอะไรรึเปล่า”เขาทำหน้านิ่ง

“ขอเข้าไปหน่อย”

“หึ เชิญ”เขาหมุนตัวกลับเดินเข้าไปนอนดูทีวีบนเตียงตามเดิม เธออดน้อยใจไม่ได้ที่เขาดูเย็นชาใส่เขา เอาเถอะเธอเป้นคนทำนิ ไม่น่าฟอร์มเยอะเลยฟางเอ้ย    เธอเดินเข้าไปปิดทีวีที่เขากำลังดู เขามองหน้าเธอเล็กน้อยก่อนเอ่ยถาม

“มีอะไร” เธอไม่ตอบอะไร เขาจึงเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่เขาก็ต้องชะงักเมื่อร่างบางกอดรั้งเขาไว้จากด้านหลัง

“ขอโทษ”เธอพูดเสียงแบบเด็กสำนึกผิด

“เรื่อง?”เขายังทำไม่รู้เรื่อง

“เมื่อเช้า”

“ไม่เป็นไรบอกแล้วไง”เพียงไม่นานเขาก้ได้ยินเสียงสะอึกเบาๆพร้อมกับความชื้นบนแผ่นหลัง ไม่ต้องเดาเลย ว่าตอนนี้หญิงสาวกำลังร้องไห้

“ขอโทษ”เสียงแผ่วเบาที่บนกับเสียงสะอึก ทำให้เขาคลี่ยิ้มบางๆ เขาไม่ได้โกรธเธอหรอกแค่อยากแกล้งเด็กน้อยเท่านั้นเอง เขาแกะมือเธอออกแล้วหันไปหาเธอ

“อะไรกันแค่นี้ร้องไห้แล้วรึไง”เขาพูดพร้อมกับยิ้มบางๆ

“ป็อปแกล้งฟางเหรอ”เมื่อเธอรู้ตัวว่าถูกเขาแกล้งก็ค้อนเขาใหญ่ ร่างสูงใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาที่เปื้อนบนแก้มให้หญิงสาวอย่างแผ่วเบา

“ก็แค่อยากรู้ว่ารักกันขนาดไหน”

“รู้รึยังละ”

“รู้แล้ว แต่มันยังไม่ชัด”

“แล้วต้องให้ทำยังไง” เขาไม่พุดตอบ เพียงแต่เชิดคางเรียวก่อนจะโน้มตัวเข้าไปหาริมฝีปากบางพร้อมประทับจูบที่แสนอ่อนโยน ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปชิมความหวานในปากเล็กถึงเธอก็ตอบสนองได้เป็นอย่างดีถึงจะไม่ชำนาญ ถอนจูบจากปากก่อนเลื่อนต่ำลงมาตรงข้างหู ก่อนจะกระซิบ

“ทำอย่างเนี่ย ชัดมาก” เล่นเอาหญิงสาวหน้าแดงอย่างหนัก

“บ้าป็อป ฟางไปดีกว่า”เธอหันตัวกลับจะเดินออกจากห้อง แต่ป้อปปี้คว้าตัวก่อนเหวี่ยงตัวทั้งเขาและเธอลงบนที่นอน

ป็อปปี้หยิบกล่องกำมะหยี่สีดำขึ้นมาพร้อมกับเปิดออก มันคือแหลนสองวง ที่เขาเป็นคนออกแบบด้วยตัวของเขาเอง ก่อนจะบรรจงสวมแหวนให้เธอ

“ป็อปรักฟางมากนะ”

“ฟางก็รักป็อปนะ”หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ให้กับเธอ

“อ่ะ ฟางใส่แหวนให้ป็อปด้วยสิ” เธอหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะสวมแหวนให้เขาเช่นกัน

“งั้นฟางกลับห้องแล้วนะ”

“ไปทำไม นอนด้วยกันนี่แหละ อุ่นจะตาย”

“ตาป็อปบ้า”

“แค่นอนกอด สัญญานะ”

