ซีรีย์ เรื่องวุ่นๆของ5ความรัก
jaja_kulapa
11) นางร้าย ความมั่นคง มิตรภาพดีๆ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“พี่ไม่ว่าง พิมไปก่อนเลย”
“พี่ป็อปไม่ว่าง ไม่ว่างอีกแล้วเหรอค่ะ ทำไมคะ”
“พี่ทำงาน เห็นมั้ยพิม”
“แค่ข้ออ้างที่จะไปหานังฟางรึเปล่าคะ”
“พูดแบบนี้อีกแล้วนะพิม”
“ทำไมคะ พิมจะพูดๆ นังฟางๆๆ”
“พิม!!!”
“ทำไมค่ะ ในเมื่อพิมเป็นคู่หมั้นพี่ป็อป”
“พี่ไม่ได้รักพิม”
“ทำไมค่ะ พี่ป็อป ทำไมถึงไม่รักพิมบ้าง”หญิงสาวเริ่มทำบทน่าสงสาร
“พี่เห็นพิมเป็นแค่น้องสาว”
“น้องสาว นังฟางคงจะมีอะไรดีสิท่า”เธอกลั้นใจแสดงละครต่อไปไม่ไหว
“อย่ากล่าวหาฟางแบบนี้”
“ลีลาบนเตียงมันคงจะถึงใจพี่ป็อปสินะค่ะ พี่ป็อปถึงได้ติดใจมันนักหนา!!!”
ร่างสูงไม่รอช้าเขากระชากหัวไหล่ของร่างบางมาบีบแน่น
“ฟางไม่เคยมีความคิดต่ำๆแบบที่เธอคิดอยู่จำไว้!!!”
เขาผลักหญิงสาวลงบนโซฟา หากเธอคนนี้ไม่ได้เป็นผู้หญิงและขึ้นชื่อเป็นคู่หมั้นของเขา เขาคงจะซ้อมให้สลบคามือไปแล้ว ที่มากล่าวหาคนรักของเขา
“พี่ป็อปจำไว้นะคะ ว่าพี่กับมันไม่มีทางอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข”
หญิงสาวลุกขึ้นยืนพร้อมกับประกาศเสียงแข็งให้ชายหนุ่มตรงหน้าได้ยิน ว่าเธอไม่มีวันยอมแพ้
“งั้นเธอก็ควรจะจำไว้ว่าฉันรักฟาง ไม่ใช่เธอ”
ชายหนุ่มเปลี่ยนสรรพนามทันที
“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”
หญิงสาวพูดจบก็เดินกระแทกไหล่ของชายหนุ่มมออกจากห้องทำงานไปทันที
ป็อปปี้ยืนนิ่ง ไม่คิดเลยว่า หญิงสาวหน้าหวานอย่างพิมคนนี้ จิตใจช่างโหดร่ายเกินกว่าที่เขาคิดไว้ซะอีก
“ไม่มีทาง ตั้งประภาพร ไม่มีทางได้ ทรัพย์สมบัติของ จิระคุณ”
ชายหนุ่มฉายแววตามุ่งมั่นแต่แอบแฝงความน่ากลัวเอาไว้อย่างเชื่อไม่ได้ เขาคนนี้ทำอะไรได้มากกว่าที่คิด
................................................................
“พี่ป็อปจำไว้ว่าไม่มีทางได้อยู่กับนังฟางอย่างสงบสุขแน่ กรี๊ดดดดดดด!!!!”
พิมระบายอารมณ์โกรธอยู่ภายในห้องของเธอ เธอกำลังคิดบางอย่างที่จะทำให้ป็อปปี้หมั้นกับเธอโดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้น ตั้งประภาพร จะล้มทันที เธอจะทำยังไงดี เธอพร่ำถามตัวเองซ้ำๆ
--------------------------------------------
หญิงสาวนั่งทบทวนในสิ่งที่ผ่านมา เรื่องราวทุกอย่าง มันทำให้เธอมีความสุขมาก รวมถึงการรอคอยเขามาตลอด จนถึงวันนี้ที่เธอและเขาต้องมานั่งทบทวนกันอีกครั้ง ว่าความรักของพวกเขาในตอนนี้ เป็นความรักหรือความทรงจำ.......ป็อปปี้
“ป็อป ฟางว่าเรา...”
