Rubyenamellip part2

....พี่จะไปหานะได้มั้ย"จริงหรอ มาทำไมอะ""ไปหาไม่ได้หรอมีใครหรอ""เปล่าเราไม่มีใครแต่เราคิดว่า เรากับพี่ไม่น่าจะต้องมาเจอกันอีกเลยดีกส่าเพราะว่าเราไม่อยากเป็นมือที่สามของใครตอนนี้ไม่รู้ว่าเราอยู่ในถานะอะไรกันแน่บอกได้มั้ยล่ะว่าเราเป็นอะไรกันแล้วจะให้มาหาได้""ตอนนี้จะสงสังทำไมเธอกับจิ๊บก็สถานะเดียวกัน"''มันไม่มีหรอพี่รัก2คน มันมีแต่รัก1คนเสียดายอีกคนมากว่าเข้าใจใช่ป่ะ""ที่เรามีความสำพันธ์กันแบบนั้น มันคงเป็นเพราะพี่สวยมากแต่มันเพราะรักรึเปล่าไม่รู้เลย
เราเพิ่งเลิกกับจิ๊บ....มีเสียงร้องไห้มาตามโทรศัพท์
โอเคมาหา เราก็ได้ ใจเย็นๆนะอย่าคิดมากล่ะ
......................1ชมถัดมา......
ตื๊ดๆๆๆตื๊ดๆๆๆๆ มีเสียงฮัวโหล่ กำลังเปิดประตูให้อยู่ ประตูโครงเหล็กดัดสีทองค่อยๆเลื่อนออกด้วยระบบออโต้รถyarisสีขาวจอดอยู่มีเด็นคนนึงยืนอยู่ด้วยท่าทางยิ้มอย่างอ่อนโอนอบอุ่น เธอค่อยๆประคองหญิงสาวที่อายุมากกว่าอย่างช้าๆเธอตัวสั่นเทิ้มด้วยความสะเทือนใจกับสิ่งที่เพิ่งประสบมา เมื่อก้าวเข้าสูคฤหาสหลังย่อมตกแต่งแบบหลุยอย่าหรูหรา บันไดขนาดใหญ่โถงกลางบ้านดูเป็นอุปสรรค์สำหรับหญิงสาวร่างบางเด็กที่อายุมากกว่าจึงอุ่มเธอขึ้นบรรไดไป.......ลูกบิดสีทองบนประตูไม้สีขาวถูกบิดออกและเผยให้เห็นเตียงขนาดคิงส์ไซส์ที่กึ่งกลางห้องผ้าปูเตียงปลอกหมอนและปลอกหมอนข้างสีเทาเข้มและผ้าก่มหนานุ่มสีน้ำเงินฟูเหมืนขนมปุยฝ้ายเด็กน้อยวางร่างบางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวลและค่อยค่อยๆหันไปเก็บเสื้อผ้าเธอเข้าตู้เสื้อผ้าปล่อยให้ร่างบางนอนร้องไห้และอยู่กับตัวเองไปสักพัก