“อ่ะๆก็ได้”

ทั้งคู่นอนกอดกันก่อนจะหลับตาลงไปในอ้อมกอดของกันและกั

ก๊อกๆ

เฟย์เคาะห้องพี่สาวแต่ไม่มีทีท่าว่าพี่สาวของเธอจะออกมาเปิดเธอเลยหมุนลูกบิด และพบว่ามันไม่ได้ล็อกเธอจึงเปิดเข้าไป

“พี่ฟางๆ เช้าแล้วนะ”ปกติพี่สาวเธอไม่ใช่คนตื่นสายขนาดนี้นะ เธอหาจนทั่วห้องแต่ก็ไม่พบวี่แวว

“เอ๊ะหรือจะออกไปแล้ว”เฟย์เดินออกจากห้องไปยังห้องอาหารที่ทุกคนนั่งอยู่ยกเว้น..พี่ป็อปพี่ฟาง

“ทุกคนคะ เห็นพี่ป็อปกับพี่ฟางมั้ยคะ”เธอตะโกนถามแต่ก็ได้รับคำตอบว่าไม่ เพียงเท่านี้เธอก็รู้แล้วว่าทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน...ในห้อง เฮ้ย!!ในห้อง เฟย์ที่กำลังจะวิ่งขึ้นไปห้องป็อปปี้ก็ต้องชะงักลง

“ถ้าเราให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกัน อะไรๆคงจะดีขึ้น พี่ป็อปคงไม่ทำอะไรพี่ฟางหรอกน่าจริงมั้ย” เฟย์พึมพำ และเธอก็ตัดสินใจเดินลงมาทานอาหาร แต่ก็ยังต้องตอบคำถามจากทุกคนว่า ฟางกับป็อปปี้ล่ะ

หญิงสาวเดินเข้ามาปลุกชายหนุ่มที่กำลังอยู่ในห้วงนิทรา ใบหน้าได้รูปดวงตาเรียวคม จมูกตั้งสัน ริมฝีปากเรียว มันทำให้เธอโน้มหน้าเข้าไปจุมพิตแก้มของเขาเบาๆ แต่เธอกลับโดนเขาล็อกตัวไว้

“ทำอะไรน่ะ”เขาลืมตาพร้อมคลี่ยิ้มบาง

“ป็อปอ่ะ ตื่นแล้วก็ไม่ยอมบอก”เธอตีแขนเขาไปทีนึง

“ถ้าบอก...แล้วจะทำอะไรแบบนี้ป่ะ”

“ไม่รู้”ฟางทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ป็อปปี้เลยฉวยโอกาสหอมแก้มคนในอ้อมกอดรัว

“แก้มฟางช้ำหมดแล้วน้า”

“หรืออยากให้ปากช้ำแทน”ป็อปปี้ทำท่าโน้มตัวเข้ามา

“พอแล้ว ลงไปกันเถอะ”ฟางดันตัวออกจากอ้อมกอดของเขา แล้วเธอก็เดินลงไปชั้นล่างปล่อยให้ป็อปปี้จัดการตัวเอง

“ป็อปรักฟางนะ รักจริงๆ”

เธอยืนอยู่ในสวนหย่อมซึ่งอยู่ด้านหลังของรีสอร์ทเพียงเล็กน้อย เธอยืนคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาในชีวิต บางสิ่งที่เธอก็ไม่คาดคิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเธอเอง เรื่องราวเหล่านี้มันทำห็เธอเข้มแข็งมากขึ้นแต่หากไม่มี เขา คอยอยู่ข้างกายเธอเสมอเธอคงไม่มีกำลังใจขนาดนี้….

เพียงไม่นานเธอก็รู้สึกถึงอ้อมแขนที่กำลังโอบกอดเธออยู่..ทว่ามันไม่ใช่อ้อมแขนของเขา!!!

“ใคร..อุ้บ”  ในเวลาไม่กี่เสี้ยววินาทีโลกของหญิงสาวก็ดับไป