“อย่าพูดว่าให้เราเลิกกัน อุปสรรคแค่นี้มันทำให้ความรู้สึกที่มีต่อกันของเรามันเปลี่ยนไปเหรอฟาง”
“ความรู้สึกของฟางมันไม่เคยเปลี่ยนไป แล้วป็อปล่ะ ที่ป็อปคบกับฟางอยู่ตอนนี้ มันคือความรักหรือแค่ความทรงจำ” แววตาของฟางตอนนี้ช่างเหนื่อยล้าจนเขาสัมผัสมันได้
“ถึงฟางจะคิดว่ามันจะเป็นแค่ความทรงจำ แต่ป็อปก็ยังจะยืนยัน ว่าความรู้สึกที่ป็อปมีให้กับฟาง มันคือความรัก ป็อปรักฟางที่ฟางเป็นฟาง รักที่ฟางพยายามทำให้ป็อปจำความทรงจำเก่าๆ ถึงแม้ว่าป็อปจะจำได้แค่เลือนราง แต่ฟางก็ไม่เคยอารมณ์เสีย รักที่ฟางอยู่ข้างป็อป ในระยะเวลาเพียงไม่กี่เดือนมันทำให้ป็อป ได้รู้จักตัวตนของฟางมากขึ้น ในเวลาเพียงแค่นี้มันก็ทำให้ป็อปรักฟางได้ แล้วฟางล่ะ เชื่อป็อปมั้ย” สายตาของเขามันมีทั้งความหนักแน่นมุ่งมั่นจริงใจ แต่สิ่งที่เขาพูดไปมันคือสิ่งที่เขารู้สึกจริงๆ
“ฟาง..ฟาง เชื่อป็อปนะ” หญิงสาวคลี่ยิ้มบางที่ตอนนี้เธอได้อยู่ภายใต้อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของชายหนุ่มที่เธอรักและรักเธอ.....
“เราจะผ่านมันไปด้วยกันนะ ฟาง”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
“มีน แกจะไปไหน” จินนี่เพื่อนสาวเอ่ยถาม
“ฉันจะไปสอนพิเศษ” มีนสาวหมวยตอบ
“อะไรนะ สอนพิเศษ “
“ใช่สอนพิเศษ สอนเด็กตัวเล็กๆน่ะไม่ต้องห่วง ภาษาไทยจิ๊บๆ”
“แล้วแกไปรับสอนพิเศษได้ยังไงเนี่ย”
“ก็ฉันเบื่อ ทำงานให้คุณพ่อก็ซ้ำซาก ฉันไปก่อนนะจินนี่เดี๋ยวจะสาย บายๆ” มีนพูดพร้อมกับวิ่งขึ้นรถแล้วขับออกไป
“ยัยมีน นะ ยัยมีน” ปล่อยให้จินนี่นั่งส่ายหน้ากับความโก๊ะของเพื่อน
“จินนี่ มีนออกไปไหนอ่ะ” แก้วที่เดินออกมาจากครัวถาม
“ไปสอนพิเศษ”จินนี่พูดอย่างเรียบ
“อ้อ สอนพิเศษ ห๊ะ!! สอนพิเศษ” แก้วทำตาโต อย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“ใช่ สอนพิเศษ”
“อย่างยัยมีนเนี่ยนะ จะไปสอนพิเศษ”
“ตกใจใช่มั้ยล่ะ ฉันก็เหมือนกัน”จินนี่ทำหน้ายิ้มแหยๆ
กริ่ง กริ่ง
หญิงสาวกดออดหน้าบ้าน คนที่จ้างเธอมาสอนพิเศษ
“มาแล้วค่า สวัสดีค่ะมาหาใครค่ะ”ประตูรั้วเปิดออกพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง
“มาหา คุณรดา ค่ะ”
“เชิญข้างในเลยค่ะ”
มีนเข้ามาภายในบ้านก็ต้องสะดุดตาเมื่อภายในนี้ ตกแต่งอย่างเกาหลีแท้ๆ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้คิดอะไรมาก ผู้เป็นเจ้าของบ้านก็เข้ามาทักทาย
“สวัสดีจ้ะ นี่หนูมีนใช่มั้ยจ้ะ” หญิงสาวสูงวัยเอ่ย
