หล่อหน้าใจมัดใจยัยจอมยุ่ง FP (ฉบับเอ็นซี)

9.2

เขียนโดย SchnMM

วันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 20.26 น.

15 ตอน

33 วิจารณ์

36.73K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 17.58 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

12)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังเลิกงาน --

'น้องฟางๆพี่นิ้กกี้ขอโทษด้วยน้ะที่ไปส่งน้องมิได้แย้วว' นิ้กกี้กล่าวขอโทษฟางเพราะเธอไม่สามารถไปส่งฟางตามที่ฟางขอไว้เพราะเธอต้องไปรับแม่อย่างด่วน!!!!!

'ไม่เป็นไรค่ะ ^^ ฟางกลับเองได้ค่ะ พี่นิ้กกี้ไม่ต้องห่วงนะค่ะ'

'ขอบคุนนะฮ๊าา ที่เข้าใจพี่ ' ฟางพยักหน้าตอบรับก่อนที่นิ้กกี้จะขับรถออกจากสตูดิโอไป...

'เอาไงดี?? กลับไงดีล่ะเนี่ย T^T' เธอพรึมพรำอยู่คนเดียวในระหว่างที่เก็บของ แต่เธอก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆมีมือคนคว้าเเขนเธอไว้ เธอรีบหันไปมองทันที!

'คุณโฟร์!!!!!!' ฟางตกใจ

'ตกใจทำไมค่ะ น้องฟาง! พี่แค่อยากมาหาน้องฟางนะค่ะเนี่ย' โฟร์พูดพลางจิกตาใส่ฟาง

'แต่...แต่ฟางไม่มีอะไรจะคุยกับพี่นี่ค่ะ' ฟางกระอึกกระอัก

'แก!! แย่งแฟนฉันยังไม่รู้ตัวอีกหรอ!!? เพลี้ย!!!!!!' โฟร์พูดแล้วตบหน้าฟางอย่างแรง

'คุณโฟร์!! หาเรื่องกันหรอค่ะ 'ฟางกำลังง้างมือจะตบแต่จู่ๆก้มีมือหนามาดึงเเขนเธอไว้

'นี่! เธอจะทำไรโฟร์' ใช่ เขาคือป๊อปปี้ที่เดินมาทีหลังไม่รู้หรอกว่าโฟร์ตบฟาง!

'ฮือๆๆ ป๊อปขาา ดูสิค่ะฟางจะตบโฟร์' โฟร์กอดแขนออดอ้อนเรียกคะแนนสงสารกับป๊อป

'ฟาง..ไม่ได้ทำไรพี่โฟร์เลยนะค่ะ พี่โฟร์ตบฟางก่อน!!!' ฟางเถียง

'โกหก!!!!! ฟางแก เอ้ย! เธอนี่โกหกหน้าด้านๆจริงๆเลยนะ' โฟร์พูดใส่ไฟ

'ใครกันแน่โกหก!!!?? หน้าด้านจริงจริ๊ง!!!!' ฟางต่อว่า

'นี่!!! หยุดเลยนะ ฟาง!!' ป๊อปปี้ตวาดฟาง ก่อนที่จะบีบมือเธอแน่น

'พี่ป๊อป!!! ฟางเจ็บ ปล่อยๆๆ' ฟางแกะมือป๊อปออกจากข้อมือเธอแต่ไม่ได้ผล

'กลับบ้าน!!!!!!!' ป๊อปตวาดก่อนที่จะพา (เรียกว่ายัด) ขึ้นรถนั่งข้างหลังเพราะข้างหน้าข้างคนขับก็ต้องเป็นยัยโฟร์นั่งอยู่แร้วเส้!!!! ฟางนั่งเงียบตลอดทางไม่พูดไม่จาในขณะที่โฟร์ชวนป๊อปคุยเรื่องจู๋จี๋ตลอดทาง ไม่คิดถึงฟางบ้างเล้ย!!? น้อยใจจะเเย่เเล้วนะเฟ้ยยยย

