Best friend!! รักนายนะเพื่อนรัก

Youngjae part.

-------------------------------------------------------------------

          ผมงัวเงียตื่นขึ้นยามเช้า...วันนี้เป็นวันเสาร์สินะ ผมค่อยๆดันตัวเองลุกจากโซฟาแล้วเดินไปรอบๆห้อง ใช่แล้วล่ะ...ที่นี่คือห้องของแดฮยอน

          ผมหยิบมือถือสมาร์ทโฟนที่ปิดไปตั้งแต่เมื่อคืนขึ้นมาแล้วกดปุ่มเปิดเครื่อง เมื่อมือถือเปิดแจ้งเตือนทั้งหมดก็เด้งขึ้นมาที่หน้าจอ...เจโล่ 36 missed call ผมยิ้มมุมปาก ขอโทษนะเจโล่...

          ผมสงสัยว่าแดฮยอนคงยังไม่ตื่นกระมัง ผมจึงเดินไปรอบๆแล้วก็เจอประตูที่ดูเหมือนว่าจะเป็นห้องนอน ผมจึงลองเปิดดู กริ๊ก.. มันเปิดออกแฮะ เจ้านี่ไม่ได้ล็อคประตูไว้งั้นเหรอ ผมค่อยๆเปิดประตูอย่างช้าๆแล้วก็เจอกับคนหน้าตาน่ารักซึ่งนอนหลับไม่รู้เรื่อง ผมเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วลูบผมที่ปรกใบหน้าอันงดงามทัดหูไว้

          "ทำตัวน่ารักก็เป็นนี่..."ผมพูดอย่างแผ่วเบา เวลาแดฮยอนนอนหลับดูคล้ายกับลูกแมวเลย ผมไม่รู้ว่าจ้องมองคนตรงหน้าไปนานเท่าไหร่แต่พอรู้สึกตัวอีกที..

          "ยองแจโว้ยยย!!!"คนตรงหน้าเขย่าตัวผม ทำให้ผมได้สติ

          "อะไรครับ"

          "มาจ้องหน้าฉันทำไม - -."

          "เปล่า ผมมาปลุก"

          "อ๋อเหรอ ทีหลังก็อย่าจ้องแบบนี้นานแล้วกัน ฉันขนลุก"แดฮยอนพูดติดตลกแล้วลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินออกจากห้อง ผมจึงเดินตามไป

          "นี่ กินไรยัง?"แดฮยอนหันมาถามผม

          "ยังครับ"

          "เออ ในตู้เย็นพอมีของกินอยู่ อยากกินไรก็หยิบเลยนะ"แดฮยอนชี้ไปที่ตู้เย็น แล้วหันหลังเหมือนจะเดินไปที่อื่น

          "เดี๋ยว จะไปไหน คุณไม่กินอะไรหน่อยเหรอ"ผมคว้าแขนแดฮยอนไว้

          "จะไปอาบน้ำเฟ้ย! - -. จะมาอาบด้วยกันไหมละ?"แดฮยอนดึงตัวผมเข้าไปใกล้ ... นี่นายกำลังทำอะไรอยู่ รู้ตัวหรือเปล่าแดฮยอน

          "ก็ดีนี่ งั้นไปอาบน้ำกัน"ผมท้าทายแดฮยอน

          "ไอ้บ้า! ฉันไปแล้ว! .///."แดฮยอนหน้าแดงแล้วเดินตึกตังออกไป หึหึ...นายจะรู้สึกตัวบ้างหรือเปล่าแดฮยอน...

     ผมเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบนมกล่องใหญ่ขึ้นมาดื่ม ผมเดินไปยังโซฟาตัวเดิมแล้วหยิบนาฬิกาข้อมือคู่ใจขึ้นมาดูเวลา ผมควรจะกลับบ้านได้แล้วมั้ง...

     หลังจากที่แดฮยอนอาบน้ำเสร็จ ก็ตามสเต๊ปนั่นแหละ หมอนั่นก็พูดนู่นนี่นั่นไม่หยุดปาก แต่ผมกลับไม่รู้สึกรำคาญเลย นายนี่ยังเหมือนเดิมเลยนะแดฮยอน..

          "งั้นผมกลับก่อนนะ"ผมลุกขึ้นขณะที่แดฮยอนก็ยังคงพูดเรื่องนู่นนี่นั่นอย่างสนุกปาก

          "อ๊ะ! จะกลับแล้วเหรอ นี่ๆฉันก็อยากไปบ้านนายเหมือนกันนะ"แดฮยอนดูท่าทางสนุกสนาน

          "ก็แล้วแต่นาย"โธ่! อยากจะอุ้มกลับไปด้วยกันซะเดี๋ยวนี้เลย!

          "ชิ ต้องไปอยู่แล้ว!!"

          "ผมจะรอแล้วกันนะ"ผมโบกมือลาแดฮยอนแล้วเดินออกจากห้องของแดฮยอน

     เมื่อเดินมาได้ไกลสักระยะนึงแล้ว ผมก็หยิบสิ่งๆหนึ่งขึ้นมานั่นก็คือแหวนวงเล็กๆที่แม้แต่นิ้วก้อยผมตอนนี้ก็ยังใส่เข้าไปไม่ได้ ผมหัวเราะในใจ...แดฮยอนนายจำได้หรือเปล่า ว่าตอนเด็กๆเราเคยรู้จักกัน...