“สวัสดีค่ะคุณรดา หนูมีนเองค่ะ”
“ไหว้พระเถอะหนู เรียกว่า ย่าก็ได้นะ แล้ววันนี้จะเริ่มสอนเลยหรือยังล่ะ”เธอพุดด้วยน้ำเสียงนุ่ม
“เริ่มเลยก็ได้ค่ะคุณย่า ถ้าตัวเล็กพร้อม”
“ตัวเล็กงั้นเหรอ อืม...งั้นหนูขึ้นไปชั้นสองห้องขวาสุดเลยนะ”เธอดูเหมือนใช่ความคิดเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกไป
“ขอบคุณค่ะ”
เธอเดินขึ้นไปบนชั้นสองห้องขวาสุดตามที่คุณย่าเอ่ย
ก๊อกๆ เธอเคาะห้องที่มีอยู่ห้องเดียวในบริเวณนั้น หวังว่าจะถูกนะ เธอคิด
ประตูเปิดออกมาพร้อมกับชายหนุ่มหน้าตี๋ใส่แว่นที่น่าจะอายุรุ่นเดียวกับเธอ เอาล่ะมีนเธอพลาดอีกแล้ว
“ขอโทษค่ะ สงสัยจะผิดห้อง”มีนหันตัวกลับก่อนจะชะงัก
“ไม่ผิดหรอกครับ”ชายหนุ่มเอ่ยด้วยสำเนียงแปลกๆ เพียงแค่นี้เธอก็รู้แล้วว่า การสอนของเธอไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆอย่างที่เธอคิดไว้
“อ๋อค่ะ งั้นเราเริ่มเรียนกันกันเลยนะคะ”อย่างน้อยเธอก็ไม่หน้าแตกนะ
“ได้ครับ คุณชื่ออะไรครับ”เขาเอ่ยหลังจากเข้ามาในห้องแล้ว
“ฉันชื่อ มีนค่ะ คุณล่ะ”
“จองเบ ครับ”
มีนจ้องหน้าเขาอย่างไม่วางสายตา
“มีน คุณมีนครับ”
“เอ่อ..ค่ะ ขอโทษค่ะ เราจะเริ่มเรียนกันนะคะ”
“ครับ”
มีนสอนการใช้ภาษาอย่างง่ายให้จองเบ และฝึกการออกสำเนียงซึ่งดูเหมือนจองเบจะชอบมาก ความน่ารักแบบเธอเขาไม่เคยเจอเหมือนมาก่อน เขาชักสนใจเธอซะแล้วซิ จองเบคิด
ในขณะที่มีนก้มหน้าอ่านเรื่องราวเพื่อที่จะให้จองเบอ่านและพูดจับใจความให้ฟัง จองเบก็เผลอหลับไป จนมีนเงยหน้าขึ้นมา
“ไหนลองพะ..อ้าวหลับแล้วเหรอ” มีนเดินเข้าไปก้มหน้าจ้องจองเบใกล้ๆ
“นายก็น่ารักดีเนอะ”มีนพูดพลางยิ้ม
“แล้วรักผมมั้ย”จองเบพูดก่อนจะลืมตา ทำให้ทั้งสองประสานสายตากัน
“เห้ย! ขอโทษค่ะ งั้นเราพอแค่นี้นะค่ะ ฉันไปล่ะ พรุ่งนี้เจอกันใหม่สวัสดีค่ะ”มีนพูดรัวใส่จองเบ
“โชคดีครับ”
มีนมองหน้าเขานิดหน่อยแล้ววิ่งออกจากห้องไป ก่อนจะลงมาเจอคุณย่า
“เป็นไงบ้างหนูมีนสอนสนุกมั้ย”คุณย่าเอ่ยถาม
“สนุกดีค่ะ ตอนแรกหนูคิดว่าจะเป็นเด็กตัวเล็กๆซะอีก”
“เอาเถอะ สอนสนุกก็ดีแล้ว ทานข้าวด้วยกันก่อนมั้ย”
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ มีนลาค่ะ”
“จ้ะ”
++++++++++++++++++
เป็นไงบ้างสนุกมั้ยยยยยย พิมฟิคดองไว้ใกล้หมดล่ะ55555 คงช้านิดนุงงงง อย่าว่ากันน้าาาาา
เม้นต์หน่อยน้าาาาาาาา พลีสสสสสสส
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