บ้านป๊อป

ป๊อปให้โฟร์นั่งรออยู่ในรถ ส่วนเขาก็อุ้มฟางที่ดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของเขาเข้ามาในห้อง แล้วโยนฟางลงบนเตียงอย่างแรง ไม่นึกถึงคนโดนโยนบ้างเลย TT

'พี่ป๊อปจะทำอะไร??' ฟางร้องถาม

'ยัง!! ไม่ทำตอนนี้หรอกนะ ถ้าพี่กลับมาเมื่อไรฟางก็รู้เอง'

'ใครจะอยู่ให้รู้กันล่ะ!!??'

'เดี๋ยวก็รู้' ชายหนุ่มเดินออกจากห้องก่อนจะเรียกคนรับใช้มาล๊อกและเฝ้าหน้าห้องเอาไว้ทำให้ฟางไม่สามารถหนีไปไหนได้เลย ส่วนป๊อปก็ขับรถออกไป...

22:00

ชายหนุ่มในสภาพเมามาเดินเข้ามาในบ้านก็พบว่าทุกคนหลับหมดแล้ว เขาเดินมาหน้าห้องก็เห็นคนรับใช้ยังเฝ้าหน้าประตูอยู่ เขาสั่งให้เลิกทำคนรับใช้จึงแยกย้ายกันออกไป แล้วเขาก็เดินเข้ามาในห้องก็เห็นร่างบางนอนหลับไหลอยู่บนเตียง ชายหนุ่มเห็นจึ่งค่อยๆนั่งบนเตียงแล้วปัดไลผมจากหน้าหญิงสาวออก เห็นรอยแดงบนหน้าก็อดแปลกใจไม่ได้เรื่องตอนเย็นที่เธอบอกว่าโฟร์ตบเธอ แต่หลักฐานก็เห็นอยู่ว่าเธอกำลังตบโฟร์ ชายหนุ่มสะบัดหัวเบาๆเพื่อไล่ความคิดนั้นออก หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา....

'พี่ป๊อป! เมามาหรอไง?' หญิงสาวค่อยลุกขึ้นจากเตียง แต่ชายหนุ่มกลับคร่อมตัวเธอเอาไว้ แล้วซุกไวร้ที่ซอกคอ ก่อนที่จะลงรอยรักไว้หลายๆที่

'ปล่อยนะ ปล่อยฟาง ฟางเจ็บ' ฟางดิ้นเพื่อนให้เขาปล่อยเธอได้ไม่ได้ผล เธอใช้เล็บขีดข่วนหลังชายหนุ่มแต่เขายิ่งลงแรงกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆ

'อ่อยๆๆๆ อางเอ็บ' หญิงสาวร้องอู้อี้ในลำคอเพราะชายหนุ่มจูบเธออย่างร้อนแรงก่อนที่จะปลดพันนาการออกให้หมดทั้งเธอแล้วเขา ฟางตะเกียดตะกายหาทางหนีแต่ก็ทำไม่ได้แรงน้อยนิดอย่างเธอจะทำอะไรได้ ชายหนุ่มไม่รอให้เธอเคลิบเคลิ้มไปตามอารมณ์สักนิด เขาใส่แกนกลางเข้าไปในตัวเธอในขณะที่เธอยังไม่พร้อม เขากระแทกแกนกลางเข้าไปแรงๆสักสองสามครั้ง

