ทัณฑ์มัจจุราช

    เสียงรถวิ่งผ่านประตูอัลลอยด์ระบบอัตโนมัติเเละวิ่งวนสระน้ำพุหน้าบ้านบอกให้ทราบถึงการมาของบุรุษหนุ่ม อินเลส โนจอห์น 
'มาดามคะ คุณอินเลสมาเเล้วค่ะ' สาวใช้นาม อาจู กล่าว
'เชิญอินเลส เข้าไปพักที่ห้องรับแขกก่อนเดี๋ยวฉันจะไปตามหนูอัญเอง'มาดามปัทกล่าวเเล้วก็เดินขึ้นไปเรียกลูกสาว
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก'หนูอัญลูก เปิดประตูให้เเม่หน่อย คุณอินเลสมาเเล้วนะ หนูเเต่งตัวเสร็จรึยัง
'เสร็จเเล้วค่ะเดี๋ยวหนูอัญตามลงไปนะคะ'
'จ๊ะลูก'
 
ห้องรับแขก
'สวัสดีครับคุณอา' ชายหนุ่มกล่าว
'สวัสดีจ๊ะอินเลส ไม่เจอตั้งนานเผลอแป๊ปเดียวเป็นหนุ่มเเล้ว' นางกล่าว
'ครับ คุณเเม่โรสท่านฝากความคิดถึงมาหาคุณอาด้วยนะครับ เเล้วบอกว่าวันนี้จะมาทานอาหารเย็นด้วยครับ'
'จ๊ะดีเลยอาว่าจะไปหาโรสอยู่เหมือนกัน มีเรื่องเมาส์ตั้งหลายเรื่องแหน่ะ'
'ครับ เอ่อเเล้ว'
'อ๋อ นั่นไงจ๊ะอินเลส หนูอัญมาพอดี'
'สะ สวัสดีค่ะคุณอินเลส'หญิงสาวกล่าว
   บุรุษตรงหน้าช่างดูดียิ่งนักเมื่อเทียบกับชายที่หญิงสาวเคยพบเจอ ดวงตาคมกริบสีนิล คิ้วดกหนา จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักลึกดูเซ็กซี่จนผู้หญิงอย่างเธอนึกอิจฉาอยู่ในใจ รวมทั้งใบหน้าที่รับรูปกับเครื่องหน้ารวมกันเเล้วช่างูดีเกินบรรยาย
'สวัสดี เราจะไปกันได้หรือยังครับ' 
   หญิงสาวตรงนี้นี้มีผิวพรรณที่ดีสมกับเป็นคุณหนู ผิวเธอขาวผ่องเป็นยวงใย ใบหน้าเล็กรูปไข่ คิ้วโก่งได้รูป ดวงตาสีน้ำผึ้ง จมูกเล็กโด่งเชิด ริมฝีปากบางน้อยรูปกระจับสีชมพู ดูเเล้วช่างน่าจุมพิศยิ่งนัก เเต่เขาจะใจดีกับหล่อนไม่ได้เด็ดขาดเพราะเขามีเเฟนอยู่เเล้ว เเละผู้หญิงคนนี้ก็ทำให้เขาพลาดโอกาสที่จะเเต่งงานกับคนรัก ซึ่งเธอต้องชดใช้
'ค่ะ  มัมคะหนูอัญไปก่อนนะคะ'เธอกล่าวลามารดา
'จ๊ะ อินเลส อาฝากหนูอัญด้วยนะคะ 'ผู้เป็นมารดากล่าวกับลูกสาวเเล้ว หันไปบอกกับชายหนุ่ม
'ครับ'
 
'เธอคงดีใจมากสินะที่ได้เเต่งงานกับฉัน คงอยากได้ฉันเป็นผัวจนตัวสั่นล่ะสิ' เมื่อขึ้นมาบนรถคำที่เธอไม่เคยคาดคิดว่าจะได้ยินก็ถูกพ่นออกมาจากปากของชายหนุ่ม
'หนูอัญไม่ได้'
'ก็ดีถ้าอยากแต่งมากนัก พรุ่งนี้เธอจะได้เป็นเจ้าสาวเเน่' พูดจบก็พาหญิงสาวไปลองชุดเเต่งงาน ส่วนเขาก็ขับรถออกไปจากร้านโดยไม่ใยดีว่าเธอจะกลับอย่างไร
'คุณอินเลส ฮึกก คุณอินเลสรอหนูอัญด้วย อย่าพึ่งไป' เมื่อเห็นว่าร้องเรียกยังไงเขาก็ไม่กลับมารับเธอกลับบ้าน เธอจึงโทร.ไปบอกคนรถที่บ้านมารับ
 
บ้านเเคร์สัน
'หนูอัญกลับมาเเล้วหรอลูก ป้าโรสบอกเรื่องงานรึยังคะ พรุ่งนี้หนูเตรียมตัวไว้นะลูก'นางกล่าวโดยไม่เห็นอากัปกิริยาของลูกสาวเเต่อย่างใด
'ค่ะมัม หนูทราบเเล้ว'
'เเต่เเม่ว่ามันเร็วไปหน่อยนะลูก'
'ช่างเถอะค่ะมัม ยังไงหนูอัญก็ต้องเเต่งอยู่ดี จะช้าหรือเร็วก็เเต่งเหมือนเดิม ขอตัวนะคะหนูอัญเหนื่อย'
 
ห้องนอนอันเป็นวิมานสำหรับเธอ
'ฮึกก ทำไมคุณต้องกล่าวหาหนูอัญแบบนั้นด้วยคะ คุณอินเลส ทำไมไม่ฟังหนูอัญบ้าง ฮึกกก' หญิงสาวหลับไปพร้อมน้ำตาเมื่อนึกถึงวันพรุ่งนี้ได้ว่า เะอจะต้องเเต่งงานกับมัจจุราช