'ฟางเจ็บ กรี๊ด!!!' เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บ ย้ำตาไหลอาบแก้มอย่างหนัก แต่ชายหนุ่มไม่สนใจเธอสักนิดก่อนจะกระแทกแกนกลางเข้าไปโดยนับครั้งไม่ถ้วน ฟางได้แต่ร้องไห้ กรีดร้อง เธอพยายามดิ้นรน แต่เธอก็ทำไม่ได้ยิ่มเธอทำชายหนุ่มยิ่งรุนแรงกับเธอมากเท่านั้น เขากระแทกแกนกลางหลายๆครั้งจนครั้งสุดท้ายเขาใช้แรงมาก!!!!!! น้ำลำธารสีขาวขุ่นไหลเข้าในร่างกายหญิงสาวที่กำลังร้องไห้ด้วยวามเจ็บปวดจากใจจริง ส่วนชายหนุ่มเมื่อหมดแรงก็หลับพร้อมหญิงสาวทั้งๆที่แก่นกายความเป็นชายของเขายังไม่ได้เอาออก...T^T

2:00

'เอาออกไป!' หญิงสาวรู้สึกตัวเธอกำลังขยับลุกขึ้นแต่ก็ต้องพบว่า...(ตามนั้น 555)

'โอ๊ย!! ยังมีแรงอยู่ใช่ไหมได้!' ชายหนุ่มที่ยังมีอาการเมามากอยู่ ก็กระแทกแก่นกลางที่ยังคาอยู่เข้าแรงไปอีก 2-3 ทีจนหญิงสาวกรีดร้องอีกครั้ง

'เจ็บ!!! กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!' เสียงของเธอดังมาก แต่ชายหนุ่มไม่ลืมหูลืมตาดูเธอแม้แต่นิดเขาทำแบบนั้นอย่างแรง ครั้งแล้ว ครั้งเล่านับไม่ถวนจนเวลาผ่านมาถึงใกล้เช้า ชายหนุ่มเริ่มหมดแรงและเหนื่อยล้าแล้วออกจากร่างหญิงสาวที่สลบไปตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรก --

11:00

ฟางตื่นขึ้นมาพบเสื้อผ้ากระจุยกระจายเต็มห้อง ทำให้เธอนึกถึงภาพเมื่อคืนแต่เธอมองไปรอบๆก็ไม่พบใรนอกจากตัวเธอที่นอนเปลือยร่างบางอยู่ภายใต้ผ้าห่มไว้ กับคราบน้ำตาที่ไหลรินออกมาอย่างไม่จบไม่สิ้น เธอลุกขึ้นจากเตียงเข้าห้องน้ำไปก็ตกใจเพราะมีรอยบอบช้ำทั่วร่างกาย โดยเฉพาะจุดสำคัญที่เวลาเดินก็มีอาการเจ็บนิดๆจากการช้ำ เธอแต่งตัวเสร็จเดินลงมาชั้นล่างแต่ก็หน้ามืดล้มลงไกับพื้น...

'ตายแล้ว!!! คุณฟาง!' แม่บ้านวิ่งมาช่วยกันพาฟางขึ้นนอนบนโซฟาก่อนที่จะโทรหาป๊อปปี้ ส่วนป๊อปปี้ก็รีบขับรถมารับฟางไปส่งโรงพยาบาลทันที

โรงพยาบาล MM

'คุณหมอค่ะ หนูฟางเป็นยังไงบ้างค่ะ' ดารารัตน์พอทราบเรื่องก็รีบมาที่โรงพยาบาลทันที

'เดี๋ยวญาติคนไข้ไปดูคนไข้ที่ห้อง 396 ได้เลยครับ'

'ค่ะๆ' ดารารัตน์รีบเดินไปป๊อปปี้กำลังจะเดินตามแต่ก็ต้องชงัก

'คุณเป็นสามีกับคนไข้ใช่ไหมครับ'

'ครับ'

'เชิญไปที่ห้องตรวจสักครูนะครับ เกี่ยวกับอาการของคนไข้'

'ครับ'

ห้องตรวจ

'เอ่อ...คือ หมอตรวจพบว่าเธอมีเพศสัมพันธ์เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วใช่ไหมครับ'

'ครับหมอ ผมมีเพศสัมพันธ์กับเธอ เพราะเมื่อคืนผมเมาและก็โมโหเธอนิดหน่อย'